Bu arada Piraye hanım benim kedim var kollarımi kanatıyor ve morartmaya başladı biz ona terapiye başladık hatta ilaç kullanacak çünkü kendisi bir kedi ve beni av olarak görüyormuş kendisi bana saldirmasina rağmen gayet anlayışla karşılayabiliyorum onun doğası gereği neleri nasıl yapmamiz gerektiğini gözden geçiriyoruz . Muhakeme yeteneği yok çünkü iç guduleriyle hareket ediyor yardıma ihtiyacı var . Sadece anlatmak istedim ..Dövmek ve öfkelenmek için "sadece" çocuk ve hayvanları seçen hickimsenin öfke kontrol problemi veya tedaviye ihtiyacı yoktur. Gayet bilinçli ve kontrollü şekilde sırf acı vermek amacıyla kendilerinden güçsüz olana yönelirler. Kendilerinden güçlü olanlara ise gayet "hoşgörüyle" ve sakin yaklaşırlar... Bu yüzden böyleleri medeni toplumlarda tedaviye değil, tam teşekküllü hapishanelere yonlendirilirler...
Okuduğum yorumlar karşısında dehşete düştüm... ben annemi iki sene evvel korona illerinden kaybettim annem babamdan sürekli şiddet gördü hem sözlü hem fiziksel olarak maddi anlamda ciddi sıkıntılar çektik ac yatağa girdiğimiz hacizler yüzünden esyasiz evde oturduğumuz günler öyle çok ki...bunca hayat mücadelesi içinde annem bazen öfkesine engel olamazdı bize vurduğu olurdu kötüde vururdu sonra ben büyüdüm annemin bizim için yaptığı fedakarlıklari gördü gözüm bana attığı dayaklarla içimi sisirmedim.herkes aynı rahat hayata doğmuyor kendi kendine verdiği hayat mücadelesi içinde yeri geliyor bizleri de uzebiliyordu.insaniz bizler robot değiliz daima sabırli daima iyimser daima kusursuz olmamız imkansız.annemi kaybedince onunla birlikte yaşadığımı aslında onun olmadığı her anın bir masası olmadığını öğrendim zihnimde hep iyi yanları bizim için verdiği mücadeleler merhameti her düştüğümde kaldırısi kaldı.bans vurduğu zamanlar değil.burda bir kaç arkadaş cimerden bahsetmiş hiçbir yetiştirme yurdunda yetişen çocuk annesiz mutlu değildir.belki çok çok zor bir hayatı var belki beklediği şeyleri sunmadi hayat hemen sen kötüsün sen anne olmamalisin deyip yargılamak çok yanlış diye düşünüyorum.simdj annem yasasaydi keşke hep yanında bana destek olsaydi
Zaten niyetim hafifletmek değil kesinlikle zaten yanlış bir tutum var ortada bunu savunmuyorum ama afaroz etmek yerine bende kendimden örnek vermek istedim bunun arayı düzeltmeye engeli yok insan değişebilir yeeterki istesinŞiddet bir kusur değildir, bir suçtur. Yoksa anne olarak hepimizin kusuru vardır elbet. Ama bunu kusur olarak nitelendirirsek, hafifletmiş oluruz. Savunmasız bir çocuğa uygulanan şiddeti hafifletemeyiz.
Zaten niyetim hafifletmek değil kesinlikle zaten yanlış bir tutum var ortada bunu savunmuyorum ama afaroz etmek yerine bende kendimden örnek vermek istedim bunun arayı düzeltmeye engeli yok insan değişebilir yeeterki istesin
Yorumun tümüne katılıyorum ama şu kısma kalbimi bırakıyorum resmen... Evet , en çok acıtan kısmı bu kesinlikle...O çocuğun dayak yediği halde annesine küsmediğini bilmek benim canımı daha çok acıtıyor. Çünkü anne de buna güvenerek yapıyor yapacağını. Karşılığını alacağını bildiği insanlara dokunamıyor sonuçta.
Yani bence konunun pek annenizle alakası yok gibi duruyor. Kayinaile ile aynı evde yaşamak... Onların yarattığı stresle onlara yansitamadiginiz tepkinizi makesef çocuğunuza yansıtıyorsunuz gibi geldi. Bunu ne kendinize nede çocuğunuza yapmayın. Sizi huzursuz eden kişiye tepkinizi gösterirseniz çocuğunuza bu şekilde davranmadiginizi gorurusunuzO kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
Yorumunuz ve tavsiyeniz için çok teşekkür ederim..Yani bence konunun pek annenizle alakası yok gibi duruyor. Kayinaile ile aynı evde yaşamak... Onların yarattığı stresle onlara yansitamadiginiz tepkinizi makesef çocuğunuza yansıtıyorsunuz gibi geldi. Bunu ne kendinize nede çocuğunuza yapmayın. Sizi huzursuz eden kişiye tepkinizi gösterirseniz çocuğunuza bu şekilde davranmadiginizi gorurusunuz
Konu sahibi bu annenizden size geçen bir lanet değil bu sizin seçiminiz lütfen davranışlarınız için sorumluluk üstlenin ve farkında olduğunuz hatalarızı engelleyin.
Sizden çok daha büyük acılar yaşayanlar var. Örneğin engelli kronik hastalıklı çocuk anneleri. Annem kardeşime 15 yıl bebek gibi baktı, ömrünün yarısı hastanede refakatçi olarak geçti bırak sosyalleşmeyi gece 8 saat bile uyuyamazdı bazen duşa girmeye zaman bulamazdı, bütün bunlara rağmen sinirlenip sesini yükseltse sonrasında pişman olur özür dilerdi. Kardeşim bazen tüm sofrayı devirirdi bazen yürümek istemez yolun ortasına çökerdi. Dediklerimizi anlamıyordu. Iki tokat atıp istediğini yaptırmak kolay olurdu. Ama kolay yolu seçmedi hiçbir zaman.
Bir bahaneniz yok gerçekten yok. Sizin nesilde hangi çocuk vurulmadan büyüdü??
Tartışmaları gördüğüm için ekleyesim geldi.
Benim ihtisasım psikoloji ama klinikte ilerlemedim işim psikoterapiyle ilgili değil yani. Psikolog unvanım var ama başka bir alanındayım. Zaten terapist olsam burada yorum yazmayı etik bulmazdım çünkü terapiyle forumda yorum yapmak alakasız hatta bir miktar birbirine zıt şeyler. Terapide önyargıda bulunmamak, objektif nötr kalmak ve uzun uzun dinlemek gerekir -bazı bozuklukların tanısı kolay olsa da- hemen yargıya varmamak daha sağlıklıdır. Yani burada yaptığımız ise birkaç paragraftan sonuca varmak oluyor. O yüzden sosyal medyayı, forumu terapi odası sanmamak gerek. Üyelerden de terapist gibi tarafsız, duygulardan arınmış, profesyonel yorumlar beklemek anlamlı olmaz.
Ama yine de bence nasıl yaklaşmamız gerektiğini yazmak istedim.
Şahsen bu konudaki en verimli yorumların kendisi de ebeveynlerinden şiddet görmüş ama çocuklarına bunu aktarmamayı başarmış olan kişilerden geldiğini düşünüyorum.
Hepimiz biliyoruz ki öfke sorunu yaşarken nasıl ki kocalarımıza, patronlarımıza, kaynanalarımıza vurmamayı başarıyorsak, elbette istersek çocuklar için de kendimizi dizginleyebiliriz. Ben bunu kontrolünü kaybetmek olarak tanımlamıyorum. Çocuklara şiddet, bir cezası olmadığından karşılık veremediklerinden aciz olduklarından dolayı yaygın. Yani acziyetten faydalanıp öfkeyi boşaltma hali var.
Bunun da ne sempati göstererek ne de aşağılayarak çözüleceğini düşünmüyorum. Çünkü kendi şiddete uğramış olmasından dolayı sempati bekliyor ama anlayış gösterilecek bir hareketi yok. Yanlış olduğunun da farkında. Zaten elinde internet var. Öbür yandan kişi etrafında horlandıkça, stresörlere maruz kaldıkça böyle davranmaya devam ediyor hatta bir üye kendisine yapılan yorumlara sinirlenip hıncını çocuklarından aldığını yazmıştı.
En güzelinin gerçekleri hakarete vardırmadan daha nötr bir şekilde yinelemekten geçtiğini düşünüy
Miladım olacak demiştim..Çok şükür şuan herşey güzel gidiyor..iyi bir psikologtan yardım alacam..Zaten aşamaları burada sizlerle paylaşıcam..Konu sahibi, ne durumdasın? Sözünü yerine getirebiliyor musun? Bebeğine iyi davranıyor musun?
Yaşadıklarınıza üzüldüm..Benim yaşadıklarıma benziyor..Yalnız beni burada biranda linç eden şahıslar oldu..Daha ne yazdığımı anlamadan..Ben evladımın yüzüne yada başına hiçbir zaman vurmadım vurmam da hanımefendi..Yaramazlık yapan çocuğa vurulmaz tabiatı gereği tabiki yaramazlık yapacak..Yok yemek yemiyor iştahsız diye vurulmaz hiç kafaya takmadım tek patates kızartması yer..Canı sağolsun buna da şükür..insanlar beni daha fazla gaddar bir şekilde yargılamadan aydınlatayım..Kardeş kıskançlığı var ve çocuğu gördüğü yerde yere çalıyordu başı yere geliyordu yüzünü tirmalamalar..Ben sabredip sonra patlardım..Ama asla yüze başa değil eline omzuna vururdum..Arkadaşlar bir anda tribe girmişler..Yok şikayet etmeler yok elinden çocuğu alsın demeler..Evim tüm yetkililere açık..istedikleri kişilere komşulara sorabilirler..Evladıma bakabilirler herhangi bir şiddet belirtisi var mı..Allah esirgesin..Ben yaptığım hatayı burada paylaştım bununla yüzleşmek istedim..Yapıcı yorum yapanlar da oldu cahil cuheyla laf edenler de..Sorun değil..Ben bir adım attım Allah utandırmasın..15 ve 7 yasinda iki kızım var.Ben dayak yiyerek büyüdüm annem herseyin sinirini benden çıkarırdı küçükken.Amaa ben daha tek fiske vurmadım.Herseyi oturarak konuşarak çözüyoruz.Ben annemden gördüğümü çocuklarıma yapmadım.Buyuk kızımdan kalma bisiklet vardi kucuk kizim kullaniyordu dün tekerlegi patlamış ağlıyor ben hep ablamın eskilerini kullanıyorum diye.Halbuki herkesten çok ona alıyorum ablasının temizlerini sadece evde kullanıyordu.Dun içime öküz oturdu resmen herife dedim kalk gidiyoz aksam açık yer bulup yeni bisiklet aldım kıyamadım(buyuksehirde yasadigimiz icin geceye kadar heryer acik)Ama annem abimden bütçe kalırsa bana öylelikle alınırdı hep dislanirdim ben şimdi küçüğüme fazla fazla yapıyorum çünkü o duyguyu biliyorum.Benim annem beni hali cırptıgı sopayla döverdi küçükken.Bense saçının teline kıyamıyorum. 2gozum 2 çocuğum var , onları ben isteyerek doğurdum onlar dünyaya gelmek istemedilerki. Düştüğü zaman bıktırıncaya kadar öpüyorum acıyan yerini.Anne öpücüğü sihirliymis kızım anne sen öpünce açım geçiyor der.Kıymayın evladiniza.Cocugun yüzüne vurulmuş tokat kimliğine benligine vurulmuştur diye bir laf duymuştum yıllar önce.Asla da vurmadım.
Benim öfke kontrol sorunum yok hanımefendi..Hayatım boyunca ne kendime ne de başka bir canlıya zarar vermedim..Bir hata yaptım ve burada sizlerle paylaştım..Kafanızda senaryolar türetmeyin artık..Konu sahibi geri gelmişsin öfke kontrol sorunun olduğunda kayınvalidene veya eşine vuruyor musun neden cevap vermedin?
Aşabilmeyi umut ediyorum..Ha bu arada bu bir “lanet” değil. Bu sizin “çocukluk travmanız.” Bunu aşın.
Öfke kontrol problemim yok hanımefendi..Gerekli açıklamayı yaptım..Bu konuya yazacağım yazacağım bir şey çıkıyor. Dayak yiyerek büyüyenlerdenim. Dayak nasıl bir dayak, insan içinde, sokakta, evde farketmez. Annem beni buz gibi suyun altına sokardı sonra atardı bir kenara buz gibi havada. Titreyince gülerdi fino köpeği gibi titriyorsun derdi. Saçlarımdan tutup yerlerde sürüklerdi. Sonradan ağır hasta olduğu ortaya çıktı affettim çünkü iyileşince bambaşka bir anne oldu. Ama unutamadım birisi yanımda elini kaldırınca bile irkiliyorum. Çocuğuna vuran insanı duymak bile beni delirtiyor kontrolümü yitiriyorum. Kendim anne olduğum an bir uzmana koştum. Ki ben yıllarca psikiyatri ilaçlarıyla ayakta durmuş insanım. Sırf evladıma iyi annelik edeyim diye gittim ben. Gidip çocuğumu dövüp kimseye ağlamadım. Ben bu hayatta hep yanlış kararlar alan bir tipim öyle yüce insan falan değilim yani. Her konuda herkesle bir şekilde empati kurmaya çalışıyorum ama sizinle empati kuramam üzgünüm. Elinizde internet var ve bunu kullanabiliyorsanız kör cahil değilsiniz belli ki. İnsanlara psikolojik destek veren birimlerin varlığından haberiniz vardır. Kaynana, anne falan bahane. Kaynanaya, kocaya çarpın iki tane, öfke kontrolünüz yoksa neden onlara vuramıyorsunuz ? Güçsüze yok öfke kontrolü sizin galiba. Gidin destek mi alıyorsunuz ne yapıyorsanız yapın o çocuğa dokunmayın.
Kendinizi tanıtırken "Çok kötü kalpliyimdir" yazmışsınız..Yorum yapmama gerek yok sanırım..Siz yine de o kadar kötü kalpli olmayın..Yarın neyle sınancağınızı bilemezsiniz..Tum yorumlari okumadim yinede varya. Beter olun. Umarim cimere sikayet eden olurda alirlar cocuklari elinizden
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?