Canım benim Allah rahmet eylesin sevdiklerin acısını görmek her yaşta çok zor ama çok şükür biz en azından küçük bir çocukken kaybetmedik babamızı ve onunla güzel anılar yaşadık elhamdulillah. Şimdi aklında ne sorular geçiyor biliyorum. Acaba onu çok sevdiğimi biliyor muydu? Acaba bana hakkını helal etmiş miydi? Yeniden cennette kavusabilecek miyiz? Babamsiz belki de 50 yıl nasıl yaşayacağım? Benim doğacak çocuklarım dedesini bilmeyecek mi? Bir gün babamı unutur muyum? Sesi, yüzü, anılarımız aklımdan silinir mi?
Malesef ölüm acisinin tek çaresi zaman... Zamanla alisacaksin. Elbette çok ozleyeceksin ve kalbinin bir yeri hep boş olacak ama yaşayacaksın. Baban şuan sana birşeyler söylese ne derdi düşün bakalım? Güzel kızım ağlama, kendine iyi bak, mutlu ol, benim yüzümden üzülürsen ben de üzülurum gibi seyler derdi muhtemelen Sen baban için de mutlu olacaksin, onun için de yaşayacaksın hayatı artık. Yaptığın her hayri babanın ruhuna hediye edeceksin. Hediye ettikçe de sanki babanın ruhunun duyduğu huzuru hissedeceksin :)
Babalarimiz bu çirkin dünyadan kurtuldu, inşallah çok güzel bir yerde bizleri bekliyorlar. Biz de vaktimiz gelince onlara kavuşacağız insallah. Seçme şansları olsaydı asla bizi bırakmazlardi. Rabbimiz böyle takdir etti emanetini aldı. Bizim de yapabilecegimiz tek şey güzelce sabretmek...