Anne olmak ağır geldi

Aslında çoğu çocuk böyle. Ama bazı durumlar var ki ebeveyn kendine zorlaştırır. Uykusuna mesela nasıl dikkat ediyorsunuz? Sıfır taviz mi? Gezmeleriniz hep diken üstünde uyudu, uyuyacak gibi mi geçiyor?
 
Aslında çoğu çocuk böyle. Ama bazı durumlar var ki ebeveyn kendine zorlaştırır. Uykusuna mesela nasıl dikkat ediyorsunuz? Sıfır taviz mi? Gezmeleriniz hep diken üstünde uyudu, uyuyacak gibi mi geçiyor?
Gece uykusuna doğduğundan beri akşam saat 9 da geçer, tek uykuya geçtiğindan beri de öğle saat 12 gibi uyur. Bu tabi ki biraz geri biraz ileri olabiliyor bazen, duruma yorgunluğuna göre değişir. Gezmelerimiz ise ağladı-ağlayacak diye geçti hep. Şimdi de bebek arabasından inmesine izin vermediğimde ağlayacak diye geçiyor.
 
İkizlerim var 7 aylık.2 aydır beslenme reddi ile uğraşıyorum.Kucakta beslemek,ağlamalr,mızmızlık,huysuzluk ikisi birden.Üstelik tüp bebekle seneler sonra kavuştum ama sinirleniyorum evet bazen bunalıyorum,kızıyorum,ağlıyorum.İnsanız nihayetinde yalnız değilsin.
 
Sinirleniyorum ama sonra o minnacık isteyerek mi yapıyor diye kendime sinirleniyorum, sinirden aglayasim geliyor komşumun kızıda öyleydi inletirdi gece gündüz, bir gün sesler kesildi, çok tatlis minnoş bı kız oldu, hicbirsey böyle gitmeyecek, biraz daha sabır
 
Allah kolaylık versin size de
 
Sinirlendikten sonra bende vicdan azabı çekiyorum ama öyle zorluyor ki beni, çok ağlıyorum. Bi yanım hep böyle kalsın, bebek surat büyümesin diyor, bi yanım bian önce büyüsün geçsin bu zor zamanlar diyor.
 
Bende 2 bebek var biri 4 olcak biri 2 bucuk çocuk büyütmek kolay değil bu gerçek. Çocukların mizaçları da farklı tabi kimi daha sakin kimi daha hırçın oluyor her anne yoruluyor isyan ediyor pes ediyor hepsi normal. 1.5 yaştan sonra zaten asıl olaylar başlıyor aslında cocuk açısından her şey normal yani ama anneler olarak biz durumları idare ederken tükeniyoruz yani panik ve stres olmayın kararlı olun diyebilirim hayırsa net hayır istediği kadar ağlasın. Bir kaç taktik deneyin kısa cümlelerle net şekilde anlatarak,dikkatini dağıtarak,ağlamasına izin verip müdahale etmeyerek alışacak siz gezerken ayak uydurmaya ve kurallara ama zamanla.
 
Ne yalan söyleyeyim annelik bana da çok ağır geliyor.

Varlıklarına sonsuz şükürler olsun inşallah her gün nefes egzersizleri yapıyorum yoksa sesim yükseliyor o zaman daha çok üzülüyorum.

4 yaşında olacak inşallah iletişim kuruyoruz çok şükür artık.


Zaman zaman beraber ağlıyoruz beraber gülüyoruz…


Umutluyum,umut etmek zorundayım…
 
Doğduktan sonraki 3 ay o kadar çok ağladı ki, travma oldu resmen bende. Yine de kararlı, net davranmaya çalışıyorum, bazen başarısız oluyorum.
 
Bende iletişim kurabileceğimiz zamanlara gelmek istiyorum bian önce. Bilemiyorum, çok seviyorum, onsuz bi hayat düşünemiyorum artık ama aynı zamanda sanki hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Böyle hissettiğim için de suçluluk duyuyorum.
 
3 yasindan bildiriyorum 5 saat icinde 100 defa hayati sorguladim
Her seye hayir diyor , yemek uyku saati hepsi travmam oldu
 
Bir şey söyleyeyim mi?
Evet hayatımız bitti,yeni bir hayat başladı yani bizim öyle oldu…

İletişim kurmak gerçekten çok güzel de yorgunluk bitmiyor.

Bizde ev gezmesi pek yok,sıkılıyoruz açıkçası. Park,pazar iyi geliyor. Akşam hiç çıkmıyoruz.

Öğlene kadar da okula gidiyor idare ediyoruz işte.
 
asla yalnız değilsin 1.5 yaşından beri özellikle 2den beri çıldırıyorum her günüm sinir harbiyle geçiyor. hep kendimi sorguluyorum nerede yanlış yapıyorum diye…
 
Merhaba canım benim de kızım şuan 24 aylık . Yaklaşık 11 hafta erken doğdu küvez macerası sonrasında kış bitene kadar evde karantina dönemi 7 ay süt sağması gazı vs derken oldukça zor 1 yıl geçirdim o 1 yılda çalışmadım sonra yarım gün ile döndüm ve uykusuzluk beni mahvetti inanır mısın gece 3 e kadar uyumayan bir bebekti sabah sadece 2 saat uykuyla ile gittiğimi biliyorum uykusuzluk en zor uydu bu süreçte gerçekten çok yıprandım ve seni şuan çok iyi anlıyorum ama bak Allah'a şükür şuanda yaklaşık 5 aydır uykusuzluk sorunu devam etsede artık konuşması ilerledi kendini ifade ediyor ve daha rahat oldu benim için üstelik kilosu gelişimi geriden geldiği için hastane doktor mama sürecimiz devam ediyor bunları kıyaslamak için değil belki senle benzer şeyleri hisseden anneler olduğunu bilirsen daha rahat olursun diye yazdım işyerinde nerdeyse hepimizin çocukları yakın yaşlarda herkes aynı şeylerden bahsediyor bu süreç herkes için doğal yükünü hafifletmeye bak sadece çünkü mesela akşam yemek varsa zaman sana kaldı demektir yardım beklemiyorum deme yardım iste herkesten de iste ben öyle yapıyorum işimi yükümü hafifletecek herşeyi uyguluyorum
 
Doğduktan sonraki 3 ay o kadar çok ağladı ki, travma oldu resmen bende. Yine de kararlı, net davranmaya çalışıyorum, bazen başarısız oluyorum.
Biraz sizde sanki panik ve streslisiniz gibi böyle nasıl desem relax olmayı deneyin çok müdahaleci olmayın. Koşcak mı koşsun düşcekse düşecek,atıyor mu atsın, ağlıyor mu ağlasın cok akıllılar yani aslında ne şekilde dikkat çekebileceklerini biliyorlar sonra bunları huy ediniyorlar sizin stresinizi hissediyorlar ondan deneyin bi bunları derim.
 
Eşim dışında kimseden bir şey isteyemiyorum, etmiyorlar çünkü. Bizde büyüttük diyip çıkıyorlar işin içinden. Binde bir mecbur kalınca iki üç saatliğine anneme bırakmak zorunda kaldığımda bile inanılmaz yükler biniyor üstüme. Teşekkür ederim yorumunuz için, size de kolaylıklar diliyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…