- 23 Kasım 2022
- 14.162
- 58.143
- 548
Bundan sonra hayatınıza giren insanlara en başından söyleyin. Bağlanmadan sepetlersiniz.
Bundan sonra hayatınıza giren insanlara en başından söyleyin. Bağlanmadan sepetlersiniz.O konuda söyledim senin ailen nasıl böyle düşünceler sahip olur ,kadınları nasıl böyle kategorize edersiniz fln diye ,o ben sana hak veriyorum onların düşüncelerini tasvip etmiyorum şeklinde yorumlar yaptı .
Konu gerçektir Chatgpt' yazıp uygun forma getirtmiş olabilir. Sakıncası yok bence..Chatgpt mi yazmış konu orjinalse kim yazarsa yazsın konu da mı fake
Nasıl anladın
Gerçi gitmişsin ama:)
Bende Sivas'li ve aleviyim bunun mezhep ve memleketle ilgisi yok. Ben ikinci evliligimi yaptım ve bir oğlum var ilk evliligimden konusunu birak mimik oynamadi ve eşimin de ilk evliligi. Bağnazlık,yobazlık onlarin kalbi ve eğitimleriyle ilgili. En baştan söyleseydinz duygularınız yogunlasmamis olurdu. Tek yapmanız gereken Bende bu yapıda bir aileyle eşle yapamam zaten diyin yol verin. Boşandım diyorum k*tilim demiyorum sonuçta.Bu arada benım Erkek Arkadaşım sivaslı Alevi ,bu işin mezhebi yok ama Aleviler de insana insan olduğu için değer verilir diye biliyorum ben nasıl böyle yobaz bir kafaya sahipler bunu da anlatmaksa güçlük çekiyorum gerçekten artık çok yoruldum evlenip yuva kurup çocuk sahibi olmak istiyorum ama sanki günah işlemişim gibi bu tepkiler beni çok üzüyor
Bu damgayla derken bile önce sen kendini asagiliyorsun.Bosanmak herkesin başına gelebilecek doğal bir durum.Neden ayiplanici kinanici bir durum olsun.Maddi özgürlüğünde var,daha önce boşanmış olmakta bence senin için bir damga değil bir tecrübe .Bu tecrubeye dayanarak o arkadaşa yol vermelisin.O kendini baştan belli etmiş zaten ailesi kuzusu olduğunu.Bu tip insanlar evliliğin sorumluluğunu kaldıramaz.Simdiden adam sana ailem ne derse o demek istemiş de sen anlamamissinKızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenimYaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.
2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.
2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.
Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.
Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Mezheple alakası yok diye dedim ya ,ama öğretilenler diye de gerçek vardır ,İnsana insan olduğu için değer verirler ondan dolayı şaşırdığımı söyledim ,ben bütün mezheplere karşı saygı içerisindeyim yanlış anlaşılma olmasınBu konunun Mezheple ne alakası var?
Ayrıca, siz sebebin ailesi olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz
Bence ailesini bahane ediyor ama asıl kendisi boşanmış bir kadınla evlilik düşünmüyor
Bu arada benım Erkek Arkadaşım sivaslı Alevi ,bu işin mezhebi yok ama Aleviler de insana insan olduğu için değer verilir diye biliyorum ben nasıl böyle yobaz bir kafaya sahipler bunu da anlatmaksa güçlük çekiyorum gerçekten artık çok yoruldum evlenip yuva kurup çocuk sahibi olmak istiyorum ama sanki günah işlemişim gibi bu tepkiler beni çok üzüyor
Emin değilim ama muhtemelen konuya fake demiş olmaları sebebiyle olabilir.Yav nereye gidiyorsunuz tek tek?
Merhabalar. Öncelikle yaşadıklarınız için üzgünüm. Gerçekten, aslında bunlar hayatın gerçekleri ve oldukça olağan şeyler ama insanların böyle önyargılı davranmasını ben de anlamıyorum. Boşanmış biri olup olmamanız değil sizin aslında nasıl biri olduğunuz önemli olan.Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenimYaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.
2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.
2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.
Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.
Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?