Evet canım, 1. sınıflar ama çok zor değiller, kendimi hırpalamıyorum çok. Sanki başka şeyler var da tam çözemiyorum.12.30 da ders başlıyor akşam 6 gibi evdeyim ama sabahı da böyle miskin miskin geçiriyorum. Yemek yap-ortalığı topla-çay iç şeklinde. Zaten 9-10 gibi kalkıyorum.canım 1. sınıflar ya ondan da yoruluyorsun . yarım gün demi senin şu an . tam gün değil .
kocanın da değişmesine sevindim. ama sende biten şeyler olmuş anladığım kadarıyla.
bi psikologa da git mutlaka.
ben kimselere de derdini anlatamadığını düşünüyorum. zor insanlarla yaşıyorsun. bu insanların yıpratmayacağı kadın yoktur diye düşünüyorum. her şey gönlüne göre olur umarım. çok isterim.
aslında harika bi iş .Evet canım, 1. sınıflar ama çok zor değiller, kendimi hırpalamıyorum çok. Sanki başka şeyler var da tam çözemiyorum.12.30 da ders başlıyor akşam 6 gibi evdeyim ama sabahı da böyle miskin miskin geçiriyorum. Yemek yap-ortalığı topla-çay iç şeklinde. Zaten 9-10 gibi kalkıyorum.
Bayağı oldu kimseyle konuşmuyorum evet haklısın
Evet canım, 1. sınıflar ama çok zor değiller, kendimi hırpalamıyorum çok. Sanki başka şeyler var da tam çözemiyorum.12.30 da ders başlıyor akşam 6 gibi evdeyim ama sabahı da böyle miskin miskin geçiriyorum. Yemek yap-ortalığı topla-çay iç şeklinde. Zaten 9-10 gibi kalkıyorum.
Bayağı oldu kimseyle konuşmuyorum evet haklısın
eşim bağırıp kızarak hatta vurarak. Hal böyle olunca beni dinlememeye başlıyor.
Ama olur da evde pedine yaparsa zaten başına gelecekleri bildiğinden hiç sesi çıkmıyor, yatağında yatıyor.
Eşin az önce benim için bitmiştir koalina. Hayvanlar benim için insandan, kendi beslediklerimden kendi canımdan farklı değil. Köpeğe vurması çocuğuma vurmasıdır. Ve benim için o bir sabiye şiddet uygulayan bir adam bundan sonra. Çok çok üzüldüm.
Ben de ilk basta rahatsız oldum. Ama acaba hani köpek dayanıklı bir canlı ya belki de canını yakmadan uyarı amaçlı yapıyordur. Yine köpek içindir belki. Çünkü ben esinin sokakta buldugu yaralı hayvanlari tedavi ettirmeye çabaladığını okudugumu hatırlıyorum koalinanın bir mesajında.
Köpüslerinin canını acıtsa zaten koalina parcalardı bence esinisadece belki otorite kurmaya uğraşıyordur. Sonucta kocaman hayvan, papaganlardan sonra gözü korkup otorite kurmalıym demis olabilir :)
Bilemiyorum ben oğluma(kedime) bağırdığımda bile oturup ağlayacak noktaya geliyorum. Köpekler inanılmaz hisli yaratıklar. Disiplinli, otoriter eğitimlemli onun sahibi olduğunuzu hissetmeli demelerine bir derece hak verebilirim ama hafifçe bile olsa vurmak! Ki pedine kakasını yaparsa başına gelecekleri biliyor denilen bir hayvan bilemiyorum. Benim eşimin kuzeni çok disiplinli yetiştiriyordu köpeğini. O bile sinirlendiğinde halıya gidip kakasını yapıyordu. Bu kadar korkutulmamıştı. Bazı durumlar sabırla ve zamanla oturan şeyler. Çocuğun çiş eğitiminde bile kaç kere kazalar oluyor.
Tam günden yarım güne geçince nimet gibi tabi. Benim kafam yorgun bedenen sıkıntıda değilim.aslında harika bi iş .
ben 3. çocukta yarım gün işe gittim . aynı senin saatlerin kadardı. ve öyle rahat ettim ki.
şu an 6 da kalkıyorum. çocuklara kahvaltı. öğlen için yemek yapıyorum onlara. evden çıkış 7.20 de
akşam 6 ya doğru eve gidiyorum ama bitik vaziyetteyim. resmen sürünüyorum yerlerde.
ama yapmazsam kimse yapamaz bunları. eşim yardım ediyor bi yere kadar . süpürme silme bulaşık mak. boşaltma. mutfak toplama . ama bunlar yeterli olmuyor.
birileri ile konuş bu sıkıntılarını. mutlaka bul bi arkadaş yakınlarında anlat. bunda utanılacak saklanacak bi şey yok. güvendiğin bi arkadaş sana psikolog gibi gelir zaten . ben sende şunu görüyorum. sen kendini o aileye ait hissetmiyorsun sanki. ne de eşine . bunları yazdığım için bana kızma ama dışarıdan bakan göz olarak yazmak istedim.
Gittim ama pek bir eksik yoktu, yine de önlem olarak verdi vitamin vs ama her şey normal.Bir doktora gidin isterseniz eksilen birseyler vardır belki :) bosu bosuna yıpratmayn vücudunuzu :)
Aslında ben de severken pat pat vuruyorum, hoşuna gidiyor oynuyoruz. Ama yanlış bir şey yaptığında zaten "sen ne yaptın" demen yetiyor. Önünde sürünüyor, ezilip büzülüyor daha vurarak korkutmaya gerek yok.Eşin az önce benim için bitmiştir koalina. Hayvanlar benim için insandan, kendi beslediklerimden kendi canımdan farklı değil. Köpeğe vurması çocuğuma vurmasıdır. Ve benim için o bir sabiye şiddet uygulayan bir adam bundan sonra. Çok çok üzüldüm.
Canını yakmıyor ama korkuyor hayvancağız. Benden öyle korkmuyor mesela. Yanlış bir şey yapınca şımarıyor affettirmeye çalışıyor. Eşim sen ne yaptın dese korkuyor hemen yatağına gidip sessizce bekliyor. Eşimin ağzının içine bakıyor, onu görünce heyecandan işiyor seviniyor falan. O kadar kızıp bağırıyor, ben sevip teselli ediyorum 5 dakika sonra ikimiz de çağırıyoruz, direk eşimin kucağına gidiyorBen de ilk basta rahatsız oldum. Ama acaba hani köpek dayanıklı bir canlı ya belki de canını yakmadan uyarı amaçlı yapıyordur. Yine köpek içindir belki. Çünkü ben esinin sokakta buldugu yaralı hayvanlari tedavi ettirmeye çabaladığını okudugumu hatırlıyorum koalinanın bir mesajında.
Köpüslerinin canını acıtsa zaten koalina parcalardı bence esinisadece belki otorite kurmaya uğraşıyordur. Sonucta kocaman hayvan, papaganlardan sonra gözü korkup otorite kurmalıym demis olabilir :)
Bizimki oynadıktan sonra yapıyor, malum kaslar çalışıyor yani yapması normal, zaten daha 6 aylık. Günde 2 kere kaka yapması bile şu an iyi. Biz kalkmadan yatağından bile kalkmıyor, eşim başka köpek görmediği için üstün bir başarı bekliyor herhalde. Ben de severken haşin seviyorum ama böyle korkutmak bana göre değil.Bilemiyorum ben oğluma(kedime) bağırdığımda bile oturup ağlayacak noktaya geliyorum. Köpekler inanılmaz hisli yaratıklar. Disiplinli, otoriter eğitimlemli onun sahibi olduğunuzu hissetmeli demelerine bir derece hak verebilirim ama hafifçe bile olsa vurmak! Ki pedine kakasını yaparsa başına gelecekleri biliyor denilen bir hayvan bilemiyorum. Benim eşimin kuzeni çok disiplinli yetiştiriyordu köpeğini. O bile sinirlendiğinde halıya gidip kakasını yapıyordu. Bu kadar korkutulmamıştı. Bazı durumlar sabırla ve zamanla oturan şeyler. Çocuğun çiş eğitiminde bile kaç kere kazalar oluyor.
Bence bu hayatta ki en güzel şey çocuk sahibi olmak rabbim isteyen herkeze nasip etsin benim bir kızım var ve bence dünya da tadilmasi gereken bir duygu annelik.bence yanlış düşünüyorsunuz çocuk istemeyerek.inanin ki çocuk evin nesesidir. Hakkınızda hayırlısı neyse o olsunBen de şuraya bir konu kondurayım
Çocuk konusunu aklımın ucuyla bile düşüneceğime ihtimal vermezdim ama geçen haftalarda aldığım ve çok içimin yandığı bir haber beni bunu düşünmeye itti. Bu kötü haber beni o kadar etkiledi ki beni geceleri uyuyamıyorum, inanılmaz içim sıkılıyor artık bitik düştüm. Bugün doktora gidip hazır sinüzitken durumu, yorgunluğumu, uyuyamadığımı anlattım ve 2 gün rapor alıp inzivaya çekildim.
3 sene bitti evliliğimizde, yaş oldu 31. Evet çocuk hiç istemedim hala da istemiyorum. Eşim de en az benim kadar istemez. Bu kafayla gidersek ömrümüzün sonuna kadar istememeye devam ederiz. Hiç çocuk ihtiyacı veya özlemi yaşamıyoruz, ailem sağ oldukça yaşamayacağımı da düşünüyorum çünkü hali hazırda olan bağlarım bana yeterli geliyor. Ama bir yandan da içim acıyarak yıllarca bir arada olamayacağımızı düşünüyorum. 45- 50 yaşıma geldiğimde, kardeşlerimin hepsi bir yere dağıldığında ve belki annem babam hayatta olmadığında ne yaparım?
Yalnız kalma korkusu ile çocuk yapmak çok bencilce bir düşünce ama yine de düşünmeden edemiyorum. Kötü zamanlarda kenetlenen aileleri gördükçe ileride hiç böyle olamayacağız, yalnız başımıza ne yaparız diyorum. Eşimle bu konuyu pek de ciddi konuşmadım, şu an için ne düşündüğümü tam olarak bilemiyorum zaten. Bir ara 50-60 yaşlarında (tabi o yaşları görürsek) ne kadar yalnız olacağımızdan bahsettim. Birimizden biri vefat ederse manevi olarak çok eksik kalırız dedim. O da ciddiye almadı tabi, git evlen dedi bana
Benim gibi hiç çocuk istemeyenlerin olduğunu biliyorum. Acaba onlar zor zamanlar geçirdiler mi, böyle zamanlarda neler yaptılar? Bu konuda inanılmaz katıyken az da olsa acaba mı demem beni şoklara uğratıyor. Bu konuda başkasının lafıyla hareket edilmez ama birilerinin de çıkıp "kaynım istemedi ve çocuk yapmadı, şu yaşında ama çok da mutlu" örneklerini vermesine ihtiyacım var.
NOT=Eşim ve ailesi konusunda yaşadığım sıkıntılar ciddi anlamda düzeldi.
Çok teşekkür ederim, bende de bir gebelik oldu ama ben sevinmedim aksine dünyam başıma yıkıldı, yani bir zerre bile sevinmedim desem yalan olmaz. Bizim de 3 sene oldu ve biz ileride bir gün yaparız demedik, hiç yapmayacağız dedik ama insan bir an düşünüyor. Şu an pişman değilim ama ya gelecekte pişman olursam diye...Koalina bdn de senin gibiyim. Çocukları sevemiyorum ve annelik konusunda korkuyorum.eşim de çok sevmez çocukları yani biz de Bi Bebek görüp oy nekadar tatlıymış bu aman aman diye hiç Bebek sevmedik. Ama mesela arkadaşların çocuğu oldukça hele kız çocuğu oldukça eşim acaba bizim olmayacak mı dedi .ilk 1,5 sene olmadı sonra kendiliğinden hiç düşünmediğim Bi zamanda hamile kaldım Bi sevinç kapladı içimizi ama kıSa sürdü dış gebelik oldu çocuğum olmadan daha sezeryan oldum eşim kendini suçladı çok üzüldü ben istedim o yüzden yaptık senin Can'ın yandı dedi.1 sene geçti aradan korunduk yasaktı .yine aklımızda olsun illa diye bişey yoktu yine hamile kaldım biz olursa olur olmazsa yapacak bişey yok diye düşünüyorduk.hamile kaldığımda yine ayrı Bi sevinç sürekli test yapmalar hergün kan testi vermeler ve nitekim dış gebelik oldu yine ve yine ameliyat oldum. Sonra kızdım kendime o kadar çocuktan uzakken içinde Bi özlem yokken neden bukadar acı çekiyorsun dedim . Ameliyattan sonra öğrendim ki bir daha çocuğum doğal yolla olmayacak tek şansım tüp bebek. Hamile kalırsam yine dış gebelik olacak bu beni üzdü yani önceden olmama ihtimali yokken bu kadar üzülmemiştim . Şimdi de ya tüp bebekte de aynı şeyleri yaşarsam diye ya çocuğumuz olmazsa diye korkuyorum .duygularım karma karışık ya gelecekte herkes çocuğuyla mutluyken onlara bakıp iç çekersem,üzülürsem. Şuan bir sorun yok sevgimizi sokak hayvanlarıyla paylaşıyoruz geziyoruz eğleniyoruz hayatımızı yaşıyoruz tamam ama ya gerçekten çocuğumuz olmazsa...
Eskiden istediğimiz Zaman yaparız şuan istemiyoruz birlikte birbirimize Zaman ayırıyoruz mutluyuz diye bakıyorduk, ama şimdi olmama ihtimali de olduğunu biliyoruz ve sanırım bu bizim fikrimizi değiştirdi. O hamilelikteki heyecan ayrı bişey .bu arada 32 yaşındayım 3 yıllık evliyim. Ameliyat yaralarım ve acıları hala üzerimde...
Ben sana kendi hayatımdan örnek vermek istedim.
İnşallah Allah sizin için en hayırlısını nasip etsin .
Tam günden yarım güne geçince nimet gibi tabi. Benim kafam yorgun bedenen sıkıntıda değilim.
Gittim ama pek bir eksik yoktu, yine de önlem olarak verdi vitamin vs ama her şey normal.
Aslında ben de severken pat pat vuruyorum, hoşuna gidiyor oynuyoruz. Ama yanlış bir şey yaptığında zaten "sen ne yaptın" demen yetiyor. Önünde sürünüyor, ezilip büzülüyor daha vurarak korkutmaya gerek yok.
Canını yakmıyor ama korkuyor hayvancağız. Benden öyle korkmuyor mesela. Yanlış bir şey yapınca şımarıyor affettirmeye çalışıyor. Eşim sen ne yaptın dese korkuyor hemen yatağına gidip sessizce bekliyor. Eşimin ağzının içine bakıyor, onu görünce heyecandan işiyor seviniyor falan. O kadar kızıp bağırıyor, ben sevip teselli ediyorum 5 dakika sonra ikimiz de çağırıyoruz, direk eşimin kucağına gidiyor
Bizimki oynadıktan sonra yapıyor, malum kaslar çalışıyor yani yapması normal, zaten daha 6 aylık. Günde 2 kere kaka yapması bile şu an iyi. Biz kalkmadan yatağından bile kalkmıyor, eşim başka köpek görmediği için üstün bir başarı bekliyor herhalde. Ben de severken haşin seviyorum ama böyle korkutmak bana göre değil.
Ben de anlamıyorum acaba böyle sert olmak mı gerekiyor. Lider olarak onu kabul ettiği çok açık ve seviyor da.O değilde köpekler cidden bir garip. Bahçede baktığımız bır köpegımız vardı. Ben daha cocuktum. Ben hep yumuşak davranırdım, otorite kurmaya uğraşmadım, hiçbişeye zorlamadım, kızmadım ona hep severdım ve oynardım, yıyecegını fılan ben verırdım güzel davranırdım ama beni babamı sevdiği kadar sevmezdi, sallamazdı. Babam gelince heyecandan deliren hayvan bana aynı tepkileri vermiyordu o geldi aklıma... Beni niye okadar sevmıyor dıye dusunuyordum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?