‘ev benim’
‘Evin hanımı Benim’
‘Nasıl benden habersiz evime....’ gibi cümleler kuran kadınların kocaları, e iyi madem ben kendime başka ev bulayım diyip gitmiyor ya, peygamber sabrı olmalı gerçekten...
O ev 2 kişinin. Her atacakları adımın iznini almak zorunda degil kimse.
İki şehirde iki Evimiz var,
Geçen hafta ayrı yerlerde kaldık eşimle; akşam aradığımda arkadaşı gelmiş şehir dışından, bizde kalacakmış, tavla oynuyorlardı.
Evde olsam sorardı. Ama zaten evde yokum, niye sorsun? Ev orada. Betonu mu yiyecekler?
Aynı şekilde eşim yurtdışına çıktıgında, şehir dışında olduğunda, kardeşim, kuzenim, arkadaşım hatta bazen hepsi, bizde kalır. Hiç eşime fikrini sormadım. Niye sorayım evde olmayacak zaten... onu bağlayan bir durum yok ortada...
Hatta bakın daha da anlamanız imkansız bir örnek vereyim,
Diğer şehirdeki ev nasıl olsa boş diye, geçici görevi bizim eve çok yakın bir yerde olan kuzenime evin anahtarını verdim.
Eşime sormaya gerek Yok; zaten ver derdi. 1 ay kaldı bizde.
Anahtar verdim kuzene diyince de, iyi düşünmüşsün yazık çocuğun canı çıkıyor; 4 saat yol gitmez hiç değilse, dedi.
3 günlük dünya. Bu kadar altında bir şeyler aramayın. Yazıktır, insanlar otelde mi kalsın oğullarının yaşadığı şehirde?