Allah askima su adama iyi deyip durmayin ya..iyi ki de sinirli degil yoksa sizi oldururmus herhalde.
Sürekli alttan alma durumu değil. Dedim ya eşim günlük hayatta sinirli biri değil. Tartışmamız olmaz zaten. Çok önemli bir şey olması lazım. Mesela son şiddet olayında ben düşük yapmıştım ve bi süre mutsuzdum ve sürekli ağlıyordum. Buna tahammül edemedi.
MerhabaTeşekkür ederim yorumunuz için.Hayatta hep kendimi suçlamaya alışmışım belki de. Ancak kendime değer vermeye başladım. Ben zaten son şansını verdim.
İnanamıyorum. İdare etmediğiniz için yediğiniz dayağın haklı olduğunu bile düşünüyor olabilirsiniz. Ben anlatış biçiminizden öyle hissettim.Ben bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
Size de çok geçmiş olsun. Hakkımızda hayırlısı inşallah. Ben de beklemedeydim zaten son bi şans vermiştim ama bu sürede aklım da başıma geldi ne yaptım ben kendime diye düşünmeye başladım.Merhaba
Ben de esinden siddet görüp boşananlardanım 1 yıl boyunca bana elini Bile sürmemişti azıcık damarına basınca delirdi ve tekrardan vurdu bana en sonunda da boşandık geçen hafta bir kızım var benim de
Keske zamanında boşansaydınız bir kere yapan inanın yine yapıyor siz suan onu idare ettiğiniz için yapmıyor azıcık damarına bas bak neler yapıyor yine
Maaşınız da varmış bilmiyorum bu duygularla ömür geçmiyor yaşadığım icin iyi anlıyorum çok iyiyse suan direk boşanın da diyemedim Allah yardımcınız olsun
Öfke kontrolsüzlüğü var mecburen onu o noktaya getirmemem lazım.İnanamıyorum. İdare etmediğiniz için yediğiniz dayağın haklı olduğunu bile düşünüyor olabilirsiniz. Ben anlatış biçiminizden öyle hissettim.
son şansını verdiniz deTeşekkür ederim yorumunuz için.Hayatta hep kendimi suçlamaya alışmışım belki de. Ancak kendime değer vermeye başladım. Ben zaten son şansını verdim.
Merhabalar. 24 yaşında evlilik yapmış toy bir genç kızken zorlu bir süreç çıkmış karşınıza. Sevdiğiniz adamı kaybetmekten korktuğunuz için alttan alan bir profil sergilemişiniz ve bu mağdur rolü size, güçlü rolü eşinize yapışmış. 3 yıl önce bana karşı eşim ve ailesi çok değişti demişiniz. Aslında değişen sizsiniz. Sizin aydınlanmanız seneler önce başlamış. Ayakları yere sağlam basan gururlu güçlü bir kadına dönüşmüşünüz. Artık insanlar sizi kaybetmekten korkar olmuş belli ki. Artık güçlü rol sizde haksız rol eşinizde olmuş. Kendinizle ne kadar gurur duysanız az. İki karar da hakkınız. En doğru kararı siz vereceksin. SevgilerKızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
düşük yapmış kadını nasıl ne hakla hırpalıyorBen bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
yani hayatınız boyunca böyle yapacaksınız öyle miÖfke kontrolsüzlüğü var mecburen onu o noktaya getirmemem lazım.
Tedavi olsun o zaman.Öfke kontrolsüzlüğü var mecburen onu o noktaya getirmemem lazım.
Ben bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
Tartışmayı kavgaya dönüştürmüyorum. Uzatmıyorum bi sorun olduğu zaman. Eşim zaten tartışmayı sevmez. Genelde ben uzatırdım meseleleri. Belki de sinirlerine hakim olamadığı için öyledir o da.son şansını verdiniz de
benim anladığım o 2 uğraşırken siz şuan 10 uğraşıyorsunuz
yani idare edip alttan alıyorsunuz
hiç kavga ettiniz mi bu son 3 yılda
tartışmadan bahsediyorum
Evet işte herşey mükemmel gibi olsa da şu anda ben değiştim duygularım değişti.Bunu affedemediginize sasirmadim. Ablam düsük yaptiginda ailecek o kadar üzüldük ki, sizi düsünemiyorum bile. Bu durumda bile size siddet gösteren bir adama karsi icinizdeki duygu bitmesin de ne yapsin. Cok üzüldüm. Cok gecmis olsun
Çok teşekkür ederim. Evet ben değiştim zamanla. Herkes değişti. Son şansını verdim ama bunu kesinlikle yapmamalıydım. Ama o zamanki aklımla hareket ettim. Tek pişmanlığım kendime, gençliğime yazık ettim yıllarca kafamda bunları düşündüm. Eşimden ailesinden gördüğüm haksızlıklarla geçti yıllar.Merhabalar. 24 yaşında evlilik yapmış toy bir genç kızken zorlu bir süreç çıkmış karşınıza. Sevdiğiniz adamı kaybetmekten korktuğunuz için alttan alan bir profil sergilemişiniz ve bu mağdur rolü size, güçlü rolü eşinize yapışmış. 3 yıl önce bana karşı eşim ve ailesi çok değişti demişiniz. Aslında değişen sizsiniz. Sizin aydınlanmanız seneler önce başlamış. Ayakları yere sağlam basan gururlu güçlü bir kadına dönüşmüşünüz. Artık insanlar sizi kaybetmekten korkar olmuş belli ki. Artık güçlü rol sizde haksız rol eşinizde olmuş. Kendinizle ne kadar gurur duysanız az. İki karar da hakkınız. En doğru kararı siz vereceksin. Sevgiler
Kendinize haksızlık ediyorsunuz. Neden pişman olacaksınız ki. Siz 9 yıllık bir alışkanlığı kırmışınız.Çok teşekkür ederim. Evet ben değiştim zamanla. Herkes değişti. Son şansını verdim ama bunu kesinlikle yapmamalıydım. Ama o zamanki aklımla hareket ettim. Tek pişmanlığım kendime, gençliğime yazık ettim yıllarca kafamda bunları düşündüm. Eşimden ailesinden gördüğüm haksızlıklarla geçti yıllar.
Ben bundan sonrasini kaldıramazdim. Haziranda doğum yaptım ailelerden dolayı iki hafta sonra kavga çıktı üzerime yürüyüp parmak salladı kapıyı gösterdi. Banyo da bayılır gibi oldum kapıyı kitlemistim o geldi aç ne olur aç dedi zorla açtım açar açmaz düşer gibi oldum sarıldı bırakma kendini ne olur dedi odaya götürdü sarıldı bebeklerimiz üzülür ne olur ağlama dedi sanki yarım saat önce evde esen gürleyen bendim. İlk defa böyle bir şey yaptı ama ailemin yanına yaptı ve bunu kendime halen yediremiyorum. 3 ay burnundan geldi psikolojim çok bozuktu iyi değildim pandemi beni sarsmisti falan filan boşanmayı düşünüyordum ciddi ciddi kaldıramıyorum çok zoruma gitti. Yeni doğum yapmışim bebeklerim kuvözde kalmış bir hafta olmuş eve geleli. Üstelik tüp bebek onu baba yapacam diye canımı ortaya koymuşken. Gözden çıkardı beni hâlen aynı şekilde düşünüyorum ve ederi kadar artık. Ona da söyledim ben seni kaybetmekten çok korkmuşum artık korkmuyorum ona göre davran bebeklerim çok küçüktü sustum oturdum. Demem o ki böyle vursa imkanı yok yani hemde düşük sonrası. Onu kaybetmekten bu kadar korkma.Ben bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
Kendinize haksızlık ediyorsunuz. Neden pişman olacaksınız ki. Siz 9 yıllık bir alışkanlığı kırmışınız.
Evet saçmaladım gerçekten bastırdım duygularımı. Yoluma devam ettim. Daha kolay geldi belki de böylesi o zaman. Beraber 10 yılımız çocuklarımız vardı. Alışkanlık.Ben bundan sonrasini kaldıramazdim. Haziranda doğum yaptım ailelerden dolayı iki hafta sonra kavga çıktı üzerime yürüyüp parmak salladı kapıyı gösterdi. Banyo da bayılır gibi oldum kapıyı kitlemistim o geldi aç ne olur aç dedi zorla açtım açar açmaz düşer gibi oldum sarıldı bırakma kendini ne olur dedi odaya götürdü sarıldı bebeklerimiz üzülür ne olur ağlama dedi sanki yarım saat önce evde esen gürleyen bendim. İlk defa böyle bir şey yaptı ama ailemin yanına yaptı ve bunu kendime halen yediremiyorum. 3 ay burnundan geldi psikolojim çok bozuktu iyi değildim pandemi beni sarsmisti falan filan boşanmayı düşünüyordum ciddi ciddi kaldıramıyorum çok zoruma gitti. Yeni doğum yapmışim bebeklerim kuvözde kalmış bir hafta olmuş eve geleli. Üstelik tüp bebek onu baba yapacam diye canımı ortaya koymuşken. Gözden çıkardı beni hâlen aynı şekilde düşünüyorum ve ederi kadar artık. Ona da söyledim ben seni kaybetmekten çok korkmuşum artık korkmuyorum ona göre davran bebeklerim çok küçüktü sustum oturdum. Demem o ki böyle vursa imkanı yok yani hemde düşük sonrası. Onu kaybetmekten bu kadar korkma.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?