Sevgili blackberryli
Mesajlarından anladığım kadarıyla biz ne dersek diyelim sen bu işin sonunu görmeye, belki de hayatını ve seninle beraber tüm seni sevenlerin hayatını karartmaya niyetlisin. Veya bana öyle geldi. Genelde beyhude çabalara giren biri değilim ama o kadar göz göre lades diyeceksin ki kendimi yazmaktan alıkoyamadım.
Seninle yaşıt sayılırız ve senin yaşadıklarını yaşamadım. O yüzden seni tam olarak anlayamadığımı düşünebilirsin. Ama sana şunu net olarak söyleyebilirim ki gerek işim dolayısıyla gerek de özel hayatımdan dolayı tahmin edebileceğinden çok çok daha fazla geniş bir çevrem var ve ben iyi bir gözlemciyim. Ve seninle aynı durumda hatta daha hafif durumda kalan tanıdıklarım oldu. Ayrıca biraz tarafsız gözle bakabilirsen aklın yolunun bir olduğunu 16 sayfa boyunca bir iki istisna dışında herkesin aynı fikirde olduğunu göreceksin.
öncelikle yazdığın sırayla gitme istiyorum. 8 aylık bir ilişkidesin ve bu senin ilişkini yeni bir ilişki yapar. Belki duygu derinliğin çok fazla olabilir ama ilişkiniz henüz hayat tarafından yeterli derecede sınanacak kadar ömür doldurmadı. ne de sizin sabrınız, dayanma gücünüz, ailenizin dayanma gücü, çevresel etmenler, olayın maddi ve manevi boyutu vs vs vs.... Yani henüz ciddi bir karar almak için başka sıkıntılar olmasa bile çok erken.
İkinci olarak aranızda ciddi bir yaş farkı var. Neredeyse kuşak farkı. Yanlış anlamayın asla aşkta yaş kavramını çok önceleyen biri değilim ama bazı yaşların hayatta dönüm noktası olduğunu biliyorum. Ne yazık ki kırk yaşta bunlardan biri ve ne fizyolojik olarak ne de ruhen sizinle aynı kuşak değil. Zaten seninde fark ettiğin gibi sen henüz ilişkini doğal gidişatında yaşamak isterken o hemen evlenmeye odaklı. 40 yaşında ve oyalanmak istemiyor.
15 yıllık bilfiil 17 yıllık resmi bir evlilik geçirmiş. Ve bundan 3 çocuğu var. Arkadaşlar sayfalar boyu size bunun olabilecek yan etkilerini anlatmaya çalışmışlar. Tekrar uzun uzun yazmak istemiyorum ama kısaca özetlersem birincisi adam her şeyin ilkini ilk eşiyle hemde kafasında kavak yellerinin estiği en deli dolu çılgınlar gibi yaşayabileceği zamaqnda yaşamış. Ve bunları ne yaparsan yap geri alamazsın. Ve 40 yaşındaki bir erkekten 18 yaşının çılgınlığıyla sevmesini bekleyemezsin. Biz kadınlar duygusal varlıklarız ve ömrümüzün sonuna kadar sevilme isteriz. Elbetteki sizi seviyordur. Ama dedğim şekilde değil.
3 tane de Allah sıhhat versin çocuk. Sen ne olarak nasıl yaklaşacaksın bir fikrin var mı. Arkadaş olamazsın. Abla olamazsın. Hele de anlattığın gibi psikopat bir anneleri varsa onlar için sen babalarını onlardan çalan o kadın olacaksın. Çocuk dünyanın en güzel ve en zor şeyi. Çocuk uzmanıyım en yakından biliyorum. Emin ol çocukarı çok severim ama yeri geliyor anne olarak bile insan zor katlanıyor. Helede ergenler. Sadece fiziksel sağlık olarak değil Aklınıza hayalinize gelmeyen sorunlar olacak ve onlar hep eşinle senin aranda olacak. O çağda çocuklar genelde herşeyden etkilenen herkesten huy kapan hayatı kendine ve ailesine zehir eden tipler oluyorlar. Acile ne hikayeler geliyor anlatsam inanmazsınız. Annesi babası bile zor katlanıyor. Ayrıca çocukları yetişme tarzının da kötü olduğunu düşünüyorum. Kavgayla geçen yıllar, boşanma, kızının canına kast edecek kadar ruh hastası bir anne. Şimdi bir üyenin dediği gibi sen bunlara terbiye vermeye kalksan kendi çocuğuna yapacağın tarzda kızıp ceza vermeye kalksan herkes tarafından üvey anne ya zulüm ediyor olarak algılanacaksın. Belki eşin bile böyle görecek. Belki sana söyleyecek kızacak sen daha da yaralanacaksın. Boş vermeye kalksan mümkün olmayacak. Artık ortak bir hayatınız olacak. Bir ömrü paylaşacaksın. Evlendikten sonra belki de kasıtlı olarak bakımları dertleri sana yüklenecek. Sen kendi çocuğuna bile yeterli ilgi ve imkan gösteremeyeceksin. Sen bile böyleyken bir de babasını düşün. O sizin çocuğunuza ilk kez baba olmanın heyecenıyla sarılmayacak. Çocuğun da ikinci sırada olacak hep. Senin durumunda olup evlenen biri anlatmıştı eşim kendi çocuğumu ihmal ediyor. Öbür çocukların zaten anneleri babaları ayrı diye en iyi şeyler onlara alınıyor, hep onlara koşturuluyor. Çocuğum babası varken yetim gibi büyüyor, şimdiki aklım olsa kendime bunu yapacak olsam bile çocuğumu asla bu durumda bırakmazdım demişti.
Maddiyatı nasıl bilmiyorum ama 3 çocuk+ eş nafaka harçlık extr giderler. Birde sizin yuvanız bunun için adamın gayet varlıklı bir iş adamı filan olması gerekiyor. Türkiye şartlarında dr veya hakim bile bu yükün altından kalkamaz ve zorda kalınınca kesintiye uğratılan bütçe hep seninki olacak.
Ve belki de bu saydıklarımın en zoru olan eski eş durumuna gelelim. Anlattığın kadarıyla kadın tam bir psikiyatrik vaka. Yani sen hiç korkmuyor musun. Açıkçası senin yazdıklarını okurken ben korktum. Kadının cezai ehliyeti bile yok. Şimdiye kadar tanı almadıysa dr a gitmediği içindir. Allah korusun sana, eşine veya çocuğuna bir şey yapsa akıl sağlığı yerinde değil raporunu çok kolay alır. Ayrıca şunu belirteyim ki gerektiği yerde korkmak ve çekinmek, beladan sakınarak adım atmak canlılar için beyinsel gelişmişlik düzeyidir. Yani ben asla korkmam, cesurum cevvalim tabirleri eğer gerçek bir tehlike anında söyleniyorsa tüm bilim ve sosyoloji kitaplarında ( söz meclisten dışarı) aptallık ve primitiflik, canlının kendi öz bütünlüğünü koruyamama diye geçer. Yani tabloya bakıyorum da en iyi ihtimalle çocukları sana bilinçli bir düşman edip üstüne salacak, ara ara seni ve çocuğunu tehdit edecek, gerekirse duygu sömürüsü, belki toplum içinde alenen aşağılama, mahalle kadını kavgası vs vs olacak. Kötü ihtimalleri burda zikretmek bile istemiyorum. Açıkçası evladına bile acımayacak hale gelen psikiyatrit vakadan ben korktum. Bence sen de korkmalısın.
Ailesinin seni istemesine gelince tabiki isteyecekler. Sen onun dengi değilsin. Onlar senin gibi birini bir daha bulamazlar. Ama şunu unutma bu forumdaki ve hayattaki bir çok kadın eşlerinin ailesi tarafından istendiler ama evlendikten sonra kayınvalidelerin bir çoğu gelinleri ne kadar hanımefendi de olsa bir sürü problem yaşıyorlar. Ayrıca bunu sadece tahmin ediyorum ama sevgilin 18 yaşında evlendiyse muhtemelen ailesi istenmiştir. Sırf buna bakarak bile sevgilinin anne baba sözünü hayatı pahasına dinleyen biri olduğunu düşünüyorum. Şu ana kadar fark etmemiş olabilirsin ama 8 ay gerçekten kısa bir süre.
Etrafı şu an için umursamıyor olabilirsin ama hepimiz toplumsal varlıklarız ve en kişiliğimizi tamamlamış olanlarımız bile az veya çok etkilenir. Detaya girmeyeceğim ama eminim tahmin edebilirsin. Senin hakkında da yerli yersiz laflar olacak. Üzüleceksin. Onların laflarına üzülmesen bile annenin üzüldüğünü görüp ona için yanacak. Hem de yok yere.
Çok iyi anlaşıyoruz, birbirimizi seviyoruz demişsin. Tabi ki öyledir. Ama şunu bir düşün. yukarı yazdığım olumsuzlukların hiç biri olamasa bile etrafta görüyorsun okuyorsun. uzağa gitme. Bu foruma bak. Herkes eşinin evlendikten sonra az yada çok değiştiğini hatta sevgilerinin kalmadığını aşkın bittiğini anlatıyor. Hatta bu gün bebek olursa eşimle aram soğur mu tarzında bir yazı okudum. Geneli böyle. Elbetteki aralarında çok az da olsa iyi olanlarda
vardır ama onlar da senin geçeceğin sınavlardan geçmediler. Evet evlilik kapalı bir kutu ve şans faktörü çok önemli ama mantık olmayınca sonuçlar malum. Senin ki bile bile ateşe atlamak. Elbette ki konuştuğun arkadaşın da evlenmeli hayata küsmemeli ama mümkünse aynı durumda, aynı beklentilerde, aynı yaşanmışlıklardaki bir hanımla. Eskilerin tabiriyle dengi dengine. Bu senin için de geçerli.
Özetlersem bence konunun elle tutar tarafı yok. Sakın evlenme demeyeceğim sakın kendini ve seni seven aileni yakma. Sevgine lafım yok ama şunu net olarak sana söyleyebilirim ki aşktan kimse ölmez. Veya AŞKTAN ÖLÜNMEZ ayrılırsan bunu atlatacağını ve ilerde iyi ki yapmamışım diyeceğini düşünüyorum. Kendinin ve doğacak olan çocuklarının kıymetini önce sen bil ki, sonrasında eşin, eşinin ailesi ve herkes bilsin. Yaparsan ki büyük ihtimalle yapacaksın (tecrübe ve nasihatlerden ders almak her babayiğitin harcı değil) ömrünü yukarıda üstün körü yazdığım sıkıntıların belki yüz katını yaşayarak geçireceksin. Ve unutma sadece bir ömrümüz var, onu neye tüketeceğimizi yaptığımız seçimler belirliyor.
Umarım hakkında en hayırlısı olur.
NOT: Şimdi bakınca resmen destan yazmışım. Gerçekten üzgünüm. Ama konun beni çok üzdü.
Ve şu an nöbette boş zamanlarımda yazıyorum. İçeriden çağırdıklarında ara verip tekrar yazmaya başlayınca konu çok bölünüyor. Yazının anlaşılmasında konu akışı açısından sorun olabilir. Önceden uyarayım