Çocuklara gıcık oluyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Şimdi ben de 2 ve 3. Çocuğu arka arkaya istiyorum :)) birlikte büyüsün gitsinle ohh miss.. oğlum bir fikir sunuyor mesela ya da bir konu hakkında akıl yürütüyor bayılıyorum. Ama biraz kuralcı bir anne olabilirim. Anaç olan kız kardeşim hayatında çocuğu öncelikli tutar hep. Hatta bugün kahvaltıya gittik çocuk arabada uyuyakaldı diye arabada yarım saat arabada çocuğu bekledi. Ben aslaaaa asla asla yapamam. Onu hep kendime uydurdum. Ha hastadır ayrı ama normal şartlarda bu duruma uyum saglayacaksin oğlum modunda oldum. Bilemiyorum halimden memnunum :)) şükür aklı başında gittiği yerde sözümü dinleyen benim de sözüne fikrine çok kıymet verdiğim bir çocuğum oldu. Bazen aşırı sevmek çocuklara zarar veriyor. Disiplin sorunu ortaya çıkıyor. Benim çocuktaki yaramazlık kimsede yok ama kendine hareketli kimseye ve kimsenin esyasina zarar verme durumu yok sukur. Gözüm de hep üstündedir...
Bence sizin yaptığınız daha doğru. Çocuğu bile hayatın merkezine koymak yanlış. Merkeze koymayanlar kötü anne de olmuyor asla, hatta çocuğu daha bağımsız bir birey olarak yetiştiriyorlar.
 
Benim annem de böyle hele çirkin çocuğu hiç sevmez çocuklara öyle bi yakınlığı yok alıp çok fazla sevmez bile . Bizi yetiştirirken çok sevdi ama çokta dövdü. Kendi çocuğunu elbette çok seversin ama psikolojin böyleyken maalesef senin de çocuğunu dövecek olabilmen ihtimali geliyor aklıma . Bir psikoloğa gitmeni öneririm .
Ben de konu sahibi gibiyim ama 5 yaşındaki oğluma asla ama asla vurmadım vurmam... Annenize has bir ozellikmis bence. Ya da dönemsel bir durum. Sonuçta bir zamanlar ülkemizde çocuk terbiyesi dayakla eşmiş.
 
Ben de gıcık olurdum, hala olurum. Bütün çocukları şımarık ağlayan söz dinlemeyen olarak genellemiştim çünkü çevremde bu çocuklar çoğunluktaydı hatta nerdeyse hepsi böyleydi. Ben nasıl bakar büyütürüm derken 2 oğlum var şimdi. 3. Bebeğim yolda. Eğer gerçekten tutarlı ve kararlı olursanız çocuk yetiştirmek öyle çok da zor değil bu biraz da sizin elinizde. Inanın kolay olan boşvermek. Yani korkunuz bu mu yanlış mı anladım?
Yok doğru anlamışsınız genelde ağlayan ve şımarık çocuklara gıcık oluyorum zaten :)
 
ben de sevmiyorum çocuğum olsun istemiyorum. allah benden alsın çocuk isteyenlere versin diye dua ediyorum hep.
Ay deme deme insanın kendi çocuğu çok başka oluyor. Sonra Allah korusun arar bulamazsın... Duamızı güzel yapmak lazım..
 
Aynı ben.
Hayat tabi ki kendini bana tersten göstermeliydi ki yerinde duramayan bir erkek evlat sahibi oldum :KK70:
Şimdi o söylediklerimin karşı tarafındayım ve birileri de bana söyleniyor ve acıyarak bakıyor.
Tek tesellim onların da zamanı gelecek :KK70: :KK70:
Sizin konunuzu baştan sona, her yorumunu okudum. Hamilelik haberiniz, çocuk doğunca alışamama süreci hepsini sanki kendim yaşıyormuş gibi okumuştum 😊
 
Ben de konu sahibi gibiyim ama 5 yaşındaki oğluma asla ama asla vurmadım vurmam... Annenize has bir ozellikmis bence. Ya da dönemsel bir durum. Sonuçta bir zamanlar ülkemizde çocuk terbiyesi dayakla eşmiş.
Zaten kesin döversin demedim dövecek olma ihtimali dedim . Tabiki herkes aynı süreçlerden geçmiyor ama bu durumda psikolojik bir rahatsızlık geçmişe dair mutlaka bi travması olması gerek ki kardeşine bile biraz büyüyünce ilgisini kesmiş bu normal değil
 
Bu hissiyatlar içindeyken iyi cesaret hamile kalmanız.

Bence iyi eğitilmemiş şımarık çocuklara gıcık oluyorsunuz. Siz güzelce eğitirsiniz inşallah seversiniz de çocuğunuzu.
 
Benim annem de böyle hele çirkin çocuğu hiç sevmez çocuklara öyle bi yakınlığı yok alıp çok fazla sevmez bile . Bizi yetiştirirken çok sevdi ama çokta dövdü. Kendi çocuğunu elbette çok seversin ama psikolojin böyleyken maalesef senin de çocuğunu dövecek olabilmen ihtimali geliyor aklıma . Bir psikoloğa gitmeni öneririm .

Hamile bir kadına saçma sapan çıkarımlarla bu şekilde yorum yapmanızı kınıyorum. Ne alaka dövmekle bi de psikologa git demis iyi ki öğrendiniz psikologu
 
Kendi çocuğuna bencede daha farklı hissedersin çünkü ona sen terbiye vereceksin. İstediğin gibi yetiştirmeye çalışacaksın. Doğal olarak o saldım çayıra mevlam kayıra diyen annalerin cocuklari gibi olmucak senin çocuğun ☺️. Ben çok anaç biriyimdir, çocuklarımın arkadaşlarından keşke annem sen olsaydın cümlesini duydum ki o çocuklardan hepsini demiyorum bak bazılarını en az evlatlarım kadar severim ki. Bize yatıya geldiklerinde kocamı yataktan gönderip hep beraber uyumuşlugumuz da var yani. Ama sevmediklerim de var içlerinde ama neden onları sevmediğimi biliyorum (anne ve babasına gıcık oluyorum). Yani herkese kanatlarini açamazsın. Kimisi bir başka kalbine işler ☺️
 
Benim annem de böyle hele çirkin çocuğu hiç sevmez çocuklara öyle bi yakınlığı yok alıp çok fazla sevmez bile . Bizi yetiştirirken çok sevdi ama çokta dövdü. Kendi çocuğunu elbette çok seversin ama psikolojin böyleyken maalesef senin de çocuğunu dövecek olabilmen ihtimali geliyor aklıma . Bir psikoloğa gitmeni öneririm .
Çocuk ya da başka birini dövmek, şiddet uygulamak bambaşka bir boyut. Bunu kendim için de kabul edemem çünkü çok saldırgan bir kedim var. Bazen öyle bir ısırır ki canım aşırı yanar ona bile can havliyle bir şey yapmışlığım yoktur. En fazla bağırırım refleks olarak, sonra pişman olup sarılırım gidip. O yüzden özellikle savunmasız canlılar ki çocuk da öyle, şiddet uygulayacak biri değilim.
 
Hamile bir kadına saçma sapan çıkarımlarla bu şekilde yorum yapmanızı kınıyorum. Ne alaka dövmekle bi de psikologa git demis iyi ki öğrendiniz psikologu
Beni azarlar gibi konuşma haddini size kim verdi acaba ? Okuduğunuzu anlamama gibi bir sorununuz var sanırım sizlerin kesin döversin sende demedim ama böyle bir ihtimal var . Ve cevremde çok gördüm bu konu yüzünden psikologa giden bir şeyi yaşadık gördük az çok biliyoruz ki yorum yapıyoruz buraya yoksa her konu basligi altında bir yorumum olurdu . Bende bu tavrinizdan dolayı sizi kınıyorum .
 
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
ya çok tatlı:anneadayı::anneadayı::emir_bebek: kendimi gördüm sende.tamamen aynı düşüncedeyim.gerçi benim şu an çocuğum/kocam/adayım/aday adayım ya da aday adayı adayım bile yok.Ama ilerisi için ola ki bir ihtimal evlenir de çocuk yaparsam diye bunu ben de düşünürüm ara ara.yalnız değilsin düşüncelerinde.
 
Hanımefendi cevap vermişti buna zaten olabilirler ne alaka ben kendi cocugumla iletisimim acısından sordum diye. Biri cocugunuza gıcık oluyo diye sinirlenmek çok saçma değil mi?
Bütün cevapları okumak zorunda mıyım? Siz konu sahibi misiniz? Fikrimi yazarken herkesten onay almam mı gerekiyor?
Çocuklarıma gıcık olan yok ayrıca 😊
 
Bende aynı sizin gibiyim başkalarının çocuklarını sevmiyorum içimden gelmiyor sevemiyorum bazıları çocuk görünce dayanamaz ben öyle değilim ama kendi çocuğunuz olunca seversiniz hiç çocuk sevmeme rağmen abimin kızlarını çok seviyorum.
 
Çocukları sevmiyorum Ay çocuğun olursa anlarsın kafasını da anlayamıyorum. Çünkü anne olmak için ölüp bitenler olduğu ben gibi asla çocuk istemeyenlerde mevcut. Bazen öyle saçma durumlarla karşılaşıyorum ki boynuma "çocuğunuz sadece sizi sevimli geliyor" diye yazı asasım geliyor. Geçenlerde tıklım,tıklım dolu metroda bi çocuk çantama asılıyordu,anası olacakta ay çok sevimli der gibi bana bakıyordu. Gözümü kadın bi belerttim anında çocuğunun eline sahip çıktı.
 
Beni azarlar gibi konuşma haddini size kim verdi acaba ? Okuduğunuzu anlamama gibi bir sorununuz var sanırım sizlerin kesin döversin sende demedim ama böyle bir ihtimal var . Ve cevremde çok gördüm bu konu yüzünden psikologa giden bir şeyi yaşadık gördük az çok biliyoruz ki yorum yapıyoruz buraya yoksa her konu basligi altında bir yorumum olurdu . Bende bu tavrinizdan dolayı sizi kınıyorum .

Az çok biliyoruzlarla hamile bir kadına bu şekilde cevap vermeniz çok büyük düşüncesizlik.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X