- 8 Ocak 2019
- 1.353
- 2.202
- 133
Teşekkür ederim. Aynen böyle yapmayı düşünüyorum.
Teşekkür ederim. Aynen böyle yapmayı düşünüyorum.Şu anda her şey yolunda ise düşünmenin mantığı yok ki...Ha yeni bir patlama yaşanırsa o zaman gereğini yaparsın.Hayatin tadını çıkar bak ömür çok kısa böyle şeylerle kendini doldurup durma..
Hala alttan alıyorsunuz yaniÖfke kontrolsüzlüğü var mecburen onu o noktaya getirmemem lazım.
Ben de anlamadım malesefBen tam anlayamadim sakinlesti mi yoksa halen ofke sorunu mu var. Seviyor musunuz yoksa katlanamiyor musunuz
Geçmişte göz yumup herşey normal güzel bir seyre dönünce aklınıza gelmesi ilginç. madem bu kadar zaman müsamaha gösterdiniz şu an iyi gidiyorsa herşey bırakın aklınıza getirmeyin. Ayrıca eşiniz bu davranışlarına karşı ne düşünüyor bir çift terapisine gidebilirsinizKızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Demek ki Bunları zamanında buraya yazmış olsaydınız bir dünya dil dökecektik size ve siz "çocuklarım için" ya da "eşimi seviyorum" deyip bizi ifrit edecektinizKızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Bence boşanmamalısınız.Şu an sorun yok ki,neden boşanacaksınız? He yerinizde olsam duvara tepsiyi yapıştıran adamla evlenmezdim hadi küçüktünüz düşünemediniz.Ya diğerleri ...Hiçbiri boşanma sebebi olmadı sizin için de şimdi sorun yokken neden ?İlk aklıma gelen başka birine mi ilgi duyuyorsunuz oldu.Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
E sizde de az suc yok yani. Delirtmissiniz melek gibi adami. Hem cocugu dusurmussunuz hem de aglayip sizlayip hayati adama dar etmissiniz. Siz kendinize hic bakmiyor musunuz? Yazik adamcagiz mum olmus mis gibi adami bosasam mi diyorsunuz? Sukredin azcik sukredinSürekli alttan alma durumu değil. Dedim ya eşim günlük hayatta sinirli biri değil. Tartışmamız olmaz zaten. Çok önemli bir şey olması lazım. Mesela son şiddet olayında ben düşük yapmıştım ve bi süre mutsuzdum ve sürekli ağlıyordum. Buna tahammül edemedi.
Büyük konuşmayım ama hayatıma birini almayı hiç düşünmem artık. Erken yaşta evlendim zaten. 2 çocuğum var. Bundan sonra kendim ve çocuklarımla ilgili hayallerim var. Kimseyi çekemem:)Bence boşanmamalısınız.Şu an sorun yok ki,neden boşanacaksınız? He yerinizde olsam duvara tepsiyi yapıştıran adamla evlenmezdim hadi küçüktünüz düşünemediniz.Ya diğerleri ...Hiçbiri boşanma sebebi olmadı sizin için de şimdi sorun yokken neden ?İlk aklıma gelen başka birine mi ilgi duyuyorsunuz oldu.
Düşük yapmış, hormonları altüst olmuş bir kadına ağlarken yumruk savuran bir adamın vicdanı, merhametine tüküreyim izninizle. Buraya kadar yine de pozitif düşünmeye çalışmıştım ama 2 evlat vermişsiniz siz ona adam size kum torbası muamelesi yapmış. Eşinize acayip sinirlendim.Ben bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
KHvaltıya cağırdınız tokat yediniz, düşük yaptınız ağladınız elinde kalıyordunuz. Düşüncek pek de bir şey yokmuş aslında.Sürekli alttan alma durumu değil. Dedim ya eşim günlük hayatta sinirli biri değil. Tartışmamız olmaz zaten. Çok önemli bir şey olması lazım. Mesela son şiddet olayında ben düşük yapmıştım ve bi süre mutsuzdum ve sürekli ağlıyordum. Buna tahammül edemedi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?