o psikolojileri bozuk dediqiniz kişler asla vazgeçmezler evlatlarından...ne olursa olsun...
ama nedenn ??? Ölüm riski dışında hiçbir şey buna engel olmamalı.bu cinayet sayılır ama bunu yapma onun dünyaya gelme şansına ,rıskına, hakkına engel olmaaa((
inan bana sizin gibi düşünenlerden olmaktansa katil olurum çok daha iyi bir anaokuluna gidin bir gün bir sınıfa girin çocukların hallerinden annelerinin babalarının psikolojilerini durumlarını anında anlayacaksınız. Çocuk yeter ki doğsun gerisi önemli değil diyenlerden olmadığım içinde çok mutluyum
durumu bilmeden içine girmeden olayın yorum yapmak ne kadar hoş. tabikide korunuyordum sizin düşündüğünüz kadar bizde düşündük bu durumu ama yumurta tembelliğim var ilaç zaten kullanıyorum doğum kontrol hapım bitmişti o ay için ve adet olmayı bekliyordum o dönemde hamile kaldım. Yani ortada bir ihmal yok...
Çocuk doğsun gerisi önemli değil diyenlerden değilsin de, bunu düşünebiliyorsun hoş güzel.
21 Yaşında, çocuk olması içn gerekli her bişeyi, doğru düzgün bir işi olmayan, askerliğini yapmamış bir insanla yapıyorsun.
Ben de 21 yaşındayım.
Merak ettim , neyine güvendin ?
Bak şimdi nasılda aciz aciz düşünüyorsun değil mi?
Başında düşünecektin bunu. Şimdi istediğin kadar sızlan. Hiçbir işe yaramayacak. Ortada bir can var ve o yok olacak.
Hayır yani azgınlık başınıza mı vurdu bu yaşta?
21 yaşında bir kızın , babasının ailesinin karşısına dikilip ben hamileyim demesi beklenemez bence. Şahsen ben diyemezdim.
Her şeyin bir zamanı var. İlle de evlenince olsunculardan değilim. Gerçi şuanda evlenince olucak diyorum ama kader...
Ama keşke biraz daha yaşının büyümesini bekleseydin böyle özgür bir hayat için.
Bak, kendi başının çaresine bakabiliyor musun ? Hayır.
Kendinle çelişiyorsun ayrıca. Çocuk yeter ki doğsunculardan değilmiş. Çocukta ilişkiye girince olmuyor zaten, leylekler getiriyor.
Madem bu kadar ileri görüşlüsün , en başında görecektin ileriyi.
Bu konununsa tek bir çözümü var, seviyor musunuz birbirinizi? Evleneceksiniz.
Madem şartlarınızı düşünüp, ilişkiye girmemezlik etmediniz, şimdi de şartlarınızı düşünüp o çocuğu aldıramazsınız işte o kadar...
Bebeği doğurma zorunludur/değildir konusunda birşey demeyeceğim.
Çocuğun sefil olacağını bile bile doğurma demek veya cana kıyma doğur demek zor.
Ama ahlak yorumunuza birşey diyeceğim; ahlak inanılan birşey değil, toplum içerisinde zamanla
yerleşen olgulardır. Genel kabul görür. Bu olgulara karşı hareket etseniz de olguyu değiştiremezsiniz.
Bu konuda da toplum genel ahlakının ne dediği bellidir.
İsteyen istediği kadar "sizin inandığınız" desin "yerleşmiş" olgu o inanmasada oradadır.
Konu sahibi genç arkadaşıma; yanlış,doğru,ahlak belli. Bunları konuşmaya gerek yok.
Her ne karar verirsen ver; daha sorumlu ve bilinçli davranmanı dilerim.
Herşeyi, sevgiyi, aşkı bile, meşru zeminde yaşamak bizi zor anlardan, zor kararlardan, acılardan korur.
çok özür dilerim ama çocuğunu sırf uyuyamadığı için yarım günden tam güne geçirmek isteyen insanlar var ben o insanların içindeyim hergün maalesef bu mesleğin içinde olmasam inanın bana düşünmez doğururdum onu ama ona yetememe korkusu çok kötü bişey
Tamam o zaman..o onu yapmış bu bunu yapmış diyerek, kötü örnekleri kaile alıp kendinize prim yaparak, elalemin çocuklarına olan yanlış tavırlarını kendi çocuqunuza eş deqer tutup vazgeçin çocuqunuzdan...
yawww kardeşim sen onlar gibi olma!!
sen doqru örnek ol!!!
sen zaten en başında yanlış yapmayı göze almışsın!!
o beqenmediqin insanlar en azından bebeklerini dünyaya getirebilme cesaretini göstermişler...bebekerlerini yok yere çöpe atmamışlar..biliyosun dimi kürtajdan sonra o bebekler çöpe atılıyor!!!
arkadaşlar yapmayın, bu kadar yargılamayın konu sahibini
şartlarını hiçbirimiz bilmiyoruz
bu hikaye beni mahvediyor:26:bir bebeqin annesine mektubu;
5 ekim: Bugün var edildim. Buradayım. Varım. Müthiş bir duygu bu. Var olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor.
Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm. Ama ne de olsa, ben benim. Varım ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve bahar...da çiçekleri seveceğim.
19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kımıldamam mümkün değil. Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem için güzel bir sürpriz olacağım.
23 Ekim: Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum. Bu "el"in dokunduğu yerler dudağım damağım oluyor. Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde tebessümler açacak, güleceğim. Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce "Anne!" diyeceğim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konuşacağım. Sana güleceğim. Kimilerine göre hâlâ daha var değilmişim, Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya, Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!
27 Ekim: Bugün pek mutluyum. İçimde tatlı bir kıpırtı başladı. Artık bir kalbim var. Kalbim atmaya başladı. Hayatım boyunca böyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım kalbimi. Tıpkı anneminki gibi... Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?
2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarım ve bacaklarım da biçimlenmeye başladı. Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasım: Ah evet, Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler. Aman Allah'ım parmaklarım da çıkmaya başladı. Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem tutacağım. Belki de güzel bir şiir yazacağım. Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum.
20 Kasım: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada olduğumu öğrendi.. Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmış. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım,
25 Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henüz kız olduğumun farkında değiller. Onlara sürpriz yapacağım..
bir bebeqin annesine mektubu;
10 Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı. Artık iki güzel gözüm, bir küçük burnum, dudaklarım ve yanağım var, Anneme benziyorum galiba,
13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum. Etrafım çok karanlık ama olsun. Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir süre sonra gün ışığını görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım. Rüyamda gördüm. Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış.. Onu çok merak ediyorum.. Anneciğim, babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim. Tanışacağız,. Mutlu olacağız. Gülüşeceğiz..
24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne kadar tatlı, Hiç duymadığım bir şey bu, Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım. Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim. Benim için ninni de söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka, Beni koklayacaksın.. Çok seveceksin, değil mi?
28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle... Sen acı çekiyor gibisin. Kalp seslerin değişti... Sustun. Benimle niye konuşmuyorsun anne? Anne, Anne, Anneciğim, Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum. Anne, yüzümü parçalıyorlar... Anne bir şeyler yap, Anne, Kolumu çekiyorlar anne, Canım yanıyor anne... Anne, Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne... Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne, Anne kalbimi parçalıyorlar, Anneciğim, Anne, Anne, An,,
Ah! Kürtajınız tamamlandı hanımefendi. Geçmiş olsun !..
bakamamaktan korkuyor.Sen ben sorun değiliz ama onu aç bırakamayız bakamadık alın mı dicez diyor bunu kaldırmak daha zor diyor
keşke durumun aileden öte olmadığını anlayabilseniz ve keşke yazıklarımın yarısını okuma zahmetine katlansanız
yok ilacım 28 taneydi 28 tanenin sonunda ilacı bırakıyorum 3 4 gün içinde adetim geliyordu o dönemde ilaç kullanırsam adetim gelmiyor adetim bittikten sonra ilaca devam ediyordum
arkadaşlar yapmayın, bu kadar yargılamayın konu sahibini
şartlarını hiçbirimiz bilmiyoruz
çok haklısınız size sonuna kadar katılıyorum ama korkuyorum yapamamaktan korkuyorum evli olupta hamile kalınca bu duyguları yaşayan yokmu
aynen katılıyorum.ve yayınlanan o kürtaj görselleri yasal olmayan ve büyük ceninlere yapılan kürtajlar 10 haftadan önce bir fetüsün biçimi dahi tam oluşmamıştır.Yumurta döllendiğinde böyle şeyler olmaz, rica ediyorum duygu sömürüsü yapmayın. 5. haftada bebeğin beyni bile yoktur, hisleri ancak bir hücresel oluşumun hayatta kalmak için vereceği tepkiler kadardır. Fetüs oluşumu 10. haftada gerçekleşir. Kürtajın 10. haftadan önce yapılmasının gerekliliğinin sebebi budur.
Bebeğin kalbi anneden pompalanan kanın ritmiyle atar. Kalbinin atıyor olmasının sebebi budur. Canlı olduğu doğrudur tabii ki ama böyle duygusal şeyler kimsenin bir işine yaramıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?