- 17 Haziran 2013
- 1.017
- 1.764
- 333
Kızlar 1,5 yıllık evliyim. şu an hamileyim karnım burnumda. Evlendiğimiz günden beri ( hatta öncesinde de) sürekli kavga ediyoruz. Hamileyken bile boşanmaya kalktık kavga ettik abimler engel oldu. Anlattığımızda da bize kızdılar bunlar çok küçük şeyler saçmalamayın diye. Küçük şeyler birikip dağ oluyo beni hayattan ve eşimden soğutuyor. dün yine kavga ettik, ben sinir krizi geçirdim. Normalde böyle davranmam ama hormonların etkisi mi bilmiyorum delirmiş gibiydim eşime saldırdım kendimi parçaladım basbas bağırdım komşular falan umrumda değildi. bunu 2. kez yaşıyorum ( her zaman böyle değilim tabiki) sabrım taşıyor galiba. Normalde eşim çok bağırır. Neyse gözüm döndü çok ağladım.
Olay şu eşim herşeyi benden bekliyor hiçbir şeye elini sürmüyor. Akşama kadar bende çalışıyorum o da çalışıyor yorgunum deyip yatıyor sürekli tv izliyor ( maça çağırdılar mı akşam 10 da gidiyor yorgun olmuyor ama). İşten gelip hiç dinlenmeden mutfağa giriyorum, yemek yapıyorum o kadar süre geçiyorum mutfakta, yoruluyorum yemeğe oturuyoruz 10 dk bile sürmüyo yiyip kalkıp tv ye gidiyor benim bitirmemi beklemiyo bile tek başıma yemek yiyorum hep. Ağrılarım var zor bir hamilelik geçiriyorum dün bulaşığı bile yıkayamadım gelmiş çay istedi yapamam kendin yap, isterken utanmıyor musun dedim, bu senin görevin sen ne biçim kadınsın bi dünya laf etti. Bu anlattığım sadece biri. İnsanlar eşlerini el üstünde tutar benim ki hamileyken bile herşeyi benden bekliyor. Daha neler neler yazasım var da uzun diye okunmaz diye yazmıyorum.
Çok mutsuzum kızlar en çok üzüldüğüm nokta da hamileliğim hep ağlayarak mutsuz stresli sinirli geçiyor çocuğum bundan illa ki etkileniyordur.
Kızlar 1,5 yıllık evliyim. şu an hamileyim karnım burnumda. Evlendiğimiz günden beri ( hatta öncesinde de) sürekli kavga ediyoruz. Hamileyken bile boşanmaya kalktık kavga ettik abimler engel oldu. Anlattığımızda da bize kızdılar bunlar çok küçük şeyler saçmalamayın diye. Küçük şeyler birikip dağ oluyo beni hayattan ve eşimden soğutuyor. dün yine kavga ettik, ben sinir krizi geçirdim. Normalde böyle davranmam ama hormonların etkisi mi bilmiyorum delirmiş gibiydim eşime saldırdım kendimi parçaladım basbas bağırdım komşular falan umrumda değildi. bunu 2. kez yaşıyorum ( her zaman böyle değilim tabiki) sabrım taşıyor galiba. Normalde eşim çok bağırır. Neyse gözüm döndü çok ağladım.
Olay şu eşim herşeyi benden bekliyor hiçbir şeye elini sürmüyor. Akşama kadar bende çalışıyorum o da çalışıyor yorgunum deyip yatıyor sürekli tv izliyor ( maça çağırdılar mı akşam 10 da gidiyor yorgun olmuyor ama). İşten gelip hiç dinlenmeden mutfağa giriyorum, yemek yapıyorum o kadar süre geçiyorum mutfakta, yoruluyorum yemeğe oturuyoruz 10 dk bile sürmüyo yiyip kalkıp tv ye gidiyor benim bitirmemi beklemiyo bile tek başıma yemek yiyorum hep. Ağrılarım var zor bir hamilelik geçiriyorum dün bulaşığı bile yıkayamadım gelmiş çay istedi yapamam kendin yap, isterken utanmıyor musun dedim, bu senin görevin sen ne biçim kadınsın bi dünya laf etti. Bu anlattığım sadece biri. İnsanlar eşlerini el üstünde tutar benim ki hamileyken bile herşeyi benden bekliyor. Daha neler neler yazasım var da uzun diye okunmaz diye yazmıyorum.
Çok mutsuzum kızlar en çok üzüldüğüm nokta da hamileliğim hep ağlayarak mutsuz stresli sinirli geçiyor çocuğum bundan illa ki etkileniyordur.
Okumaya çalışacağım inş.çok teşekkür ederim. Aslında bizim değil eşlerin okuması lazım da işte..aynı durumları bende yasıyorum evlilik zor bir yük su an o konu ile ilgili güzel bir kitap okuyorum tavisye edebilirim.Beş sevgi dili-GARYNCHAPMAN bu kitabı aile danışmanı tavsiye etti
Büyük konuşmayın bence benim başıma ne geldiyse büyük konuştuğum için geldi. Ben hep derdim ki bende çalışacam eşimde o zaman ev işlerinin hepsi yarı yarıya yapılacak. Gerekirse dolabın üstüne kağıt yapıştıracağım iş bölümüyle ilgili heriş eşit yapılcak diye.Maas kartiniz niye esinizde!?
Hem de maasinizdan size cocuk gibi harclik veriyo!
Kusura bkmayin bicak zorylami kartinizi alip size harclik vermeyr ikna etti.
Siz butin herseyinizi onun eline vermissiniz adama da hava hos oh ne ala istedigimi yaparim cinsindenmis.
Onca oku onca emek ver maas kartinida odunun biri alsin
Asla musade etmem ben.
O dediğinizi bende yapmaya çalıştım son 3 haftadır sonuç dün akşamki sinir krizim oldu. İçime öyle bi atmışım ki herşeyi çay meselesine patladım. Bebeğim üzülmesin diye çoğu şeye sesimi çıkarmadım sustum alttan aldım görmezden gelmeye çalıştım ama dolmuşum. şu an da belki bencilce gelcek ama uzatabildiğim kadar uzatacam küs kalacam sinirim geçmiyor taşmışım durup durup ağlıyorum. Az önce aklıma geldi şuna ağladım eşim beni çocuğa ikna etmek için çok uğraştı çocuk olsa ben değişirim sen hamile kalsan elini soğuk sudan sıcak suya sokmam her işi ben yaparım dedi tuvaleti bile temizlerim ütüyü de yaparım herşeyi yapmaya razıydı yani ve bunu söylerken o kadar samimi görünüyordu ki hamile olduğumu öğrendi ağladı uçtu havalara ilk günler hevesli falan. Sonra sonuç ortada aynı öküz. O laflarını hatırlatıyorum susuyo cevap vermiyor. Şimdi de bebeğe bakmada yardım edeceğini söylüyor ama asla inanmıyorum artık.Ben cok fedakar bi anneymisim yaa bu asla ovunme degil bende hamileyken kotu anlarim oldu sirf bebegim uzulmesin o mutlu olsun diye kavgalardan kactim mutlu olmaya calistim tamam sustum dedim uzatmadim simdi yedi aylik kizim surekli guluyor sakin huzurlu aglamalari yok hakkim yokki ona o stresi uzuntuyu yasatmaya hakkina da girerim bi arkadasimda hamimileyken cok sinir stres olmus cocuguda cook sinirli yikiyor ortaligi mutlu huzurlu anne mutlu bebek cocuk demek lutfen bidaha daha sakin huzurlu olun bebeginiz oldugundada boyle davranirsaniz yazik olur her bebek gulmeyi huzuru hakediyor.
Boşanmaya kalkıştığımzda abimlere gittim bir hafta gelmedim bütün bu sorunları konuştuk, temizlikçiyede tamam dedi kartı vermeye de. Kartı verdi ama bir süre sonra geri aldı elimden. Niye verdiniz diyeceksiniz adam üstüme yürüyor, bas bas bağırıp kolumu sıkıyor tartaklıyor vermeyip de ne yapayım.İnanın çok üzüldüm durumunuza. Çooook yakın bi arkadaşım var. Aynı şeyleri yaşıyor. Hemde 6 sene oldu evleneli. En başından beri söylüyorduk sürekli. Yapma etme kartını al diye. Ama olmadı kaç kere boşanmaya kalktılar. Adam kartını falanda vermedi . Düşünün yanı okumuş çalışmış ama hiç bir karşılığını göremedi. En sonunda kartım kayboldu diye bankayı aradı iptal ettirdi. Yeni kartını aldı. Adamında para çekmeye gidince haberi oldu bu durumdan. Kadının göreviymiş de evin tüm işleri falan filan. Madem öyle erkeğin görevide evi geçindirmek, ne yap et getir bende herşeyi gereğince yerine getiririm dedi. Sonunda ne oldu pes etti beyefendi . Şimdi herşeyi ortak yapıyorlar. Yola geldi mi geldi ama geçen senelere oldu yani.
Demem o ki eğer evliliğinizi sürdürmek istiyorsanız bir yol bulmak zorundasınız. Bence pes etmeyin gerekirse ailenizden destek alın.
Büyük konuşmayın bence benim başıma ne geldiyse büyük konuştuğum için geldi. Ben hep derdim ki bende çalışacam eşimde o zaman ev işlerinin hepsi yarı yarıya yapılacak. Gerekirse dolabın üstüne kağıt yapıştıracağım iş bölümüyle ilgili heriş eşit yapılcak diye.[/QUOTE
Ben buyuk konusmuyorumki.
Sadece sizin durumunuza uzuldum ve cok sinirlendim.
Esinizden maas kartinizi biran once alin bence
Temizlik tabak canakkk.. bunlari birak sen. Ilk once en ufak bahaneyle kartlarini geri al. En acil olani bu. Yok evin giderleri ortakmis yok karikoca arasinda ayrimcilik olmazmis bos laf. Evin birikimini kadin yapar. Ben vermem kartimi.Onu da denedim bas bas bağırdı bu senin görevin kim yapacak diye. Bıraktığım gibi kalıyo evi görseniz şu an pislik içinde kullanılacak bi tane tabak çanak kalmıyo en son o da yapmıyor en son ağlaya ağlaya yapıyorum mecburen dayanamıyorum çünkü evin pis olması mutsuz ediyo beni. Sadece bu da değil maaş kartım kredi kartım onda çocuğa para verir gibi harçlık veriyo elime bi de hesap soruyo. Aklınca benim çok para harcamamı engelliyo. Ben onun nerdeyse 2 katı maaş alıyorum, kariyer olarak da gayet saygın bir mesleğim var öyle zoruma gidiyor ki hazmedemiyorum annem beni koca eline bakma diye okuttu şu an ev hanımlarından daha beter durumdayım. 1,5 yıldır bu konuyu sürekli açıyorum boşanmaya kalkıyorum ama çözümü yok volkan gibi patlayıp beni bastırıyor.
bunun için ayrılınır mı yapmayın yahu.klasik odun örneği kocanız.maden ikinizde çalışıyorsanız alın eve arada sırada yardımcı olsun bitsin.Kızlar 1,5 yıllık evliyim. şu an hamileyim karnım burnumda. Evlendiğimiz günden beri ( hatta öncesinde de) sürekli kavga ediyoruz. Hamileyken bile boşanmaya kalktık kavga ettik abimler engel oldu. Anlattığımızda da bize kızdılar bunlar çok küçük şeyler saçmalamayın diye. Küçük şeyler birikip dağ oluyo beni hayattan ve eşimden soğutuyor. dün yine kavga ettik, ben sinir krizi geçirdim. Normalde böyle davranmam ama hormonların etkisi mi bilmiyorum delirmiş gibiydim eşime saldırdım kendimi parçaladım basbas bağırdım komşular falan umrumda değildi. bunu 2. kez yaşıyorum ( her zaman böyle değilim tabiki) sabrım taşıyor galiba. Normalde eşim çok bağırır. Neyse gözüm döndü çok ağladım.
Olay şu eşim herşeyi benden bekliyor hiçbir şeye elini sürmüyor. Akşama kadar bende çalışıyorum o da çalışıyor yorgunum deyip yatıyor sürekli tv izliyor ( maça çağırdılar mı akşam 10 da gidiyor yorgun olmuyor ama). İşten gelip hiç dinlenmeden mutfağa giriyorum, yemek yapıyorum o kadar süre geçiyorum mutfakta, yoruluyorum yemeğe oturuyoruz 10 dk bile sürmüyo yiyip kalkıp tv ye gidiyor benim bitirmemi beklemiyo bile tek başıma yemek yiyorum hep. Ağrılarım var zor bir hamilelik geçiriyorum dün bulaşığı bile yıkayamadım gelmiş çay istedi yapamam kendin yap, isterken utanmıyor musun dedim, bu senin görevin sen ne biçim kadınsın bi dünya laf etti. Bu anlattığım sadece biri. İnsanlar eşlerini el üstünde tutar benim ki hamileyken bile herşeyi benden bekliyor. Daha neler neler yazasım var da uzun diye okunmaz diye yazmıyorum.
Çok mutsuzum kızlar en çok üzüldüğüm nokta da hamileliğim hep ağlayarak mutsuz stresli sinirli geçiyor çocuğum bundan illa ki etkileniyordur.
Ayni seyleri yasadim bende kisilik olarak gormezden gelebilen umursamaz bir insan degilim...ama yapma hem sana hem evladina yazik.. sonra benim gibi ahh kafam keşke dersin..En büyük korkum da bu zaten çok yoğun çalışıyorum çocuğum sakin huzurlu olsun istiyorum. Şimdi bile baş edemiyorum bi de bebek olduğunda kafayı yerim herhalde. Kendi kendime diyorum ki takma, tamam görme sakin ol olmuyor yapamıyorum. Yapı olarak takmamayı beceremiyorum
Kızlar 1,5 yıllık evliyim. şu an hamileyim karnım burnumda. Evlendiğimiz günden beri ( hatta öncesinde de) sürekli kavga ediyoruz. Hamileyken bile boşanmaya kalktık kavga ettik abimler engel oldu. Anlattığımızda da bize kızdılar bunlar çok küçük şeyler saçmalamayın diye. Küçük şeyler birikip dağ oluyo beni hayattan ve eşimden soğutuyor. dün yine kavga ettik, ben sinir krizi geçirdim. Normalde böyle davranmam ama hormonların etkisi mi bilmiyorum delirmiş gibiydim eşime saldırdım kendimi parçaladım basbas bağırdım komşular falan umrumda değildi. bunu 2. kez yaşıyorum ( her zaman böyle değilim tabiki) sabrım taşıyor galiba. Normalde eşim çok bağırır. Neyse gözüm döndü çok ağladım.
Olay şu eşim herşeyi benden bekliyor hiçbir şeye elini sürmüyor. Akşama kadar bende çalışıyorum o da çalışıyor yorgunum deyip yatıyor sürekli tv izliyor ( maça çağırdılar mı akşam 10 da gidiyor yorgun olmuyor ama). İşten gelip hiç dinlenmeden mutfağa giriyorum, yemek yapıyorum o kadar süre geçiyorum mutfakta, yoruluyorum yemeğe oturuyoruz 10 dk bile sürmüyo yiyip kalkıp tv ye gidiyor benim bitirmemi beklemiyo bile tek başıma yemek yiyorum hep. Ağrılarım var zor bir hamilelik geçiriyorum dün bulaşığı bile yıkayamadım gelmiş çay istedi yapamam kendin yap, isterken utanmıyor musun dedim, bu senin görevin sen ne biçim kadınsın bi dünya laf etti. Bu anlattığım sadece biri. İnsanlar eşlerini el üstünde tutar benim ki hamileyken bile herşeyi benden bekliyor. Daha neler neler yazasım var da uzun diye okunmaz diye yazmıyorum.
Çok mutsuzum kızlar en çok üzüldüğüm nokta da hamileliğim hep ağlayarak mutsuz stresli sinirli geçiyor çocuğum bundan illa ki etkileniyordur.
Çok basit yapmayacaksın.Bin tane konu açıldı burada aynı derten,oku onları.
İyde evlenince sorumluluk sahibi olmak gerektiğini bilmiyormuydun
Evlenmeden önce temizliğini başkası mı yapıyordu senin
Sonuçta aynı evi paylasiyorsunuz senin üstüne düşen görev neyse yapacaksın
Çocuk doğunca ben bakmam sen bak mı diyeceksin
Hani bi fikra var sözüm meclisten dışarı inatlaşıp eşeğe bakmıyorlar en son eşek açlıktan ölüyordu
Sizinki de o hesap olmuş ben yapmam sen yap
dinen kadının ev işi gibi bi sorumluluğu yok yaparsa ihsan olur :) bunu biliyor muydunuz. ayrıca bebege ben bakamam sen bak mı diyeceksin demişsinya dinimizde kadın çcugu emzirmese eşi müdahale edemez ve çocuk bakmaktada erkek yardım etmek zorundadır bunuda biliyor muydunuz?İyde evlenince sorumluluk sahibi olmak gerektiğini bilmiyormuydun
Evlenmeden önce temizliğini başkası mı yapıyordu senin
Sonuçta aynı evi paylasiyorsunuz senin üstüne düşen görev neyse yapacaksın
Çocuk doğunca ben bakmam sen bak mı diyeceksin
Hani bi fikra var sözüm meclisten dışarı inatlaşıp eşeğe bakmıyorlar en son eşek açlıktan ölüyordu
Sizinki de o hesap olmuş ben yapmam sen yap
Yok cahilim bilmiyordum sen aydinlatana kadardinen kadının ev işi gibi bi sorumluluğu yok yaparsa ihsan olur :) bunu biliyor muydunuz. ayrıca bebege ben bakamam sen bak mı diyeceksin demişsinya dinimizde kadın çcugu emzirmese eşi müdahale edemez ve çocuk bakmaktada erkek yardım etmek zorundadır bunuda biliyor muydunuz?
Kızlar 1,5 yıllık evliyim. şu an hamileyim karnım burnumda. Evlendiğimiz günden beri ( hatta öncesinde de) sürekli kavga ediyoruz. Hamileyken bile boşanmaya kalktık kavga ettik abimler engel oldu. Anlattığımızda da bize kızdılar bunlar çok küçük şeyler saçmalamayın diye. Küçük şeyler birikip dağ oluyo beni hayattan ve eşimden soğutuyor. dün yine kavga ettik, ben sinir krizi geçirdim. Normalde böyle davranmam ama hormonların etkisi mi bilmiyorum delirmiş gibiydim eşime saldırdım kendimi parçaladım basbas bağırdım komşular falan umrumda değildi. bunu 2. kez yaşıyorum ( her zaman böyle değilim tabiki) sabrım taşıyor galiba. Normalde eşim çok bağırır. Neyse gözüm döndü çok ağladım.
Olay şu eşim herşeyi benden bekliyor hiçbir şeye elini sürmüyor. Akşama kadar bende çalışıyorum o da çalışıyor yorgunum deyip yatıyor sürekli tv izliyor ( maça çağırdılar mı akşam 10 da gidiyor yorgun olmuyor ama). İşten gelip hiç dinlenmeden mutfağa giriyorum, yemek yapıyorum o kadar süre geçiyorum mutfakta, yoruluyorum yemeğe oturuyoruz 10 dk bile sürmüyo yiyip kalkıp tv ye gidiyor benim bitirmemi beklemiyo bile tek başıma yemek yiyorum hep. Ağrılarım var zor bir hamilelik geçiriyorum dün bulaşığı bile yıkayamadım gelmiş çay istedi yapamam kendin yap, isterken utanmıyor musun dedim, bu senin görevin sen ne biçim kadınsın bi dünya laf etti. Bu anlattığım sadece biri. İnsanlar eşlerini el üstünde tutar benim ki hamileyken bile herşeyi benden bekliyor. Daha neler neler yazasım var da uzun diye okunmaz diye yazmıyorum.
Çok mutsuzum kızlar en çok üzüldüğüm nokta da hamileliğim hep ağlayarak mutsuz stresli sinirli geçiyor çocuğum bundan illa ki etkileniyordur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?