- 23 Mart 2015
- 6.004
- 12.769
- 448
- 37
Bu konu niye böyle bildirim geldi anlamadım da o damgayı toplumdan önce siz kendinize vuruyorsunuz gizleyerek bende yıllardır boşanmış biriyim bir gün bile kimse böyle davranmadı üstüne de evlilik teklifleri aldım hiç evlenmemiş insandan da aldım sen kendine nasıl muamele edersen insanlarsan göreceğin muamele de o sen kusur gibi saklarsan millet de çomak sokar ama sen saklamazsan zaten işine gelmeyenle işin olmaz işin olanın da umrunda olmazKızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenimYaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.
2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.
2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.
Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.
Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Damga kelimesine yorumlarda açıklık getirdimBu konu niye böyle bildirim geldi anlamadım da o damgayı toplumdan önce siz kendinize vuruyorsunuz gizleyerek bende yıllardır boşanmış biriyim bir gün bile kimse böyle davranmadı üstüne de evlilik teklifleri aldım hiç evlenmemiş insandan da aldım sen kendine nasıl muamele edersen insanlarsan göreceğin muamele de o sen kusur gibi saklarsan millet de çomak sokar ama sen saklamazsan zaten işine gelmeyenle işin olmaz işin olanın da umrunda olmaz
Ailesine sormuş mu? Böyle tepki vermişler mi gerçekten? Yalan söylediği o kadar belli ki. Sizi resmen aptal yerine koyuyor. Çok sinirlendimO konuda söyledim senin ailen nasıl böyle düşünceler sahip olur ,kadınları nasıl böyle kategorize edersiniz fln diye ,o ben sana hak veriyorum onların düşüncelerini tasvip etmiyorum şeklinde yorumlar yaptı .
Görmedim yorumları damga kelimesine de takılmadım zaten benim demek istediğim şu eğer boşanmanı bir sırmış gibi saklarsan karşındaki insana böyle bu bir kusurmuş da bir hata yapmışsın da gibi böyle çekine çekine anlatırsan uzun uzun açıklarsan bu bir hataymış gibi davranırlarDamga kelimesine yorumlarda açıklık getirdim
Bence siz anlamadınız bu konuşmanız hayret etme şaşırma anlamlandırmaya çalışma ama konu sahibinin dediği siz kimsiniz çekmek aaa hayatta ailemi sizinle denk göremem ne münasebet gibi karşıdaki seni bir çekiyosa aşağı sen iki çekeceksin acıma hiç siz bize denk değilsiniz cahiller çek adama o senin üzülmeni umursamadı sende umursamaO konuda söyledim senin ailen nasıl böyle düşünceler sahip olur ,kadınları nasıl böyle kategorize edersiniz fln diye ,o ben sana hak veriyorum onların düşüncelerini tasvip etmiyorum şeklinde yorumlar yaptı .
Aynısını yazacaktım.Ailesini öne sürmüş ama kendi zihniyeti de bu
Öyle olmasa bana en baştan söylemediğin için senden ayrılmak istiyorum derdi, şimdi evlenmiş ayrılmış olduğun için ayrılalım diyor , gerçi onu bile diyememiş işte ailesini öne atmış korkak.Aynısını yazacaktım.
Sevgiliniz size sizinle ilgili bir durum hakkında açıkça ne söylediğini dile getirmiş ve ailesi hakkında da bilgi vermiş. Buna rağmen zorlayarak hem kendinizi hem de karşınızdaki insanı zor durumda bırakıyorsunuz. Onun gözünde iliskiniz ailesini karşısında alacak kadar güzel ve değerli değil demek ki. Bugün ayrılmazsınız yarın mutlaka bu ayrılık gerçekleşecek. Ailesi ile çok mücadele edeceksiniz - ki sevgiliniz bunu istemiyor. 2 ay önce tanışalan bir insan için bu çaba çok fazla. Sevgililik zaten birini tanımak için bir süre ve siz şimdiden uygun olmadığınızı anladınız. Ayrılın ve kendinize uygun birini bulun.Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenimYaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.
2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.
2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.
Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.
Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Aaa bibiye nolduBu biraz çevre ortam hatta şehire göre bile değişiyor bence bende kime evliyim desem şaşırıyor ve boşanmış kimseyi garip karşılamıyoruz gayet normal bir olay kendinize göre birini bulun neden kendini daha çok ezikliyorsun ki onlara karşı beğenmeyen @Led_BiR_Vele_DisTiri dediği gibi....
siz de en başından beri böyle hissetmiş düşünmüşsünüz çevre yüzündenBu arada benım Erkek Arkadaşım sivaslı Alevi ,bu işin mezhebi yok ama Aleviler de insana insan olduğu için değer verilir diye biliyorum ben nasıl böyle yobaz bir kafaya sahipler bunu da anlatmaksa güçlük çekiyorum gerçekten artık çok yoruldum evlenip yuva kurup çocuk sahibi olmak istiyorum ama sanki günah işlemişim gibi bu tepkiler beni çok üzüyor
Hangi devirdeyiz konu sahibi ne damgası Allah aşkına:)Kızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenimYaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.
2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.
2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.
Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.
Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Ne zorlaması yahu ,kim kimi neye zorlayabilir yorum yaparken mantık süzgecinden geçirerek yorum yapın lütfenSevgiliniz size sizinle ilgili bir durum hakkında açıkça ne söylediğini dile getirmiş ve ailesi hakkında da bilgi vermiş. Buna rağmen zorlayarak hem kendinizi hem de karşınızdaki insanı zor durumda bırakıyorsunuz. Onun gözünde iliskiniz ailesini karşısında alacak kadar güzel ve değerli değil demek ki. Bugün ayrılmazsınız yarın mutlaka bu ayrılık gerçekleşecek. Ailesi ile çok mücadele edeceksiniz - ki sevgiliniz bunu istemiyor. 2 ay önce tanışalan bir insan için bu çaba çok fazla. Sevgililik zaten birini tanımak için bir süre ve siz şimdiden uygun olmadığınızı anladınız. Ayrılın ve kendinize uygun birini bulun.
Bunlardan daha önemli bir sey, boşanmış olmak damgalanmak değil. Bunlar çok çirkin ifadeler. Düşüncenizi degistirin ve bu zihniyette olmayan biriyle birlikte olun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?