ay kına kına ben her akşam kınıyorum :)bi yerde leke görmüş anamı ağlattı dün akşam sonra pişman oluyo yardımcı olcam tamam diyo biraz oluyo sonra aylarca lafını yapıyo valla zoraki olmuyo yapçak bişi yok ,
senin de zor hiç iş yapmasan o yol bile yorar insanı ama napalım artık olduğu kadar evim her gün temizlik görcek diye hastalık sahibi olamam ,
arkadaşlar bütün yükü üzerinize almayın ama.mutlaka iş bölümü yapın.bunu kabul etmeyen bir eşiniz varsada kendinizi yormadan yapabileceğiniz kadar işleri yapın. diyelim yorgunsunuz ama birikmiş ütü var yapmayın eşiniz kıyafet bulamazsa kendisi ütüsünü yapacaktır mutlaka.temponuza şaştım kaldım valla.çalışan biri olarak.
erken yaşlanırsınız.
off ne güzel bir forummuş burası
selamlar herkese bunalımlardayım kendimi atacak bir yer arıyorum
yeni bebeğimi kaybettim 8 haftalıktı karnımda öldü sanırım henüz hormonlarımda oturmadı bilemiyorum ama hiç bir şeyi çekemiyorum
çalışmak ev kadını olmak ve kocam öffffffff
oğlum var 4,5 yaşında bana iyi gelen tek şey o
onuda evde bırakıp gelmek beni öyle üzüyorki, birde eşim bugünlerde gözüme gulyabani gibi geliyor hiç psikolojiden anlayan biri değil zaten aramızda iletişim sıfır hiç iletişim kuramıyoruz
offf doğru düzgün yazamadım bile
çalışmak istemiyorum işten ayrılmak istiyorum ama yapamıyorum iş yeri bana bi azap adeta
yoruldum götüremiyorum ama hiç destekçim yok eşim işten ayrılmama müsade etmez zaten borcumuzda var napmalıyım bilmiyorum
bbilimmmmmmmmmmmm şimdi oklava geliyo haaaaa...bitanem canım hayatda insanın başına herşey gelebiliyor,ama biz herşeye karşı güçlü olmak,sabretmek zorundayız çünkü biliyoruzki rabbim herşeyin hayırlısını verir...ne güzel bak nurtopu gibi bir tosunun var,şükret,üstelik o kadar iş arayıp bulamyanlar var hem ihtiyacınızda varmış,çocuğun için yuvan için çalışmak zorundasın,kendini işine vermeye,sevmeye çalış hem işine konsantre olursan yaşadıklarını biraz daha kolay dindirebilirsin.hepimiz çalışmak zorunda olduğumuz için çalışıyoruz,hepimiz orta şekerli aileleriz,borçlarımız var,bunlar hayatın gerçekleri...sen en ufak bişeyde bu kadar zayıf düşecek,pes edecek bi insan değilsin....benim başımdan öyle olaylar geçtiki canım benim başıma ne gelirse gelsn çok şükür nefes alıyorum diyorum,çünkü ölümlerden döndüm,bi bayanın yaşanması en zor en güç şyleri yaşadım ama bak çok şükür geçti herşey....seninde bu yaşadıkların geçecek,sadece sabret bunalıma girmektense kendini toparlamaya çalış,güçlü olmaya çalış,,,daha hayat bize öyle zor günler gösterecekki,şimdiden isyan bayraklarını çekmeyelim....rabbim ne eylerse güzel eyler...en azından oğluşun için dik durmaya güçlü olmaya çalış,onun sana ihtiyacı var....
off ne güzel bir forummuş burası
selamlar herkese bunalımlardayım kendimi atacak bir yer arıyorum
yeni bebeğimi kaybettim 8 haftalıktı karnımda öldü sanırım henüz hormonlarımda oturmadı bilemiyorum ama hiç bir şeyi çekemiyorum
çalışmak ev kadını olmak ve kocam öffffffff
oğlum var 4,5 yaşında bana iyi gelen tek şey o
onuda evde bırakıp gelmek beni öyle üzüyorki, birde eşim bugünlerde gözüme gulyabani gibi geliyor hiç psikolojiden anlayan biri değil zaten aramızda iletişim sıfır hiç iletişim kuramıyoruz
offf doğru düzgün yazamadım bile
çalışmak istemiyorum işten ayrılmak istiyorum ama yapamıyorum iş yeri bana bi azap adeta
yoruldum götüremiyorum ama hiç destekçim yok eşim işten ayrılmama müsade etmez zaten borcumuzda var napmalıyım bilmiyorum
canım benim Allah sabırlar versin sanada.. sanırım eşler konusunda bi benzerlik söz konusu.. benim eşimde kütük gibidir adeta.. asla kadının derdinden anlamayan iletişim kurmak için çabalarımın yetersiz kaldığı yegane insandır..
Çalışan kadın olmak zor olduğu kadar güzeldir de
Ama herşeyi mükemmel yapmaya çalışırsan sadece kendine edersin
Sende eşin gibi çalışıyorsan ev işlerinde eşinde yardım etmeli
Her hafta sonu misafir almamalısın
Cumartesi aileleri ziyaret ettiyseniz , Pazar öğlene kadar uyuyup sonra mükellef bir kahvaltı ve gezmeye çıkmalısınız ki haftaya zinde başlayın
İki gün kına düğün yok bilmem aile ziyaretleri oldu mu bana geliyolar
Pek bi atarlı oluyorum
Pazar dinlenirsem sakin oluyorum
Türkan Şoray kanunlarım var benimonlara uyulduğunda pamuk gibiyimdir
yaa şu cümlene bayıldım.. pazar öğlene kadar uyku sonra mükellef bi kahvaltı.. kulağa ne kadar hoş geliyor.. ama evde küçük bi o kadarda yaramaz bi çocuğun varsa bu imkansız hale geliyor inan bana.. h.içi ben sabah 7 de kalkıp yollara düşüyorum akşam 5 e kadar.. malum çalışan kadının dramı.. h.sonuda oğlum sabah 8 gibi ayakta.. uyanır uyanmaz onun koşturmacası başlıyor.. öğlene kadar uyumayı ben yıllar yıllar oldu unuttum inan.. haa bi de şu var bazen gece 3- 4gibi uyanır oğlum sabaha kadar onu uyutmaya çalışırım ve yatağa giremeden doğruca işe koşturmaca..
bence de değer görmüyorlar bı sure sonra sankı mecburmuşsun gibi tutuma bıle girebilirler
yukarıda arkadaş demiş ya eşim çok destektır bazen süpürge bile tutar bu mu yanı dedim
desteği, süpürge bile tutmak
başka arkadaş ne demiş çalışsam çayımı bile ayağıma getirtirim eşime demiş aradaki yedi farkı bulunuz
çalışan kadın çok fazla kendıne yetmeye çalışmıyor mu hanı nerede korunup kollanacak kadın ? bu erkek şimdi düşünürm karısını nasıl olsa o halleder der...
Doğrudur, ablamın da çocuğu var çalışmadığı halde uykusuzluktan yakınıyor.. Bebeği küçük çünkü.. Allah yardımcınız olsun..
Bizim henüz bebeğimiz yok ama eşim yaramaz çocuklardan beterHafta sonu da erken kalkıyor, hafta içi gibi tıpkı.. Yatmayı sevmezmiş.. En azından beni uyandırma diyorum.. Evin içinde geziniyo, mutfakta bişeyler yapıyo sonra müziği son ses açıyo
Biz de öyle değildi Pazar dinlenme günüdür, babamlar da bizler de geç kalkardık, eşim ve annesi ise hafta içi gibi erken uyanırmış hala öyleler.. Ama ben uykumu bölemem
kuzum çocuk demişken benim kuzucuk sabaha kadar emiyo beni ya
ben hiçmi uykuya doyamayacağım
pazar günleri 12 ye kadar yatmama rağmen sonuç olarak düzensiz uyku uayan uyu uyan uyu
eşim erken kalkar ama beni uyandırmaz varya sinir olrum gözümü açtığımda yanımda bulamadığımda
off ne güzel bir forummuş burası
selamlar herkese bunalımlardayım kendimi atacak bir yer arıyorum
yeni bebeğimi kaybettim 8 haftalıktı karnımda öldü sanırım henüz hormonlarımda oturmadı bilemiyorum ama hiç bir şeyi çekemiyorum
çalışmak ev kadını olmak ve kocam öffffffff
oğlum var 4,5 yaşında bana iyi gelen tek şey o
onuda evde bırakıp gelmek beni öyle üzüyorki, birde eşim bugünlerde gözüme gulyabani gibi geliyor hiç psikolojiden anlayan biri değil zaten aramızda iletişim sıfır hiç iletişim kuramıyoruz
offf doğru düzgün yazamadım bile
çalışmak istemiyorum işten ayrılmak istiyorum ama yapamıyorum iş yeri bana bi azap adeta
yoruldum götüremiyorum ama hiç destekçim yok eşim işten ayrılmama müsade etmez zaten borcumuzda var napmalıyım bilmiyorum
sende biraz kendimi gördüm az çok anlıyorum halinden eşimde bana yardımcı olmaz olursada kırk yıl söyler senin görevini yaptım der durur eski kafalıdır ama iş para kazanmaya gelince moderleşiyoruz bir andabazen kafam atmıyo değil çık işten çalışsın dursun diyorum ama işte bizimde borcumuz var ev ödüyoruz 3 yılı var benimde hiç destekçim yok çünkü ailem çok uzakta bana başka şehirdeler eşimde işte tabiri caizse çoğu konuda yani işine öğle geldiğinde geri kafalılığı tutar iletişim sıfır demişsin :)) iletişim olması için aynı dili konuşmak gerekir zaten öyle değilmi.....
kimse aynı dili konuşmuyoki ama anlaşabiliyor yinede, ne bileyim hiç ortak noktası olmayan hatta tek ortak noktası yatak odası ve çocuğu olan bir çiftiz bilmiyroum nereye kadar gidecek bu evlilik
ayrıca cevap vermeye değer görüp bişiler yazdığın için sana çok teşekkür ederim birilerinin yanıtlaması beni azda olsa mutlu etti allah senden razı olsun
insan vazgeçiyor aslında eşinden birşeyler beklemekten bir müddet sonra eşini sadece seviyorsun ama evliliğe alışıyorsun aslında birde
eşinden beklmemiyorsun bir tatlı söz bir ince düşünce onu olduğu gibi kabulleniyorsun yani fakat psikolojik olarak yoksun olduğun zamanlar desteğe ihtiyacın olduğu zamanlarda insan kendini avutamıyor, bu adam böyle diyemiyor ben diyemiyorum en azından bana cinsellik dışındada sarılmasını istiyorum bazen çokmu şey istediğimi durduk yere bir kez seni seviyorum demesini istiyorum çok değil bir kez, yada iyiki senle evliyim seni kaybetmek istemiyorum demek çokmu zor
ben bu lafları eşime defalarca söylemişken ondan yalvarmama rağmen bir kez duyamamak ne kadar acı...
şuan ağlıyorum işyerimde tutamıyorum kendimi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?