Bu bahsettiğim örnekteki çocuklardan birine tam olarak böyle yaklaştım. Sohbet de ettik birlikte oyunlar da oynadılar ismiyle de hitap ediyorum. Hatta az önce de yazdım, benle sohbet edip 5 dakika sonra çocuğa defol diye bağırdı. Beni görünce el falan sallar. Ama çözümü bu değil yani bu dengesizlik beni daha da korkuttu şahsen.Aradaki yaş farkları da çok aslında, ama gene de ortak oynayabilecekleri bir oyun ayarlayabilirsiniz. Birliktelik, birlikte hareket etmek ve işbirliği de getirir. Birbirlerini tanımalarını, yakınlaşmalarını sağlayabilir. İsimlerini bilmiyorsanız isimlerini öğrenmek, isimleriyle hitap etmek bile o çocuk için fark yaratabilir, bu da başka bir örnek. Çünkü o çocuğu bir birey olarak görmeye ve tanımaya istekli olduğunuz mesajını verir.
Çocuğunuza ya da bir başka çocuğa, olumsuz bir davranış sergilediğinde, tıpkı kendi çocuğunuzda yaptığınız gibi duygusunu ifade edebilirsiniz. "Sanırım seni sinirlendiren bir şey oldu" gibi. Devamında da, "böyle bağırdığında "x" neden bağırdığını anlamıyor olabilir. Bir dahaki sefere, yapmasını istemediğin şeyi söylersen hem arkadaşın üzülmez, hem de daha rahat anlaşırsınız" gibi bir açıklama yapılabilir.
Oyun sırasında, olumlu davranışlarını ve becerisini takdir edebilirsiniz. Bu da olumlu davranışları pekiştirir.
Bütün bunlar ve daha pek çok yaklaşım, bu tarz davranışları olan çocukların hayatında fark yaratacak davranışlardır. Çünkü ortada yoğun bir öfke ve görülme ihtiyacı var. O ağza alınmayacak küfürler eder, agresif davranışlar sergileyen çocuk, aslında sizin çocuğunuzdan çok daha kırılgan durumda.
Ben de @kahvetelvesi gibi düşünüyorum. Yeryüzünde karşılaşacağımız her çocuğa karşı sorumluluklarımız olduğuna inanıyorum. İhmal ya da istismara uğruyorsa çocuğun güvenliğini sağlayacak adımların atılmasına katkı sağlamak, ya da yaşadığınız olaydaki gibi bir durumda anlayışın, hoş görünün, iyiye odaklanmanın iyileştirici etkisini sunmak bence hepimizin görevi.
Eğitim ailede başlıyor, ailenin sorumluluğu. Buna sonsuz katılıyorum. Ama dış çevrenin de çok kıymetli olduğuna ve fark yarattığına tüm kalbimle inanıyorum.
Evet ben de öyle düşünüyorum artık zaten. Belki de suç bende zaten hepsi bundan büyük erken olmuş olabilir.Madem böyle düşünüyorsunuz tamam, 6 yaşından önce çıkarmayın o zaman dışarıya. Çevrenizdeki çocuklar da kötü zaten, kendini savunamayacak durumda bir çocuğa neden dışarı çıkarıp küfür işittiriyorsunuz, başka çocuklara tartaklattırıyorsunuz? Ya başka bir yere taşınacaksınız ki taşınmadan önce o yerin çocuklarını nasıl gözlemlersiniz bilmiyorum, ya da evde tutacaksınız çocuğu. Başka bir yolu görünmüyor bu durumda.
Ne kadar güzel yazmışsınız, ütopik bir dünyadan kısa bir kesit. Ah hanımefendi, dünya böyle bir yer olsa keşke ama değil ki. Kimse başkasının çocuğuyla bu kadar ilgilenmez, millet kendi çocuğuna zor bakıyor.Aradaki yaş farkları da çok aslında, ama gene de ortak oynayabilecekleri bir oyun ayarlayabilirsiniz. Birliktelik, birlikte hareket etmek ve işbirliği de getirir. Birbirlerini tanımalarını, yakınlaşmalarını sağlayabilir. İsimlerini bilmiyorsanız isimlerini öğrenmek, isimleriyle hitap etmek bile o çocuk için fark yaratabilir, bu da başka bir örnek. Çünkü o çocuğu bir birey olarak görmeye ve tanımaya istekli olduğunuz mesajını verir.
Çocuğunuza ya da bir başka çocuğa, olumsuz bir davranış sergilediğinde, tıpkı kendi çocuğunuzda yaptığınız gibi duygusunu ifade edebilirsiniz. "Sanırım seni sinirlendiren bir şey oldu" gibi. Devamında da, "böyle bağırdığında "x" neden bağırdığını anlamıyor olabilir. Bir dahaki sefere, yapmasını istemediğin şeyi söylersen hem arkadaşın üzülmez, hem de daha rahat anlaşırsınız" gibi bir açıklama yapılabilir.
Oyun sırasında, olumlu davranışlarını ve becerisini takdir edebilirsiniz. Bu da olumlu davranışları pekiştirir.
Bütün bunlar ve daha pek çok yaklaşım, bu tarz davranışları olan çocukların hayatında fark yaratacak davranışlardır. Çünkü ortada yoğun bir öfke ve görülme ihtiyacı var. O ağza alınmayacak küfürler eder, agresif davranışlar sergileyen çocuk, aslında sizin çocuğunuzdan çok daha kırılgan durumda.
Ben de @kahvetelvesi gibi düşünüyorum. Yeryüzünde karşılaşacağımız her çocuğa karşı sorumluluklarımız olduğuna inanıyorum. İhmal ya da istismara uğruyorsa çocuğun güvenliğini sağlayacak adımların atılmasına katkı sağlamak, ya da yaşadığınız olaydaki gibi bir durumda anlayışın, hoş görünün, iyiye odaklanmanın iyileştirici etkisini sunmak bence hepimizin görevi.
Eğitim ailede başlıyor, ailenin sorumluluğu. Buna sonsuz katılıyorum. Ama dış çevrenin de çok kıymetli olduğuna ve fark yarattığına tüm kalbimle inanıyorum.
Büyük küçük olması ile ilgili değil sanırım kreşe yollamadiniz henüz orda yaşayacaklarıniz yanında bunlar fragman kalacak, siz sürekli kreş sınıf değiştirmenize bir kactane şiddet eğiliminde çocuk olacak ve benim ki gibi öfkesini orda kusmadigi için evde size ve eşyalara karşı kusacak umarım siz bir çözüm yolu bulursunuz ben henüz bulamadimEvet ben de öyle düşünüyorum artık zaten. Belki de suç bende zaten hepsi bundan büyük erken olmuş olabilir.
Benim oğlum da var , şu anda 14 yaşında ama onda da parkta çok yaşamadık bu tarz şeylerSizin adınıza çok sevindim. Ben de buraya iyi olduğunu düşünerek gelmiştim ama bilemiyosunuz işte. Apartmanda yaşarken en azından rastgele parka çıkıyoduk böyle şeyler olmuyodu. Ama kız çocuğu da gerçekten başka. Ben burdaki kız çocuklarının da hiç birbirine vurduğunu görmüyorum. Erkekler kedi köpek gibi bi anda boğuşmaya başlıyo maalesef.
Bende sitede oturuyorum ve evet çocukların büyük bir cogunlugu tam olarak boye,kızım yaşça küçük çoğundan ve bu yaşananların çoğunu yaşadım ,ben çözümü otoriter olmakta buldum ,bazı günler sert bir üslupta uyarıp kizarken bazı günler kızıma çikolata verdim dagitsin diye ,evet çocuklar zorba ve kötü gercekten boş bırakmaya gelmiyor ,gittiğiniz yerde de aynı şeylerle karşılaşırsınız ,tavsiyem oglunuza kendini savunmayı ,küfür edenlerin aptal olduklarını ve aptallarla konuşmanın çok aptalca olduğunu(kızıma böyle asiladigim için biri küfür ederse iğrenç sen aptalsın diyip yanından uzaklaşıyor:)), biri sana vurursa sende ona vur yaklaşımını öğretmeniz.Arkadaşlar selam,
Bugüne kadar öyle etrafımda akrabamın çocuğu komşu çocuğu falan olmadı. O yüzden yeni nesli daha yeni yeni çocuğum sayesinde tanıyorum. Ve her gün dehşete düşmekten ve çocuğumu nasıl büyütebileceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Oğlum 4,5 yaşında, Ankara’nın oldukça merkezi yerlerinden birinde sitede oturuyorum. Yeni yeni dışarı çıkıyor arkadaşı falan oluyor. Gözlemlerime göre maalesef çocukların en az yarısı normal değil. Az önce dışardan eve geldim çocuk 1 saat oynadı bu sırada yaşananlar: çocuğuma durduk yere yanından geçerken küfür eden doktor ana baba çocuğu, şu meşhur dadı programında terör estiren sorunlu erkek çocuğu (çocuğumun suratına top attı ve annesine vurdu, diğer çocuklara da fiziksel zarar verdi), ben parka gidiyorum diyen çocuğuma napalım defol git diye bağıran 8-10 yaşlarındaki çocuk gibi tiplerle karşılaştım. Yani bu çocuklar maalesef artık öyle arsız olmuşlar ki sizin çocuğunuzun yanında olmanızdan hatta kendi ana babasından bile çekinmiyorlar ve sayıca böyleleri hiç de az değil. Bunların ağzının payını versem de çekineceklerini sanmıyorum çocuğu dövecek de değilim. Oğlum şu an pek bir şey anlamıyor ama yarın anladığında bunlarla nasıl baş edecek. Yazık kendi de sürekli oynayalım diye hepsinin peşinde koşan bir tip. Yani çocuğun ruh hastası olur mu derdim olurmuş görüyorum yaz başından beri. Ne zaman başından ayrılsam çocuğun biri saldırıyor. Şimdi bilmediğim için soruyorum, benim yaşadığım yerde mi sorun var yoksa artık çocuklar gerçekten bu kadar zorba ve kötü mü. Çünkü taşınmayı düşünüyorum taşınınca bir şey değişmeyecekse anlamsız. Siz böyle olaylarla nasıl baş ediyosunuz. Bana lütfen tecrübesi olan hanımlar bi fikir verip yol gösterebilir mi.
Doğru bildiniz ilk kreş senesi olacak. Valla artık napim bunlara gücü yetmiyo bari kendini savunmaya ordan başlasın sözde buranın en iyi kreşine gidecek artık umarım bunları yaşamam.Büyük küçük olması ile ilgili değil sanırım kreşe yollamadiniz henüz orda yaşayacaklarıniz yanında bunlar fragman kalacak, siz sürekli kreş sınıf değiştirmenize bir kactane şiddet eğiliminde çocuk olacak ve benim ki gibi öfkesini orda kusmadigi için evde size ve eşyalara karşı kusacak umarım siz bir çözüm yolu bulursunuz ben henüz bulamadim
Gerçekten bunu yapmıyorsunuz değil mi, ben yaşadığımız olaylardan sonra eve gelip saatlerce onun ne hissettiğini ve bunu onun bir başkasına yapması halinde karşısındakini de böyle hissedecegini anlatıyorum , bence pek doğru bir yol degilBende sitede oturuyorum ve evet çocukların büyük bir cogunlugu tam olarak boye,kızım yaşça küçük çoğundan ve bu yaşananların çoğunu yaşadım ,ben çözümü otoriter olmakta buldum ,bazı günler sert bir üslupta uyarıp kizarken bazı günler kızıma çikolata verdim dagitsin diye ,evet çocuklar zorba ve kötü gercekten boş bırakmaya gelmiyor ,gittiğiniz yerde de aynı şeylerle karşılaşırsınız ,tavsiyem oglunuza kendini savunmayı ,küfür edenlerin aptal olduklarını ve aptallarla konuşmanın çok aptalca olduğunu(kızıma böyle asiladigim için biri küfür ederse iğrenç sen aptalsın diyip yanından uzaklaşıyor:)), biri sana vurursa sende ona vur yaklaşımını öğretmeniz.
:)) Bence dönemin şartlarına uyum sağlamalısınız , nitekim sizin tutumunuzda olduğum dönemlerde kızım gelip bana ama benim duygularımı önemsemiyorlar annecim diye ağlıyorduGerçekten bunu yapmıyorsunuz değil mi, ben yaşadığımız olaylardan sonra eve gelip saatlerce onun ne hissettiğini ve bunu onun bir başkasına yapması halinde karşısındakini de böyle hissedecegini anlatıyorum , bence pek doğru bir yol degil
Ben özel ve güzel bir kreşe yolluyorum güya elit aile çocukları , kızın oyuncağı tepip senide böyle ezerim demesine babası oyuncak kırılır kızım tepkisi vermesi bendeki olguyu değiştirdi eğitilmiş ailelerde büyümüş yada buyuymemis onmli değil ilgi onmli olan bence, bir diğeri dediğim gibi kızım şu an öfkesini bana kusuyor eşyalara sürekli bir ağlama hali içinde umarım siz bunları yasamazsinizDoğru bildiniz ilk kreş senesi olacak. Valla artık napim bunlara gücü yetmiyo bari kendini savunmaya ordan başlasın sözde buranın en iyi kreşine gidecek artık umarım bunları yaşamam.
Ben bunun eğitimle çok alakalı olduğunu düşünmüyorum. Bence sizinki büyük oranda şans. Bu devirde bu ülkede sadece böyle insanların olduğu bir yer bulabilmek çok ütopik geliyor bana.Benim oğlum da var , şu anda 14 yaşında ama onda da parkta çok yaşamadık bu tarz şeyler
Bir de bizim site baya büyük ve inanılmaz çok cocuk var , kız erkek karışık oynuyorlar ancak oturanların büyük kısmı üniversitede öğretim görevlisi, herkes birbirine saygili , mesela binamız da çok sessiz , hiçbir komşunun gürültüsünü duymuyoruz , asansörde, otoparkta vs insanlar birbirini tanıması da selam verip hal hatır soruyor
Çocuklar ailelerinin yansıması, düzgün insanların yaşadığı bir site bulabilirseniz çocukları da düzgün olur
Bilemiyorum ilk çocuk benimde şu an evde bana karşı büyük tepkiler gösteriyor, hatta ben sana böyle yapacaksın diyorim yapmazsan tabikide döverim diyor , ben yine de saatlerce aynı şeyi konuşuyorum bunun ne kadar kötü olduğundan bahsediyorum:)) Bence dönemin şartlarına uyum sağlamalısınız , nitekim sizin tutumunuzda olduğum dönemlerde kızım gelip bana ama benim duygularımı önemsemiyorlar annecim diye ağlıyordu
anne babanin yaninda kufur eden cocuga anne babasi hic bir tepki vermiyorsa, o aileyle gorusmeyi keserim. cocuktur, kotu bir sey soyleyebilir, ya da vurabilir ama ailesinin en azindan sozlu uyarmasi gerek. begendiginiz aileleri bulacaksiniz mecbur.Arkadaşlar selam,
Bugüne kadar öyle etrafımda akrabamın çocuğu komşu çocuğu falan olmadı. O yüzden yeni nesli daha yeni yeni çocuğum sayesinde tanıyorum. Ve her gün dehşete düşmekten ve çocuğumu nasıl büyütebileceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Oğlum 4,5 yaşında, Ankara’nın oldukça merkezi yerlerinden birinde sitede oturuyorum. Yeni yeni dışarı çıkıyor arkadaşı falan oluyor. Gözlemlerime göre maalesef çocukların en az yarısı normal değil. Az önce dışardan eve geldim çocuk 1 saat oynadı bu sırada yaşananlar: çocuğuma durduk yere yanından geçerken küfür eden doktor ana baba çocuğu, şu meşhur dadı programında terör estiren sorunlu erkek çocuğu (çocuğumun suratına top attı ve annesine vurdu, diğer çocuklara da fiziksel zarar verdi), ben parka gidiyorum diyen çocuğuma napalım defol git diye bağıran 8-10 yaşlarındaki çocuk gibi tiplerle karşılaştım. Yani bu çocuklar maalesef artık öyle arsız olmuşlar ki sizin çocuğunuzun yanında olmanızdan hatta kendi ana babasından bile çekinmiyorlar ve sayıca böyleleri hiç de az değil. Bunların ağzının payını versem de çekineceklerini sanmıyorum çocuğu dövecek de değilim. Oğlum şu an pek bir şey anlamıyor ama yarın anladığında bunlarla nasıl baş edecek. Yazık kendi de sürekli oynayalım diye hepsinin peşinde koşan bir tip. Yani çocuğun ruh hastası olur mu derdim olurmuş görüyorum yaz başından beri. Ne zaman başından ayrılsam çocuğun biri saldırıyor. Şimdi bilmediğim için soruyorum, benim yaşadığım yerde mi sorun var yoksa artık çocuklar gerçekten bu kadar zorba ve kötü mü. Çünkü taşınmayı düşünüyorum taşınınca bir şey değişmeyecekse anlamsız. Siz böyle olaylarla nasıl baş ediyosunuz. Bana lütfen tecrübesi olan hanımlar bi fikir verip yol gösterebilir mi.
Merhaba, araları 9 yaş olan 2 çocuğum var büyük çocuğum 5 yaşına gelene kadar oturduğumuz siteye 2. Çocuğum doğunca geri taşındık. Büyük kızım engelli ve küçükken aileleri ile dalga geçen çocuklar olmuştu. Oğlumla şu an parkta oynarken çocukların daha anlayışlı ve saygılı olduğunu görüyorum. Kendi aralarında oynarken küfür eden de var ama büyükler olunca etmiyorlar. Oğlum zaten 2 yaşında olduğu için tek çıkarmıyorum ama 2 sene sonra baya küfür öğrenmesinden endişe duyuyorum. Kızıma ise çok güzel davranıyor hepsi; salıncakta sıra vermeler, elini tutup dengede yürümesine yardım etmeler, abur cubur paylaşmalar vb. Hatta küçükler o neden öyle diye sorduklarında benden önce açıklıyorlar. Ona güzel davranmalıyız filan diye. Ama sokaktaki parka gittiğimizde dediğiniz gibi çocuklar ve aileler görüyorum. Site içinde sanırım herkes ailesine şikayet gidebileceğini düşünüyor ve dikkatli ama sokakta kim kime dum duma. Aileler bile kavga ediyor salınvak yüzündenArkadaşlar selam,
Bugüne kadar öyle etrafımda akrabamın çocuğu komşu çocuğu falan olmadı. O yüzden yeni nesli daha yeni yeni çocuğum sayesinde tanıyorum. Ve her gün dehşete düşmekten ve çocuğumu nasıl büyütebileceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Oğlum 4,5 yaşında, Ankara’nın oldukça merkezi yerlerinden birinde sitede oturuyorum. Yeni yeni dışarı çıkıyor arkadaşı falan oluyor. Gözlemlerime göre maalesef çocukların en az yarısı normal değil. Az önce dışardan eve geldim çocuk 1 saat oynadı bu sırada yaşananlar: çocuğuma durduk yere yanından geçerken küfür eden doktor ana baba çocuğu, şu meşhur dadı programında terör estiren sorunlu erkek çocuğu (çocuğumun suratına top attı ve annesine vurdu, diğer çocuklara da fiziksel zarar verdi), ben parka gidiyorum diyen çocuğuma napalım defol git diye bağıran 8-10 yaşlarındaki çocuk gibi tiplerle karşılaştım. Yani bu çocuklar maalesef artık öyle arsız olmuşlar ki sizin çocuğunuzun yanında olmanızdan hatta kendi ana babasından bile çekinmiyorlar ve sayıca böyleleri hiç de az değil. Bunların ağzının payını versem de çekineceklerini sanmıyorum çocuğu dövecek de değilim. Oğlum şu an pek bir şey anlamıyor ama yarın anladığında bunlarla nasıl baş edecek. Yazık kendi de sürekli oynayalım diye hepsinin peşinde koşan bir tip. Yani çocuğun ruh hastası olur mu derdim olurmuş görüyorum yaz başından beri. Ne zaman başından ayrılsam çocuğun biri saldırıyor. Şimdi bilmediğim için soruyorum, benim yaşadığım yerde mi sorun var yoksa artık çocuklar gerçekten bu kadar zorba ve kötü mü. Çünkü taşınmayı düşünüyorum taşınınca bir şey değişmeyecekse anlamsız. Siz böyle olaylarla nasıl baş ediyosunuz. Bana lütfen tecrübesi olan hanımlar bi fikir verip yol gösterebilir mi.
Benimde ilk çocuğum ,bir dönem bende sürekli kötü olduğunu anlatıyordum ,sonra baktım ki kimse çocuğunu benim yaptığım gibi uyarmiyor sıkmıyor salıyor ortaya oh dyaak yiyende kötü söz isitenden benim çocuğum oluyor ve aileler müdahale etmiyor duygusal olarka ben ve kızım yipraniyoruz,dedim bu böyle olmaz algı şeklini değiştirdim ,kızıma bu durumları asiladigimdan beri daha ozgur ,tabi çocuk bu bazen dengeyi sağlayamıyor karşı taraf vurmadanda vurabiliyor ama o zamanda özür dilemesi gerektiğini biliyor ,bence naif çocuk yetiştirmeye çalışmak suanki dönemde inanın çok zor biraz salin yavrunuzuBilemiyorum ilk çocuk benimde şu an evde bana karşı büyük tepkiler gösteriyor, hatta ben sana böyle yapacaksın diyorim yapmazsan tabikide döverim diyor , ben yine de saatlerce aynı şeyi konuşuyorum bunun ne kadar kötü olduğundan bahsediyorum
Bilemiyorum ilk çocuk benimde şu an evde bana karşı büyük tepkiler gösteriyor, hatta ben sana böyle yapacaksın diyorim yapmazsan tabikide döverim diyor , ben yine de saatlerce aynı şeyi konuşuyorum bunun ne kadar kötü olduğundan bahsediyorum
Yaşadığımız dünyayı ne şekilde yaşayacağımız da bir tercih değil mi? Bu kadar hoşgörüsüz, tahammülsüz ve bencil bir yapılanma da (bu konudan bağımsız söylüyorum) etkileşimle oluşan bir sonuç. Ütopik olarak gördüğünüz şey, sizin koyduğunuz sınırlar bana göre.Ne kadar güzel yazmışsınız, ütopik bir dünyadan kısa bir kesit. Ah hanımefendi, dünya böyle bir yer olsa keşke ama değil ki. Kimse başkasının çocuğuyla bu kadar ilgilenmez, millet kendi çocuğuna zor bakıyor.
Sizin oturdugunuz yerde problem var sanirim benim oglumda 5.5 yasinda sitede oturuyoruz normal isci ev hanimi arkadaslarimiz da var cocuklari cok duzgunler oyle terbiyesizlikleri yok ama cocuk bunlar tabi arada itisip kakisma oluyor kavga ediyorlar mudahale ediyoruz dediginiz gibi seyler olmuyor ama. Ayrica bence annesi babasi varkende cocugunuza siddet uygulayana mudahale edin cocuk olsa bile cunku cocuklar anne babadan cok korkmaz ama disardan biri yaptiginin yanlis oldugunu soylerse demekki boyle yaparsam insanlar bana kizar diye yapmiyorlar bidaha. Cocugunuzu ezdirmeyin yaramaz cocuklarina insanlar sahip ciksin. Ben boyle durumlarda hemen mudahale ederim. Bu cocuklar da toplumdan tepki gore gore yaptiklarinin yanlis oldugunu anlarlarArkadaşlar selam,
Bugüne kadar öyle etrafımda akrabamın çocuğu komşu çocuğu falan olmadı. O yüzden yeni nesli daha yeni yeni çocuğum sayesinde tanıyorum. Ve her gün dehşete düşmekten ve çocuğumu nasıl büyütebileceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Oğlum 4,5 yaşında, Ankara’nın oldukça merkezi yerlerinden birinde sitede oturuyorum. Yeni yeni dışarı çıkıyor arkadaşı falan oluyor. Gözlemlerime göre maalesef çocukların en az yarısı normal değil. Az önce dışardan eve geldim çocuk 1 saat oynadı bu sırada yaşananlar: çocuğuma durduk yere yanından geçerken küfür eden doktor ana baba çocuğu, şu meşhur dadı programında terör estiren sorunlu erkek çocuğu (çocuğumun suratına top attı ve annesine vurdu, diğer çocuklara da fiziksel zarar verdi), ben parka gidiyorum diyen çocuğuma napalım defol git diye bağıran 8-10 yaşlarındaki çocuk gibi tiplerle karşılaştım. Yani bu çocuklar maalesef artık öyle arsız olmuşlar ki sizin çocuğunuzun yanında olmanızdan hatta kendi ana babasından bile çekinmiyorlar ve sayıca böyleleri hiç de az değil. Bunların ağzının payını versem de çekineceklerini sanmıyorum çocuğu dövecek de değilim. Oğlum şu an pek bir şey anlamıyor ama yarın anladığında bunlarla nasıl baş edecek. Yazık kendi de sürekli oynayalım diye hepsinin peşinde koşan bir tip. Yani çocuğun ruh hastası olur mu derdim olurmuş görüyorum yaz başından beri. Ne zaman başından ayrılsam çocuğun biri saldırıyor. Şimdi bilmediğim için soruyorum, benim yaşadığım yerde mi sorun var yoksa artık çocuklar gerçekten bu kadar zorba ve kötü mü. Çünkü taşınmayı düşünüyorum taşınınca bir şey değişmeyecekse anlamsız. Siz böyle olaylarla nasıl baş ediyosunuz. Bana lütfen tecrübesi olan hanımlar bi fikir verip yol gösterebilir mi.
Ne şekilde yaşayacağımız sadece bizim tercihimiz mi? Veya şöyle sorayım, diğer tüm insanlar bizim tercih ettiğimiz yaşama göre mi şekilleniyor? Eğer böyle düşünüyorsanız, ütopik düşünceleri olan iyi niyetli bir insan yerine hayata kendi penceresinden bakıp herkesi de o pencerenin içine sığdırmaya çalışan saf bir insan olursunuz.Yaşadığımız dünyayı ne şekilde yaşayacağımız da bir tercih değil mi? Bu kadar hoşgörüsüz, tahammülsüz ve bencil bir yapılanma da (bu konudan bağımsız söylüyorum) etkileşimle oluşan bir sonuç. Ütopik olarak gördüğünüz şey, sizin koyduğunuz sınırlar bana göre.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?