- 23 Eylül 2016
- 9.780
- 34.252
- 548
- Konu Sahibi Birgaripinsan
-
- #61
Evet ya olailir ki öyle de sanirim. Ben bu ara hic iyi degilim. Sagolasin tavsiyeler icin.
Evet ya olailir ki öyle de sanirim. Ben bu ara hic iyi degilim. Sagolasin tavsiyeler icin.Bence sen biraz manevi bosluktasin. Önce bir manevi olarak kendini sarj et. Namazlarini alsatma mesela, kur an oku bol bol ne bileyim oruç tut sonra ne yapicagina karar var. sonra pişman olma.
Ben de üniv. Kapandım. Kabinde cikarirdik ortumuzu. Bahceye giremezdik. Butün o zorluklari bende cektim. Cok iyi is firsatlarini teptim. Simdi boyle hissediyorum iste. Yapip yapmamak arasinda kaldim. Hic bi taraf agir basmiyor.
Selam hanımlar. Ben 2007 senesinde tamamen kendi kendi kararımla kapandım. Hiç pişman olmamıştım olmam da zannediyordum ta ki bu aralara kadar. Bu ara aklımda hep açılma fikri var ama cesaret edemiyorum.
Eşimi tanırken kapalıydım. Bir çocuğum oldu. Hamileyken felaket kilo aldım. Bütün özgüvenim beni terk etti. Şimdi o kiloları verdim. Ama özgüvenim gittiği yerde kaldı sanırım. Sanırim hamile kalana kadar kendimi başım kapalıyken de beğeniyordum ama şimdi öyle gelmiyor. Kadın gibi duruyorum. Böyle diyince eşim e zaten kadınsın diyor.Ama saçlarım açikken yaşim cok kucuk duruyor. Ben sanki öyle daha mutlu oluyorum. Belki de 30 yaş sendromuna girdim bilemiyorum :)
Ben önceden çok bakımlıydım. Sürekli ayna karşısında. Şimdi aynalara küstüm sanki. Olmadı oturmadı bi türlü tarzım. Ben böyle mutlu değilim sanırım. Ve zırt pırt böyle düşünürken yaptığim nefis mücadelesinin de bi anlamı kalmıyor gibi. Zaten dört dörtlük yapamıyorum, bir de üstüne bunları düşününce ne anlamı kaldı diyorum.
Eşim istemez onu ikna ederim hadi. Ailem de yadırgayacak ve çevrem tabiki. Ama hiç biri ya pişman olursam kadar düşündürmüyor beni. Dile kolay neredeyse 10 senedir saçlarım örtülü. En çok kendim yabancılık çekerim sanırım.
Lütfen dini yönden yorum yapmayın ki konu kapanmasın. İnanın o kısmıni gayet iyi biliyorum. Buna rağmen böyle hissediyorum. Sadece pişman olur muyum? Çok zorluk çeker miyim? Mutlu olduğum şekilde mi yaşamaliyım? Yoksa gelip geçici bi düşünce mi bu? Siz çevrenizde gördüğünüzde çok yadırgıyor musunuz, veya kendiniz deneyimlediniz mi bu durumu? Eşimle konuşmadan size sormak istedim. Teşekkürler şimdiden yanıtlar için.
Çok sağol canım , bu bilinçte olman ne kadar güzel
Ben çok çok relaks ve açık bir sülalenin başörtüsü takan aykırı!bir kızı oldum
Bunu siyaset sayfalarında cok çok tartismistik velhasıl herkesin durumu farklı kapanma şekli farklı ,bana her fırsatta baskı yaptılar evimize gelme dediler :) bi çok şeyler oldu ama şimdi sular duruldu baktilar ben aynı ben okudum evlendim sağlam bi şekilde hayatımi kurdum elhamdülillah
Kişi neye yakınsa bi sure sonra ister istemez ona yöneliyor ,
Size niye bahane bulayim ben. Acilsam hberiniz olmazdi zaten :)) kararsizim. Fikirleri merak ettim. Oyle istiyorum oyle de yapiyorum diyecek kadar net degilim. Yoksa emin olun yapardim esime dahi sormazdim.herkes istediğini yapmakta özgür diye düşünüyorum.
yadırgamak mı bilmiyorum ama üzülüyorum öyle oyuncakmış gibi açılıp kapananları görünce.
ve bencede bu konunun özgüvenle alakası yok. cesaret istiyorum demişsiniz ama bişey yaparkende bahane aramayın; öyle istiyorum öyle yapıyorum deyin.
bu arada kapalı fln değilim.
Sizin hem cesaretinize hayran kaldimhemde maruz kaldiginiz duruma uzuldum
Arti ailenin tutumuda cok farkli geldi yani her ne olursan ol karsindakinin hayatina saygi duymak zorundadir insan yani ben oyle dusunurum
Bizim sulalede orta derecede kendi caplarinda muhafazakardir (gerci suan bilincli ortusunu yasayis tarzi felsefe haline getirenler ve geleneksel olarak dini yasayaar var) fakat aileye acik gelen hatta cok relax giyinerek gelen bi misafir ister akraba ister disardan bir arkadas ister komsu olsun hic bi sekilde yadirganmaz
Cunku karsidakinib kendi hayatidir
Keske toplum olarak hepimiz karsidakinin fikirlerine saygisi duymayi ogrenebilsek
Açıldıktan sonra da pişman olabilirsin. Bunun bi garantisi yok. Anlık bi istek olabilir.Cok kararli bi sekilde kapndim. Cok da arkasinda durdum kararimin. 10 sene hic pisman olmadim. Bu ara boyle dusunmeye basladim.
Olabilir.Açıldıktan sonra da pişman olabilirsin. Bunun bi garantisi yok. Anlık bi istek olabilir.
Saldırmıyorum saldırmak lafınızdan ötürü teessüf ederim. Sadece bu konunun kişisel olduğunu belirttim.Anam niye saldıryorsunuz. Ne beklediğimi soyledim ya. Belki cesaret veren sözler belki sabret gelip geçer denmesini. Karar veremiyorum işte ondan soruyorum.
Pardon o zaman. Evet kişisel tabiki de ben çok kararsız kaldım. Bu konuda bakis acilarini merak ettim baskalarinin. Net olsam hani ammann canım böyle istiyor diyecek biriyim kimseyi takmam da işte o netlik yok.Saldırmıyorum saldırmak lafınızdan ötürü teessüf ederim. Sadece bu konunun kişisel olduğunu belirttim.
Şimdi kapalılar için çok güzel kıyafetler var, hemde eskisi gibi pahalı da değil, kapalı olup çok tarz giyinen insanlar var benden şıklar.Selam hanımlar. Ben 2007 senesinde tamamen kendi kendi kararımla kapandım. Hiç pişman olmamıştım olmam da zannediyordum ta ki bu aralara kadar. Bu ara aklımda hep açılma fikri var ama cesaret edemiyorum.
Eşimi tanırken kapalıydım. Bir çocuğum oldu. Hamileyken felaket kilo aldım. Bütün özgüvenim beni terk etti. Şimdi o kiloları verdim. Ama özgüvenim gittiği yerde kaldı sanırım. Sanırim hamile kalana kadar kendimi başım kapalıyken de beğeniyordum ama şimdi öyle gelmiyor. Kadın gibi duruyorum. Böyle diyince eşim e zaten kadınsın diyor.Ama saçlarım açikken yaşim cok kucuk duruyor. Ben sanki öyle daha mutlu oluyorum. Belki de 30 yaş sendromuna girdim bilemiyorum :)
Ben önceden çok bakımlıydım. Sürekli ayna karşısında. Şimdi aynalara küstüm sanki. Olmadı oturmadı bi türlü tarzım. Ben böyle mutlu değilim sanırım. Ve zırt pırt böyle düşünürken yaptığim nefis mücadelesinin de bi anlamı kalmıyor gibi. Zaten dört dörtlük yapamıyorum, bir de üstüne bunları düşününce ne anlamı kaldı diyorum.
Eşim istemez onu ikna ederim hadi. Ailem de yadırgayacak ve çevrem tabiki. Ama hiç biri ya pişman olursam kadar düşündürmüyor beni. Dile kolay neredeyse 10 senedir saçlarım örtülü. En çok kendim yabancılık çekerim sanırım.
Lütfen dini yönden yorum yapmayın ki konu kapanmasın. İnanın o kısmıni gayet iyi biliyorum. Buna rağmen böyle hissediyorum. Sadece pişman olur muyum? Çok zorluk çeker miyim? Mutlu olduğum şekilde mi yaşamaliyım? Yoksa gelip geçici bi düşünce mi bu? Siz çevrenizde gördüğünüzde çok yadırgıyor musunuz, veya kendiniz deneyimlediniz mi bu durumu? Eşimle konuşmadan size sormak istedim. Teşekkürler şimdiden yanıtlar için.
Ben çok doğru bulmuyorum. Keşke o zamanlar iyice düşünüp karar verseydiniZ. Evinizde veya kadınlar arasında yaptığınız bir toplantı da açılıp bu zevki tadabilirsiniz. İlla sokakta acilmaniza gerek yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?