21 yaşındayım evliyim 2.5 yaşında çocuğum var. Eşim benden biraz büyük (34 yaşında). Ataerkil bir toplumda büyüdüğümüz için genellikle erkeklerin dediği oluyor, çoğu ailede olduğu gibi. Ama bazen çok abartıyor. evliliğim boyunca eşime çok saygısızlık yaptığımı düşünmüyorum bu zamana kadar çok sorun yaşamadım Altan aldım hep Zaten başka bir çarem çok yoktu. Çocuğum olmasaydı hiç evlenmezdim . Ben lise mezunuyum eşim üniversite. Ailem benim okumamı istemedi, zaten lise bitince dirket evlenmek zorunda kaldım ayrıca onlar için bir kızın üniversite okuması çok doğru gelmiyor. Evlenince de eşime sordum en azından şansımı denemek istedim sonradan neden sormadım diye pişman olmamak için ama oda istemedi. Biraz muhafazakar bir ailede büyüdüm eşimde öyle. Onlar için çocuk önemli onlara göre benim şuan ikinci çocuğumun olması gerekiyordu.ama ben istemedim benim için erken en az 22 yada 23 yaşında düşünüyorum ama eşim öyle düşünmüyor son 2 ayda çok baskı yapıyor. Kızıyor, tersliyor, küçük şeyleri abartıyor, istediği muameleyi yapıyor. Dayak yediğimde oldu. Kaynanam hep soruyor 2. Çocuk ne zaman diyor sonra tersleyip bilseydik seni gelin olarak almazdik diyor. Annemde bana kızıyor Çocuk evin neşesi diyor. Bu arada yanlış anlaşılmasın eşim çok iyi biri diyemem sadece ben biraz altan alıyor um baskılar sebebsiz yere çok artı boşanmak geçti aklımdan bazen sadece çocuktan dolayı değil tabi . Ama çok zor çünkü eşim ve ailem istemez ya eşim takıntılı kalırsa. Hem çocuğum var . İmkanım olsaydı isterdim ama korkuyorum mesleğimde yok eşim bir şey yapmak isterse çok kolay onun için çocuğumu almak gibi çevresi çok. Bilmiyorum basit bir şey gibi gelebilir size anlatamadım çok şey var. Çok karışık oldu yada ben çok abartıyor um ama zaten 2 . çocuk olur biraz sabretse . Acaba benim gibi boşanma imkanı zor olup boşanan var mı nasıl bir yol izlediniz.
Ben sadece böyle bir durum yaşayan oldu mu merak ediyorum yoksa ben mi çok abartıyor düşünce bazen kendimi suçlu hissediyorum neden ısrar ettim diye ama hazır değilim 2. Çocuğa yoksa karşı değilim
Ben sadece böyle bir durum yaşayan oldu mu merak ediyorum yoksa ben mi çok abartıyor düşünce bazen kendimi suçlu hissediyorum neden ısrar ettim diye ama hazır değilim 2. Çocuğa yoksa karşı değilim