Benim bebeğim 2 aylık ve her dakika bakmak yoruyor baya. Diyolar ya wc ye gidemiyorum ben onlardanım ama size inşallah kolaylıklar olurÇok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
anneme güvenim sonsuz eşime de öyle. Allah başımdan eksik etmesin.
Allah hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin. şuan beni çok zorluyor mesela sabahtan beri 2 kase yoğurtla duruyorum midem çok kötü durumdadoğurunca onu mıncıklayarak intikam almayı planlıyorum
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Rabbim dileyen herkese nasip etsin hiç bir şey kolay değilki bu hayatta heleki günümüzde her nimetin bir külfeti oluyor elbette evlat bir sorumluluk elbette ama anne olunca o dugu size ilahi bir güçle geliyor zaten her bebek çoçuk ayrıdır farklıdır belki evladınız uykuyu sever kolay bebekliği olur zorlqnmıycaksınız diyemem dersem yalan olur qma emin olun çok güzel bir duygu bir bebeği büyüşünü izlemek şahitlik etmek doğur yada doğrma yani buna değer kesinlikleÇok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Saldim çayıra mevlam kayira diyene zor gelmeyebilir.Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Anneye, babaya ve bebeğe göre değişir bu cevap.
Zor.
Uykusuzluk bana kalırsa en kolay kısmı :)
En çok zorlandığım şu sıralar sabır.
Ki sabırlı biriyim aslında.
Ama yıldım.
6 aydır 2 yaş sendromundan çıkmayan evlat beni bitirdi.
+Oğlum tamam ağlama,
Mavi mi olacak yeşil mi?
(3 dakika kendini yırtarak haaayıııır ağlamasinin ardindan)
-Hayır yeşil.
Sabah kahvaltısı:
+Oğlum ne yapalım bugün seninle?
-Kirpi
??!!?
+Peki, kirpiyi biraz anlatır mısın nasıl bir şey?
-Kirpi.
+Kirpi dikenli bir hayvan oğlum, kahvaltı ile alakası Ne?
-Hayır kirpi
+peki kirpi neyden yapılıyor biraz yardımcı olur musun?
-Hayır. kirpi.
Kirpi
Kirpiiieeeeaaaaahhhhhh
20. Dakika da krep olduğunu anladım..
Konuşabiliyor, ama hayır ile iletişim kurmayı tercih ediyor.
Ağlamaya başlayınca en az 30 dakika susmuyor.
Göz hizasina inip, sarılıp, anlatıp, sakinleştirmeye çalışma kısmını hic yemiyor.
Psikoloji bilimi çaresiz.
Terrible two demişler. Sabret anne geçer demisler de geçmiyor.
sey de sormuyor muSonu gelmek bilmeyen sabır testi sorular:
-Anne bunun adı ne?
-Kurşun kalem.
(Bir süre geçer)
-Anne bu neydi?
-Kurşun kalem.
(Bir süre geçer)
-Anne bunun adı nedir?
-Sence nedir?
-Kurşun kalem.
(Daha geçer)
-Anne bu ne?
-Otobüs?
-Hayır, bu bir kurşun kalem.
Çocuktan çocuğa değişir bir bebeğim sürekli ağlar iki dk ayrılamazdık dedim o kadar hayalini kurduğum şey bu mu bi bebek gece gündüz demeden sürekli aglar mı ilk 6 ay bize zehir olduÇok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
sey de sormuyor mu
neden kursun kalem ?
bızde bırde bu vardı
mesela anne bu ne
masa
gun ıcınde 800998 tekrardan sonra
anne bu ne
masa
neden masa ?
Ben yaptim. 2 kere filan.bunu yapabılen gercekten var mı ya
Evet.
Devamını alıntı yapayım:
-Kedi ne demek istedi? (Miyavlayan kedinin tercümesini istiyor benden)
-Ben anladım, karnı acıkmış, onu söylüyor.
-Kaç yaşındayım ben?
-Ben neredeyim? (Düğün fotoğrafımızda kendini arıyor)
-Beni neden çağırmadınız? (Düğünde olmamasının hesabını sordu-trip attı uzunca bir süre bize)
-Ben senin karnında mıydım? Sen de benim karnımda mıydın? (Açıklıyorum anlayacağı dilde)
-Ben erkek miyim?
-Baba da mı erkek?
-Sen çişini nasıl yapıyorsun?
-Anne senin de mi pipin var? (Biz zor sorulara geçtik, sana da Allah kolaylık versin)
-Anneannenin pipisi var mı?
-Yıldız neden yukarıda?
-Nasıl düşmüyor?
-Güneş yere nasıl düşmüyor?
-Bulutlar nasıl çarpışıyor? (Gök gürültüsünü açıkladığımda gelen devamı)
-Bulutlar dikkat etmiyor mu? (Dikkatsiz oldukları için çarpışıyormuş bulutlar)
Bitmeyen sorular.... Bazen aynı soruyu tekrar edip ben ne tepki veriyorum diye incelemeler, bazen "Nedensiz nedenler"Bazen neyi nasıl anlatacağımı şaştığım oluyor.
altdaaannn uste asagıdaaaan yukarı stadyum dolusu kalabalık coskusuylaBen yaptim. 2 kere filan.
2 gun once bana sunu dedı
anne ben eskıden kucuktum (sankı felegın cemberınden 40 kez gecmıs gıbı) senın karnında yasardım dogdum mır mır memenden sut ıcmeye basladım hep aglardım oyuncakları ısırırdım bılmıyordum bebektım cunku
karnında yasardım ben karnından cıktım
bu karın mevzusu ısrarla tekrarlanıyor sorunun nerden gelecegı bellı oldu
karnına nasıl sıgdım nerden koydunuz benı karnına ?
hah o joker hakkı olmayan ölümcül soru geldı
babanla ben bırbırımızı cok sevdık bırbırımızı cok optuk cok opunce senın sevgın ıcımde buyudu sevgı ısıgı oldun karnımda buyudun cıkmak ıstedıgını bellı ettın cok hareket ettın sonra da (dogum anının resımlerı var ) resımlerı gosterdım bak doktor amcanda senı boyle karnımdan cıkardı dedım
ınsallah ıyı dogru demısımdır
bırde gecen sene ozel bolge nedır mevzusunu anlatırken pipi kuş gıbı ornekler vermıstım
kaynımlaar falan aılecek cumhur cemaat hep bırlıkte otururken bızımkı patlattı masada sofra duzenındeyız cocuklar soyle otursun yetıskınler boyle falan... erkek kuzenıne dedı kı centılmen ola dılı donmuyor kenkil ol lutfen benım kusum var senın pipin oncelık benım dedı
5 aylik bebegim var. Ben de dusa giremiyorum diyenlere abartiyorlar canim derdim. Dusu birak tuvalete gidemiyorum. Evet bebek bakmak cok ozveri gerektiren, cok zor bir is. Aksini soyleyene inanmam. Benim bebegimin gece uykulari guzel bu arada. Ama ne kadar guzel olsa da beslenmek icin uyandiginda uyku bolunuyor en basitinden. Aylardir saglikli uykuya hasretim. Bi de gece aglayan bebegi olanlari dusunemiyorum. Bir de aylardir bel ve sirt agrisi cekiyorum. Fiziksel olarak da mental olarak da cok yoruldum.Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?