Boşanmayı başarabilecek miyim ?

pancake94 .!.:

Kızlar herkese selamlar,

Bir süredir burada yazılanları takip ediyorum ve ben de biraz içimi dökmek istedim. Ben 31 yaşındayım ve 4 senelik evliyim. Biraz çocuksu çekingen bir karakterim var yaşımı da göstermiyorum.

Eşimle aynı iş yerinde tanıştık. O elektrik ben makine mühendisiyim.1 senelik bir sevgililik sonunda evlendik. Kendisi yabancı; Türkmenistanlı. Geri dönüp baktığımda evliliğimiz bile çok saçma olmuş onu görüyorum. Evlenmeden önce bana sen benimle gönül eğlendiriyorsun evlenmek istemiyorsun tarzı psikolojik baskı yapmıştı benimde evliliğe karşı bir önyargım vardı ama o zaman sevgimin yoğun olduğunu hissediyordum ve aileme söyledim. Pandemi dönemiydi ve sadece nikah yaptık. Hiçbir işte onu zorlamadım altın istemedim eşyalarımızı benim ailem aldı. Onun ailesi burda değil biribirimze sahip çıkarız güzel bir aile oluruz diye düşündüm o zamanlar. Kendisi biz yüzük taktıktan sonra araba alalım dedi ve biz evlenmeden araba aldık. İkimiz farklı evlerde yaşadığımız için araba borcu var diye nikah yapalım dedik. Ne kadar romantik! Araba için annem kredi çekti ve biz ona ödeme yaptık. Biz bu şekilde evlendik ve nikah günümüzün ertesi günü bile işe gitti şehir dışına. Balayına bile gitmedik, bunlara bile ses çıkarmadım o zamanlar, yeni iş değiştirdi sorun olmasın diye ama her şey içimde ukde kaldı. Sonrasında başka bazı problemler çıkmaya başladı evin kirası ve faturaları evliliğin başından beri benim üzerimde kendisi araba borcu ödüyor diye ev giderlerini de ben ödüyordum, bunda da başlarda bir sıkıntı görmedim. Kendisinin maaşı her zaman benim iki katıma yakındır. Tabiki ilk evlendiğimizde maaşlar düşüktü ama ikimiz de çalıştığımız için hallediyorduk. İlerleyen zamanlarda ailesine sık sık para göndermeler başladı hem de bana haber verilmeden hatta benim üzerime kredi çekip onu ailesine gönderiyordu ve bana bunu danışmak yerine sadece bankaya gitmemiz lazım kredi lazım diyordu. Beni yok sayıyordu ama o kadar salaktım ki hep içimde dert olsa da kabul ediyordum mecbur olmasa göndermez diyordum ama arkası kesilmedi ve ben bi şeyler söylemeye kalksam benim param ben ödüyorum borcunu senin karışmaya hakkın yok demeye getiriyordu. Ben onun hesabında ne var, ne giriş çıkış oluyor bilmiyorum. Şimdi araba borcu bitti ama hala ev giderleri benim üzerimde, yarısını ver dediğimde bile benim borcum var diyor. Bunlar maddi sıkıntıların bir kısmı bir de manevi sıkıntılarım var. Kendisi evliliğin başından beri ilgisiz ve bireysel bir yaşam sürüyor haftanın 3 günü dışarda; ya okeyde ya halısaha ya da bilardoya gidiyor. Evde olduğu günlerde bile bir sohbetimiz derin bir bağımız yok, ya maç izler ya da yemekten sonra telefon, tv karşısında geçer vakti. Öncelerde ben bi salata hazırlayıp sofraya koyana kadar kendisi yemeği bitirip kalkmış oluyordu. Ya da dışarıda yemeğe çıktığımızda sen yemeği kendin bitirebilir misin benim bilardoda maçım var deyip beni yalnız bırakıyordu ben eve yürüyerek yalnız dönüyordum. Buna benzer bir sürü şeyler var kadınlara karşı bir düşmanlığı var; herkes onun gözünde yollu. Daha fazla uzatmayayım baya bi şey varmış yazarken farkettim. Bu gibi sebeplerden ben boşanmaya karar verdim ve ona söylediğimde hala diyor ki hiç mi hatırım yok, beni hiç mi sevmedin, düzeltilemez mi ama bunca zaman o benle vakit geçirmek istemedi şimdi de benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ve bu sebepten beni suçluyor, sen hiç adım atmıyorsun diye. Evden gitmesini istediğimde bile bana kiralar çok pahalı ben ona vereceğim parayı sana veriyim evliliğimizi düzeltelim diyor ben sanki işin maddiyatındayım. Kabul etse anlaşmalı boşanmak istiyorum ama bu düzeni bırakıp gitmek istemiyor nasıl kurtulucam bilmiyorum psikolojim altüst oldu durduk yere ağlama krizleri geliyor, hayatım heba oluyor gibi hissediyorum. Allahtan çocuğumuz yok, olmadı, bunda da varmış bir hikmet, önceleri üzülmüştüm ama şimdi seviniyorum. Çocuğumuz olmuyor diye önce beni doktora yolladı tek başıma. Her şey normal dedi bana doktor,eşin gitsin demişti. Bunu ona söylediğimde gitmedi ve son zamanlarda beraber gidelim demeye başladı ama artık ben ne çocuk istiyorum ne de onu. İyi ki de olmamış. Bana diyor ki çocuğumuz olsa her istediğini yaptırırsın bana. İsteyerek bir şey yaptıracaksam zaten bir anlamı yok benim için . Bunca birikmişliğin üzerine hala beni suçlu psikolojisine sokmaya çalışıyor, ben çabalamıyormuşum gibi. Acaba evi ben mi bırakıp gitmeliyim bilemiyorum artık, her gün işkence gibi. Boşanma konuşmasında onu suçlaycı konuşma bile yapmadım tek istediğim güzelce bitirebilmek. Karakterim yüzünden çok zorlanıyorum yersiz bir merhamet ve çekingenlik var bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. En iyisi avukat tutup onunla ilerlemek bana biraz akıl verebilir misiniz? Okuduğunuz için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Derinsu4747 .!.:

Siz nasıl kör oldunuz öyle yaaa bir an önce kurutulun bu fırsatçı paragöz erkekten

Genişletmek için tıkla...

pancake94 .!.:

Kızlar herkese selamlar,

Bir süredir burada yazılanları takip ediyorum ve ben de biraz içimi dökmek istedim. Ben 31 yaşındayım ve 4 senelik evliyim. Biraz çocuksu çekingen bir karakterim var yaşımı da göstermiyorum.

Eşimle aynı iş yerinde tanıştık. O elektrik ben makine mühendisiyim.1 senelik bir sevgililik sonunda evlendik. Kendisi yabancı; Türkmenistanlı. Geri dönüp baktığımda evliliğimiz bile çok saçma olmuş onu görüyorum. Evlenmeden önce bana sen benimle gönül eğlendiriyorsun evlenmek istemiyorsun tarzı psikolojik baskı yapmıştı benimde evliliğe karşı bir önyargım vardı ama o zaman sevgimin yoğun olduğunu hissediyordum ve aileme söyledim. Pandemi dönemiydi ve sadece nikah yaptık. Hiçbir işte onu zorlamadım altın istemedim eşyalarımızı benim ailem aldı. Onun ailesi burda değil biribirimze sahip çıkarız güzel bir aile oluruz diye düşündüm o zamanlar. Kendisi biz yüzük taktıktan sonra araba alalım dedi ve biz evlenmeden araba aldık. İkimiz farklı evlerde yaşadığımız için araba borcu var diye nikah yapalım dedik. Ne kadar romantik! Araba için annem kredi çekti ve biz ona ödeme yaptık. Biz bu şekilde evlendik ve nikah günümüzün ertesi günü bile işe gitti şehir dışına. Balayına bile gitmedik, bunlara bile ses çıkarmadım o zamanlar, yeni iş değiştirdi sorun olmasın diye ama her şey içimde ukde kaldı. Sonrasında başka bazı problemler çıkmaya başladı evin kirası ve faturaları evliliğin başından beri benim üzerimde kendisi araba borcu ödüyor diye ev giderlerini de ben ödüyordum, bunda da başlarda bir sıkıntı görmedim. Kendisinin maaşı her zaman benim iki katıma yakındır. Tabiki ilk evlendiğimizde maaşlar düşüktü ama ikimiz de çalıştığımız için hallediyorduk. İlerleyen zamanlarda ailesine sık sık para göndermeler başladı hem de bana haber verilmeden hatta benim üzerime kredi çekip onu ailesine gönderiyordu ve bana bunu danışmak yerine sadece bankaya gitmemiz lazım kredi lazım diyordu. Beni yok sayıyordu ama o kadar salaktım ki hep içimde dert olsa da kabul ediyordum mecbur olmasa göndermez diyordum ama arkası kesilmedi ve ben bi şeyler söylemeye kalksam benim param ben ödüyorum borcunu senin karışmaya hakkın yok demeye getiriyordu. Ben onun hesabında ne var, ne giriş çıkış oluyor bilmiyorum. Şimdi araba borcu bitti ama hala ev giderleri benim üzerimde, yarısını ver dediğimde bile benim borcum var diyor. Bunlar maddi sıkıntıların bir kısmı bir de manevi sıkıntılarım var. Kendisi evliliğin başından beri ilgisiz ve bireysel bir yaşam sürüyor haftanın 3 günü dışarda; ya okeyde ya halısaha ya da bilardoya gidiyor. Evde olduğu günlerde bile bir sohbetimiz derin bir bağımız yok, ya maç izler ya da yemekten sonra telefon, tv karşısında geçer vakti. Öncelerde ben bi salata hazırlayıp sofraya koyana kadar kendisi yemeği bitirip kalkmış oluyordu. Ya da dışarıda yemeğe çıktığımızda sen yemeği kendin bitirebilir misin benim bilardoda maçım var deyip beni yalnız bırakıyordu ben eve yürüyerek yalnız dönüyordum. Buna benzer bir sürü şeyler var kadınlara karşı bir düşmanlığı var; herkes onun gözünde yollu. Daha fazla uzatmayayım baya bi şey varmış yazarken farkettim. Bu gibi sebeplerden ben boşanmaya karar verdim ve ona söylediğimde hala diyor ki hiç mi hatırım yok, beni hiç mi sevmedin, düzeltilemez mi ama bunca zaman o benle vakit geçirmek istemedi şimdi de benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ve bu sebepten beni suçluyor, sen hiç adım atmıyorsun diye. Evden gitmesini istediğimde bile bana kiralar çok pahalı ben ona vereceğim parayı sana veriyim evliliğimizi düzeltelim diyor ben sanki işin maddiyatındayım. Kabul etse anlaşmalı boşanmak istiyorum ama bu düzeni bırakıp gitmek istemiyor nasıl kurtulucam bilmiyorum psikolojim altüst oldu durduk yere ağlama krizleri geliyor, hayatım heba oluyor gibi hissediyorum. Allahtan çocuğumuz yok, olmadı, bunda da varmış bir hikmet, önceleri üzülmüştüm ama şimdi seviniyorum. Çocuğumuz olmuyor diye önce beni doktora yolladı tek başıma. Her şey normal dedi bana doktor,eşin gitsin demişti. Bunu ona söylediğimde gitmedi ve son zamanlarda beraber gidelim demeye başladı ama artık ben ne çocuk istiyorum ne de onu. İyi ki de olmamış. Bana diyor ki çocuğumuz olsa her istediğini yaptırırsın bana. İsteyerek bir şey yaptıracaksam zaten bir anlamı yok benim için . Bunca birikmişliğin üzerine hala beni suçlu psikolojisine sokmaya çalışıyor, ben çabalamıyormuşum gibi. Acaba evi ben mi bırakıp gitmeliyim bilemiyorum artık, her gün işkence gibi. Boşanma konuşmasında onu suçlaycı konuşma bile yapmadım tek istediğim güzelce bitirebilmek. Karakterim yüzünden çok zorlanıyorum yersiz bir merhamet ve çekingenlik var bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. En iyisi avukat tutup onunla ilerlemek bana biraz akıl verebilir misiniz? Okuduğunuz için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

akasayalar .!.:

Burda o kadar konu okudum o kadar serefsiz koca gordum vallahi seninki kadar yuzsuzunu gormedim inan bana bak. Gitsin kendi memlekentinden birini bulsun sen delimisin ne demek yemege ciktigimizda beni birakiyor ben yuruyerek tek donuyorum. Namus haysiyet diye birsey var yemege tekte cikabilirsin sorun yok gecede kendin gezebilirsin sorun yok benim anlatmak istedigim bu senin karın. Donuste basina bir is gelse dusse ölse kacirilsa sen ne yapacaksin. Bunun dini imani para. Bir dakika durursan hayatinda kendine cok buyuk haksizlik yapmis olursun. İnce hastaliklar boyle baslar haberin olsun kendini kanser edersin bu adamla.lafa bak kiralar cok yuksek sana veriyim parayi. Hala kredi cekiyormusun bu kurnaza. Bunlar cok kurnaz olurlar bu arada haberin olsun

Genişletmek için tıkla...

pancake94 .!.:

Kızlar herkese selamlar,

Bir süredir burada yazılanları takip ediyorum ve ben de biraz içimi dökmek istedim. Ben 31 yaşındayım ve 4 senelik evliyim. Biraz çocuksu çekingen bir karakterim var yaşımı da göstermiyorum.

Eşimle aynı iş yerinde tanıştık. O elektrik ben makine mühendisiyim.1 senelik bir sevgililik sonunda evlendik. Kendisi yabancı; Türkmenistanlı. Geri dönüp baktığımda evliliğimiz bile çok saçma olmuş onu görüyorum. Evlenmeden önce bana sen benimle gönül eğlendiriyorsun evlenmek istemiyorsun tarzı psikolojik baskı yapmıştı benimde evliliğe karşı bir önyargım vardı ama o zaman sevgimin yoğun olduğunu hissediyordum ve aileme söyledim. Pandemi dönemiydi ve sadece nikah yaptık. Hiçbir işte onu zorlamadım altın istemedim eşyalarımızı benim ailem aldı. Onun ailesi burda değil biribirimze sahip çıkarız güzel bir aile oluruz diye düşündüm o zamanlar. Kendisi biz yüzük taktıktan sonra araba alalım dedi ve biz evlenmeden araba aldık. İkimiz farklı evlerde yaşadığımız için araba borcu var diye nikah yapalım dedik. Ne kadar romantik! Araba için annem kredi çekti ve biz ona ödeme yaptık. Biz bu şekilde evlendik ve nikah günümüzün ertesi günü bile işe gitti şehir dışına. Balayına bile gitmedik, bunlara bile ses çıkarmadım o zamanlar, yeni iş değiştirdi sorun olmasın diye ama her şey içimde ukde kaldı. Sonrasında başka bazı problemler çıkmaya başladı evin kirası ve faturaları evliliğin başından beri benim üzerimde kendisi araba borcu ödüyor diye ev giderlerini de ben ödüyordum, bunda da başlarda bir sıkıntı görmedim. Kendisinin maaşı her zaman benim iki katıma yakındır. Tabiki ilk evlendiğimizde maaşlar düşüktü ama ikimiz de çalıştığımız için hallediyorduk. İlerleyen zamanlarda ailesine sık sık para göndermeler başladı hem de bana haber verilmeden hatta benim üzerime kredi çekip onu ailesine gönderiyordu ve bana bunu danışmak yerine sadece bankaya gitmemiz lazım kredi lazım diyordu. Beni yok sayıyordu ama o kadar salaktım ki hep içimde dert olsa da kabul ediyordum mecbur olmasa göndermez diyordum ama arkası kesilmedi ve ben bi şeyler söylemeye kalksam benim param ben ödüyorum borcunu senin karışmaya hakkın yok demeye getiriyordu. Ben onun hesabında ne var, ne giriş çıkış oluyor bilmiyorum. Şimdi araba borcu bitti ama hala ev giderleri benim üzerimde, yarısını ver dediğimde bile benim borcum var diyor. Bunlar maddi sıkıntıların bir kısmı bir de manevi sıkıntılarım var. Kendisi evliliğin başından beri ilgisiz ve bireysel bir yaşam sürüyor haftanın 3 günü dışarda; ya okeyde ya halısaha ya da bilardoya gidiyor. Evde olduğu günlerde bile bir sohbetimiz derin bir bağımız yok, ya maç izler ya da yemekten sonra telefon, tv karşısında geçer vakti. Öncelerde ben bi salata hazırlayıp sofraya koyana kadar kendisi yemeği bitirip kalkmış oluyordu. Ya da dışarıda yemeğe çıktığımızda sen yemeği kendin bitirebilir misin benim bilardoda maçım var deyip beni yalnız bırakıyordu ben eve yürüyerek yalnız dönüyordum. Buna benzer bir sürü şeyler var kadınlara karşı bir düşmanlığı var; herkes onun gözünde yollu. Daha fazla uzatmayayım baya bi şey varmış yazarken farkettim. Bu gibi sebeplerden ben boşanmaya karar verdim ve ona söylediğimde hala diyor ki hiç mi hatırım yok, beni hiç mi sevmedin, düzeltilemez mi ama bunca zaman o benle vakit geçirmek istemedi şimdi de benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ve bu sebepten beni suçluyor, sen hiç adım atmıyorsun diye. Evden gitmesini istediğimde bile bana kiralar çok pahalı ben ona vereceğim parayı sana veriyim evliliğimizi düzeltelim diyor ben sanki işin maddiyatındayım. Kabul etse anlaşmalı boşanmak istiyorum ama bu düzeni bırakıp gitmek istemiyor nasıl kurtulucam bilmiyorum psikolojim altüst oldu durduk yere ağlama krizleri geliyor, hayatım heba oluyor gibi hissediyorum. Allahtan çocuğumuz yok, olmadı, bunda da varmış bir hikmet, önceleri üzülmüştüm ama şimdi seviniyorum. Çocuğumuz olmuyor diye önce beni doktora yolladı tek başıma. Her şey normal dedi bana doktor,eşin gitsin demişti. Bunu ona söylediğimde gitmedi ve son zamanlarda beraber gidelim demeye başladı ama artık ben ne çocuk istiyorum ne de onu. İyi ki de olmamış. Bana diyor ki çocuğumuz olsa her istediğini yaptırırsın bana. İsteyerek bir şey yaptıracaksam zaten bir anlamı yok benim için . Bunca birikmişliğin üzerine hala beni suçlu psikolojisine sokmaya çalışıyor, ben çabalamıyormuşum gibi. Acaba evi ben mi bırakıp gitmeliyim bilemiyorum artık, her gün işkence gibi. Boşanma konuşmasında onu suçlaycı konuşma bile yapmadım tek istediğim güzelce bitirebilmek. Karakterim yüzünden çok zorlanıyorum yersiz bir merhamet ve çekingenlik var bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. En iyisi avukat tutup onunla ilerlemek bana biraz akıl verebilir misiniz? Okuduğunuz için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

pancake94 .!.:

Kızlar herkese selamlar,

Bir süredir burada yazılanları takip ediyorum ve ben de biraz içimi dökmek istedim. Ben 31 yaşındayım ve 4 senelik evliyim. Biraz çocuksu çekingen bir karakterim var yaşımı da göstermiyorum.

Eşimle aynı iş yerinde tanıştık. O elektrik ben makine mühendisiyim.1 senelik bir sevgililik sonunda evlendik. Kendisi yabancı; Türkmenistanlı. Geri dönüp baktığımda evliliğimiz bile çok saçma olmuş onu görüyorum. Evlenmeden önce bana sen benimle gönül eğlendiriyorsun evlenmek istemiyorsun tarzı psikolojik baskı yapmıştı benimde evliliğe karşı bir önyargım vardı ama o zaman sevgimin yoğun olduğunu hissediyordum ve aileme söyledim. Pandemi dönemiydi ve sadece nikah yaptık. Hiçbir işte onu zorlamadım altın istemedim eşyalarımızı benim ailem aldı. Onun ailesi burda değil biribirimze sahip çıkarız güzel bir aile oluruz diye düşündüm o zamanlar. Kendisi biz yüzük taktıktan sonra araba alalım dedi ve biz evlenmeden araba aldık. İkimiz farklı evlerde yaşadığımız için araba borcu var diye nikah yapalım dedik. Ne kadar romantik! Araba için annem kredi çekti ve biz ona ödeme yaptık. Biz bu şekilde evlendik ve nikah günümüzün ertesi günü bile işe gitti şehir dışına. Balayına bile gitmedik, bunlara bile ses çıkarmadım o zamanlar, yeni iş değiştirdi sorun olmasın diye ama her şey içimde ukde kaldı. Sonrasında başka bazı problemler çıkmaya başladı evin kirası ve faturaları evliliğin başından beri benim üzerimde kendisi araba borcu ödüyor diye ev giderlerini de ben ödüyordum, bunda da başlarda bir sıkıntı görmedim. Kendisinin maaşı her zaman benim iki katıma yakındır. Tabiki ilk evlendiğimizde maaşlar düşüktü ama ikimiz de çalıştığımız için hallediyorduk. İlerleyen zamanlarda ailesine sık sık para göndermeler başladı hem de bana haber verilmeden hatta benim üzerime kredi çekip onu ailesine gönderiyordu ve bana bunu danışmak yerine sadece bankaya gitmemiz lazım kredi lazım diyordu. Beni yok sayıyordu ama o kadar salaktım ki hep içimde dert olsa da kabul ediyordum mecbur olmasa göndermez diyordum ama arkası kesilmedi ve ben bi şeyler söylemeye kalksam benim param ben ödüyorum borcunu senin karışmaya hakkın yok demeye getiriyordu. Ben onun hesabında ne var, ne giriş çıkış oluyor bilmiyorum. Şimdi araba borcu bitti ama hala ev giderleri benim üzerimde, yarısını ver dediğimde bile benim borcum var diyor. Bunlar maddi sıkıntıların bir kısmı bir de manevi sıkıntılarım var. Kendisi evliliğin başından beri ilgisiz ve bireysel bir yaşam sürüyor haftanın 3 günü dışarda; ya okeyde ya halısaha ya da bilardoya gidiyor. Evde olduğu günlerde bile bir sohbetimiz derin bir bağımız yok, ya maç izler ya da yemekten sonra telefon, tv karşısında geçer vakti. Öncelerde ben bi salata hazırlayıp sofraya koyana kadar kendisi yemeği bitirip kalkmış oluyordu. Ya da dışarıda yemeğe çıktığımızda sen yemeği kendin bitirebilir misin benim bilardoda maçım var deyip beni yalnız bırakıyordu ben eve yürüyerek yalnız dönüyordum. Buna benzer bir sürü şeyler var kadınlara karşı bir düşmanlığı var; herkes onun gözünde yollu. Daha fazla uzatmayayım baya bi şey varmış yazarken farkettim. Bu gibi sebeplerden ben boşanmaya karar verdim ve ona söylediğimde hala diyor ki hiç mi hatırım yok, beni hiç mi sevmedin, düzeltilemez mi ama bunca zaman o benle vakit geçirmek istemedi şimdi de benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ve bu sebepten beni suçluyor, sen hiç adım atmıyorsun diye. Evden gitmesini istediğimde bile bana kiralar çok pahalı ben ona vereceğim parayı sana veriyim evliliğimizi düzeltelim diyor ben sanki işin maddiyatındayım. Kabul etse anlaşmalı boşanmak istiyorum ama bu düzeni bırakıp gitmek istemiyor nasıl kurtulucam bilmiyorum psikolojim altüst oldu durduk yere ağlama krizleri geliyor, hayatım heba oluyor gibi hissediyorum. Allahtan çocuğumuz yok, olmadı, bunda da varmış bir hikmet, önceleri üzülmüştüm ama şimdi seviniyorum. Çocuğumuz olmuyor diye önce beni doktora yolladı tek başıma. Her şey normal dedi bana doktor,eşin gitsin demişti. Bunu ona söylediğimde gitmedi ve son zamanlarda beraber gidelim demeye başladı ama artık ben ne çocuk istiyorum ne de onu. İyi ki de olmamış. Bana diyor ki çocuğumuz olsa her istediğini yaptırırsın bana. İsteyerek bir şey yaptıracaksam zaten bir anlamı yok benim için . Bunca birikmişliğin üzerine hala beni suçlu psikolojisine sokmaya çalışıyor, ben çabalamıyormuşum gibi. Acaba evi ben mi bırakıp gitmeliyim bilemiyorum artık, her gün işkence gibi. Boşanma konuşmasında onu suçlaycı konuşma bile yapmadım tek istediğim güzelce bitirebilmek. Karakterim yüzünden çok zorlanıyorum yersiz bir merhamet ve çekingenlik var bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. En iyisi avukat tutup onunla ilerlemek bana biraz akıl verebilir misiniz? Okuduğunuz için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

wendy .!.:

ayy içim şişti, bi gelişme var mı acaba? görüştünüz mü avukatla?

Genişletmek için tıkla...

hermionegrangerrr .!.:

Bosanmayi tabi ki istemez sayenizde hem kendi hemde ailesinin hayatini yoluna koyuyor simdi sizden ayrilsa kirasi,faturasi olacak yemegini kendi yapacak onada ayri butce ayiracak camasirini yikayacak herseyi bastan baslatacak bir masrafa girecek gencecik meslegi olan kadinsiniz hayatinizi boyle gecirmek istediginize eminmisiniz

Genişletmek için tıkla...

pancake94 .!.:

Kızlar herkese selamlar,

Bir süredir burada yazılanları takip ediyorum ve ben de biraz içimi dökmek istedim. Ben 31 yaşındayım ve 4 senelik evliyim. Biraz çocuksu çekingen bir karakterim var yaşımı da göstermiyorum.

Eşimle aynı iş yerinde tanıştık. O elektrik ben makine mühendisiyim.1 senelik bir sevgililik sonunda evlendik. Kendisi yabancı; Türkmenistanlı. Geri dönüp baktığımda evliliğimiz bile çok saçma olmuş onu görüyorum. Evlenmeden önce bana sen benimle gönül eğlendiriyorsun evlenmek istemiyorsun tarzı psikolojik baskı yapmıştı benimde evliliğe karşı bir önyargım vardı ama o zaman sevgimin yoğun olduğunu hissediyordum ve aileme söyledim. Pandemi dönemiydi ve sadece nikah yaptık. Hiçbir işte onu zorlamadım altın istemedim eşyalarımızı benim ailem aldı. Onun ailesi burda değil biribirimze sahip çıkarız güzel bir aile oluruz diye düşündüm o zamanlar. Kendisi biz yüzük taktıktan sonra araba alalım dedi ve biz evlenmeden araba aldık. İkimiz farklı evlerde yaşadığımız için araba borcu var diye nikah yapalım dedik. Ne kadar romantik! Araba için annem kredi çekti ve biz ona ödeme yaptık. Biz bu şekilde evlendik ve nikah günümüzün ertesi günü bile işe gitti şehir dışına. Balayına bile gitmedik, bunlara bile ses çıkarmadım o zamanlar, yeni iş değiştirdi sorun olmasın diye ama her şey içimde ukde kaldı. Sonrasında başka bazı problemler çıkmaya başladı evin kirası ve faturaları evliliğin başından beri benim üzerimde kendisi araba borcu ödüyor diye ev giderlerini de ben ödüyordum, bunda da başlarda bir sıkıntı görmedim. Kendisinin maaşı her zaman benim iki katıma yakındır. Tabiki ilk evlendiğimizde maaşlar düşüktü ama ikimiz de çalıştığımız için hallediyorduk. İlerleyen zamanlarda ailesine sık sık para göndermeler başladı hem de bana haber verilmeden hatta benim üzerime kredi çekip onu ailesine gönderiyordu ve bana bunu danışmak yerine sadece bankaya gitmemiz lazım kredi lazım diyordu. Beni yok sayıyordu ama o kadar salaktım ki hep içimde dert olsa da kabul ediyordum mecbur olmasa göndermez diyordum ama arkası kesilmedi ve ben bi şeyler söylemeye kalksam benim param ben ödüyorum borcunu senin karışmaya hakkın yok demeye getiriyordu. Ben onun hesabında ne var, ne giriş çıkış oluyor bilmiyorum. Şimdi araba borcu bitti ama hala ev giderleri benim üzerimde, yarısını ver dediğimde bile benim borcum var diyor. Bunlar maddi sıkıntıların bir kısmı bir de manevi sıkıntılarım var. Kendisi evliliğin başından beri ilgisiz ve bireysel bir yaşam sürüyor haftanın 3 günü dışarda; ya okeyde ya halısaha ya da bilardoya gidiyor. Evde olduğu günlerde bile bir sohbetimiz derin bir bağımız yok, ya maç izler ya da yemekten sonra telefon, tv karşısında geçer vakti. Öncelerde ben bi salata hazırlayıp sofraya koyana kadar kendisi yemeği bitirip kalkmış oluyordu. Ya da dışarıda yemeğe çıktığımızda sen yemeği kendin bitirebilir misin benim bilardoda maçım var deyip beni yalnız bırakıyordu ben eve yürüyerek yalnız dönüyordum. Buna benzer bir sürü şeyler var kadınlara karşı bir düşmanlığı var; herkes onun gözünde yollu. Daha fazla uzatmayayım baya bi şey varmış yazarken farkettim. Bu gibi sebeplerden ben boşanmaya karar verdim ve ona söylediğimde hala diyor ki hiç mi hatırım yok, beni hiç mi sevmedin, düzeltilemez mi ama bunca zaman o benle vakit geçirmek istemedi şimdi de benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ve bu sebepten beni suçluyor, sen hiç adım atmıyorsun diye. Evden gitmesini istediğimde bile bana kiralar çok pahalı ben ona vereceğim parayı sana veriyim evliliğimizi düzeltelim diyor ben sanki işin maddiyatındayım. Kabul etse anlaşmalı boşanmak istiyorum ama bu düzeni bırakıp gitmek istemiyor nasıl kurtulucam bilmiyorum psikolojim altüst oldu durduk yere ağlama krizleri geliyor, hayatım heba oluyor gibi hissediyorum. Allahtan çocuğumuz yok, olmadı, bunda da varmış bir hikmet, önceleri üzülmüştüm ama şimdi seviniyorum. Çocuğumuz olmuyor diye önce beni doktora yolladı tek başıma. Her şey normal dedi bana doktor,eşin gitsin demişti. Bunu ona söylediğimde gitmedi ve son zamanlarda beraber gidelim demeye başladı ama artık ben ne çocuk istiyorum ne de onu. İyi ki de olmamış. Bana diyor ki çocuğumuz olsa her istediğini yaptırırsın bana. İsteyerek bir şey yaptıracaksam zaten bir anlamı yok benim için . Bunca birikmişliğin üzerine hala beni suçlu psikolojisine sokmaya çalışıyor, ben çabalamıyormuşum gibi. Acaba evi ben mi bırakıp gitmeliyim bilemiyorum artık, her gün işkence gibi. Boşanma konuşmasında onu suçlaycı konuşma bile yapmadım tek istediğim güzelce bitirebilmek. Karakterim yüzünden çok zorlanıyorum yersiz bir merhamet ve çekingenlik var bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. En iyisi avukat tutup onunla ilerlemek bana biraz akıl verebilir misiniz? Okuduğunuz için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

kubrad .!.:

yanlış hatırlamıyorsam bu paylaşımı daha öncedende yapmıştınız. hala boşanmadınız mı??

Genişletmek için tıkla...

Tbyte .!.:

Turk vatandasi olmus muydu siz evlenmeden once veya evlendikten sonra basvurdu mu? Genelde vatandaslik icin evlenen cok

Genişletmek için tıkla...

pancake94 .!.:

Olmadı, bu sene başvurmuştu daha sonuçlanmadı. Ben de artık öyle düşünmeye başladım sadece menfaatleri için benimle birlikte.

Genişletmek için tıkla...

pancake94 .!.:

Kızlar herkese selamlar,

Bir süredir burada yazılanları takip ediyorum ve ben de biraz içimi dökmek istedim. Ben 31 yaşındayım ve 4 senelik evliyim. Biraz çocuksu çekingen bir karakterim var yaşımı da göstermiyorum.

Eşimle aynı iş yerinde tanıştık. O elektrik ben makine mühendisiyim.1 senelik bir sevgililik sonunda evlendik. Kendisi yabancı; Türkmenistanlı. Geri dönüp baktığımda evliliğimiz bile çok saçma olmuş onu görüyorum. Evlenmeden önce bana sen benimle gönül eğlendiriyorsun evlenmek istemiyorsun tarzı psikolojik baskı yapmıştı benimde evliliğe karşı bir önyargım vardı ama o zaman sevgimin yoğun olduğunu hissediyordum ve aileme söyledim. Pandemi dönemiydi ve sadece nikah yaptık. Hiçbir işte onu zorlamadım altın istemedim eşyalarımızı benim ailem aldı. Onun ailesi burda değil biribirimze sahip çıkarız güzel bir aile oluruz diye düşündüm o zamanlar. Kendisi biz yüzük taktıktan sonra araba alalım dedi ve biz evlenmeden araba aldık. İkimiz farklı evlerde yaşadığımız için araba borcu var diye nikah yapalım dedik. Ne kadar romantik! Araba için annem kredi çekti ve biz ona ödeme yaptık. Biz bu şekilde evlendik ve nikah günümüzün ertesi günü bile işe gitti şehir dışına. Balayına bile gitmedik, bunlara bile ses çıkarmadım o zamanlar, yeni iş değiştirdi sorun olmasın diye ama her şey içimde ukde kaldı. Sonrasında başka bazı problemler çıkmaya başladı evin kirası ve faturaları evliliğin başından beri benim üzerimde kendisi araba borcu ödüyor diye ev giderlerini de ben ödüyordum, bunda da başlarda bir sıkıntı görmedim. Kendisinin maaşı her zaman benim iki katıma yakındır. Tabiki ilk evlendiğimizde maaşlar düşüktü ama ikimiz de çalıştığımız için hallediyorduk. İlerleyen zamanlarda ailesine sık sık para göndermeler başladı hem de bana haber verilmeden hatta benim üzerime kredi çekip onu ailesine gönderiyordu ve bana bunu danışmak yerine sadece bankaya gitmemiz lazım kredi lazım diyordu. Beni yok sayıyordu ama o kadar salaktım ki hep içimde dert olsa da kabul ediyordum mecbur olmasa göndermez diyordum ama arkası kesilmedi ve ben bi şeyler söylemeye kalksam benim param ben ödüyorum borcunu senin karışmaya hakkın yok demeye getiriyordu. Ben onun hesabında ne var, ne giriş çıkış oluyor bilmiyorum. Şimdi araba borcu bitti ama hala ev giderleri benim üzerimde, yarısını ver dediğimde bile benim borcum var diyor. Bunlar maddi sıkıntıların bir kısmı bir de manevi sıkıntılarım var. Kendisi evliliğin başından beri ilgisiz ve bireysel bir yaşam sürüyor haftanın 3 günü dışarda; ya okeyde ya halısaha ya da bilardoya gidiyor. Evde olduğu günlerde bile bir sohbetimiz derin bir bağımız yok, ya maç izler ya da yemekten sonra telefon, tv karşısında geçer vakti. Öncelerde ben bi salata hazırlayıp sofraya koyana kadar kendisi yemeği bitirip kalkmış oluyordu. Ya da dışarıda yemeğe çıktığımızda sen yemeği kendin bitirebilir misin benim bilardoda maçım var deyip beni yalnız bırakıyordu ben eve yürüyerek yalnız dönüyordum. Buna benzer bir sürü şeyler var kadınlara karşı bir düşmanlığı var; herkes onun gözünde yollu. Daha fazla uzatmayayım baya bi şey varmış yazarken farkettim. Bu gibi sebeplerden ben boşanmaya karar verdim ve ona söylediğimde hala diyor ki hiç mi hatırım yok, beni hiç mi sevmedin, düzeltilemez mi ama bunca zaman o benle vakit geçirmek istemedi şimdi de benim içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor ve bu sebepten beni suçluyor, sen hiç adım atmıyorsun diye. Evden gitmesini istediğimde bile bana kiralar çok pahalı ben ona vereceğim parayı sana veriyim evliliğimizi düzeltelim diyor ben sanki işin maddiyatındayım. Kabul etse anlaşmalı boşanmak istiyorum ama bu düzeni bırakıp gitmek istemiyor nasıl kurtulucam bilmiyorum psikolojim altüst oldu durduk yere ağlama krizleri geliyor, hayatım heba oluyor gibi hissediyorum. Allahtan çocuğumuz yok, olmadı, bunda da varmış bir hikmet, önceleri üzülmüştüm ama şimdi seviniyorum. Çocuğumuz olmuyor diye önce beni doktora yolladı tek başıma. Her şey normal dedi bana doktor,eşin gitsin demişti. Bunu ona söylediğimde gitmedi ve son zamanlarda beraber gidelim demeye başladı ama artık ben ne çocuk istiyorum ne de onu. İyi ki de olmamış. Bana diyor ki çocuğumuz olsa her istediğini yaptırırsın bana. İsteyerek bir şey yaptıracaksam zaten bir anlamı yok benim için . Bunca birikmişliğin üzerine hala beni suçlu psikolojisine sokmaya çalışıyor, ben çabalamıyormuşum gibi. Acaba evi ben mi bırakıp gitmeliyim bilemiyorum artık, her gün işkence gibi. Boşanma konuşmasında onu suçlaycı konuşma bile yapmadım tek istediğim güzelce bitirebilmek. Karakterim yüzünden çok zorlanıyorum yersiz bir merhamet ve çekingenlik var bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. En iyisi avukat tutup onunla ilerlemek bana biraz akıl verebilir misiniz? Okuduğunuz için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...