Merhaba arkadaşlar. Böyle bir konu açmayı hiç istemezdim ama o kadar bunaldım ki belki moral verici bir çift sözünüz beni umutlandırır. Mart ayında evlendim ve evlendiğimden beri eşimin iki çocuğu ile aynı evdeyiz pandemi dolayısıyla. Başlarda normal seyrinde gidiyordu herşey ama süreç uzayıp okullar açılmayınca sürekli evde olunca sorunlar baş göstermeye başladı. Bu pandemi benim ruh sağlığıma yada evliliğime sebep olacak. Artık en ufak bir ses yükselmesinde bile kalp atışlarım hızlanıyor ellerim titremeye başlıyor. Eşimle normalde hiç bir problemimiz yok ama kızından dolayı sürekli aramız açılıyor. Daha önce de konum vardı ben bir abla olarak yakın olmaya çalıştım ama hep bir mesafe var aramızda son olaylardan sonra bu mesafe iyice açıldı. Artık işe de gitmiyorum evden çalıştığım için hiç nefes alacak yerim kalmadı. Kızın Normalde uzaktan eğitimi var ama canı isteyince giriyor. Evde sürekli yüksek sesle müzik dinliyor film izliyor. Ben çalışıyorum o sırada dikkatim dağılıyor. Söylüyorum bu sefer gerginlik çıkıyor. Mutfağı dağıtıyor odaları dağıtıyor. Evde her yer boya oldu. Resim yapıyor ve evin her noktası onun özel alanıymış gibi davranıyor. Elimden gelse odamdan çıkmayacağım ama gürültü o kadar rahatsız ediyor ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eşim gün boyu işte geldiğinde huzur istiyor doğal olarak ama ben gün içinde o kadar geriliyorum ki bir şekilde patlıyorum. Sonra bizim aramız açılıyor. Başlarda alttan alıyordum ama benimde tahammülüm kalmadı artık. Aynı şarkıyı bangır bangır belki 30 kez dinliyorum. Eşime göre bu geçici bir süreç sabret diyor seneye üniversiteye gidince herşey değişirmiş. Ama ben üniversiteyi kazanacağını hiç sanmıyorum. Bu sene zaten ölü geçti seneye hiç toparlayacak gibi durmuyor çünkü çalışayım üniversite okuyayım düşüncesi yok. Bütün ömrümü eşimin kızıyla aynı evde geçirme düşüncesi beni o kadar geriyor ki. Bunu yapabileceğimi hiç sanmıyorum. Baştan böyle olacağını bilseydim hiç bu yola girmezdim. Eşimden yana bir şikayetim yok onunla iyi geçiniyoruz aslında ama şu an tüm sıkıntılar kızı sebebiyle. Ve en ufak bir düzelme ihtimali de yok bence. Belki içinizde benim bu sıkıntıma farklı bir bakış açısıyla bakmamı sağlayacak yorumlar yapan olur ? O kadar zor durumdayım ki sanki bu eve sıkıştım hiç bir yere gidemeyecekmiş gibi hissediyorum
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Böyle bir konu açmayı hiç istemezdim
- Konu Sahibi azra_54
- Başlangıç Tarihi
- 13 Haziran 2018
- 1.222
- 4.774
- 7 Ocak 2016
- 10.191
- 49.047
Eski konularınızı bilmiyorum eşiniz boşandı kızının velayeti onda mı veya eski eşi rahmetli mi oldu? Yaşadığınız durum gerçekten zor ama yapılacak bir şey yok. Kızı sokağa atacak haliniz yok ya. Çoğunluk gibi ben de sabretmeniz taraftarıyım. Ben sizin yerinizde olsam dağıttığı yerleri toplamam ama. Her yeri kim boya yaptıysa o temizlesin. Bu kendi öz kızım olsa da böyle. Eşinize büyük iş düşüyor burda ama eşiniz sorumluluktan kaçıyor.
Şimdiye kadar görmezlikten geldim ama evde durma süresi arttıkça onun çılgınlıkları artıyor benim tahammülüm azalıyor.Başta herşey toz pembe görünür fakat işin içine girince inişler ve çıkışlar illaki olur.Görmemezlikten gelmeyi deneyin sabredin
Anne vefat etmiş. Ben de ne yapacağımı şaşırdım gerçekten. Dağıttıklarını toplamıyorum o da toplamıyor böyle böyle her yer leş gibi oluyor. Eşim işten gelince bazen toplamaya çalışıyor ama onun da kızına karşı eli kolu bağlı. Hiç bir şey söyleyemiyor ona
Baştan beri söylüyorum ama odası dağılıp batınca balkona geçiş yaptı orası dağılınca salona geçti. Orada müdahale edince ufak bir kriz çıktı. Salonu kurtardım elinden. Ama diğer odalar felaket durumda
- 21 Nisan 2018
- 8.031
- 29.857
- 35
Kızı babasını tamamen bankamatik gibi görüyor. Onun dışında babasını ve beni bir küçümseme var. Herşeyin iyisini doğrusunu o biliyor biz hiç bir şey bilmiyoruz. Tamamen çıkar ve faydacılık mantığıyla yaşıyor yani
- 7 Ocak 2016
- 10.191
- 49.047
Bence profesyonel bir yardım almayı deneyin. Ergen terapistiyle görüşebilirsiniz. En azından nasıl davranılması gerektiğini dair yol gösterir size. Herkes için çok zor bir durum. Baba kızına kıyamıyor, kız annesiz muhtemelen sizin annenin yerini aldığınızı düşünüyor tepkili, siz haklısınız bazen insan kendi doğurduğu çocuğa dayanamıyor yaşı küçükte değil. Allah yardımcınız olsun işiniz çok zor gerçekten
- 21 Nisan 2018
- 8.031
- 29.857
- 35
Cogu ergen gibi aslinda. Hepimiz yapmisizdir bunlari, kismen ya da tamamen. Siz simdi iyi de davransaniz kotu de davransaniz yaranamazsiniz. En iyisi cok muhatap olmadan birlikte yasamaya alisin derim. Rahatsiz oldugunuz durumlari da babasiyla paylasin, uyarsin.
- 24 Ağustos 2010
- 3.595
- 3.270
Ben de öyle düşünmüştüm inanın evlenmeden önce. 17 yaşında kız demiştim ama ortaya çıkardığı dağınıklığı anlatamam. Müdahale etmesek odası çöp oda kıvamında olacak. Mutfakta basit bir makarna yapıyor her yer her yerde.
- 14 Ağustos 2014
- 3.288
- 3.292
- 33
- 4 Eylül 2018
- 18.466
- 70.850
Bankamatik gibi görüyor derken?
- 18 Eylül 2020
- 842
- 3.031
- 36
Bence de sabredin. Esiniz uyarmiyor anladigim kadariyla. Ortak kullanim alani salonu kurtardim demissiniz. Birakin diger yerleri ne yaparsa yapsin. Babasi ya konusacak guzellikle ya da kendi temizleyecek. Deforme olan esya olursa da aldirirsiniz yenisini bir guzel. Sureci yonetebileceginden emin olmaliydi. Seneye universiteye gidecek diyerek olmaz. Kedi yavrusu mu bu? Kizi ile iletisim kurmali. Siz bu arada eve takilmayin kendinizi yipratmayin.
