Merhaba arkadaşlar. Böyle bir konu açmayı hiç istemezdim ama o kadar bunaldım ki belki moral verici bir çift sözünüz beni umutlandırır. Mart ayında evlendim ve evlendiğimden beri eşimin iki çocuğu ile aynı evdeyiz pandemi dolayısıyla. Başlarda normal seyrinde gidiyordu herşey ama süreç uzayıp okullar açılmayınca sürekli evde olunca sorunlar baş göstermeye başladı. Bu pandemi benim ruh sağlığıma yada evliliğime sebep olacak. Artık en ufak bir ses yükselmesinde bile kalp atışlarım hızlanıyor ellerim titremeye başlıyor. Eşimle normalde hiç bir problemimiz yok ama kızından dolayı sürekli aramız açılıyor. Daha önce de konum vardı ben bir abla olarak yakın olmaya çalıştım ama hep bir mesafe var aramızda son olaylardan sonra bu mesafe iyice açıldı. Artık işe de gitmiyorum evden çalıştığım için hiç nefes alacak yerim kalmadı. Kızın Normalde uzaktan eğitimi var ama canı isteyince giriyor. Evde sürekli yüksek sesle müzik dinliyor film izliyor. Ben çalışıyorum o sırada dikkatim dağılıyor. Söylüyorum bu sefer gerginlik çıkıyor. Mutfağı dağıtıyor odaları dağıtıyor. Evde her yer boya oldu. Resim yapıyor ve evin her noktası onun özel alanıymış gibi davranıyor. Elimden gelse odamdan çıkmayacağım ama gürültü o kadar rahatsız ediyor ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eşim gün boyu işte geldiğinde huzur istiyor doğal olarak ama ben gün içinde o kadar geriliyorum ki bir şekilde patlıyorum. Sonra bizim aramız açılıyor. Başlarda alttan alıyordum ama benimde tahammülüm kalmadı artık. Aynı şarkıyı bangır bangır belki 30 kez dinliyorum. Eşime göre bu geçici bir süreç sabret diyor seneye üniversiteye gidince herşey değişirmiş. Ama ben üniversiteyi kazanacağını hiç sanmıyorum. Bu sene zaten ölü geçti seneye hiç toparlayacak gibi durmuyor çünkü çalışayım üniversite okuyayım düşüncesi yok. Bütün ömrümü eşimin kızıyla aynı evde geçirme düşüncesi beni o kadar geriyor ki. Bunu yapabileceğimi hiç sanmıyorum. Baştan böyle olacağını bilseydim hiç bu yola girmezdim. Eşimden yana bir şikayetim yok onunla iyi geçiniyoruz aslında ama şu an tüm sıkıntılar kızı sebebiyle. Ve en ufak bir düzelme ihtimali de yok bence. Belki içinizde benim bu sıkıntıma farklı bir bakış açısıyla bakmamı sağlayacak yorumlar yapan olur ? O kadar zor durumdayım ki sanki bu eve sıkıştım hiç bir yere gidemeyecekmiş gibi hissediyorum