annemi kaybettim

Wurstria · 22 Mart 2017

Allah sizi inandırsın dün bu konuyu okuduğumda çok duygulandım, çok şükür annem ve babam hayatta, Allah da yokluklarını göstermesin yani geç göstersin. Neyse, bu konuyu okudum ve aslında hayatta bomboş şeyler için üzüldüğümüzü, boşu boşuna enerjimizi tüketip kendimize yazık ettiğimizi tekrar aklıma getirdim. Hakikaten de ölüm diye bir gerçek varken neden güzel canımı başka şeyler için sıkayım ki? dedim kendi kendime. Bir süredir sorun yaşadığım ama bir türlü kopamadığım, öte yandan sevdiğim, kaybetmek istemediğim bir arkadaşım (!) vardı. Ama dedim ya bir süredir sorun yaşar olmuştuk onunla. Sevgili falan değil, dostumdu bir zamanlar. İstem dışı olarak birbirimizi üzüp duruyorduk. Dün de gündüz vakti ufak bir tartışma yaşamıştık. Ben onun kalbini hiçbir zaman kırmadım ama o beni içten içe çok kırıyordu aslında. Arkadaşlığımız hatırına katlanıyordum ben bazı şeylere. Neyse dünden beri mesajlarıma cevap yazmaz olmuştu. İnanın ki bu konuyu okudum, gece uyudum, sabah uyandığımda aramız daha da kötü olmasın diye ona mesaj attım. Ama o cevap vermeye bile tenezzül etmedi. Bunun üzerine "ben niçin buna katlanıyorum ki?" dedim ve onunla olan, zaten azalarak elde avuçta kalmamış olan "arkadaşlığımızı" bitirdim. Beni üzmeye hakkı olmadığını, çok bencil davrandığını ve artık buna sabrımın kalmadığını, 3 günlük dünyada onun beni üzmesine izin vermeyeceğimi söyleyip yolun açık olsun dedim. Evet, bir insanı göz göre göre kaybetmek üzücü ama bazen bunu ısrarla kendileri istiyorlar. Bu hayatta ölüm varken neden birbirimizi ısrarla üzmeye çalışıyoruz? O yüzden dünyada ölümden başkası yalan dedim ve hadi güle güle dedim. Çok kısacık ömrümüzü de bizi kıran, üzen insanlarla heba ediyoruz bazen. Dertleşmek için açmış olduğunuz bu konu aslında çok çok anlamlı o yüzden ben size teşekkür etmek istiyorum. Bize aslında neyin gerçekten "gerçek", neyin aslında "yalan ve gereksiz" olduğunu gösteriyor.

gulendam_34 · 22 Mart 2017

amethist34 .!.:
haklısınız çok erken yaşta kaybetmek daha süt kuzusuyken ne zor olmalı
ne kadar anne yarısı da dense annenin yerini mecburi teyze dahi olsa dolduramaz.
çalışıyorum
güçlü bir kişiliğim aslında
ama tek zayıf yönüm annemdi
zamanla toparlyacağım elbette
çok sağolun

her acının daha büyüğü vardır
ama yaşayana sorunca herkes kendi acısını bilir
maalesef kıyaslama azaltmıyor belki bir süreliğine evet annemi yaşadım diye bilmek de büyük birşey
yanlış anlamayın ama gerçekten şükür ediyorum bunun için
siz yazmadan evvelde düşünüp tüm bunları
mekanları cennet olsun

amin amin
herkesin acısı kendine göre büyük tabii
annesini doğumda kaybeden hiç göremeyen de var dediğiniz gibi
beterin beteri var tabi

Daughter of your father · 22 Mart 2017

amethist34 .!.:
ah be canım, annem de babam da akciğer kanseriydi.
yıllarca birini eve getirip diğerini hastaneye götürmemle geçti
neler yaşadığını çok iyi biliyorum.
sende psikiatrik yardım almalısın bende alıyordum babamı kemoterapye götürüp kendim psikiatriste gidiyordum aynı hastanede.
Allah sana sabır versin.
çok zor çok zoooorr
yardımcınız olsun allah tüm hasta yakınlarına
ben bıraktım kendimi zamana
terapiye başlayacağım bakalım bana bişey verecekmi.
pekde sevmem aslında çünkü aklım başımda
bilmediğim şeyler demeyeceğini biliyorum

Çok teşekkür ederim. İki yaşında bir kızım var ,hala emziriyorum, o sebeple psikolojik tedaviyi hiç düşünmedim . Yalnız bu baba aşkı beni öldürecek onu biliyorum bir engelin yok ,sakin psikolojik tedaviden kaçma ! İlaç kullanmak zorunda değilsin ,terapi al ...yasadiklarin çok zor ,hem anne hem baba Allah yardımcın olsun, bolca sabır versin inşallah ..

RACHEL GREEN · 22 Mart 2017

Konu sahibinin ve kayıpları olan herkesin başı sağolsun...
Anne hayattaki en önemli varlık. 2 ayda toparlanman tabii ki de zor olur. Ama insanlara da kızma. Öyle bir zaman ki herkesin derdi tasası düşünmek zorunda olduğu şeyleri var. Kimse acını senin gibi derinden hissedemez.
Yanında iyi hissettiğin insanlarla görüşmeye çalış. Güzel anılarınızı düşün. Acını yaşa ama hayatın devam ettiğini ve annenin gidişiyle senin yıkmak istemediğini bunun bir kader olduğunu kabul etmeye çalış. Zaman herşeyin ilacıdır.
Bol sabırlar diliyorum.

Asmin lena · 22 Mart 2017

Başınız sagolsun mekanı cennet olsun. Çok zor bir durum, insan dostunu düşmanını düğünde ve cenazede tanınmış malesef. Benim size tavsiyem bir yaşam koçu ile çalışın ve yoğa yapın bu size iyi gelecektir. bunu hiç hafife almayın yoğa ve yaşam koçu sizin iç dünyanızı açacak ve korkularınızla baş etmenize yardımcı olacak.

DURU_SU_3333 · 22 Mart 2017

Ben de annemi kaybettim 7 ay önce. Benimki de ansızın oldu aynı senin anlattığın gibi uzun yıllardır süren habersiz bir hastalığından dolayı kaybettik annemi. Senin anlattıklarında kendimi gördüm. Kimseden bir şey bekleme çünkü herkes kendi hayatına bakıyor. Sen bu hayatta her zaman tek başınasın. Annemi kaybettiğimde nişanlıydım. Ortada kalmayayım diye hemen apar topar bi şekilde evlenme kararı aldık ve evlendik. İşin kötü yanı benim eşim de asker uzakta. 1 ay yanımda durdu yine gitti. ve ben yine yalnız kaldım. psikyatra gittim ilaç kullandım ilk başlarda her gün ağlıyordum dayanamıyordum çünkü evin en küçüğü bendim ve annemi kaybettikten sonra en çok boşluğu yaşayan ben oldum. Ama çare sende bitiyor. Her gün annene dua gönder yanındaymışsın gibi hisset. Elbette arada aklına geliyor ağlıyorsun duygusallaşıyorsun ama zamanla bunlar da geçecek. 7 ay olmuş daha yokluğunu hissediyorum.İnsanın annesini kaybetmek bambaşka bişey bence. Herşeyini paylaştığın hayatta hep yanında olan seni koruyup kollayan tek kişi onu kaybettiğin an hayat bitmiş gibi geliyor insana ama bitmiyor. Bir şekilde mücadele ediyorsun. Anlayacağın herkesin kendi hayatına baktığı gibi sen de kendi hayatına bakacaksın. Sana senden ve Allah tan başka kimse yardım edemez. Allah sabırlar versin.

Mathildamae · 22 Mart 2017

Başınız sağ olsun, çok üzüldüm gerçekten umarım güzel kapılar açılır hayatta sizin için. Darda kaldığınızda
"Hasbinallah ve nimel vekil" deyin içinizden gerçekten de bazen Allah'a sığınmak en iyi tedavi oluyor. İnsanlardan bir şey beklemeyin rabbimden isteyin sadece

arnir · 22 Mart 2017

amethist34 .!.:
merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

keske bir ugras bulsan kendine acin biraz hafifler

tuana31 · 22 Mart 2017

amethist34 .!.:
merhabalar, hemen konuya girmek istiyorum.
annemi ansızın kaybettim, yıllardır hastaydı.
ama kimseye şükür muhtaç değildi.
ölüm haktır, öldüğü için isyan etmiyorum.
ama ben toparlayamadım bir türlü kendimi.
psikiatriye gittim en sonunda.
benim merakım bu süreç ne kadar sürüyor?
devamlı rahatsızım.
ağlıyorum durduk yere, özlüyorum, evde tek başıma kaldım ve bu da beni üzüyor.
insanlar 1-2 defa benimle ilgilendiler sonra kendi rutin hayatlarına döndüler.
dostlarım benle olmadı.
ondan dolayıda kendimi çok yalnız hissediyorum.
bunu kendilerine söylediğimde de, bizim işimiz gücümüz var dediler.
bu da beni kırdı.
ben kimseyi yanımda olsun istemiyorum zaten, ama dost ise benim nasıl olduğumu sormalarını bbeklerdim bu ilk 1 hafta sürdü sadece.
sonra herkes kendi yoluna döndü.
kaslarım tutuluyor, spazm oluyor, hepsi psikolojik dedi doktor.
antidepresan verdi bana depresyona girmeyeyim diye.
2 ay uzun bir süre, şimdiye dek kendini toparlamış olman gerekiyordu dedi.,
bu bana çok ilginç geldi.
anamdı nasıl 2 ayda insan toparlar kendisini.
anormalmiyim, nedir nasıl bir gidişattır yaşamış olanlar lütfen benimle paylaşsın.
bu duygular nasıl anormal olabilir?
ve normal ise, ne zaman geçer yaşayanlar lütfen benimle paylaşsınlar.

Allah rahmet eylesin ,mekanı cennet olsun. 3 yıl önce annemi kaybettim.acisi geçti mi dersen,hiç geçmedi.kabuk tutmuş bir yara gibi.heran kanamaya hazır.bazen hafiflediğini zannediyorum,o an şahit olduğum bir anne kız diyaloğu veya daraldigımda annem olsa böyle olmazdı düşüncesi öyle içimi acıtiyorki anlatamam.bazi şeyler hep eksik...bayramlar,pazar kahvaltıları.evet mutlu olduğum zamanlarda oluyor.gülüyorum,seviniyorum ama hep bir burukluk var.artık hiç bir mutluluk tam değıl...

Bende yalnızlık konusunda benzer duygular yaşadım.anneme ailesinin yaptığı bazı haksızliklari unutamadim.anneciğimi üzdüler diye öfkelendim.ayni zamanda benide yanlız bıraktıklarını düşündüm.anneannemin,teyzelerimin çok kısa zamanda normal hayata dönmesi beni çok yaraladı.sonra zamanla düşündüm ki onlar annemle benden çok daha az vakit geçirdi.ben hep annemle beraberdim.onlar anca ayda 1 görüyorlardı.hepsinin ilgilenmeleri gereken bir ailesi vardı.artik güçlü olması gereken bendim.ben annem ölünce büyüdüğümü anladım.benim tesellim evladım oldu.ona daha çok sarıldım.daha çok şükrettim.dünyanin ne kadar boş ve değersiz olduğunu anladım.küçuk şeyleri kafaya takmayı bıraktım.gerçek dostlarımı öğrendim.onlara daha çok kıymet verdim.onlarin desteklerini hiç unutmadım.çekirdek aileme daha çok bağlandim.

Canım, tek tesellim bir gün buluşacak olmamız.inaniyorum ki bir gün buluşacağız.ben annem olsa benim mutlu olmamı,güçlü olmami isterdi diye hayatıma devam ediyorum.ama o yanlızlik korkusu hep devam ediyor.işte herkesin acısı farklıdır.seni o kadar iyi anlıyorum ki, bu acıyı yaşamayan bilemez .yazdiklarıni gözyaşları içinde okudum.içimden sana sarılmak,kucaklamak geldi.annemin çok hasta olduğu zamanda ,bana sarılan,teselli eden bir kez gördüğüm doktoru hiç unutmadım.allah yar ve yardımcın olsun.hz allah bu acıyı unutturacak başka acı yaşatmasın.

amethist34 · 23 Mart 2017

DURU_SU_3333 .!.:
Ben de annemi kaybettim 7 ay önce. Benimki de ansızın oldu aynı senin anlattığın gibi uzun yıllardır süren habersiz bir hastalığından dolayı kaybettik annemi. Senin anlattıklarında kendimi gördüm. Kimseden bir şey bekleme çünkü herkes kendi hayatına bakıyor. Sen bu hayatta her zaman tek başınasın. Annemi kaybettiğimde nişanlıydım. Ortada kalmayayım diye hemen apar topar bi şekilde evlenme kararı aldık ve evlendik. İşin kötü yanı benim eşim de asker uzakta. 1 ay yanımda durdu yine gitti. ve ben yine yalnız kaldım. psikyatra gittim ilaç kullandım ilk başlarda her gün ağlıyordum dayanamıyordum çünkü evin en küçüğü bendim ve annemi kaybettikten sonra en çok boşluğu yaşayan ben oldum. Ama çare sende bitiyor. Her gün annene dua gönder yanındaymışsın gibi hisset. Elbette arada aklına geliyor ağlıyorsun duygusallaşıyorsun ama zamanla bunlar da geçecek. 7 ay olmuş daha yokluğunu hissediyorum.İnsanın annesini kaybetmek bambaşka bişey bence. Herşeyini paylaştığın hayatta hep yanında olan seni koruyup kollayan tek kişi onu kaybettiğin an hayat bitmiş gibi geliyor insana ama bitmiyor. Bir şekilde mücadele ediyorsun. Anlayacağın herkesin kendi hayatına baktığı gibi sen de kendi hayatına bakacaksın. Sana senden ve Allah tan başka kimse yardım edemez. Allah sabırlar versin.

cnm başın sağolsun sana da sabırlar versin Allah,
kimseden birşey beklemiyorum zaten.
alışığım kimsenin olmamasına.
bugün düne göre daha iyiyim.
sende bilirsin gel gitleri oluyor insanın.
ha ağlamadım mı, bugün de ağladım ufak ufak, ama dün bildiğin mutsuzdum.
şu an için şehir dışından kuzenim yanımda olduğundan ev biraz olsun ses dolu, o da yarın dönecek evine mecburiyetten.
yine yalnız kalacağım.
çok zor, ama herkesin bir sınavı var.
önce hastalıklar dedik, ölüm oldu, Allah başka dert vermesin ne diyeyim.
yarınlar bugünleri aratmasın.
bir gün hepimiz kavuşacağız,
mantıksız değilim de şu özlem ağır bastığında, kimsesiz olduğunu hissettiğinde,
sol yanın ciğerin bambaşka acıyor.
ana gibi yar olmaz.
sözler kelimeler tarifinde yetersiz kalır.
ailesine düşkün insanlar sanırım daha zor atlatıyorlar.
evlenmek çaremi peki?

amethist34 · 23 Mart 2017

tuana31 .!.:
Allah rahmet eylesin ,mekanı cennet olsun. 3 yıl önce annemi kaybettim.acisi geçti mi dersen,hiç geçmedi.kabuk tutmuş bir yara gibi.heran kanamaya hazır.bazen hafiflediğini zannediyorum,o an şahit olduğum bir anne kız diyaloğu veya daraldigımda annem olsa böyle olmazdı düşüncesi öyle içimi acıtiyorki anlatamam.bazi şeyler hep eksik...bayramlar,pazar kahvaltıları.evet mutlu olduğum zamanlarda oluyor.gülüyorum,seviniyorum ama hep bir burukluk var.artık hiç bir mutluluk tam değıl...

Bende yalnızlık konusunda benzer duygular yaşadım.anneme ailesinin yaptığı bazı haksızliklari unutamadim.anneciğimi üzdüler diye öfkelendim.ayni zamanda benide yanlız bıraktıklarını düşündüm.anneannemin,teyzelerimin çok kısa zamanda normal hayata dönmesi beni çok yaraladı.sonra zamanla düşündüm ki onlar annemle benden çok daha az vakit geçirdi.ben hep annemle beraberdim.onlar anca ayda 1 görüyorlardı.hepsinin ilgilenmeleri gereken bir ailesi vardı.artik güçlü olması gereken bendim.ben annem ölünce büyüdüğümü anladım.benim tesellim evladım oldu.ona daha çok sarıldım.daha çok şükrettim.dünyanin ne kadar boş ve değersiz olduğunu anladım.küçuk şeyleri kafaya takmayı bıraktım.gerçek dostlarımı öğrendim.onlara daha çok kıymet verdim.onlarin desteklerini hiç unutmadım.çekirdek aileme daha çok bağlandim.

Canım, tek tesellim bir gün buluşacak olmamız.inaniyorum ki bir gün buluşacağız.ben annem olsa benim mutlu olmamı,güçlü olmami isterdi diye hayatıma devam ediyorum.ama o yanlızlik korkusu hep devam ediyor.işte herkesin acısı farklıdır.seni o kadar iyi anlıyorum ki, bu acıyı yaşamayan bilemez .yazdiklarıni gözyaşları içinde okudum.içimden sana sarılmak,kucaklamak geldi.annemin çok hasta olduğu zamanda ,bana sarılan,teselli eden bir kez gördüğüm doktoru hiç unutmadım.allah yar ve yardımcın olsun.hz allah bu acıyı unutturacak başka acı yaşatmasın.

amiiin Allah razı olsun.
güzel duan için, gözlerim doldu, zaten sulu göz oldum çıktım
bende senin yazdığın her bir kelimeni hissettim okurken.
geçende de hastanede iken yanımda bir anne ile kız oturuyordu, sohbet ederlerken kalktım gittim başka yerde ağladım hüngür hüngür.
bi zamanlar ben de annemle hastanelerde o şekilde sohbet ederdik diye aklıma geldi gözümde canlandı.
kıskandığımdan felan değil, bu başka birşey sen anlarsın.
şükür ki ben 9 yılımın her gününü aileme adadım.
hep bilincindeydim bir gün olmayacaklar, pişman olacağın şeyler yapma ailen ile zaman geçir, bir gün onlarsız kalınca zamanın olacak bolca diyerekten isyan etmeden evde dizlerinin dibinde oturdum ve kendimi onlara adayarak en büyük teselliyi bugün için yaptım.
iyiki yapmışım.
ama bunların hepsi teselli işte..
gerçekleri değiştirimyor.
ana gibisi olurmu, ne olursa olsun seni tutan, seven, bağışlayan, atmayan, her daim iyiliğini düşünen.
mesela benim annem bana hep evlen gözüm açık gidecek sen kukla gibi evde tek başına kalacaksın, sığamayacaksın bu eve derdi.
moralim çok bozulurdu annem beni bu denli düşünüyor ve ben evlenmiyorum diye.
ama evlenmek içinde evlenememki anne derdim.
şimdi her bir kelimesinde çok haklıymış kukla gibi kaldım, sığamıyorum eve tek başına diye her bir cümlesinin doğruluk payı bile beni üzüyor.
aslında bahs ettikçe de rahatlamıyorum üzülüyorum.
sen evlenene dek ölmicem derdi,
bende hiç evlenmeyeceğim derdim (((

amethist34 · 23 Mart 2017

arnir .!.:
keske bir ugras bulsan kendine acin biraz hafifler

var uğraşlarım da benim gücüm yok uğraşlara şu aralar

MaRaL_ · 23 Mart 2017

baban nerede canim ?

Allah rahmet eylesin anacigina
alisacaksin zamanla
evlenirsin anne olursun hayat akar gider
sonra çocugun saana anneanne ne demek der yaran kanar, o yara arada kabul abaglayacak arada kanayacak , inunla beraber yasamaya alisacaksin ...

amethist34 · 23 Mart 2017

Mathildamae .!.:
Başınız sağ olsun, çok üzüldüm gerçekten umarım güzel kapılar açılır hayatta sizin için. Darda kaldığınızda
"Hasbinallah ve nimel vekil" deyin içinizden gerçekten de bazen Allah'a sığınmak en iyi tedavi oluyor. İnsanlardan bir şey beklemeyin rabbimden isteyin sadece

çooook doğru dediniz.
beklemiyorum kimseden birşey bu hayatta.
Allahımız var, onun için yaşıyoruz
gidene ağlamamalı aslında, kendimize ağlamalıyız diye de söylüyorum.
bizler ne kadar hazırız diye.
bu duygular çok karışık işte...
bir mantık
bir duygu
bir özlem
bir sıkıntı
sağ olun
kıymetli vaktinizi ayırmanız bile çok büyük bir şey

amethist34 · 23 Mart 2017

MaRaL_ .!.:
baban nerede canim ?

Allah rahmet eylesin anacigina
alisacaksin zamanla
evlenirsin anne olursun hayat akar gider
sonra çocugun saana anneanne ne demek der yaran kanar, o yara arada kabul abaglayacak arada kanayacak , inunla beraber yasamaya alisacaksin ...

ikiside hayatta değiller

MaRaL_ · 23 Mart 2017

amethist34 .!.:
ikiside hayatta değiller

babanada Allah rahmet eylesin .. kardesinle sana uzun omur versin rababim
dik durmaya çaluis, kardesin için , annenin babanin emanetidir o
biuliyorum fayda gelmez ama tek mi yasiyorsunuz
amca hala dayi teyze vs yokmu size maneviyat oalrak olsun kucak açacak ..

OturanMuhendis · 23 Mart 2017

Basın sağolsun canım oncelikle, ölüm zor çok zor hele annense.Ben dedemi kaybettim 6 ay önce o da benim canımdı cigerimdi sanki dedem değil de 2. Babam gibiydi benim.3 ayda ancak dışarıya yavaş yavaş çıkmaya başladım beni aramazsa kimseyi aramadım kimseyle konuşmadım istemedim ki senin annen o kolay değil.Rabbim sabır versin.Ama inşaAllah biz cennette sevdiklerimizle bulusanlardan olacagiz onlar bizi orda bekliyor öyle düşün.

leslagan · 23 Mart 2017

Başın sagolsun. Şuan içinde bulunduğun ruh hali çok normal. Kim olsa senin gibi olurdu ve hatta senden daha kötü olurdu. Sen yine maşallah tek başına ayakta duruyorsun. İnşallah abin seni yanına alır. Orda birlikte birinize güç verir ve bu zor günleri atlatırsınız.

amethist34 · 23 Mart 2017

Wurstria .!.:
Allah sizi inandırsın dün bu konuyu okuduğumda çok duygulandım, çok şükür annem ve babam hayatta, Allah da yokluklarını göstermesin yani geç göstersin. Neyse, bu konuyu okudum ve aslında hayatta bomboş şeyler için üzüldüğümüzü, boşu boşuna enerjimizi tüketip kendimize yazık ettiğimizi tekrar aklıma getirdim. Hakikaten de ölüm diye bir gerçek varken neden güzel canımı başka şeyler için sıkayım ki? dedim kendi kendime. Bir süredir sorun yaşadığım ama bir türlü kopamadığım, öte yandan sevdiğim, kaybetmek istemediğim bir arkadaşım (!) vardı. Ama dedim ya bir süredir sorun yaşar olmuştuk onunla. Sevgili falan değil, dostumdu bir zamanlar. İstem dışı olarak birbirimizi üzüp duruyorduk. Dün de gündüz vakti ufak bir tartışma yaşamıştık. Ben onun kalbini hiçbir zaman kırmadım ama o beni içten içe çok kırıyordu aslında. Arkadaşlığımız hatırına katlanıyordum ben bazı şeylere. Neyse dünden beri mesajlarıma cevap yazmaz olmuştu. İnanın ki bu konuyu okudum, gece uyudum, sabah uyandığımda aramız daha da kötü olmasın diye ona mesaj attım. Ama o cevap vermeye bile tenezzül etmedi. Bunun üzerine "ben niçin buna katlanıyorum ki?" dedim ve onunla olan, zaten azalarak elde avuçta kalmamış olan "arkadaşlığımızı" bitirdim. Beni üzmeye hakkı olmadığını, çok bencil davrandığını ve artık buna sabrımın kalmadığını, 3 günlük dünyada onun beni üzmesine izin vermeyeceğimi söyleyip yolun açık olsun dedim. Evet, bir insanı göz göre göre kaybetmek üzücü ama bazen bunu ısrarla kendileri istiyorlar. Bu hayatta ölüm varken neden birbirimizi ısrarla üzmeye çalışıyoruz? O yüzden dünyada ölümden başkası yalan dedim ve hadi güle güle dedim. Çok kısacık ömrümüzü de bizi kıran, üzen insanlarla heba ediyoruz bazen. Dertleşmek için açmış olduğunuz bu konu aslında çok çok anlamlı o yüzden ben size teşekkür etmek istiyorum. Bize aslında neyin gerçekten "gerçek", neyin aslında "yalan ve gereksiz" olduğunu gösteriyor.

bana da bu derdinizi paylaşmanız iyi geldi, çünkü kendimden uzaklaşmış oldum.
burada siz dostmuşsunuz, karşınızda ki ise arkadaş!
ailemin rahatsız olduğu yıllar içersinde ben zaten dostumu da yabancılaşmış olanı da, sözde konuşanı, özde konuşmadan yanımda olanı da çok iyi ayırt etmiştim aslında.
ve sizin dediğinizi ben ailem sağ iken de hep düşünürdüm gerek varmı üzmeye diye.
ama olmuyor, herkes ince olamıyor bu konuda.
yada kısacası aynı derecede değer vermiyor.
değerli olsanız zaten sizin yanınızda siz herhangi birşey demeden olur.
bazı şeyler çok nettir.
benim çocukluğumdan bu yana kardeşim gibi sevdiğim kişi, her daim yanında olduğum kişi, artık yanımda değil.
derdi olabilir.
benim de vardı, ama yanındaydım.
babamı kemoterapiden eve getirirdim, onun yanına giderdim çökkün morali diye.
sonunda ise kendisine, ne kadar bencilmişsin sen, 1 kez olsun bana nasılsın baban annen nasıl diye soracağına, kimse umrumda değil diye ağlıyorsun dedim.
o gün anladım derdi olunca nasıl birisi olduğunu.
acı ama gerçekler acıdır zaten
artık şaşırmıyorum.
ve insanların sözlerine değil de, davranışlara önem veriyorum.
işin komik yanı yüzlerine de söylüyorum.
yine aynı tas aynı hamam herşey :)
hayat işte...
teşekkürler paylaşımınız için.
deymez doğru davranmışsınız.

amethist34 · 23 Mart 2017

leslagan .!.:
Başın sagolsun. Şuan içinde bulunduğun ruh hali çok normal. Kim olsa senin gibi olurdu ve hatta senden daha kötü olurdu. Sen yine maşallah tek başına ayakta duruyorsun. İnşallah abin seni yanına alır. Orda birlikte birinize güç verir ve bu zor günleri atlatırsınız.

yok cnm ben gitmek istemiyorum şu an.
ilerde tabiki gezmeye giderim.
ama şu an beni de nereye kime gitsem açmıyor.
bu da belki başka bir yas süreci.
saş sağlığı için sağol.

annemi kaybettim

Nirvana

inanmak yolun yarısıdır :)

Nazlı sevgilimi kaybettim ...

▫️we were on a break ▫️

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

B.K:78.1 Güncel:77.1 İlk hedef:74 H:65

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Guru

Aktif Üye

Aktif Üye

Guru

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency