- 20 Ekim 2014
- 8
- 6
- 286
Merhaba canım kadın, öncelikle yaşadığın bu zor deneyimler için geçmiş olsun. Arkadaşım bir insanın böyle bir konudaki görüşü münferit olmayıp kişiliği hakkında ve ileride yaşayacaklarınız hakkında çok fazla fikir verir. Şöyle ki birincisi eğer bu adam yeterince olgun, görmüş geçirmiş hayata dair duruşu olan biriyse seni veya başka bir kadını boşandığın için yargılamaz. Çünkü bu evlenen her insanın başına gelebilecek bir durum. Boşanmak kimseyi kötü yapmaz. Ancak kadına karşı bakış açısı, zihniyeti problemli insanlar bunu bir eksiklik gibi görür ve değersizleştirmeye çalışır karşı tarafı. Diyelim ki bu adam böyle biri değil o halde en az bunun kadar vahim başka bir sorun ortaya çıkıyor. Demek ki bu adamın hayata dair bir duruşu yok. Kendi fikirleri ve kararları ile şekillenmemiş dünyası. Kendi hayatı ailesinin onu onaylaması üzerine kurulu. Bu da demektir ki sen boşanmamış bir kadın olsaydın da başka bir konudan ailem onaylamaz diye senin yanında durmayacaktı. Kendini yetiştirmiş dahası birey olup ailesinden sağlıklı bir şekilde ayrışmış bir erkek bu durumları hiç ama hiç sorun yapmaz. Sen bir eşya degilsin ki evlenip boşandın diye değerin artsın azalsın. Sen bir insansın ve bu dünyada her şey insan için. Sana sen olduğun için değer veren, artınla eksinle seni kabul eden ve değiştirmeye çalışmayan bir adam seçmelisin eğer kendine değer veren bir kadınsan. Hayat çok kısa ve çabucak geçiyor. Bu kısacık hayatta zaten üzücü şeyler yaşamışsın kalan ömrünü de bir başkasını ve ailesini memnun etmek için heba etme. Sana değer verecek ve yaşadıklarına şefkatle yaklaşacak adamlar da var. Evlilikte de en büyük huzur kaynağı seni yargılamayan, senin her daim arkanda olan, önce ben ve eşimin ne istediği önemli diyen şefkat dolu bir eş. Bu yaşa gelip hâlâ ailesinin onayının peşinde koşan adamlar sadece vakit kaybı. Ve büyük ihtimalle de bu ailesinden ziyade kendisi için büyük bir takıntı. Umarım kendin için sağlıklı bir yol çizersin ve seni geçmiş kararların yargılamayan bir adama şans verirsin.SevgilerKızlar merhaba,
Ben buranın eski üyelerindenimYaklaşık 7 yıl önce, 2–3 ay süren çok kısa bir evlilik yaşadım ve çocuğum yok. O günden sonra hayatıma giren bazı insanlar, bunu açık açık söylemeseler bile, boşanmış olmam nedeniyle ilişkileri sürdürmek istemediler. Bu durum beni yıllarca çok yordu, kırdı ve yıprattı.
2 ay önce gerçekten iyi bir insanla tanıştım. Kendisi hiç evlenmemişti. Başta boşandığımı ona söyleyemedim. Sohbetler sırasında boşanmış arkadaşlarıyla ilgili “Allah yardımcısı olsun, boşanmak çok zor” gibi yorumlar yapması beni daha da gerdi. Aslında ona gerçeği anlatmak için sürekli kendimi hazırlıyordum ama bir türlü cesaret edemedim.
2 gün önce sonunda her şeyi açık açık söyledim… Söylediğim an sanki başından kaynar sular döküldü. Tepkisi beni gerçekten şok etti.
“Ailem bunu asla kabul etmez, ben ailemi karşıma alamam” gibi cümleler kurdu.
Oysa ilişkimiz gerçekten çok güzel. Birbirimizi anlayan, uyumlu, birlikte keyif alan iki insanız. Maddi ve mesleki olarak da oldukça iyi bir konumdayım. Ailesinin ön yargılarını aşabileceğimizi, önemli olanın bizim mutluluğumuz olduğunu söyledim. Ama hâlâ bana:
“Endişeliyim, ailem çok keskin, fikirleri çok sabit, bunu aşabileceğimizi sanmıyorum” diyor ve bana karşı soğuk davranıyor.
Bir yandan beni çok sevdiğini, benimle mutlu olduğunu söylüyor; diğer yandan da bu durumu kabullenemeyeceğini ifade ediyor. Yıllardır bu damgayla mücadele etmekten o kadar yoruldum ki… Çok kırgınım, çok yıprandım. 2 gündür sürekli ağlıyorum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Erkek arkadaşım aslında iyi biri, birlikte mutluyuz ama ilişkiyi bitirmek düşüncesi çok canımı yakıyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum… Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim.