Çocuk İstememek/İleride Pişman Olursam Düşüncesi

Çocuksuz bekar olup mutlu olan çok akrabam var ama evli olup çocuksuz olan çevremde pek yok.çocuk düşünmedikçe evlencek biri değilim sanırım.çocukları pek sevmiyorum.bakabilecek bir yapımda yok.sizin bir çocuğunuz olmalı bence ileride pişmanlık duyarsınız gibi geliyor.öğretmen olduğunuza göre çocukları seviyorsunuz.eşinizle bu durumu konuşun daha da geç olmadan.

Tamam sevgilerini tadınca evlat çok güzel bi duygu ama hiç akıl işi değil boşverin çok anaç olan kadınlar doğursun .

Evladı zaten yalnızlık için yapacaksanız hiç yapmayın yani bi annelik dürtüsü olmadan sırf bunun için bebek yapılmaz; ki zaten evladı olan insanlar da yalnız .

Ben bu bebek fikrinin kendi kendine oluştuğunu düşünmüyorum. Bir güç sanki "hadi artık vakit geldi" diyor. Tabi bu toplum baskısı ile yetişmiş insanlar için geçerli değil. Onlar üremeye programlı. Tamamen bilinçli ve kendi kararlarını alabilen kadınlar için geçerli dediğim..

Çocuk sahibi olmayı istemek kötü bir gelişme mi ki kendinizi "ama ben düşünmezdim, eşim istemez, tuhaf mı?""diye sorgulayıp kötü hissettiriyorsunuz?
Bu da gelişen çağda yeni moda oldu nedense.. Çocuksuz evli sosyal çiftler..

Ben yeğenlerimle çok zaman geçirip ay yok çocuk istemem diye konuşurdum. Eşimle 2 sene sonra dedik ama 1 buçuk sene de istemeye başladım. Eşim acele ettiğimi söyledi. İlk bebeğim düştü ve 3.senede oğlumu kucağıma aldım.
Biz plan yaparken hayat bambaşka şeyler sunuyor..
Hayatım boyunca kimsenin bebeğine mıç mıç yapışan biri olmadım. Oğluma deli oluyorum çok öpüyorum ama hala aynıyım :)

Sen bence bebek istiyorsun ama henüz kabullenemiyorsun. Bu kötü bir şey değil. Yakında yaparsın

Bence sizden iyi bir anne olur çok ince düşünceli bir yapınız var bilemiyorum ben öyle hissettim.
En azından 1 tane olmalı. İnsan evlat sevgisini yaşamalı. .

regina phalange21 .!.:

ben de çocuk istemiyorum.. bu çok değişik bir his her kadında da yok. neden istemiyosun diye soruyolar bir nedeni de yok sadece evimde bir bebeğin olması düşüncesi beni heyecanlandırmıyor. belki de fazla düşündüğüm içindir çünkü büyük bir sorumluluk bir insan yetiştirmek.

Genişletmek için tıkla...

Bir de ülkemizde bebek sorumluluğunu genelde hep kadınlar yükleniyor, ev -iş-çocuk derken hayatınızı yaşayamıyorsunuz. Ben de düşünüyorum keşke evlenirken baba olacak kriterde bir adam bulsaymışım yani evine vakitli gelen, çocuğuyla ilgilenebilecek, yemeğini önüne beklemeyen, annesi tarafından 35 yaşına kadar bebek gibi bakılmamış...

Biliyorum ki bebek yapsam %100 tüm sorumluluğu bende olacak, bundan çok istediğim halde cesaret edemiyorum şimdilik.

Çok zor ama belki iş saatlerim kısalır bir mucize olur da cesaretim gelir inşallah Rabbim nasip ederse tabi..

Arkadaşlar, bu konu olduğunda çok yakın arkadaşımın babası, çok sevdiğim insan vefat etmişti beklenmedik şekilde. Çok ğzgün ve karışık bşr ruhsal yapım vardı.
O arkadaşım bu arada bir bebek sahibi oldu ama ben halanaynı kafadayım
Evet ileride yalnız kalmak korkutucu ama büyütmek dahabda korkutucu geliyor. Henüz çocuğum olsun düşüncesinde değilim hala.

Koalina .!.:

Arkadaşlar, bu konu olduğunda çok yakın arkadaşımın babası, çok sevdiğim insan vefat etmişti beklenmedik şekilde. Çok ğzgün ve karışık bşr ruhsal yapım vardı.
O arkadaşım bu arada bir bebek sahibi oldu ama ben halanaynı kafadayım
Evet ileride yalnız kalmak korkutucu ama büyütmek dahabda korkutucu geliyor. Henüz çocuğum olsun düşüncesinde değilim hala.

Genişletmek için tıkla...

Hakkında hayırlısı :)
Bence 7 papağan ve 1 köpek bakabilmek çok daha zor ve korkutucu :))))

Hayirsiz cocuklar da olabiliyor.Cocuk yapmanin bencilce bir istek oldugu da su goturmez bir gercek.Cogu insan aman bana baksin aman yalniz olmayayim yaslaninca diye dusunuyor.Allah hayirlisini versin oncelikle.Maalesef toplumumuz da dedikoducu ve bencil.

Yanliz kalmamak icin cocuk yapilmaz esimin bi akrabasi kadinin 6 tane cocugu vardi 3 gundur evde vefat etmis ve kimsenin haberi yoktu komsular kokudan dolayi anlamislar cocugu eger istiyorsan yap ilerisi icin dusunme

Bence içiniz de anne olmadan once olmasi gereken o duygu oluşmuş ve siz yok yahu ben istemiyordum ilerde yalnız kalmama adi altında falan diye duygularınızı bastırıyorsunuz..Hani bahane aramak gibi:) Anne olmak istiyorsunuz bu içgüdüsel birseydir zaten .. Cocuk sahibi olmak sadece ilerisi icin degil ki var olan her anınızda sizi daha farkli biri yapiyor.Farkindaliklarinizi arttırıyor..Merhamet karşılıksız birşeyler yapma duygusu ve beklentisiz sevme ..Bence en güzeli beklentisiz sevmeyi öğretiyor..Insan evladı dışında herkese karşı etki tepki dairesinde sevgisini yaşıyor Ama evlat farkli..3 yasinda kizim var bazen bisey anlatmaya çalışırken masum masum gözlerimin içine bakıyor o bakışlardaki hissettiğim duygu bile beni o kdr mutlu ediyor ki..Sabahları uyanıp günaydın annecim deyip öpmesi gece uyandığında yanina gittiğiniz de sirf sesinizi duyup uykuya geri dalmasi..Parktayken azicik hızlı sallandiginda o sevinc çığlıkları bile sanki ruhumuzdaki bütün olumsuzlukları alıyor..

Gelgidelimm .!.:

Bence içiniz de anne olmadan once olmasi gereken o duygu oluşmuş ve siz yok yahu ben istemiyordum ilerde yalnız kalmama adi altında falan diye duygularınızı bastırıyorsunuz..Hani bahane aramak gibi:) Anne olmak istiyorsunuz bu içgüdüsel birseydir zaten .. Cocuk sahibi olmak sadece ilerisi icin degil ki var olan her anınızda sizi daha farkli biri yapiyor.Farkindaliklarinizi arttırıyor..Merhamet karşılıksız birşeyler yapma duygusu ve beklentisiz sevme ..Bence en güzeli beklentisiz sevmeyi öğretiyor..Insan evladı dışında herkese karşı etki tepki dairesinde sevgisini yaşıyor Ama evlat farkli..3 yasinda kizim var bazen bisey anlatmaya çalışırken masum masum gözlerimin içine bakıyor o bakışlardaki hissettiğim duygu bile beni o kdr mutlu ediyor ki..Sabahları uyanıp günaydın annecim deyip öpmesi gece uyandığında yanina gittiğiniz de sirf sesinizi duyup uykuya geri dalmasi..Parktayken azicik hızlı sallandiginda o sevinc çığlıkları bile sanki ruhumuzdaki bütün olumsuzlukları alıyor..

Genişletmek için tıkla...

Muhakkak öyledir ancak şu an varolan hayatımdan memnunum. İnsanlar genelde bir şekile çocuk sahibi olmalıyım düşüncesine girerek bebek sahibi oluyor. Bendeki tek düşünce ileride yalnız kalmak düşüncesi o kadar.

Gelgidelimm .!.:

Bence içiniz de anne olmadan once olmasi gereken o duygu oluşmuş ve siz yok yahu ben istemiyordum ilerde yalnız kalmama adi altında falan diye duygularınızı bastırıyorsunuz..Hani bahane aramak gibi:) Anne olmak istiyorsunuz bu içgüdüsel birseydir zaten .. Cocuk sahibi olmak sadece ilerisi icin degil ki var olan her anınızda sizi daha farkli biri yapiyor.Farkindaliklarinizi arttırıyor..Merhamet karşılıksız birşeyler yapma duygusu ve beklentisiz sevme ..Bence en güzeli beklentisiz sevmeyi öğretiyor..Insan evladı dışında herkese karşı etki tepki dairesinde sevgisini yaşıyor Ama evlat farkli..3 yasinda kizim var bazen bisey anlatmaya çalışırken masum masum gözlerimin içine bakıyor o bakışlardaki hissettiğim duygu bile beni o kdr mutlu ediyor ki..Sabahları uyanıp günaydın annecim deyip öpmesi gece uyandığında yanina gittiğiniz de sirf sesinizi duyup uykuya geri dalmasi..Parktayken azicik hızlı sallandiginda o sevinc çığlıkları bile sanki ruhumuzdaki bütün olumsuzlukları alıyor..

Genişletmek için tıkla...

Merhamet karşılıksız birşeyler yapma duygusu ve beklentisiz sevme ..Bence en güzeli beklentisiz sevmeyi öğretiyor.

Yanlis anlamayin da bu dediklerinizin aynisini ben kedime karşı hissediyorum. Eve gelirken O'na da sevinecegi ufak tefek seyler aliyorum, bazen o da uyanip saclarimi cekistirir beni uyandirir alirim koynuma uyuruz. Masumluk konusuna gelirsek hayvanlardan masum hicbirsey yok. :) Cocuklar "bir süre" masum kaliyor.

Evlat başka diyeceksiniz ama değil. Evladini sömüren, evlat gibi gormeyen, bakmayan, ilgilenmeyen, terkeden çok insan var. Bu herkeste olan ve aşılmaz bir duygu olsaydi eğer bunlar yaşanmazdi. Insan beklentim yok der ama cocugu tamamen kendi ve kendi duygulari için yapar. Bu durum anormal demiyorum. Irkimizin devami icin hissedilen programlanmis bir icgudu bu da. Herkes benim veya konu sahibi dusunse kimse cocuk yapmaz, sonumuz gelir. Isteyenler yapsin diyorum.

Allahım okdar derdımız oldukı onun sayesınde kotu gun nedır bılmedık.çocuk ,anne olmak bambaşka bır duygu.dunyaya bedel.cenneti yaşatan, merhamet nedır ,sevgı nedır gosteren ,kızgınlığınızı bıle pişmanlığa ceviren dunya tatlısı birsey.hemen çocuk yapın.hamılelıkte içinize işliyor ılık ılık içinize.anne oluverıyosunuz hemen.çok rahat ınsanken ,bılmezken dunyanın butun mesleklerını edınıyosun bır anda.araştırmacı gazateci yorumcu doktor aktar oluyopsun genelde =)hiç eksık kalırmı ınsan bunlardan =)

Bende çocuk seven biri değilim hiç tahammülüm yok mesela hala da öyle. Eşimde sevmezdi hatta herzaman birbirimize yeteriz olmazsa da üzülmeyiz tarzı konuşmalar yapıyorduk. Nasıl oldu bilmem belki çevrede birinin hamile kalmasından etkilendik bizde denedik ve hamile kaldım. Birisi paylaşmıştı " cocuk kabul edilmiş dua dır" diye. Bende ne alakası var dua etmedim ama hamileyim vs diye düşündüm. Ama hamilelik çok hoşuma gitmişti. Cinsiyet öğrenmeye gittiğimizde kalp atışı durmuştu beklediğim gibi birşeydi de ilk başta şok oldum. Ertesi gün normaldim kürtaj vs oldum ama sonra çok etkilendim. Hala da upraşıyoruzuğraşıyoruz 3 yıl oldu. Haölr kaldığım zamanlar demiştim keşke evlenir evlenmez düşünseydim diye. İlk 3 yıl düşünmemiştik. Hala da bana çocuk büyütmek ateşi dişi zor gelir ama deliler gibi istiyorum ama bir yandan da doktora gitmiyorum. İnsan kendini hazır hissetmeden olmuyor hiçbirşey malesef. Sizinde bir olaydan etkilenip zamanı geldiğinde isteyeceğinizi düşünüyorum.

Allaha cok sukur uni okudum, bir meslek sahibi oldum, ekonomik ozgurlugum var, bir cok ulke gezdim, dil(ler) ogrendim ogreniyorum vs vs..
Ama bu dunyada iyiki yaptim, iyi ki boyle bir sey basima geldi bana nasip oldu diyebilecegim sey " annelik" Allahim kuzumu bize bagislasin..dunyanin een guzel duygusu.
Tek cocugum, ilerde Allah gecinden versin anne babama bisi olursa yalniz kalicam vs duygusu, yaslilikta yalnizlik gibi dusunceler geliyor insanin aklina evet, ama ben o icgudusel durtuye iyi ki dayanamadim ve anne oldum..sukurler olsun Allah isteyen herkese nasip etsin

Koalina .!.:

Arkadaşlar, bu konu olduğunda çok yakın arkadaşımın babası, çok sevdiğim insan vefat etmişti beklenmedik şekilde. Çok ğzgün ve karışık bşr ruhsal yapım vardı.
O arkadaşım bu arada bir bebek sahibi oldu ama ben halanaynı kafadayım
Evet ileride yalnız kalmak korkutucu ama büyütmek dahabda korkutucu geliyor. Henüz çocuğum olsun düşüncesinde değilim hala.

Genişletmek için tıkla...

Ben 28 yaşında evlendim, 34 e kadar da çocuk istemiyordum, gerçekten istemiyordum ama bu iş gerçekten hormonlarla mı alakalı bilemiyorum artık 2. tüp bebek denememle hamile kaldım. Şu an 37 yaşındayım bence zamana bırak ve kendini neyin doğru olacağına şartlama; neyin doğru olduğunu Allah bilir. Benim çok yakın bir evli arkadaşım benimle aynı yaşta ve kesin olarak düşünmediklerini biliyorum demek ki hormonlarda her insanda aynı şekilde olmuyor. Evlenip boşanmış ileri yaştaki insanlar hep keşke çocuk yapsaydım derler ve sanırım bu yaşlandıkça yalnızlaşma korkusu ama hiç bir şeyin garantisi yok.

çocuk sevmem
yani nefret etmek gibi sevmemek değil, içim bi sıcak olmuyor.
hele böyle 3-5 aylıkken o ağzından salyalar akması, kusmaları falan sevimli gelmiyorlar sokakta gördüklerim, akraba çocukları. bağıra çağıra ağlamaları.
çocuklu ortamlara pek girmem.
27 yaşına kadar bi çocuğun sorumluluğunu almak istemedim.
sonra annem öldü, insan annesinin öldüğü gün "bi çocuğum olsun" diye düşünür mü? o gün böyle bi fikir belirdi kafamda. artık beni ne tetikledi bilmem.
ama fikir yani öyle dayanılmaz bi istek değildi.
aradan 1 seneden fazla geçti. bu bir senede ben bi birey yetiştirmek istediğimi fark ettim.
çocuğum olsun bana sarılsın, öpeyim, oynayalım bana anne desin falan değil. (bu duyguları kedimle yaşıyorum zaten , anne yerine miyuv diyo tabi) bunlar hiçbir zaman hayalim olmadı.
yalnızlığı da severim. elden ayaktan düşmezsem yalnız da yaşarım yaşlansam huzurevine de giderim hani öyle bi başına kalıcam diye bir korkum da var diyemem.

hal böyleyken bi deneyelim dedik zaten olmayacağına güvenerek biraz da. eşim zaten dünden razı, işte gebelik testi negatif sonuç vs. eşime dedim ki, çocuk ne büyük bi harcama. yıllarca ona zaman, emek ve maddi kaynak harcanacak. biz bunu bi 5 sene erteleyelim. ben şu an hazır değilmişim, o zaman hala istiyorsak uğraşırız ne dersin? o da yeğenlerinden bi bunalmıştı. (2 yaramaz ufaklık var) çocuğun derdi bitmiyor, haklısın, sen nasıl istersen dedi.

bu konuşmadan sonra son bi test kalmıştı evde. onu da yapıp bu sayfayı kapatayım diyecektim. Ki test pozitif çıktı! bir fikrin bu kadar çabuk gerçeğe dönüşmesi beni şoka soktu. o gece çok karmaşık duygularla geçti. içime annelik duygusu falan gelmedi, ama "yapabilirim" ve "yapabileceğimin en iyisini yapmalıyım" hissi var. başıma nasıl bir iş açtım bilmiyorum. ben öyle "hanimiş annesinin fasulyesi" şeklinde biri değilim. (olanlar çok şanslı bence, belki ben de olsam daha kolay olurdu)

şimdi derdim dünyaya getirebilecek miyim ve dünyaya gelirse nasıl bir hayat sunacağım.
sonum hayır olsun, galiba başım fena dertte. :) biri bana acilen annelik çipi taksın.

herkes doğurabilecek fiziki yeterliğe sahip diye doğuracak değil. ama koalina sen bi gün karar değiştirip bebek sahibi olursan onu çok iyi yetiştirebileceğini düşünüyorum. Olmamayı tercih edersen de hayat senin, yaşam her şekilde güzel

Istemiyorsaniz yapmayın tabiki .
Bebek büyük sorumluluk sırf ilerde yalnız kalmamak için bebek yaparsanız bu cok yanlış olur .
Bakalım onun ihtiyaçlarını gidermeye , sevgi şefkat vermeye hazır mısınız ?
Zorunluluktan çocuk yapılmaz .
Herkes anne baba olacak diye birşey yok .

burcubahar0635 .!.:

Ben de hiç çocuk istemiyorum.
Dünyada herkesin üremesi gerektiğini düşünmüyorum.
Yaşlanınca da huzurevine evimi bağışlayarak yerleşip dişsiz arkadaşlarımla konken oynarken ölmeyi planlıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sizin çocuğunuz vardı sanirsam