Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

Her kadin cocuk sahibi olmali diye bir sey yok ki. Cocuk gercekten buyuk sorumluluk, surekli bir kalp carpintisi bazen, hic kolay degil. Yeri geliyor gercekten cok istedigin bir seyi yapmaktan vazgecmek zorunda kaliyorsun. Ama pismanlik olmuyor o ayri. Omur boyu sanki yeni baslayan ask gibi pirpir ediyor kalbin.
Anne olmak veya olmamak tamamen senin sececegin bir sey. Hatta sadece esi istiyor diye kendisi istemeden cocuk sahibi de hic olunmamali bence.
Yillar icinde fikrin degisir mi bilmiyorum. Cocuk istemeden yillarca mutlu olan ciftler de var sonrasinda fikir degistirip anne olmayi secenler de. Su an istemiyorsan yas olarak da vaktin var. Acele etme derim.
 
Ya iyi yanları da var ama kötü taraflari da var. Bende istemiyordum hapla korunduğum halde oldu yani olacagi varmis kendisi gelmese biz asla yapmazdik sanirim eşimde bende asla istemiyorduk bizimde olmayiversin diyorduk ama oldu suan 13 aylik ya nasil tarif ederim bilemiyorum yüzünü burusturmasi acikinca bana sarilip meme emmesi yada cani aciyinca sokulup avunmasi acaip bisey ya varya o an dünyayı bile yıkabilirsin uğruna. Hele bide kosarak gelip sarilmasi yokmu deli oluyorum resmen alıp içime sokasim geliyor. Asla istemiyorum diyen ben şuan işe başlamamak icin bahaneler uretiyorum. Geçen eşime diyorum insallah saglik evi olur yeni tayin yerim oglumla birlikte gider geliriz işe diye yabi düşün bakici fikri bile gozlerimin dolmasina yetiyor.
 
Anne olduktan sonra pişman olabileceginiz birćok durum oluyor .Uykusuzluk,fiziksel acılar ,yorgunluk vs..
Hazir degilseniz yapmayın.
Bilinçlisiniz en azından .Tebrikler
 
benim kastettigim bir grup var gercekten evliligi evcilige çeviren, cocuk sahibi olmayi da ciddiye almayan.

Ancak bunlar çogunluktur demedim
Etragimdaki cogu arkadasimdan bahsettim. Sonra da soyledigim konuya degindim ama cogunluk demedim, zamane insanlarindan boyleleri var dedim.

Sizi tanimiyorum, alinmaniza gerek yok bence
 
aseeg .!.:
Çocuğunuz olur olmaz bilemem ,ama sadece şunu diyebilirim en azından çevremden örnek verecek olursam çocuğu olupta pişman olan neden yaptım diyeni görmedim .
Genişletmek için tıkla...
Çevre baskısı ve sürekli mükemmel annelik empoze edildiğinden bunu söyleyebilecek biri yoktur zaten. Misal ben söyleyebiliyomuyum kafayı yediğimi?
Hayır.
 
Kkli_kadin .!.:
Çevre baskısı ve sürekli mükemmel annelik empoze edildiğinden bunu söyleyebilecek biri yoktur zaten. Misal ben söyleyebiliyomuyum kafayı yediğimi?
Hayır.
Genişletmek için tıkla...

Kafayı yemek ayrı. Anneliğin Kolay olduğunu zaten kimse iddia etmez. Bütün hayatının değişeceğini , bütün planların artık canın istediği gibi değil bebeğe uyduğu şekilde yapılacağı , uykusuzluk yorgunluk şu bu herşeyi anlıyorum. Be tabiki kabul ediyorum.

Ama anne olmaktan pişman olmak benim için "keşke bu çocuk hiç olmasaydı" demek. Bunu diyebiliyor musunuz? Ne de olsa sizi tanıyan bir Allah'ın kulu yok burda. Böyle bir düşünceniz varsa niye söyleyemeyesiniz ki?
 
Herkes anne olacak diye bir şey yok
İstemiyor olmamız da bence anormal bir durum yok
Kendinizi biliyorsunuz ne güzel
Yapmayın pişman olunca geri yollanmıyor
Hem sizin hem çocugın sağlıgına olumsu etki yaratabilir

İlerde isterseniz bir çocuk sevgisi belki koruyucu aile olursunuz

İleri yaşlarda bayramları özel günleri tatillerde geçirir oyalanırsınız

Artık çok güzel yaşlı bakım evleri var yaşlanınca da kimse bakmazsa oraya gidersiniz hem yaşıtlarınızla takılmış olursunuz

Yapmayın bence de
Allah isteyene versin

Ekliyorum, mesajımı gönderdikten sonra okıdum da, torun gelmiyor diye trip atan kayınvalide gibi olmuş :)
 
Hic kimse çocuğuna bakıp hic olmasaydi demez ama yillar geçip cocuk sahibi olmak imkansizlasinca keşke der....
 
hamile kalınca otomatik olarak istiyorsun merak etme. bu senin doğal sürecin hemen hemen bütün canlılarda var ve bu güdüyle doğuyorsun olay olduğunda o ortaya çıkar tetkiklerini yaptır ve kalmak istiyorsan kal bence
 
Nadir de olsa bu düşünceler geliyor gelmiyor değil ne yalan söyliyim. Tek başıma yaşamayı yeğlerim iş ona gelene kadar... ama daha çok iyiki çocuklarım var duygusu var tabi içten gelen bişey.
Ama üzüldüğüm nokta kendi emellerimize göre çocuğu yapıyoruz büyütüyoruz ediyoruz. Sonra şikayet etmeye hakkım yok diye kendimi sorguluyorum. Ha bu olmadı yeniden yapalım şusu eksik ayar çekelim olmuyo.

Allah sağlık sıhhat versin acılarını göstermesin evlatlarımızın.
 
Daha gençsin canım, bende senin yaşında aynı öyle düşünüyordum, 31 yaşında ilk defa anne oldum 34 ikinci şimdi 40 yaşında yım ve oğullarımı dünyalara değişmem onların bir anne deyişine kurban olurum
 
Umarım bu düşüncelerinizi evlenmeden önce eşinizle paylaşmışsınızdır ve oda kabul ederek sizinle evlenmiştir.
Sonradan alınan bir kararsa eşinizle ilerde ters düşebilirsiniz.Siz anne olmak istemiyor olabilirsiniz ama belki eşiniz baba olmak istiyordur.Bu çok ciddi bir konu, eşinizin sizden boşanmayı isteme hakkı bile var bana göre.
 

bilemedim ki ya... dediğin gibi içten gelen bişey herhalde. Kedim vardı , hani çocukla kıyaslanamaz bile sevgisi belki. Ama ona bile baktıkça içim kaynıyordu. etraf , bütün kıyafetler tüy içinde kalıp bir insan evladı evime girmek istemeyince "keşke sahiplenmese miydim?" diyip sonra da sevimli suratına bakıp "başlarım evin iyiki var be" diyordum. Bütün perdeleri yerle bir edip , ip yumaklarıyla evi labirente çevirmiş halinde bile kenardan "miyavv" dediği anda bütün kızgınlığım geçiyordu.

Henüz sadece hamileyim çocuğun zorluğunu yaşamadım. Muhakkak ki o değişim sırasında zorlanabilirim. Ama kedim için bile keşke olmasaydı diyemezken kendi çocuğum için diyeceğimi sanmıyorum.

Amin...
 
gerçekten o kadar zor mu bnm çocuğum olmuyor olduğunda ayaklarımın yerden fln kesilecek zannediyorum toz pembe geliyor bize o zmn ne diyeyim olmayacaksa da hakkımızda hayırlısı Rabbiminbir bildiği var isyan etmiyorum artık
 
32 yaşımda anne oldum,ilk hamileliğim bebeğimin kalbi durduğu için kürtajla son nlanmıştı.tekrar hamile kalmayı,bebeğimin olmasını çok istemiştim,doktor doktor gezdim tekrar aynı travmayı yaşamamak için,hamile veya bebek gorunce bile gozlerim doluyordu...kizim oldu cok sukur ama ben ciddi anlamda zorlandimAnnemin yanimda olmasina ragmen uykusuzluk,yorgunluk ,surekli emmek istemesi uzun bi sure alisamadim,eski ozgur gunlerimi ozledim..demem o ki kolay bi surec degil,kizim 7 yasinda simdi en yakin arkadasim oldu,sarilinca herseyi unutuyorum ama ayni seyleri yasamaktan korktugum icin baska bi cocuk istemiyorum mesela.
 
Yanlis dusunmussunuz alinmadim.Beni tanimayan birisinin benim için özellikle anneligim için yorum yapicagini elbet düşünmem.Ama yinede konu bir görev yada bir meslek değil bahsettiğiniz duygu annelik duygusu .Şimdi size annelik duygusundan dem vurmiycam.Ama su dünyadaki en zor şey sorumluluk fedakarlık olmasına rağmen en içten duygusu bana gore
Konu böyle hassas olunca yorumlarida ona göre yapmak bana daha doğru geliyor.Herkesin tercihi Hazır hissetmeyen anne olmasın demek bile kimseye düşmez.Oda bir tercih sebebidir.Herkes hissettiğini ve tercihini dile getirmeli bence sirf dusuncesini dogrulamak icin bile Boyle bir ornekle tamamlamak gereksiz bana gore.Bahsettiğiniz kisilerde annelik hissini o sekilde yaşamak istiyordur.O da bir tercih meselesi degilmidir.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
3 çocuğumla eşimden boşandım bir abla veya anne olarak nasihat ve tavsiyenize ihtiyacım var
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
3K
Aysenimi
A
P
Anne Olduğuma Çok Pişmanım
30 31 32
Yorumlar
639
Görüntüleme
30K
Serololo
S
***BOŞANMA KONUSUNDA***(Lütfen🙏fikir verin)
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
11K
Marjolein
M
P
Lütfen fikirlerinize ihtiyacım var. Çok yoruldum.
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
2K
cherry cherry lady
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
6K
absurdizm
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…