Anne olmadığınız yılları arıyormusunuz?

ne güzel şeyler yazmışsınız ama bana hiç böyle gelmiyor keşke böyle düşünmesem.

konu sahibi ben de senin gibi keyfime düşkünüm. gece falan uykum bölünmesin diye, üşeniyorum diye wc ye bile gitmem
gece kalkıp nasıl çocuk bakıcam?
hiç bana göre değil
haftasonu, akşamları hep ona mı ayırıcam?
bana çok zor geliyor.
karşılığında ne olacak diyorum.
 
anne olmak için yaradılmış kadın fıtratında var (tabii fıtratına aykırı gelenlerde yok değil ama) ben onlardan biriyim evladımdan öncesi YOK benim için iyi ki anneyim
 
Kizimi ve oglimu veren Rabbime bin sukur bir kez bile varliklarin sikayetci gexmise ozlem duyan biri olmadim.Cunku onlar baska bir dunya ve ben o dunyada mitluyum
 
Ben evliliğimin 5. Yılında hamile kaldım 3 yıl yolunu gözledim ilk 5 yıl Nasıl bir evlilik geçirdiğimizi inan hatırlamıyorum şuan iki kızım var biri 30 aylık diğeri 19 aylık ikiz gibiler çok zorlanıyorum uyku problemimiz var geceleri en az 5 kere uyanıyorum iki tane olduğu için tek başıma bir yere hiç gitmedim 2 yıldır kuaföre bile gidemiyorum eşim çocuk konusunda hiç yardımcı olmadı bugüne kadar ama ben yetmeye çalışıyorum ikisinede.
Sabah 9.30 da kalkarlar mesela saat 13.30 kadar hiç oturmam 13.30 uyurlar 15.30 kadar bende kendime Zaman ayırırım bu iki saat çok iyi gelir bana sonra gece 11 gibi uyurlar bende 1 de falan yatarım bazenbelki küçük kızım hemen doğmasaydı daha rahat olurdum diyorum sonra İyiki doğurmuşum diyorum

Onlar benim boşa heba olan ömrümün kar ları .
 
Evli değilim ama asla pişman olmazdım .
Ben daha meydanda olmayan ilerideki bebeğimi kendi kendime hayal edip seven bi insanım
O kadar çok istiyorum ki anne olmayı , o duyguyu tatmayı , sevdiğim adamdan masum minik bi meyvemiz olmasını :))
 
Bende senin gibi tam olarak hazır olmayı bekliyorum.
Gelen cevaplar hep olumlu bizim adımıza sevindirici, cesaret toplayabildik sanırım biraz.
Hakkımızda hayırlısı olsun...
 
Evlenir evlenmez hamile kaldım bir an bile pişman olmadım dünyanın en güzel duygusu, çok fazla sorumluluk istiyor ama her şeye değer. Rabbim isteyen herkese tattırsın bu duyguyu inşallah
 
Çalışan anne mi dünyayı toz pembe görüyor, çocuğunuzu başkalarına emanet edip çalışmadan böyle yorumlar yapmayın lütfen.
 
25 yasindayim ve bir ay sonra anne oluyorum insallah. Bilmiyorum dogunca da ayni dusunceye sahip olacak miyim ama daha genc anne olma imkanim olsaydi daha genc anne olurdum. Pisman degilim dogumdan sonra pisman olacagimida dusunmuyorum.

Ama her insan her karakter farklidir. Ben su an kendimi ona bakabilecek sorumlulugunu alabilecek gucte hissediyorum. Endiselerim olsaydi biraz daha ertelerdim herhalde. Hazir olma meselesi kisiden kisiye degisiyor.
 
5 yaşında oğlum var ve yaklaşık 2 yıldır kreşe gidiyor ben çalışıyorum ve hiç hayatı toz pembe görmedim tam tersi onu bıraktığım için hep karanlık gördüm dünyamı.ve ev işini çocuğumun ihtiyaçlarını onunla zaman geçirmeyi yemeği bulaşığı çamaşırı birkaç saate sığdırmaya çalıştım.en fazla zamanı ona ayırmaya çalıştı.annelikte zor olan bebek bezi ağlaması zırlaması değildir bence keşke evde olsaydım da oğlum hep ağlasaydı.anne olmak zordur ama çalışan anne olmak daha zordur.buna rağmen hiç pişman olmadım.öyle başkalarının dediği gibi evliliğimde ya da bekarlığımda mükemmel günler yaşayıp hayata doyduğum zamanlarımda olmadı geç de anne olmadım 19 yaşımda hamile kaldım.ama bir gün bile o olmasa diye düşünmedim.Allah isteyen herkese nasip etsin.uslu bir çocuk hiç olmadı benim oğlum kırdı döktü bağırdı ağladı her hafta doktora gittik dışarı çıktığımızda burnumuzdan getirir hala daha.ama çok merhametlidir beni üzülmüş görünce gelir sarılır boynuma özür dilerim anneciğim bir daha yapmayacağım der işte o an dünyanın bütün güzelliklerini getirseler dönüp bakmazsın.bu duygu anlatılmaz.şükredelim ki evlatlarımız sağlıklı ve biz çamaşır makinesinin bulaşık makinesinin hazır bezlerin olduğu bir devirde yaşıyoruz.ya onlarda olmasaydı.ve en önemlisi ya evladımız engelli olsaydı.engelli çocuk annelerinin yaşadıklarını tahmin bile edemezsiniz bu yüzden her zaman halimize şükredelim.
 
Carsamba gunu sabah doguma gidiyorum. Bitti sayilir ne yedim ne ictiysem artik bebege yaramistir ins.
Lakin bugun yumurta yemedim. Sanki cocugun gelisimini olumsuz etkiledim gibi hisse kapildim.
Bak bu hissi dogduktan sonra 2 ile carp yok kisiligine gore 2.000 de olur :))
Aha oyle bi durum bu analik
 
iki çocuğum var ve çok kolay bi hayat yaşadığım söylenemez.bazen çok bunalıyorum beni çok üzdükleri zamanlar oluyor.ama bir gün bile pişman olmadım.çünkü annelik yaşamadan anlaşılamayacak bir duygu.başkasının çocuğu bağırdığı zaman başın ağrır ama kendi çocuğun aynı şeyi yapınca en güzel şarkıdan daha güzel gelir kulağına.şimdi 7-8 saat uyuyunca az gelir ama bebeğin olunca 3 saat uyku bile insana öyle iyi geliyor ki...hayatta bir amacın oluyor anne olunca.hep tatlı bir telaş.dişi çıktı mı,mama yedi mi,gazı çıktı mı,yürüdü mü koştu mu vs vs vs... hiç ardı arkası kesilmeyen bir koşturmaca ,her baktığında Allah a şükür sebebin,büyüdükçe başarılarıyla gururlandığın,derdiyle üzülüp sevinciyle mutlu olduğun ve herşeyden önemlisi şu dünyada hiçbir çıkar gözetmeden seveceğin tek varlık kendi evladın.bence mutlu bir evliliğin varsa hiç düşünmeden çocuk yap ve mutluluğuna mutluluk kat
 
Ben bekarlik günlerimi de cocuksuz günlerimi de cok özlüyorum. Doya doya tadini cikar bu günlerinin.

Pisman miyim? Hayir. Ama bu sorumluluk bana cok agir geldi. Söyle yorgun oldugumda kulakligimi takip ayaklarimi uzatsam. Müzik dinlesem, film izlesem. Sinemaya, alisverise, tiyatroya gözüm arkada olmadan gitsem. Ne yemek yapacagim derdinde olmasam. Kafam esince baska bi sehire gezmeye gitsem.

Biraz daha zaman ver kendine. Bu geri dönüsü olmayan bi yol cünkü.
 
ben annelige 1 senede alistim,acikcasi ilk senesi zordu ama simdi ne kadar buyutmusum kafamda diyorum..
daha rahat olabilirdim ama acemilik ilk deneyim iste.
evlendigim ilk seneleri degil ama unv yillarini ozluyorum,baba parasi yerken hayat bana guzelmis tabi
 
ben size katılmıyorum bende iki sene çalışmadım oğlum 20 aylıkken işe başladım evdeyken evet çocuğun bütün sorumluluğu üzerime kalıyordu ama işe başladıktan sonra daha çok zorlanmaya başladım. mesela işe başlamadan önce saat 10 ile 11 arası uyuyan çocuk beni göremediği özlediği için gece 1 den önce uyumamaya başladı eve adımımı atar atmaz mızmızlanmaya başlıyordu özlediği için bütün günün resmen acısını çıkarıyor sinirleniyor öfkeleniyor uyutmak altını temizlemek tam bir işkence bide bunun üzerine evin yükü yemeği temizliği çamaşırı eee işimde yoğun pestilim çıkıyor resmen hem bedenen hemde psikolojik olarak çok yoruluyorum zorlanıyorum bende evde olduğum zamanlarımı arıyorum şahsen
 
Kesinlikle aramiyorum evlendikten 4 yil sonra dogdu oglum keske bu kadar uzatmasaydim diyorum her anı o kadar kiymetli ki sükürler olsun
Rabbim isteyen herkese hayirli evlatlar nasip etsin
 
Sağolun kızlar yorumlarınız için. Hepsini tek tek okudum :) insanin anne olasi geliyor ne kadar zor olsada bende tabiki pisman olmam ama dedigim gibi depresyonmu yaparim zorlanirmiyim orasini Allah bilir... bu rahatlığıma ozgurlugume düşkünlüğüm olmasa hic korkmam, Biz 3 yildir bi suru sey yaptik beraber geziler vakit gecirmeler falan,ben değişik ulkeleri gezmeyi cok seviyorum eşimle bi kac seyahat etme şansımız oldu, bazilarina sacma gelebilir tabiki ama dunyayi gezmek gibi buyuk hayallerim var , yeni seyler gormeye ve yasamaya bayiliyorum cocukla imkansiz olacagini biliyorum .... Bu gezi seyahatlarimdan vazgecmek cok dusunduruyo beni. Birde esimle iyi anlasiyoruz bana cok cok duskundur yani ben onun bebegiymisim gibi sever ve ilgilenir gozu surekli ustumde, aceba bebek olunca sevgisi paylasir ve benle daha eskisi gibi ilgilenmez'gibime geliyor
 
Bende 27 yaşındayım kısmetse temmuz da anne olacağım, çocuklarla aram hiç bi zaman iyi olmadı , çok yakınımın çocuklarını bile 5dk sevdikten sonra ağlamaya başlayınca hemen bırakırım tahammül edemem,çabuk sinirlenirim,Rahatıma çok düşkün miskin biriyim canım istemezse yemek bile yapmam günlerce Eşimle 10 yıldır tanışıyoruz yaklaşık 3 yıldır evliyiz Eşimde tam tersi çocukları çok sever, çocuklarda onu.Israrlarına daha fazla dayanamayıp hamile kaldım.Evliliğimiz maşallah çok güzel mutlu ve huzurluyuz Açıkçası çocuk olunca evliliğimin kötü etkileneceğinden , eşimin ilgisinin azalacağından ,eskisi gibi olamamaktan çok korkuyorum Ama kontrole gittiğimizde bebeğimi hareketlerini görünce de çok duygulanıyorum ,böyle düşündüğüm için utanıyorum Bu aralar karmaşık duygular içerisindeyim Hele bi doğurym bakalım eski halimi arayacakmıyım İnşallah aramam
 
Annelik çok ama çok zor
Uykudur sıcak yemektir hak getire
Üstüne bi de hala susmak bilmeyen bir bebek varsa eyvahlar olsun
Ama bunun 2 katı güzel
O yüzden ben hiç öyle düşünmedim
Kızıma haksızlık etmiş olurum eski günlerimi özledim dersem
Ha arada yalnızlığı özlüyorum ama o kadar. O zamanda dayıyorum eşime bebeği, saç baş iki hareket çekiyorum kendime
Sonra zaten dönüyorum içeri özlüyorum oynuyorum hopluyorum zıplıyorum onunla beraber
Çocukluğuma geri döndüm

Allah isteyen herkese nasip etsin, şükür çok şükür
 

İşte tam olarak bende senle aynı duyguları paylaşıyorum ama bnm eşim çok çocuk seviyo ve istiyo Senin eşin nasıl bakıyo çocuk fikrine?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Kıyafet mevzusu
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
2K
ddia
D
Babam
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
2K
Ahuzarr
S
Anneannemin Takıntılı Davranışları
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
2K
absurdizm
A
İç dökme meselesi...
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
817
miskinlerr
M
S
Doğum sonrası boşanmayı düşünüyorum
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
6K
wendy
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…