Evet çok zor. 28 aydır hiç gece yatıp sabah kalktığım bir uyku uyuyamadım.Merhaba arkadaşlar anne olmak gerçekten bu kadar zor mu etrafımda kimi görsem uykusuz gecelerim yok gazlı bebek hayatta bidaha çocuk yapmam sakın sende yapma gibi laflar duyuyorum siz neler düşünüyorsunuz bu konuda
Market olayını anlatırlardı da abartmayın derdimOzgurlugunu cocuk icin satmaya
Markete gitmenin bile seni heycanlandirmasina hazirsan
Tek basina bi yere bikac saat gitmenin nasil bir nimet oldugunu anlamak istiyosan
Deliksiz uyku, isteyince uyumak uyanmak bunlardan vazgecmeye hazirsan
Bir sure sonra eve hapsolmus prangalanmis kendi hayatim icin hicbirsey yapamiyorum hissine hazirsan anne ol
Kendini kaybetceksin bi sure sonra ben kimdim neydim neler yapar nelerden hoslanirdim diye dusunceksin
Cocugu buyuturken es ana baba es ailesi arkadas akraba sulale ne varsa hepsinden destek almak isini kolaylastiran tek sey olacaktir
Cocuk buyutmek icin bi köy lazim ama o köyü bulabilirsen!!!!
cunku kotu aile akraba icindeysen senin en cok ihtiyacın oldugunda cocukla yapayalnız bırakabilirler hic belli olmaz....
Yani kimseye de guvenip cocuk yapma asla.
Kimden cocuk yaptıgında cok onemli!!!
Yanlış eş hayatı 10 kat daha zorlaştırır cocuktan sonra.
Hersey saatli duzenli islemek zorunda o uyanınca robot gibi her an uyanacaksın hastalanınca ki bebek cocuk cok hastalanır basını beklicen gece bile
Buyudukce de derdi daha da buyuyo
Okulu var beslenmesi var hersey yine saatli duzenli
Gotur getir okula
Hep iş hep kosturma huzur rahat kafa yok
Hastayken bile kalkıp cocuk bakmak yemek temizlik yapmak zorundasın
Kafadan 16 yılın piç oldu
Sevgilerin en buyugu evlat sevgisi tarif edilemez ama benim özgür ruhumu eve kelepçeledi çocuklar
Buyuk konusmak istemem ama bidaha ASLA !!!
Benim evimde temizlikçi olsaydı bende doğururdumYaşlı bir komşum var hep gelininden överek bahseder
Gelini doktor ve 4 çocugu var " bakın hem doktor hem 4 cocugu var siz daha bir çocukla kalın" falan diye bizi begenmez
Ama gelininin yatılı bakıcısı var
Yurtdışına çıkar çocuklar bakici da
Böyle olsam bende dogururum nasil olsa ben yorulmuyorum
Peki ne zaman oh biraz sakin bir hayata geçtik dediniz acabaBence anne olmak evet zor. Ama üstesinden gelinmeyecek kadar da değil. Tabi bu konuda eş çok çok önemli. Gece bir ben kalkardım bir eşım. Haftasonları bi sabah ben uyanana kadar uyurdum bir de eşim. Ama dersen ki ikinciye cesaret eder misin? Edemiyorum. Oğlum 5 yaşına girecek. Bu ara kardeş aşkıyla yanıp tutuşuyor. Bir kızım olsun isterdim ama cesaretim sıfır. Gece uyanmaları,dışarı çıkarken hazırlanması,peşinde koşturması. Bir de benim oğlan biraz geç konuştu. Başka şeylerden şüphelendik Allah korusun. Endişesi telaşı derken o enerji kalmadı bizde. Ama birinci için diyorsan evet zor ama eşin yanındaysa zorluğuna değer.
Ben de aksine büyüdükçe rahatladım. Benden bağımsızlaşmaya başladıkça.Benim çocuklarım uykuları düzenli ve gazsız oldukları için bebeklikleri zor geçmedi ama büyüdükçe daha da zorlaşıyor..
Yaklaşık bir senedir diyebilirim. Gece uyanması yok. Bezi yok. Bir isteği varsa ifade edebiliyor. Ağlayarak kabul ettirme huyu yok. (Öyle bir ortam da yaratmadım.) Nadiren gece uyanınca yanımıza geliyor. Onu da sıkıntı yapıp göndermiyorum. İhtiyacı var ki geliyor diye düşünüyorum. Gün içerisinde beraber etkinlik oyun yapıp bana veya babasına doyunca odasında da oyun kurup oynar. Bu düzen de öyle kolay değil ama ilk senelere göre oldukça kolay. Bunu bozmaya cesaret etmek zor işte.Peki ne zaman oh biraz sakin bir hayata geçtik dediniz acaba
Bu arada tabi ki çocuk olunca gezme planları eskisi gibi rahat olmuyor. Eşim çocuk konusunda evde yardımcı. Ama dışarıda ağlayıp huzursuzlandığı zamanlarda çok geriliyor. O gerilince ben de ona geriliyorum. Çocukla mı ilgileneyim sana ne oluyor diye? Ben de gezmeyi kültür turu şehir turu çok severim. Yine de gitmek istiyorum her gidişimizde bir tartışmamız oluyor. Yorgunluktan üstümden kamyon geçiyor ama yine de geri kalamıyorum.Ben de aksine büyüdükçe rahatladım. Benden bağımsızlaşmaya başladıkça.
Ben de aksine büyüdükçe rahatladım. Benden bağımsızlaşmaya başladıkça.
Kesinlikle 4 saat kesintisiz uyusam Allah’ım diye dua ediyodum. Bu arada çocuk yokken uyku konusunun çok abartıldığını düşünüyodum ama sistematik olarak yaşanınca insan ne olduğunu anlıyor. Bir hafta falan olsa tamam. Ama sürekli devam eden bir uyanma durumu dengeleri bozuyor gerçekten.cok katılmak
20 dk bır kalktıgımı bılırım, o uykuyla (uyku denırse) ıse gıttıgımı
emzırme bıttı, tuvalet egıtımı bıttı. Allahım guzel gunler geldı :)
Her çocuk farklı oluyor tabi :)Ben de aksine büyüdükçe rahatladım. Benden bağımsızlaşmaya başladıkça.
Ay ben de tam çocuk sevmeyip dogurunca çok seven pişman olmayan var mı diye soracaktımAçılın çok yeni anne geldi... Ben şu an her şeyin şokunda olan biri olarak cevap vereyim. Bebeğim neredeyse bir aylık, evet bu bir ayda doğru düzgün uyku yüzü görmedim. Gazı bitmez, kokulu bezi bitmez, açlığı bitmez, ağlaması bitmez ama bütün bunları ilk kez yaşayan biri olarak neden yaptım demedim. İleride der miyim, daha zorlaşır mı bilemiyorum ama şu anlık demiyorum. Çünkü ağlamasının sebebi bir ihtiyacı olması. Kendini başka türlü ifade edemiyor. Gazı oluyor, canı acıyor ve ağlıyor evet. Zaten neden ağlamasın? Çok haklı bence. Karnı acıkıyor, ağlıyor. Ağlasın. Kendini başka nasıl ifade edecek? Bu şekilde bakınca ve ileride kendini konuşarak ifade edebileceğini bilince, bunların geçici olduğunu düşününce rahatlıyorum ben. O yüzden o kadar zor gelmiyor. Benim en çok özlediğim şey şu anlık rahat rahat dışarı çıkamamak. Neredeyse her gün yürüyüşe çıkıyoruz ama o kadar eşyayla çıkmak zor oluyor. Bir de dışarıdayken ağlamaya başlayınca tam oluyor. İnsanlar yargılıyor gibi hissediyorum. Zor ama o minicik insanı çok sevince o kadar zor gelmemeye başlıyor. Bunu da özgürlüğüne çok düşkün olan ve asla çocuk yapmam diyen biri olarak ben söylüyorum. Bebekleri sevmezdim bile daha önce. Şimdi düşünüyorum, geçmişe gitsem yine hamile kalır mıydım diye. Hiç düşünmeden yapardım yine. Güzelliği zorluğunun üstüne çıkıyor. Bu benim için böyle tabii. Anne olduğuna pişman olan kadınlar da var çocuklarını çok sevseler bile. Zorluğu, katlanılabilirliği kişiden kişiye değişiyor. İnsan kendini çok iyi tartıp öyle karar vermeli kesinlikle.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?