• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuklara gıcık oluyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Cocuklara gıcık olmuyorsun. Yaramaz, simarik ve aglayarak her istediğini yaptiran cocuklara gıcık oluyorsun. Bu da onlari yetistiren anneler yüzünden boyle oluyor aslinda. Yani senin çocuğunda boyle olacak diye bir durum yok. Tamamen senin yetistirme tarzina bagli.

Oyle oyle aman aman bir cocuk sevgim yok benim de ama bazi cocuklara kanim kaynıyor. Onun disinda her cocuga sevgi gösterisinde bulunmak zorunda hissetmiyorum kendimi.
 
Cocuklar konusunda ve kediye karsi davranislarimiz konusunda cok benziyoruz. Ben kedime karsi nasilsam dogan kizima karsi da ayni oldum. Siz zaten suan kendinizi kedinizin annesi gibi hissediyorsunuzdur. Sizin annelik modeliniz o yani. Hic endiselenmeyin korktugunuz gibi olmuyor bizzat tecrube ettim

Benim de kedim var asiri ustune düşüyorum ve şimartiyorum ister istemez, dolayisiyla asla kural ögrenemedi, koltuklari ve perdeleri yirtmama, kucuk esyalari masadan ittirmemek, yemek masasina cikmamak gibi basit seyleri asla ogretemedim.
Kedi beni asla dinlemiyor, eşimi dinliyor ama esim kediye kizinca ben de eşime kiziyorum kediye kizma diye ve kedi yine bildigini okuyor. 😂😂😂


Kediye karsi olan davranislarim gibi annelik yapacaksam iyi ki cocuk yapmiyormuşum tam bir canavar cikarmiş benden. En nefret ettigim cocuk tipi de boyle simarik olanlar oysa 🙄
 
Bende genel olarak çocuk sevmem ama çocuğuna göre değişiyor da aslında.
Mesela görümcemin oğlunu canıma katasım geliyor ama dayımın oğlunu başka eve yollayasım geliyor. 😀 Kucağımda çocuk tutabilme sürem tam olarak 43 saniye , ölçtük. 😀
Ama kendi çocuğumu seveceğimi tahmin ediyorum. Benim annem de çocuk sevmezmiş hatta misafir çocuklarını kenara kıstırıp yaramazlık yapmayın diye gizlice azarlarmış. 😀 Biz doğduktan sonra tüm çocukları, kedi köpek yavrularını sevmiş. Benim referansım bu. 😀 Ha bi de diyorum ki, kedimi çok seviyorum; çocuğumu kimbilir nasıl çok severim ama herkesin kedisini sevmiyorum demekki kendinin olunca çok seviliyor. Böyle böyle kendimi alıştırıyorum. 😀😀
 
Madem çocuk sevmiyorsunuz o zaman niye çocuk yaptınız. Yazık değil mi o çocuğa. Hamile kalmak zorundamıydınız sanki.
Çünkü birçok insan kendi çocuğuna böyle olmazsın diyor yukarıda da çok kişi yazmış ben de sevmem ama kendiminkini seviyorum diye. Ben de bu tip yorumları merak ediyordum. Çocuğa yazık vah vah durumu yok şu anda ayrıca belki de mükemmel bir anne olurum bilemiyorum her çocuk seven de iyi anne olmuyor sonuçta.
 
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Yok kesinlikle kendi çocuğuna çok farklı oluyor insan, bizde 4 aydır öyle oldu en azından, hiç olumsuz düşünmeyin o yüzden bence👍
 
Benim çocuk sevgimin altında merhamet yatıyor.Yani ben de öyle şapur şupur sevip saatlerce oyun oynamam ama göz göze geldiğimizde gulumserim,saçını oksarim,mahsun gördüğümde mutlu etmeye calisirim.
Hele anne olduktan sonra hiç kıyamıyorum çocuklara...İnsan başka bir çocuğu kendi çocuğu gibi sevemez elbette ama "sadece kendi çocuğumu seviyorum, ötekilere gıcık oluyorum" kafasini da hiç bir zaman anlayamayacağım.
 
Bende genel olarak çocuk sevmem ama çocuğuna göre değişiyor da aslında.
Mesela görümcemin oğlunu canıma katasım geliyor ama dayımın oğlunu başka eve yollayasım geliyor. 😀 Kucağımda çocuk tutabilme sürem tam olarak 43 saniye , ölçtük. 😀
Ama kendi çocuğumu seveceğimi tahmin ediyorum. Benim annem de çocuk sevmezmiş hatta misafir çocuklarını kenara kıstırıp yaramazlık yapmayın diye gizlice azarlarmış. 😀 Biz doğduktan sonra tüm çocukları, kedi köpek yavrularını sevmiş. Benim referansım bu. 😀 Ha bi de diyorum ki, kedimi çok seviyorum; çocuğumu kimbilir nasıl çok severim ama herkesin kedisini sevmiyorum demekki kendinin olunca çok seviliyor. Böyle böyle kendimi alıştırıyorum. 😀😀
Ben de sizin gibiyim kedimi çok seviyorum, şefkat gösteriyorum baya ve sabırlıyım ona karşı. O yüzden bebeğime de öyle olabilirim diye umut ediyorum :)
 
Zaten genel olarak da sabırsız bir insanım. Ama şöyle olumlu bir şey var, kedime karşı aşırı sabırlıyım. Çocuğum gibi oldu artık, kızsam bile en fazla söylenirim iki dk sonra sarılırım gidip. Çocuğuma da sabırlı olamaz mıyım acaba bunun gibi?
Üstelik hayvansever bir insanmışsınız, eminim ki gayet sevecen bir anne olur birlikte büyütürsünüz😊
 
Ağlamak, tutturmak çocuğun doğasında var. Çünkü onlar dürtüsel davranır. Hayat süreci içinde sosyal normlara ayak uydurmayı, kurallara uymayı, talep ve beklentilerini ertelemeyi öğrenir. Şımarık ve edepsiz oldukları için böyle davranmıyorlar yani.
 
Ağlamak, tutturmak çocuğun doğasında var. Çünkü onlar dürtüsel davranır. Hayat süreci içinde sosyal normlara ayak uydurmayı, kurallara uymayı, talep ve beklentilerini ertelemeyi öğrenirler. Şımarık ve edepsiz oldukları için böyle davranmıyorlar yani.
İşte önemli olan o öğrenme süreci. Bazı aileler öyle yetiştiriyor ki çocuğu içgüdüsel davranışlarda takılıp kalıyor çocuk, bu normal değil. Profil olarak da sürekli ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan, şımarık, terbiyesiz çocuklar oluyorlar bunu kast ediyorum.
 
Ben çocuk hiç sevmezdim hiç tahammül edemezdim annem yeğenime bakıyor o ağlayınca ben delirirdim. Ama tabi asla kötü davranmazdım kızmazdm sadece uzak dururdum. Odamdan pek çıkmazdım. Keza teyzemin çocuklarına da hiç tahammül edemezdm katlanmazdım. Şimdi on aylık bir oğlum var samimi söylüyorum götünü bile öpüyorum çocuğun onunla olmak bana çok zevk veriyor bazen çok yorulup şikayet ettiğim oluyor ama dinlememekten. Ayrıca bebeğim olduktan sonra başka bebeklere daha farklı yaklaşmayı öğrendm. Gebe okulundaki arkadaşlarımın bebeklerini çok seviyorum yani kısaca çok şey değişecek merak etmeyin. Değişmese bile lütfen sürekli kızan tahammülsüz anne olmamaya çalışın
 
Kendi çocuğunuzu seversiniz ve hiç tahmin etmediğiniz kadar sabırlı olursunuz merak etmeyin kendimden biliyorum :KK66:
 
Konu sahibi seni çok iyi anlıyorum. Ama bebeğin bir doğsun göreceksin ki böyle bir aşk yok. Ötesi yok. Bu arada Allah sağlıkla kucağına aldırsın💕
 
Bende sizin gibiydim. Erkek cocuklarina ayri uyuz olurdum o 3 4 yaşındaki cocuklarin aglamalarina yaramazliklarin aşırı sinirlenirdim sonuc geciyor şöyle ki bebekken zaten tatli oluyorlar ama bebeklikten cocukluga geçiş asmasinin her halinde siz yanında oluyorsunuz zaten ilk yürümeye baslayinca heveslenip heyecanlanıyorsunuz konuşmaya basliyor keza öyle.. bir seyi kesfederken yarmazlik yapıyor ama size gorunen yaramazligi degil cekmeceyi nasil actigi o bardagi nasil tek basina aldi vs vs yani kisacasi kendi cocugunuz olunca oyle olmuyor
 
Olabilirler tabi, benim için sorun değil başka biri çocuğuma gıcık olmuş mu olmamış mı. Önemli olan ikimiz arasındaki bağ.

Evet annelik değil başarabilmek önemli olan. Ben de bunun için en ufak şeylere bile kafa yoruyorum bebeğim için şimdiden.

Şimdi sorun değil, ileride çocuğunuz ne kadar sevilirse o kadar mutlu olursunuz. Bebekken, okuldayken , daha büyüdüğünde de..

Iyı şeyler dileyin.
 
Bende senin gibiydim. Yapmacık yapmacık ay evet ne tatlı derdim. Insanlar çocuklara saldırırdı öylesine benle de oyna derdim. İnatçı, tutturan çocukları görünce annenin hatası derdim. Çocuk nasıl yemezmiş, aç kalırsa yer derdim. Derdim de derdim çooook şükür hepsi misliyle başıma geldi :D Sırada en kınadığım markette kendini yere atan çocuk var. Kızım onu da yaparsa rahatlayıp bir sonraki demek bunu da kınamıştın seansına kadar rahat edeceğim 😁

Kendi çocuğun için aklını kaybedebilirsin merak etme. İlk aylar pek anlamazsın. Hem o küçük, hem hormonların çıldırmış olacak. Şöyle 4-5 aylık olup sana gülsün, bitti zaten sonrası aşıksın 😊
 
Kendi çocuğuna öyle olmaz.
Bende kendi çocuğum olmadan önce bütün çocukları çok severdim, ama çok.
Kendi çocuğumdan sonra sadece kendi çocuğumu seviyorum 🙈🙈😁😁
Diğerlerine gıcık değilim ama bayilmiyorum.

Sabırlı, sakin olmaya çalışın tabi.
Zira bu veletler hiç sakin doğmuyorlar 🤗🤗
 
Siz cocuklari sevmeniz de olur ama bir cocuk tarafindan seviliyorsaniz bilinki cok sanslisiniz.Hele bir cocugunuz dogsun diyebilirimki sizi en cok o sevecektir. Cocuk yalandan sevmez,cikar gozetmez,seviyormus gibi yapmaz. O yuzden dunyada en cok sevilmeyi haketen cocuklar ve hayvanlardir.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X