38 yaşında hayatin en büyük imtihanlarindan geçmiş bir insanim.
Konuyu kimseye anlatacak gücü kendimde bulamiyorum. Sorun annem...
15 yaşındayken hafif zihinsel engelli bir insanla zorla evlendirilmis. 1 yıl sonra ben doğmuşum. Annem bosansam mi diye aklindan gecerken bi cocugu daha olmuş ve cocuklari icin bosanamamis zaten gidecek yeri de yok. Ben 13 yaşımdayken hatırlıyorum erkeklerle telefondaki muhabbetlerini. Sonrasinda aldatmalarini. Yillarca annem hep nefsinin pesinde gitti. Cocukken derdim keske yaşlansa da biraksa. Kac kez yüzleştim, yapmayacam dedi ya da kabul etmemeler... unv okurken 4 yil annemin hatasindan dolayi hic ama hic konuşmadım. Su an 57 yaşında babam 1 yıl önce vefat etti zaten annemin hesap verecek kimsesi olmadi babam engelli oldugu icin. ama bugün cep tel konusmalarina kulak misafiri oldum. Konuştuğu kişi erkek. Eşiyle konusmalarini anlatiyor. Sanirim onun karısı bu durumdan haberdar olmuş ve anneme hakaret ve tehdit ediyor. Benim adımı soyadimi ogrenmis bana soylemekle tehdit ediyor. Eşini annemle gördü ya da duydu , bilemiyorum...
Butun aksam ağladım nasil davranacagimi bilmiyorum ustelik annem maddi yonden bize muhtaç ve ben aliyorum ihtiyaclarini. Yarin erkek kardesime anlatmayi düşünüyorum.
Gerekirse annemi bir daha asla gormemeyi..
Sizce nasıl davranilmali?