doğru ayrım daha bir üzer insanı. gerçekten ilginç yaaa arkadaşının annesinin durumu.... benim annem Allah var ayırmaz hiçbirimizi. 3 kardeşiz 3ümüze de aynı soğuk, mesafeliSözlerinin bir çoğunda haklısın,fakat süregelen bir ayrım olunca insan bunu sorgular doğrusu.Bahsettiğim arkadaşın annesinin,kazayla!hamile kaldığını onun ve bizim bulunduğumuz ortamda rahatça anlatmasını,annem ve halamın onu kaş göz ederek susturmaya çalıştığını bende hatırlıyorum.İnsan yaradılıştan sevgisiz,soğuk olabilir ki belki annen de öyleydi,belki sorumluluk ağır geldi,fakat istemeden doğurdum ben onu dediği çocuğun diğerlerinden ayrımını neyle açıklayacağız...Artık geride kalsın deyip affetmek istediğim anlarda bana yeniden herşeyi hatırlatıyor diyor gözyaşlarıyla 2 çocuk annesi annesi kadın...Yoksa sadece vicdansızlık mı bilmiyorum...
doğru ayrım daha bir üzer insanı. gerçekten ilginç yaaa arkadaşının annesinin durumu.... benim annem Allah var ayırmaz hiçbirimizi. 3 kardeşiz 3ümüze de aynı soğuk, mesafeli
Bu kopmayı ben çok derinden hissediyorum eşim her ne kadar saçmaladığımı düşünse de.Cocugumuz oldugunda esimle mutlu olmaya devam edecegimizi sanmiyorum aksine bizde kopmalar yaşanabilir diye düşünüyorum.
cok haklisiniz. Arkadasimin bebegi daha 8 aylik. Cocuk agladiginda bagiriyor, dayanamiyorum sus artik, tahammul edemiyorum sana off poff, tepki bu sekilde. Evin kirlenmesine alisamiyormus, gezmek istiyormus, bu cocuk her seye engelmis.
Ve var ya kac sene ugrasti o iteledigi cocuk olsun diye, ameliyatlar oldu, dusuk oldu. Dualar etti vs...
Biraz rahat ol rahatla aliş bak artik hayatin bu bebisle beraber olacak diyorum.
Baska bir arkadasin 1 kizi var, bir de yeni oglu oldu. Cocugu ihmal ediyor. Cocuk yerde buldugu incik boncugu yiyor, alsana agzindan diyoruz aman bana ne diyor. Offf seni bakiciya atip gidicem eski hayatima donucem, git basimdan, laflar boyle. Kocasi cok zengin, ailenin beklentisi oldugu icin 2 tane pespese yapti sonucu bu oldu.
Bunlari gordukce cok sinirleniyorum ve uzuluyorum. Baskasinin cocuguna nasil ki kizamayiz, belli olcude davranmamiz gerekir. E bu cocuklar da Allah'in emaneti. Biz dogurmus olsak da, baskalarinin cocuguna kizmadigimiz sekilde kizmamak lazim diye dusunuyorum.
Umarım bu düşüncelerinizi evlenmeden önce eşinizle paylaşmışsınızdır ve oda kabul ederek sizinle evlenmiştir.
Sonradan alınan bir kararsa eşinizle ilerde ters düşebilirsiniz.Siz anne olmak istemiyor olabilirsiniz ama belki eşiniz baba olmak istiyordur.Bu çok ciddi bir konu, eşinizin sizden boşanmayı isteme hakkı bile var bana göre.
Doğru düşünüyorsunuz ciddi sorumluluk hayatınız tamamen değişiyor. Hazır hissetmiyorsanız bir süre daha bekleyin yaşınız genç...Herkese Merhabalar;
28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.
Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..
İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum
Bu bir tepki mi yoksa fikir mi anlayamadım:)Bence de olma.
Ikisi de.Bu bir tepki mi yoksa fikir mi anlayamadım:)
Çok yaşa tatlı cadı bende 7 yıllık evliyim hiç düşünmedim geçen ay eşim biraz baskı yaptı ve kendimi kötü hissettim şuan bile acaba diyorum
Ben sizi çok takdir ettim. Kendi duygunuzun ve isteğinizin o kadar farkındasınız ki. Ben her kadının anaç bir tabiatı olduğu fikrine karşıyım. Çocukları severim. Oldukça da iyi anlaşırım. Ama bakım vermek ve bizzat anne olmak kesinlikle istemem. Topluma kulak asmayın lütfen toplum herkesi doğurmaya teşvik ediyorda ne oluyor birçoğunun psikolojisi bozuk. Birçoğu yoklukla, hastalıkla, eğitimsizlikle boğuşuyor.Herkese Merhabalar;
28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.
Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..
İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum
İşte bu durum çok üzücü..Bazı pişmanlıkların asla geri dönüşü yok ve durumunuz ister istemez çocuğa yansıyor.Ne diyebilirim ki anne olmadığım için bunun nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum..Belki anne olanlar üzüntünüze biraz derman olabilirlerIkisi de.
2 gundur anne olmasa miydim acaba diyr dusunmeye basladim. Cocuklarimi canimdan cok seviyorum ama annelik cok zormus.
işte bazi insanlar bu tur annelere bile saygi duyun diyor hatta ne niyetle dogurursa dogurur sana ne demeye getiriyor.Çocuğunu sevgiyle sabırla büyüten annelere saygım sonsuz.Bir insan yetiştirmek eminim ki zordur.Uykusuz geceler,sürekli inişli çıkışlı duygular..Ama böyle kadınlar anne olmamalı..Böyle sevgisiz büyümemeli çocuklar..Bu çocuklar büyüdüğünde kendi ruhunun acısını başkalarının ruhunu acıtarak dindirmeye çalışacak..Bu sevgisizliğin acısını bir ömür çekecek bu çocuk..Çok üzülüyorum böyle çocuklara ve çok kızıyorum böyle'ANNECİKLERE'...
Insan planlar yapabilir ama her zamab hayat plan dogrultusunda gitmiyor.İşte bu durum çok üzücü..Bazı pişmanlıkların asla geri dönüşü yok ve durumunuz ister istemez çocuğa yansıyor.Ne diyebilirim ki anne olmadığım için bunun nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum..Belki anne olanlar üzüntünüze biraz derman olabilirler
Yok canım aslında ilk başta istedim sonra eşim istemedi şimdi o istiyor ben kaçıyorum karışık yani bizde durumlar sanırım dengesiz bir insan oldumayyyy miyav_su sen cocuk ıstemıyor muydun?
benim aklımda hep mıyav_su cok cocuk ıstıyor super anne olur dıye kalmıs :)
En basitinden kendi annemden pay biçiyorum. Beni ve erkek kardeşimi yani son iki çocuğunu doğurmasaydı ve çalışmaya devam etseydi şu anda çok farklı olabilirdi herşey. Bir kere daha50 li yaşlarda olupta bu kadar çökmezdi. Ve hayatını tatmin olmuş bir şekilde ekonomik özgürlükle yaşardı. O ne yaptı bize bakıcılık yapmayı tercih etti. Kendi yaşamından çalarak.Anne olup pişman olan,söyleyemeyen,her olumsuz olayda çocuğu bahane eden çok kadın var burada da.Çocuk için boşanamamak,işe ihtiyacı olup çalışamamak daha da niceleri.
Olay çocuğunu sevmemek değil,anneliği sevmemek.
Ama bizim toplumumuzda bunun şakasını bile yapsan,kutsal annecikler seni tükürükle boğuyor
Bir ara bana inşallah anne olamazsın diyen bile oldu bu forumda
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?