Konu sahibinin yazdıklari bana çok çok abartı gelmedi , birçok anne gibi diye düşündüm. Sizler neler yapıyorsunuz, fikir almak amacıyla sorabilir miyim? Mesela ne kadar rahatsıniz, nelerde müdahale edersiniz?evde gerekli güvenlik önlemlerini alarak kızınızı serbest bırakmalısınız. özerkliğini engellememeniz gerekiyor gerçekten de ileride size bağımlı biri haline gelir bu kadar korumacılık çok fazla
ben anne değilim ondan dolayı da bana fazla abartı gelmiş olabilir ama çocuk düşmesin diye sürekli kısıtlıyorum istediği gibi keşfedemiyor hiçbir şeyi demiş bu kısımdan dolayı konu sahibinin biraz panik ve müdahaleci bir yapıda olduğunu düşündüm. ileride çocuğum olursa tabii ki de gerekli yerlerde müdahale ederim ama her hareketini izleyip de şunu yapma oraya gitme diyeceğimi sanmıyorum. onun yerine bence evdeki tehlikeli olabilecek şeyleri kaldırıp çocuğu daha özgürce bırakmak gerekiyorKonu sahibinin yazdıklari bana çok çok abartı gelmedi , birçok anne gibi diye düşündüm. Sizler neler yapıyorsunuz, fikir almak amacıyla sorabilir miyim? Mesela ne kadar rahatsıniz, nelerde müdahale edersiniz?
Çok teşekkür ederim . Yarın kitapçıya gidecektim alıp okuyacağım.Ahmet Naç ın bir kitabı var. "Beni Bu Kadar Sevme Anne" isimli. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Zor olan kabullenme kısmı. Bence siz bu durumu halledersiniz.
Bir an kendimi çok pimpirikli sanmıştımben anne değilim ondan dolayı da bana fazla abartı gelmiş olabilir ama çocuk düşmesin diye sürekli kısıtlıyorum istediği gibi keşfedemiyor hiçbir şeyi demiş bu kısımdan dolayı konu sahibinin biraz panik ve müdahaleci bir yapıda olduğunu düşündüm. ileride çocuğum olursa tabii ki de gerekli yerlerde müdahale ederim ama her hareketini izleyip de şunu yapma oraya gitme diyeceğimi sanmıyorum. onun yerine bence evdeki tehlikeli olabilecek şeyleri kaldırıp çocuğu daha özgürce bırakmak gerekiyor
anne olmadığım için anlamıyorum sanırımBir an kendimi çok pimpirikli sanmıştım
Şimdi anlaşıldı, teşekkür ederim
Teşekkür ederim. Evet herşeyi ben bilirim ile bir yere varılmıyor.Tabii ki lise bitimine kadar arkadaşında falan kalamaz. Orda haklı buldum sizi sadece. Her şeyi de en iyi annesi ya da babası bilmez. Anne, baba olduk diye öğrenmeyle ilgili gelişimle ilgili psikoloji yuklenmiyor kimseye. Okumak ve deneyimle elde ediliyor. Yani çoğu kişi bu tavırda en iyi ben bilirim, ej çok ben düşünürüm diye. Bunu fark etmenize sevindim. Ben de kızım küçükken düşme konusunda çok endiseliydim. Aştım bir şekilde. Kendiniz aşamazsanız bir uzmandan yardım alın.
Ben de bizimkilerden almışım, torpulemeye çalışıyorumanne olmadığım için anlamıyorum sanırımbenim annem de aşırı korumacıydı ben de ileride nasıl olurum bilemem
Hiç birşey mükemmel olamaz maalesef bu hayatta o yüzden kendinizi ve çevrenizdekileri yormayın ...Merhaba herkese.
Benim 1 yaşında kızım var. Elimden geldiği kadar iyi bi anne olmaya çalışıyorum ama sanırım biraz abartıp kızımın üzerine çok düşüyorum.
Biz 3 kız kardeşiz babam üzerimize titrerdi.Nefes aldırmazdı yattınız mı , kalktınız mı, gece defalarca odamıza girer bizi kontrol ederdi. 30 yaşıma geldim neredeyse hala dışarda yağmur yağarken dışarı çıktığımda huzursuz olur hasta olucam diye.
Bende ister istemez ailemden gördüklerimi uyguluyorum sanırım. Okuyan bir anneyim doğruyu yanlışı ayırt edip , kötü yönlermi törpülemeye , iyi yönlerimi arttırmaya çalışıyorum.
Zorla yemek yedirmem istemezse bırakırım. Uyku konusunda zorlamam ama bi düzenimiz vardır uykusu olduğunu bilirim ve uykuya direnirsr ağlatmam fakat oyunla bir şekilde uyumaya ikna eder uyuturum.
Titiz düzenli biriyim. Evin derli toplu olsun isterim dağınıklığa gelemem ama kızım oynarken rahtsız olmam o uyuduğunda mutlaka toplarım ama yada onun oynadığı oda dağılsada diğer odalar derli toplu olmalı.
Asıl sorunuma geleyim fazla uzattım. Çocuğum düşecek yada hasta olacak diye ödüm kopuyor. Sürekli gözüm üzerinde o yemek yemeden ben yiyemem. Kimseye güvenmem bırakamam . Bıraksam da gittiğim yerde huzur bulamam kendimi yer bitiririm.
Çocuk laminanta gitse alır halıya otuttururum. Tv sehpasına gitse ordan alır başka yere koyarım. Yada ne bileyim işte çocuğu düşmesin zarar görmesn diye sürekli kısıtlıyorum gibi birşey gönlünce keşfedemiyor hiçbirşeyi. Bunları yaparken kızarak yada fevri yapmıyorum. Sakince sevecen olmaya çalışıyorum
. Bu durumu farkeden beni uyaran kişi eşimdi . Birkaç kez kayınpederimde söyledi. Kızım işte bırak çocuğu özgürce gezsin çok müdahale etme. İşte bu kadar koruma hasta olsun , olucak, antikor üretsin vücudu bağışıklık kazansın vs. Başta kızmıştım niye bunları söylüyor çocuğuma en iyi ben bakarım ben bilirim en doğrusunu diye.
Ama sonradan düşündüm ve haklı ! Netten birkaç şey okudum bu tarz yetişen çocuklar aileye bağımlı olur ilerde şu şu sorunları yaşar diye. Ve üzüldüm açıkçası ben iyi ebeveyn olmak için didinirken meğer kötülük yapıyormuşum çocuğuma.
Evet hatayı düzeltmek için önce farketmek gerek çok şükür farkındayım ama nasıl düzelteceğim. Tamam şimdi ki sorun bırak rahatça gezsin keşfetsin düşerse de birşey olmaz çocuk düşe kalka büyüyecek. Peki ya sonra? Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne. Arkadaşların da kalmak istediğinde, okulda canını sıkan birşey olduğunda , o zaman nasıl davranıcamUzun oldu cidden , vakit ayırıp okuyanlara çok teşekkür ediyorum. Sizden ricam ne yapmam gerektiğini bilmiyorum bana tavsiye vermeniz.
Bir an kendimi çok pimpirikli sanmıştım
Şimdi anlaşıldı, teşekkür ederim
Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne.
okulda canını sıkan birşey olduğunda