- Konu Sahibi cileklipasta95
-
- #21
benim durum vahim. Diğer annelere başarılar diliyorumAy lohusa olsak baştan başlayacağız o daha kötü
Çocuğumun durduk yere bile sürekli ağlama modunda olması beni düşürüyor, bi şeyleri yanlış yapıyorum demek ki diyorum.Eksik hissettiren şey ne peki? Elinizden gelenin en iyisini yapmaya çalışırken o his nereden geliyor
Hamilelik dönemimi özlüyorum, zirveydi benim için ve pat diye düştüm, sürünmekteyim :)Bugün lohusalık günlerimi özlemle andım.
Gece uykusuna doğduğundan beri akşam saat 9 da geçer, tek uykuya geçtiğindan beri de öğle saat 12 gibi uyur. Bu tabi ki biraz geri biraz ileri olabiliyor bazen, duruma yorgunluğuna göre değişir. Gezmelerimiz ise ağladı-ağlayacak diye geçti hep. Şimdi de bebek arabasından inmesine izin vermediğimde ağlayacak diye geçiyor.Aslında çoğu çocuk böyle. Ama bazı durumlar var ki ebeveyn kendine zorlaştırır. Uykusuna mesela nasıl dikkat ediyorsunuz? Sıfır taviz mi? Gezmeleriniz hep diken üstünde uyudu, uyuyacak gibi mi geçiyor?
Allah kolaylık versin size deİkizlerim var 7 aylık.2 aydır beslenme reddi ile uğraşıyorum.Kucakta beslemek,ağlamalr,mızmızlık,huysuzluk ikisi birden.Üstelik tüp bebekle seneler sonra kavuştum ama sinirleniyorum evet bazen bunalıyorum,kızıyorum,ağlıyorum.İnsanız nihayetinde yalnız değilsin.
Sinirlendikten sonra bende vicdan azabı çekiyorum ama öyle zorluyor ki beni, çok ağlıyorum. Bi yanım hep böyle kalsın, bebek surat büyümesin diyor, bi yanım bian önce büyüsün geçsin bu zor zamanlar diyor.Sinirleniyorum ama sonra o minnacık isteyerek mi yapıyor diye kendime sinirleniyorum, sinirden aglayasim geliyorkomşumun kızıda öyleydi inletirdi gece gündüz, bir gün sesler kesildi, çok tatlis minnoş bı kız oldu, hicbirsey böyle gitmeyecek, biraz daha sabır
Doğduktan sonraki 3 ay o kadar çok ağladı ki, travma oldu resmen bende. Yine de kararlı, net davranmaya çalışıyorum, bazen başarısız oluyorum.Bende 2 bebek var biri 4 olcak biri 2 bucuk çocuk büyütmek kolay değil bu gerçek. Çocukların mizaçları da farklı tabi kimi daha sakin kimi daha hırçın oluyor her anne yoruluyor isyan ediyor pes ediyor hepsi normal. 1.5 yaştan sonra zaten asıl olaylar başlıyor aslında cocuk açısından her şey normal yaniama anneler olarak biz durumları idare ederken tükeniyoruz yani panik ve stres olmayın kararlı olun diyebilirim hayırsa net hayır istediği kadar ağlasın. Bir kaç taktik deneyin kısa cümlelerle net şekilde anlatarak,dikkatini dağıtarak,ağlamasına izin verip müdahale etmeyerek alışacak siz gezerken ayak uydurmaya ve kurallara ama zamanla.
Bende iletişim kurabileceğimiz zamanlara gelmek istiyorum bian önce. Bilemiyorum, çok seviyorum, onsuz bi hayat düşünemiyorum artık ama aynı zamanda sanki hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Böyle hissettiğim için de suçluluk duyuyorum.Ne yalan söyleyeyim annelik bana da çok ağır geliyor.
Varlıklarına sonsuz şükürler olsun inşallah her gün nefes egzersizleri yapıyorum yoksa sesim yükseliyor o zaman daha çok üzülüyorum.
4 yaşında olacak inşallah iletişim kuruyoruz çok şükür artık.
Zaman zaman beraber ağlıyoruz beraber gülüyoruz…
Umutluyum,umut etmek zorundayım…
Bir şey söyleyeyim mi?Bende iletişim kurabileceğimiz zamanlara gelmek istiyorum bian önce. Bilemiyorum, çok seviyorum, onsuz bi hayat düşünemiyorum artık ama aynı zamanda sanki hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Böyle hissettiğim için de suçluluk duyuyorum.
Merhaba canım benim de kızım şuan 24 aylık . Yaklaşık 11 hafta erken doğdu küvez macerası sonrasında kış bitene kadar evde karantina dönemi 7 ay süt sağması gazı vs derken oldukça zor 1 yıl geçirdim o 1 yılda çalışmadım sonra yarım gün ile döndüm ve uykusuzluk beni mahvetti inanır mısın gece 3 e kadar uyumayan bir bebekti sabah sadece 2 saat uykuyla ile gittiğimi biliyorum uykusuzluk en zor uydu bu süreçte gerçekten çok yıprandım ve seni şuan çok iyi anlıyorum ama bak Allah'a şükür şuanda yaklaşık 5 aydır uykusuzluk sorunu devam etsede artık konuşması ilerledi kendini ifade ediyor ve daha rahat oldu benim için üstelik kilosu gelişimi geriden geldiği için hastane doktor mama sürecimiz devam ediyor bunları kıyaslamak için değil belki senle benzer şeyleri hisseden anneler olduğunu bilirsen daha rahat olursun diye yazdım işyerinde nerdeyse hepimizin çocukları yakın yaşlarda herkes aynı şeylerden bahsediyor bu süreç herkes için doğal yükünü hafifletmeye bak sadece çünkü mesela akşam yemek varsa zaman sana kaldı demektir yardım beklemiyorum deme yardım iste herkesten de iste ben öyle yapıyorum işimi yükümü hafifletecek herşeyi uyguluyorumSevgili hanımlar,
kızım artık bir buçuk yaşında. Isteyerek hamile kaldım, kolay bir doğum oldu. Ancak bundan sonrası hiç beklediğim gibi geçmedi. Kızımın bakımıyla sadece ben ilgileniyorum, sık sık anneme gitsek de biraz sevmek dışında ilgilenmez (beklemiyorumda), eşim evde olduğu zamanlar destek olmaya çalışır. Doğduğundan beri çok ağlayan, çok mızmız bir bebekti, hâla öyle. Bir yere gideceğim zaman "acaba duracak mı" diye diken üstünde gidiyorum, defalarca ağlama krizlerinden dolayı apar topar kalkıp eve döndüm. Geceleri uyanıp ağlıyor, nedenini anlayamadım bi türlü. Uyumaya giderken bile strese giriyorum. Yürümeye başladığından beri bebek arabasında oturmak istemiyor, çoğu zaman yürümesine izin veriyorum elbette ama bazende bir markete girip hızlıca bi şey alıp çıkmam gerekiyor, nafile, ağlama krizine giriyor. Dışarıda etrafa bakıyorum herkesin çocuğu uslu uslu oturuyor, benimki ağlıyor. Güzel, temiz giydirmeye, sağlıklı yedirip içirmeye özen gösteriyorum. Geliştirici, öğretici oyuncaklar alıyorum. Dans ediyoruz. Bol bol dışarıda parkta vakit geçiriyorum. Uykusuna dikkat ediyorum. Annelik öyle ağır geldi ki bana. Çocuğuma karşı sakin kalmaya özen gösteriyorum ama mesela annemin yanında söyleniyorum, belki olumlu anlamda bi şeyler söyler beni teselli eder diye ama çevremden sürekli "tek çocukla idare edemiyorsun, iki üç çocuğun olsa kafayı yersin" diyorlar. Anneliği beceremiyorum gerçekten. Kendimi sıkışmış, bunalmış hissediyorum. Sizler hiç sinirlenmiyor musunuz mesela, sabrınızın tükendiği zamanlar olmuyor mu, bir tek ben mi böyleyim öğrenmek istiyorum.
Biraz sizde sanki panik ve streslisiniz gibi böyle nasıl desem relax olmayı deneyin çok müdahaleci olmayın. Koşcak mı koşsun düşcekse düşecek,atıyor mu atsın, ağlıyor mu ağlasın cok akıllılar yani aslında ne şekilde dikkat çekebileceklerini biliyorlar sonra bunları huy ediniyorlar sizin stresinizi hissediyorlar ondan deneyin bi bunları derim.Doğduktan sonraki 3 ay o kadar çok ağladı ki, travma oldu resmen bende. Yine de kararlı, net davranmaya çalışıyorum, bazen başarısız oluyorum.
Eşim dışında kimseden bir şey isteyemiyorum, etmiyorlar çünkü. Bizde büyüttük diyip çıkıyorlar işin içinden. Binde bir mecbur kalınca iki üç saatliğine anneme bırakmak zorunda kaldığımda bile inanılmaz yükler biniyor üstüme. Teşekkür ederim yorumunuz için, size de kolaylıklar diliyorum.Merhaba canım benim de kızım şuan 24 aylık . Yaklaşık 11 hafta erken doğdu küvez macerası sonrasında kış bitene kadar evde karantina dönemi 7 ay süt sağması gazı vs derken oldukça zor 1 yıl geçirdim o 1 yılda çalışmadım sonra yarım gün ile döndüm ve uykusuzluk beni mahvetti inanır mısın gece 3 e kadar uyumayan bir bebekti sabah sadece 2 saat uykuyla ile gittiğimi biliyorum uykusuzluk en zor uydu bu süreçte gerçekten çok yıprandım ve seni şuan çok iyi anlıyorum ama bak Allah'a şükür şuanda yaklaşık 5 aydır uykusuzluk sorunu devam etsede artık konuşması ilerledi kendini ifade ediyor ve daha rahat oldu benim için üstelik kilosu gelişimi geriden geldiği için hastane doktor mama sürecimiz devam ediyor bunları kıyaslamak için değil belki senle benzer şeyleri hisseden anneler olduğunu bilirsen daha rahat olursun diye yazdım işyerinde nerdeyse hepimizin çocukları yakın yaşlarda herkes aynı şeylerden bahsediyor bu süreç herkes için doğal yükünü hafifletmeye bak sadece çünkü mesela akşam yemek varsa zaman sana kaldı demektir yardım beklemiyorum deme yardım iste herkesten de iste ben öyle yapıyorum işimi yükümü hafifletecek herşeyi uyguluyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?