annemi kaybettim

Hamile okduğumu öğrendim 3 gün sonra babamın kanser oldugunu 9 ay boyunca ızdırap Dı sanki 8 kilo verdim hamileliğim de.. Babam vefat etti on gün sonra doğum yaptım ve suanda eşim ve bebeğimle annemle birlikte onların evinde yaşıyoruz. Abim var oda adana yi gittik mesleği gereki bebeğim 5. Ayının içinde. Ağlamadan uyuduğum gece hatırlamıyorum olaylar yaşandığında hep gözümde baba mın varlığı canlanıyo ne zaman geçecek bilmiyorum lohusasın ondan dediler ama ben babama çok düşkünüm hangi evlat değilki. 52 yasındaydç şimdi banane bundan diyorsundur belki.. Sadece geçmiyor kardeş benm eksikliğim sızım inşallah sen çabuk atlatırsın başın saolsun psikoloğu bırakma. Dost diye etrafında dolaşanlarıda boşver insan gerçek dostu bu zamanda anlıyor beş para etmezmiş Demekki çigerleri ne demek iş güç.. Allah sabır versin
 

ah o dediğini düşünmesem zaten tesellisi olamazdı ki asla.
bende aynen senin gibiyim işte.
zorla dışarı çıkıyorum.
istemiyorum ki.
evimi de çok seviyorum.
yıllardır da evde oturdum alıştım evime de.
bir yerlere gitsem ne olacak ki diyorum.
babamı kaybettiğimde kendimi kıyafetlere vermiştim alışverişe.
annem de ise evde değişiklik yapmaya verdim.
ama ben yine mutsuzum.
ne yaparsam yapayım.
şehir dışına çıkayım dedim
ondan da vazgeçtim
hiç birşey tat vermiyor
zorlamakla da olacak şeyler değil
zamanı gelince elbette çıkarım diyorum.
baş sağlığı için çok sağol.
ailene uzun ömürler versin Allah
 
Benimde annem 7 ay oldu vefat edeli bir yıl çok hastaydı pankreas kanseri oldu. Herşey ansızın ve çok acıydı.
Benimde rahatsızlıklarım oldu çok güçlü durmaya çalışmama rağmen onun yeri dolmayacak ancak alışacağız.
Antidepresan kullanmayın sonra bağımlı hale gelirsiniz. Ben melisa ve yasemin çayı içmiştim rahatlatıyor.
Herkesin bir hayatı var yakınlarınıza kızmayın ateş ancak düştüğü yeri yakıyor onlar sizi anlayamaz, ancak onların başına aynısı geldiğinde siz onları anlarsınız.O zaman sizde onların yanınızda olabildikleri kadar olacaksınız.
Annenizin ahiretteki hayatını sorgulamayın bu insanın psikolojisini bozuyor, onun için dua edin onun adına hayır yapın bu size manen rahatlık ve huzur verecek.
Malesef insanları böylesi acı günlerde daha iyi tanıyorsunuz aynı şeyleri yaşadım.
Umarım iyi ve mutlu bir yuva kurarsınız ve tüm acılarınız yerini çok büyük mutluluğa bırakır.
 
az once sana biseyler yazdim ama sonra sildim, geri kendi içimi dokmus gibi oldum diye senin konuna
onlari ayzrakende agladim,10 sene oldu anneme yani o gunlere dionunce hala ayni etkiye sahibim
bu geçmeycek haturladikça burunun diegi sizlayacak
ama hayatda devam ediyor , bold ua et annen için .. insallah çokk mutlu bi yuva kurarsin birgunde kendi çocuklarinla avunursun anneni andikça
anamin adini kizimda yasiyor, herkes de bana ve anneme benzeter kizimi
9 yasinda prensesim, anneannesinin adi ooldugunuartik aysamdigini herseyi bilir .. kuçukken zordu ama annen nerde dediginde uzakda derdim sadece çocuga ölûm kelimeisni nasil anlatirimki ben kendim anlamamisken .. zamanla dini bilgileri ogrendikçe kendi tahmin etti bildi ogrendi ..

yanii seni daha çokk zor gunler bekliyor kardesim, evlenicen dugunun hamilelgiin lohusaligin hep yalnia oalcvak insallah mustakbel kv ana olur kizi yerine koyar seni ..
 

estağfurullah ne demek bana ne dersin, hiç olurmu öyle birşey.
ben kendimi unuturum yine başkalarına koşarım.
öyle de bir karakterimdir.
can parçası bu, ben paylaştım seni neden dinemeyeyim
zor dönemler geçirmişsin, herkesin bir hikayesi var birbirine yakın.
çok da erken kaybetmişsin babanı Allah rahmet eylesin.
bugün düne göre daha iyim.
o çökkünlüğü her daim yaşamıyor insan zaten, yaşasa çok fena olur, dayanamaz kafayı yerdi insan.
devam edeceğim terapiye gideceğim.
sabır diliyorum sana da.
hayatta ki en büyük tek gerçek bu son
 

ölümünden 2 ay sonra doğum günüydü, hepsi gözümün önünden geçti zaten
annemsiz ilk doğum günü
benimkisi de yaklaşıyor
anneler günü
fakat ben her zaman duyarlıydım
sosyal platformlarda asla annem ile resim dahi paylaşmazdım
çünkü hep düşünürdüm annesiz olan insanların gözüne sokmuş yaralarına dokunmuş gibi olurum diye.
birde ilaçlar beni çok uykulu yapıyor.
depresyona girmemem için sabah akşam ilaç verdi bana dr.
çok uyku yapıyor bende
dua asla esirgemiyorum ailemden
inşallah da esirgemeyeceğim
beterin beteri vardır derler
ben ondan da çok korkar inanırım
o yüzden asla isyan etmem
ölüm haktır
özleme diyeceğim yok
Allah evlat acısı yaşatmasın
en büyük acı derler.
 
Aminn ben hep ne derim biliyormuusn allahım onun acısını unutturacak acı yaşatmasın sende öyle düşün allahım sabrını verilir illaki elbet bir gün gidecekler ne yazıkkı keşke aynı anda göçsek. Küçükken hep derdim allahım öleceklerse hep beraber al bizi yanına acısını yaşatma diye şimdi bebeğime diyorum aynısını.. Allahım acısını göstermesin kimseye. Üzülme bizleri izliyolar onlar iyi oldugunu bilmek isterdi
 

dediklerinizi yapıyorum
benide rahatlatıyor dediğiniz gibi
Allah razı olsungüzel dilekleriniz için
dün bir buhrandaydım
bugün de ağladım elbette ara ara
ama dün ki mutsuzluk hissi bugün yok içimde
amin dualarınıza
en çok yine annem görür diye amin
o çok istiyordu evlenmemi
hayırlısıysa inşallah
 
Geçmiyor geçmiyor ama alışıyorsun emin ol. Alışmak da olmasa nasıl ayakta kalır insanoğlu? Babamı kaybedeli 6 sene oldu, alıştım ama, hala adı geçince gözyaşlarım sel oluyor. Allah hepsinin mekanını cennet eylesin, sana da sabır versin
 
Canım benim başın sağolsun. Ahhh anne gibisi olur mu. Ben de annemden uzaktayım. Evlendim ve o başka şehirde kaldı. Hani çok işim olduğu zaman ve o benimle sırf geyik yapmak istediği zaman off anne başka zaman mı konuşsak diyeceğim tutuyor ya benim bazen.. İşte hiç öyle yapmamak dememek düşünmemek bile lazım.. Ölüm var çünkü hayatta.. Ne güzel ki sen uzun bir zaman geçirmişsin anneciğinle. Benim liseden sonra çok zamanım olmadı annemle zaman geçirecek. Üniversiteye gittim, yüksek lisans doktoraya başladım, evlendim derken evim hep ayrı oldu. SAdece bir ara 2 seneliğine yaşadığım şehre gelip birlikte yaşadık annem ve babamla. Canım benim Allah mekanını cennet eylesin annenin. hiç unutulmayacak geçmeyecek acısı belki sen de evlenince çocugun olunca bu sefer sen anne olunca hüznün bir nebze olsa dinecektir diye umut ediyorum. Allah sabırlar versin..
 

şu an gayet aklım başımda
ama bu duygular zaten ansızın gelmiyormu
birden bire ufak bir nesne de
ona karşı davranışını bir başkasına sergilediğin de
(kuzenime ilacını içtinmi dedim- başladım hüngür hüngür ağlamaya anneme derdim diye)
bunun gibi şeyler de.
bana destek olduğunuz için çok teşekkür ediyorum..
annem beni iyi görmek ister üzülmemi istemez diyorum.
ama o bir an geliyor ki...
bende sizin gibi dua ederdim.
birşey olsun hep beraber ölelim diye.
çekmedi tek tesellim en büyük tesellim o
Allah bana güç verecektir annem metanetli bir kadındı
bende onun kızıyım o şekilde olmalıyım diyorum
beni yıllarca ölcem diye alıştırırdı buna
ölüm kelimesi bana soğuk gelmiyor
mezarını bile aldı yaptırdık herşeyi hazırdı
beni kökten hazırlamış meğersem yıllardır
ama işte dediğim gibi o bir an geldimi... geliyor
 

evet dememek lazım asla
benim anam beni arardı yemek saatinde dışarda olduğumda
açmısın boğazıma yediklerim takılıyor derdi
ana bambaşka birşey
bunlar beni üzüyor çok üzüyor onca kişiye cevap yazdım burada
şimdi şu an burda başladım yine ağlamaya
işte böyle bir acı
anne babayı kimse için asla 2.plana itmeyin
ertelemeyin
herşeyi erteleyin aileyi asla
 
amiiiiin yerleri mekanları nur dolu olsun
benim bu halim önemli değil bir yerde
 
amiiiiin yerleri mekanları nur dolu olsun
benim bu halim önemli değil bir yerde
 

çok teşekkür ederim
yalnızlık zor gerçekten
insanın birhayat arkadaşı olmalı
destekcisi iyi günde kötü günde
yanında bulduğu bulacağı
dilekleriniz için çok teşekkürler.
bolca da amin
 
Benimde annem evlenmemi çok istedi torunlarının hayaliyle yaşadı,hep erteledim şimdi çok pişmanım ama nasip istesek te olmuyor bazen.
Elbette biz onları göremesekte onlar bizden haberdar onun için daha güçlü daha mutlu olmalıyız.
Çok zor bir süreç yanlız olman bunu zorlaştırmış Allah sabır versin,benim kardeşimde olduğu için evde şanslıydım.
Hemen geçecek bir acı değil bu, hala dışarda düşüp anne diye ağlayan çocuk görsem içim burkuluyor ağlıyorum.
Biz insanız ağlamakta gülmekte bizim için.
İnanıyorum ki Allah bizden aldığını fazlasıyla geri verecektir
 
Amca dayı akraba bu devirde işi düşünce var malesef kol kanat sadece aileniz oluyor.
Bir laf vardı amca dayı aldım payı, gülerdim eskiden bu söze ancak çok doğruymuş.
Eskidendi o vefalı insanlar, anne yarısı teyzeler, baba yarısı amcalar vs vs...
 
Bizimkiler hakikaten ufak tefek şeylerdi ama ya, gerçekten çok boş, çok gereksiz şeyler. Onu tanıdığımda psikolojisi normal değildi, ciddi anlamda sorunları vardı ve profesyonel destek alması gerekiyordu ancak bu işler paraya bakıyor, ailesi de ilgisizdi açıkçası. Okulu uzamıştı bir dönem. Bir hobimiz vardı, bu sayede tanıştık, iyi anlaştık, birşeyler paylaşmaya başladık falan. Ben öyle bir insanımdır, kafa barıştırdığım kişilerle çok güzel, eğlenceli ve kaliteli zaman geçirmeye çalışırım ve asla sevdiklerimi ihmal etmem. Yani bende öyle "mesaj attım ama wurstria umursamadı, yazmadı" gibi bir durum bile olmaz. Neyse ben de bu kızın her derdinde yanında oldum, bana kendisi söyledi psikolojim berbat ama senin sayende artık daha iyiyim, falan diye. Bazı özel sorunları vardı, ama nasıl desem çevresindekiler de onu bu konuda çok yanlış yönlendiriyorlardı. Onu kırarlardı, sorunlarını önemsemezlerdi, kıza hasta muamelesi yaparlardı. Kendi annesi bile! Anlayışsızlardı. Sonra ona birini ayarladılar, çöpçatanlık meselesi işte. Biriyle çıkmaya başladı arkadaşlarının da "iyi gelir" düşüncelerinin teşviki ile. En başından beri çocuğu hiç gözüm tutmadı, bunu kendisine de söyledim tabi hayatın onun hayatı olduğunu, varsa bir sıkıntı nasıl olsa yaşayıp göreceğini falan ifade ederek. Benim insanlarla alakalı yorumlarım ne yazık ki çoğunlukla doğru çıkıyor özellikle ters giden birşeyler varsa. Neyse, arkadaşım dediğim kişi hayatına bu adamın girmesiyle beraber biraz değişti, farklılaştı... Gözle görülür derecede bencilleşti diyebilirim. Yani biz yine sohbet muhabbet ediyorduk ama rahatsız edici düzeyde bencil davranmaya başladı, çevresindeki diğer insanlara karşı da. Kendi istediği konu konuşulsun, kendi istediği zamanda ve saatlerde birşeyler planlayalım, yapalım, her şey ona uygun olsun yani sizin anlayacağınız devamlı "ben, ben, önce ben!" diyen biri geldi. Başkalarının derdiyle ilgilenmez oldu, arkadaş sanıp bir sıkıntımızı paylaşsak "yani... ne diyebilirim ki, ben de ne yorum yapacağımı bilmiyorum" diyen biri geldi. Ama ben onun derdini her zaman dinlemeli, her zaman ona akıl vermeliydim. Sevgilisinden hoşlanmadığımı, dikkatli olması gerektiğini söylememe rağmen inadına gibi hareketler yapmaya başladı ve bunlara tahammül etmemi bekledi. Muhtemelen sevgilisi onu şımartıyordu, başka insanlardan da bunu bekledi. En sevmediğim şeylerden biri. Benden istediğini alamayınca asileşti, iyi niyetlerimi suistimal etmeye falan başladı. Birkaç kez atıştık ama sonra düzelttik aramızı derken en sonunda patladım ve bu sabah her şeyi dile getirerek onu her yerden engelleyip hayatımdan çıkarmak zorunda kaldım. Neden çekiyorum ki? dedim kendi kendime. Böyle dostluk mu olur? Beni kaybetti. Gerçekten üstümden bir yük kalkmış gibi hissediyorum. Çok şükür büyük bir derdim yoktu ama olsaydı demek ki 2 kat daha kötüsünü görecekmişim ben ondan. Herkes olmuş iyi gün dostu... Benim rahatsız olduğum şey "bana ilgi göstermiyor" tarzı birşey değil, bencil davranması, dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanmasıydı. Baktım ki artık tanıyamıyorum, kaba tabirle bastım tekmeyi.
 
bendede yok da belki sanslidir dedim konu sahibi
 
Öncelikle başınız sağolsun mekanı cennet olsun. Bende annemi kaybedeli geçen hafta tam 8 yıl oldu. Sabah işe gitmem için uyandırdı işe uğurladı ve bir daha olmadı. Çok zor bi durum anlatılacak bir şey değil acısı tarif edilemez ne yaparım nasıl yaşarım diyordum ev bomboş geliyordu mutsuzdum sizin gibi sürekli ağlıyordum neredeyse hergün mezarlığa gidiyordum rüyalarımda görüyordum sanki hiç gitmemiş gibi ve rüyalarım o kadar gerçekti ki uyandığımda yeniden aynı acıyı yaşıyordum. Burnun direği sızlar derler ya aynen onu yaşıyordum assosyelleşmiştim kimseyle görüşmüyordum. Zaman herşeyin ilacı gerçekten 2 ay kısa bir süre aslnda zaman geçtikçe daha çok özleyeceksiniz ama buna da alışacaksınız. Sizinde hayatınız rutine dönecek güleceksiniz gelecekle ilgili planlar yapacaksınız kısacası hayatınıza devam edeceksiniz. Sadece biraz zaman. Ben bu süre içinde evlendim ailemi kurdum iş ev hayat kaygısı kendimizi kaptırdık tabiki eksikliği hiç
Dolmuyor aklınıza her geldiğinde ağlayacaksınız ama eskisi kadar yakmayacak canınızı. Zamanla alışacaksınız yokluğuna. Yapmanız gereken tek şey dua etmek. Allah sabır versin.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
SANAL KUMAR & EVLİLİĞİM
Yorumlar
17
Görüntüleme
2K
LilyRobin85
B
Pes mi etmeliyim ümidimi kaybettim
3 4 5
Yorumlar
85
Görüntüleme
3K
melllleek
H
Duygusal boşluğun yarattığı bunalım ve çaresizlik bana yardım edin
2 3 4
Yorumlar
67
Görüntüleme
2K
Lirosa
Abimin toksik eski nişanlısı ve sahte hesap ile stalklamalar
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
1K
saksidegilim
S
Annem ve evime sürekli karışması
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
1K
gisla
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…