hanımlar merhaba, çok yakın bir arkadaşımla alakalı kafama takılan birşey oldu, evde annemlere falan danışmayı hiç düşünmedim bile o yüzden buraya, sizlere sorayım dedim. ben mi yanlış düşünüyorum ya da yanlış bir laf mı ettim diye...
şimdi arkadaşım x'in bir ilişkisi var, çocukla evlenmeyi düşünüyor(du), istiyor yani. geçenlerde çocukla konuşurken ev işlerinden falan konu açılmış. benim arkadaşım da lisede okurken başka bir şehirde okudu, yurtta kaldı. üniversitede aynı şekilde, benimle birlikte aynı yurtta kaldı 4 sene boyunca. mezun olur olmaz da çalışmaya başladı, işi yoğun, haftada tek tatili pazar günü ve mesai saatleri 08:30-19:00 şeklinde. yeri geliyor evden de çalışması gerekiyor, işini çok seviyor kazancı kötü değil. kızın ev işleriyle pek fazla arası yok çünkü liseden beri "ev ortamı"ndan uzakta, son 1 senedir de hep çalışıyor, evde annesi babası da kıyamıyor zaten yoğun çalışıyor diye hadi temizlik yap, yemek yap falan beklemez. yine de o tatillerde falan yemektir, temizliktir yapmış, öğrenmiş elbette.
laf arasında bizim kız sevgilisine, evlenince yemeği, temizliği birlikte yapalım isterim sonuçta hayat müşterek, evi birlikte paylaşıyoruz. zaten benim ailemde öyle bütün işler kadının omzunda değildir evde babam da sofra kurmaya, temizliğe yardım eder, elinden geleni yapar, ben öyle gördüm, demiş. kız böyle deyince çocuk karşı çıkmış. "mesele işleri bölüşmek değil, sen eğer benimle yaşadığın evin yemeğini, temizliğini yapmayacaksan o zaman o evi benimsemiş olmazsın, orası bir yuva olmaz. mesela evde yemek pişmezse ve dışarıdan söylenirse bi durup düşünürüm" demiş. ne alaka deyince de "sen evde kocan olsa da olmasa da yemek ve temizlik yapmayacak mısın zaten? bir kişilik değil iki kişilik yapacaksın bu kadar basit" diyormuş. şimdi eve yardımcı çağırabilirsiniz dedim ama evlenirken ailelerden katkı görmeyecekler, bütün maddi yük kendi üstlerinde olacak, borçla harçla evlenecekleri için yardımcı tutmaya bütçeleri olmayacak muhtemelen.
zaten konu yardımcı tutmaya bütçe olup olmaması değil, bence zihniyet. ben de arkadaşıma dedim ki o da ev işlerine elini sürmüyorsa o zaman o da evi benimsemiş sayılmaz
valla bu erkekler kendilerini ne kadar akıllı sanıyorlar yahu... kız sabahın köründe metrolarda, otobüslerde sürünsün, akşama kadar iş yerinde perti çıksın, eve gelsin bi de paşaya hizmet etsin. 1 güncük tatilini de temizliğe ayırsın. ne güzel dünya, ne güzel hayat... yarın öbür gün çocuk olsa bu heriften yardım istesen, sen çocuğu benimsemedin der. :) her zaman söylediğim şeyi dostuma da söyledim, sorun yaşarsın, kafana uymuyorsa evlenme kararını yeniden düşün dedim. ve benim konuşmam mı etkili oldu bilmiyorum arkadaşım şimdi soğuyorum falan demeye başladı. başka sorunları da var ama onlara girmeyeyim şimdi. ben böyle erkeklerin kadınlara çok fazla haksızlık yaptığını düşünüyorum, biz sırf kadınız diye neden kocamız salonda yatarken evin bütün işleriyle "görev" gibi ilgilenelim ki? ha içinden gelip de yapana, kul köle olmaya bayılana sözüm yok, Allah mesut etsin. ama bu durumun içinde olup da bundan memnun olmayan çok sayıda kadın var.
bir arkadaşınla eve çık, 1 hafta boyunca elini hiçbir işe sürme bakalım ne oluyor o arkadaşınla aranda? demiş bizim kız. ev arkadaşlığı başka, evlilik başka diye cevap vermiş çocuk. seni hizmetçi olarak mı alacak ne yapacak? dedim kıza.
şimdi bu arkadaşımla birbirimizi çok severiz ve görüşlerimize değer veririz. ben yanlış bir şey söylediğimi sanmıyorum sonuçta kendi fikrimi ifade ediyorum sorduğu için. ama benimle konuştuğundan beri kız soğudum falan diyor. ara bozucu gibi oldum ama o zaman sormasaydı fikrimi :) dedim ki şimdi bunlara "he" deyip geçersen, nasıl olsa hallederiz dersen evlendikten sonra halledemeyince üzülürsün dedim.
bu arada kızı asla dolduruşa getirmedim zaten o da 24 yaşında, aklı başında bir insan kimsenin lafıyla iş yapmaz. ama birazcık dobrayımdır yani masal anlatmam kimseye, realist bir insanım. öyle çook yumuşatayım da söyleyeyim, polyanna misali takılayım durumum yoktur. sizce fikrimi söylemekle hata mı ettim?