- 17 Aralık 2015
- 26.982
- 49.298
- 598
Bebekten önce başrol oyuncususun, bebekten sonra yardımcı oyuncu. Ayrıca iş hayatında mesai saatin var, akşam ve haftasonu eve gelip kendine vakit ayırabiliyorsun, bebekle 7/24 mesai. Bir de emeklerin çoğu boşa gidiyor, uğraşıp yemek yaparsın yemez, evi toplarsın, dağıtır, yapma dersin yapar, yapalım dersin gider, sana kitap okuyayım dersin elinden kitabı alır atar. Tabi bütün bunların ödülü o karşılıksız sevgi.Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Bebeğimde gaz sorunu hiç olmadı ama tuvalet sorunu vardı. Onu versek...Arkadaslar, bu hanimefendiye gazli bir bebek lütfen, acil
Basliga istinaden yazıyorum, anne olmak zor değil. Asıl zor olan bebek/çocuk olmak. Herkesin anne baba olmasa keşkeÇok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Bebeğimde gaz sorunu hiç olmadı ama tuvalet sorunu vardı. Onu versek...
Şöyleki bu soru anneye ve bebeğe göre değişir tabiki. Benim için çok zordu. Doğum sezaryen sonrası iyileşme bebek büyütme dönemim hepsi zordu. Ama bir tanıdıgım mesela rahatına çok düşkündür. Tek yakındıgı oğle uykusuna artık yatamamasıydı. Kader mi şans mı yoksa dağına göre kar olayımı ne derseniz deyin.
Ben de 3 sene erteledimKonu sahibi ben de sizin tam zıddınızım. Çevremde bebek için baskı var ama ben sadece olumsuzlukları görüyorum. Asla öyle tatlış hayaller kuramıyorum. Sürekli erteliyorum bu fikri. Ertelerken de acaba yanlış mı yapıyorum ya ileride problem çıkarsa diye de kendime zulmetmekten hiç geri kalmıyorum.
Biraz orta yolda buluşmalıyız sanırım.
Ben de böyle istiyorumİncinecek bisey yok canısı
Bebekten bebege değisiyor
Benimki 5.5 aylık
Bende 3.5 senede anne oldum
Emmemesi dısında masallah cok uysal bi bebek.
Bi tek emmedi ne yapsam.
Yni böyle olcagını bilsem 9 cocuk dogururum diyorum
Sabah 10 da kalkan bi bebek
İlaki zorlukları var,ben hep en kötüsünü düsündüm nedense.
Uyuyamıcam,hic bisey yapamıcam ama kabulum dedim.
Takıyorm kanguruya heryere gidiyoruz.
Yavrum gık demiyor
Yani hercocuk bir değil,korkatanlara inanma.
Allah tez zamanda gönlündekini versin insallah
Ben okul önlerinden geçerken çocuk sesinden bunalırdımZor bence. Anne olmayı isteyip istememe arasında gidip geliyorum hep. Çocukları seviyorum ama hiç bir çocukla kesintisiz 24 saat geçirmedim. Hep yanımda ağladığı zaman kucaklarına bıraktığım anneleri olan bebekleri sevdim. Yani bir kaç saat bile bir çocukla başbaşa kalmadım. Başıma geldiği zaman ne yaparım hiç bilmiyorum. Tırnaklarını kesmek banyosunu yaptırmak bebeğe zarar veririm diye bunlar bile ürkütüyor beni. Durum vahim yani
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.
Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.
Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.
Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?
Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.
Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.
Niyetim kimseyi incitmek değil.
Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Bizde yılda üç kez dogum gününü kutluyoruz kızımınArkadaşın kızı 26 aylık, geçen ben İyiki doğdun istiyorum diye ağlamaya başladı. Annesi doğum gününe var diyor ama nasıl ağlama. İyi ki doğdun, iyi ki doğdun, kendini yerlere ata ata. Sorna başka bir arkadaş geldi, onun kızda 4 yaşında. Niye ağlıyor dedi, anlattık, o pasta istiyor dedi. Gerçekten pasta istiyormuşsizinkinin kankası işte
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?