- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- 83
- Konu Sahibi capricorn87
- #1
İyi aksamlar ,şimdiden hepinizin bayramı mübarek olsun ...@mune abla yeri mi değil mi bilmiyorum ama yeri değilse de biraz kalabilir mi konum burada lütfen :)
3,5 yaşında bir oğlum var .Ve tek başıma buyutuyorum .Bu süre içinde calismadim .Bebekliginden beri yapı olarak sakin yani öyle ısırma ,vurma ,eşyalara zarar verme vs durumunu hiç yaşamadım .
Geçen yıl lojmana taşındım ve maalesef sürekli itip kakan ,vuran ,ısıran ,birbirinin kafasını gözünü yaracak şekilde hırçın oynayan çocuklarla dolu burası .Ve tabiki oğluma kaç kez vuruldu hatırlamıyorum bile.2 -3 defa kaydıraktan dusecekken havada yakaladım .Bu yuzden asla peşinden ayrilamiyorum.
evim giriş kat ve park dibimde yani camdan dussem parka düşerim o derece ki buraya tasinmamin en büyük sebebi de az da olsa kendisi girip vikar bende camdan kontrol ederim biraz kendisine güveni gelir diye dusunmemdi .
Maalesef oğlumda geçen hafta 1-2 defa vuran çocuklara karşılık verdi vurarak yine de konuştum oğlum öyle oynanmaz o senin arkadaşın filan diye ...
Ama bu çocukların anneleri bahçenin diğer köşesinde lak lak peşinde oldukları için hicbirseyden haberleri yok ben gidip söylüyorum ciddi birşey olursa -ki asla çocuklara birşey söylemem - .Bu kez de tepki aynen şu " ya sen cok evhamlisin boyle böyle çocuk hayata karisamazki ama bırak kaydıraktan da dussun salıncak çarpıp bı yeri de kanasin biizmkinin dudağı kaç kez patladı yok geçen yıl kaydıraktan düştü kolu kırıldı bak ama nasıl herkesin hakkından geliyo " yani bu durumla gurur duyuyor ve sonu tartışmayla bitiyor ister istemez .
Tabiki başına birşey de gelebilir ama ben aman kaydıraktan dussun ömrü bitmediyse Allah bağışlar mantığıyla yasayamiyorjm işte .
Ve koruma icgudum çok çok fazlalasti ..
Kendi çocukluğumda yasamadifim seylerin acısını oğlumda çıkarıyorum sanırım çünkü ailemde asla bir sahiplenme ,bir koruma kırıntısı görmedim su yaşıma kadar .Herseyle kendim başa çıkmayı öğrendim ve o küçük yaşımda gerçekten yorulmuştum keşke birisine anlatabilsem bana yardım etse dediğim cook şey oldu ..
Çok uzattım kusura bakmayın yani kısaca ben fazla duygusal davranıp ,benim gibi olmasin diye fazla mi koruyorum ,ben bir "helikopter ebeveyn " miyim ??
3,5 yaşında bir oğlum var .Ve tek başıma buyutuyorum .Bu süre içinde calismadim .Bebekliginden beri yapı olarak sakin yani öyle ısırma ,vurma ,eşyalara zarar verme vs durumunu hiç yaşamadım .
Geçen yıl lojmana taşındım ve maalesef sürekli itip kakan ,vuran ,ısıran ,birbirinin kafasını gözünü yaracak şekilde hırçın oynayan çocuklarla dolu burası .Ve tabiki oğluma kaç kez vuruldu hatırlamıyorum bile.2 -3 defa kaydıraktan dusecekken havada yakaladım .Bu yuzden asla peşinden ayrilamiyorum.
evim giriş kat ve park dibimde yani camdan dussem parka düşerim o derece ki buraya tasinmamin en büyük sebebi de az da olsa kendisi girip vikar bende camdan kontrol ederim biraz kendisine güveni gelir diye dusunmemdi .
Maalesef oğlumda geçen hafta 1-2 defa vuran çocuklara karşılık verdi vurarak yine de konuştum oğlum öyle oynanmaz o senin arkadaşın filan diye ...
Ama bu çocukların anneleri bahçenin diğer köşesinde lak lak peşinde oldukları için hicbirseyden haberleri yok ben gidip söylüyorum ciddi birşey olursa -ki asla çocuklara birşey söylemem - .Bu kez de tepki aynen şu " ya sen cok evhamlisin boyle böyle çocuk hayata karisamazki ama bırak kaydıraktan da dussun salıncak çarpıp bı yeri de kanasin biizmkinin dudağı kaç kez patladı yok geçen yıl kaydıraktan düştü kolu kırıldı bak ama nasıl herkesin hakkından geliyo " yani bu durumla gurur duyuyor ve sonu tartışmayla bitiyor ister istemez .
Tabiki başına birşey de gelebilir ama ben aman kaydıraktan dussun ömrü bitmediyse Allah bağışlar mantığıyla yasayamiyorjm işte .
Ve koruma icgudum çok çok fazlalasti ..
Kendi çocukluğumda yasamadifim seylerin acısını oğlumda çıkarıyorum sanırım çünkü ailemde asla bir sahiplenme ,bir koruma kırıntısı görmedim su yaşıma kadar .Herseyle kendim başa çıkmayı öğrendim ve o küçük yaşımda gerçekten yorulmuştum keşke birisine anlatabilsem bana yardım etse dediğim cook şey oldu ..
Çok uzattım kusura bakmayın yani kısaca ben fazla duygusal davranıp ,benim gibi olmasin diye fazla mi koruyorum ,ben bir "helikopter ebeveyn " miyim ??
O da aynı sizin gibiydi ben küçükken. Bence sizin hareketleriniz ve sahiplenmeleriniz gayet normal. Keşke size evhamlısın diyen sorumsuz ebeveynlerde biraz sizden feyz alsa...
peki annenizin bu tavrı büyüyünce sizi kötü anlamda etkiledi mi yani özgüven olarak ,yalnız bir iş yapma olarak ,cesaret Edip edememe olarak??
dalga konusu oldum valla ,
