- 23 Mayıs 2017
- 13.303
- 28.203
- 598
- 41
Bizim tepemizden de su dökerdi manyağın biri. 5 kat yukarıdan.
Sonra sonra uyandık anlayıp kaçıyorduk tabi..
Gürültü yapıyoruz diye polis çağıran psikopat bir kadın bile vardı biz çocukken sitede.
Ben de aynı şekilde.annemi tarif ettiniz. Sirf bu yuzden cok ezildim
Annemle babam ayrılmaya karar vermişler.. Tabi ben 5 yaşındayım ve ne olduğundan hiçbir şekilde haberim yok.. Bir akşam babam bana dedi ki "kızım artık ayrı evlerde yaşamamız gerek. Siz annen ve kardeşinle anneannenlerin evinde yaşayayacaksınız. Ama sizi sık sık görmeye geleceğim." Dedi. Ben pek anlayamamışım tabi ki. 5 yaşındayım ne anlayacaksam işte.. Ama babama aşıktım ve ondan ayrı kalma fikri idi hoşuma gitmeyen.. O zamanda kornetto dondurmalar yeni çıkmıştı ve çok istiyordum annem izin vermiyordu hasta olurum diye.. Babama dedim ki " Eğer bana kornetto alırsan olur.." Bilseydim ne zor bir hayat yaşayacağım der miydim hiç öyle.. 26 yıldır ayrılar.. Babam bizi sık sık görmeye gelmedi..
Yillar önce Çocuklarla ilgili bir yerde çalışıyordum, kucuk kızla içeride etkinlik yaparken beyaz saçlı , ellili yaşlarında bir adam da cam dışından kızı kameraya çekiyordu. Ben de 'bak deden kameraya çekiyor. İstersen önce poz ver öyle baslayalim' demistim
Boynunu büküp 'o dedem değil ki, babam' demişti.
Hala aklıma gelince utanıyorum
tabi yanından ayrılmamak lazım ama çocuk daha hiçbişey yapmadan köpek gibi azarlaması çok çirkin olmuş. yanında gözlemleyip hemen müdahale edebilirdi zaten yalnız bırakmamalı asla.3-4 yasindaki cocuktan bebege zarar gelmez kafasinda olmayin arkadaslar. Tam da o yastaki çocuktan zarar gelir. Ben de 12 yasindaydim kardesimi 3 yaşındaki kuzenime verdiler. Ya bi su almaya gittim geldim. Cocugun kucuk parmagini ısırmış kırmış. Dayagi da ben yedim niye bakmiorum diye.
ben de kendi çocuğum dışındaki diğer çocukları pek sevmem ama hiçbirine bilebile kötü davranmam. sadece çok yanlış bir davranışı varsa kızarım. kızılmayı da bilmeli çocuklar. ama vicdansızlık yapamam asla. hatta kendini dışlanmış hissetmesin diye içimden gelmese bile sevgi gösteririm başını okşarım bebeğimin oyuncaklarını veririm oynasın diye.Ohoo şimdi düşünsem kaç paragraf çıkar. Hiç başlamasam daha iyi.
Ben de çocuklar için ölüp biten, gördüğüm yerde mıncıran biri değilim hiç olmadım. Çocuğumu mıncırıyorum orası ayrı tabi ama çocukla nasıl konuşulur az çok öğrenmek insanlık vazifesidir.
O çocuğu azarlamadan, iğnelemeden de bir şey söylemenin türlü yolu varken psikolojik şiddete ne gerek var?
Bence burada gücü yeten yetene durumu var. Bunlar hep bana eziklik psikolojisindeki insanlar gibi gelir. Hayattaki sevgisizlik ve mutsuzluklarının sebebi başkalarıymış gibi davranıyorlar..
Benim annem hep öyleydi ki ben de çık sessiz uysal bir çocuktum. Ona rağmen gittiğimiz her yerde yanına oturtur kalkmama asla izin vermezdi. Biraz hareket etsem gözümün içine sert sert bakıp korkuturdu
Disleri dokulsun ufacik cocuga tekme atan ayaklari kirilsin pisliğin... Allah surundursun nasil icim gitti yasizin yerinizde kizimi dusundum de ben onu koklamaya kiyamadan buyuteyim s.... teki gelip tekme atsin. Kopek
ben de kendi çocuğum dışındaki diğer çocukları pek sevmem ama hiçbirine bilebile kötü davranmam. sadece çok yanlış bir davranışı varsa kızarım. kızılmayı da bilmeli çocuklar. ama vicdansızlık yapamam asla. hatta kendini dışlanmış hissetmesin diye içimden gelmese bile sevgi gösteririm başını okşarım bebeğimin oyuncaklarını veririm oynasın diye.
Nasılsa çocuksun sana inanmazlar diye iftira atmış bende böyle bi çok haksızlığa uğradım küçükken de büyükken de ve bunlar hep icimde uktedirEvet doğru söylüyorsun ama bunun için canını sıkma artık.
Bizim de bi akrabamız doğum yapıp 40'ı için bize gelmişti. Ben de 9 10 yaşlarında falandım. Ranzanın alt katında bebeği kucağıma alıp severken annesi gelip kucağımdan altı ve kaldırdığı anda bebeğin kafasını ranzanın üstüne vurdu ve bebek ağlamaya başladı. Sonra telaşla içeri gidip anneme "× abla, queen bebeğin kafasını ranzaya çarptı ne yapmamız lazım?" diye sordu. Annemden bir ton azar yemiştim. Ben yapmadım desem de annem inanmamıştı ve bütün gece ağlamıştım.
Okuyunca o geldi aklıma
Ben burda agladim sizi dusunemiyorum daha kucucuk bir cocukkenAllah yasatmasin hicbir cocuga suan gulerek anlatiyorum ama cok etkisi kaldi cocukken..
o zamanlarda düşünüyordum bende öyle bir çocuktum fakat.böyle olsam bile anneme yaranamadım ki o zamandan belliydi zaten kimseninn ona yaranamadığı.ben kardeşim büyüyünce kızıyoruz bazen ona. artık bilinçliyiz o hala kimseyi beğenmez.hani öyle yaptığını inkar eder yine aynı şeyi yapar.ama biz onun yapma dediği şeyi yapsak kıyamet kopar.kendi bize hep baskı yapmış.içimize güvensizlik aşılamış.bunu yaptığını inkar eder.kendi yetiştirmiş oldu bizi sonuçta yine beğenmez yine yaranamayız.artık Allah onu nasıl bir gelinle ıslah eder bilmem. tabi o kardeşim annem gibi derdini çekecek (yada başını yakacak birini) bulursa.Aynı annem. Ödü kopardı biri bize yaramaz yaftası yapıştırır diye. Günlere, gezmelere giderdik, milletin çocuğu birlikte oynarken ben annemin yanında kös kös oturur öteki çocukların sesini dinlerdim. Ev sahibi ekstradan kurabiye falan uzatsa istemem derdim, annem al derse alırdım ama nedense boğazıma dizilirdi zor yerdim..
Sonuç olarak biz ne güzel ne uslu çocuklardık.. Annemizi hiç üzmedik, üzülen biz olduk..
Birde kendi animi anlatim bari, icim gitti anilarim canlandi..
Kucukken ramazanda dayimlar yemege cagirmisti konu komşu akraba cok kalabalikti her oda tiklim tiklim heryere sofra acilmisti yatak odasina kadar..iftara yakin oturduk sofraya ben ve kizkardesim kucuktuk oruc tutacak yaşta degildik. Amcamin hanimi yer yoktur buyukler oruclu siz kalkin sofradan dedi kardesimle beni kaldirdibiz koridora ciktik odalar hep doluydu herkes yemek yedi karnini doyurdu biz ayakta beklemistik gozlerimiz dolu dolu.. O yengemle bu tarz anilarim cok Allaha havale ediyorum
Babam ozamanlar askermiş ablamda doğal olarak evin gözdesi ilgi alakayla büyütüldü cinsiyet farketmeden. Babannem ikinci çocuk erkek olur hevesiyle istemiş annemden zorla tabi ozaman ultrason falan zor işler kız doğduğunu duyduğu andan itibaren bana hep soğukmus. Birgün dedem pazardan gelmiş koca koca portakallar poşette ablamın ismini seslendi gel diye ablam koştu bende tabi arkasından. Dedem ablami içeri aldı ama bir hışımla ben adım attım eşik kısmına taak tahta ev kapısı yüzüme kapandı. Beni içeri almadı haz etmediklerini biliyordum benden ama sanırım onlardan sevgi dilenmeyi ozaman kesmiştim.
Evet annemin bir tanıdığının annesiydi hiç samimiyetimiz yok sadece bebek görmeye gitmiştik.Anneme sordum ismini bile hatırlamıyor.Ama bende öyle bir suçluluk duygusu bırakmış ki sanki kötü bir şey yapmışım gibi...Evin şeklini bile ayrıntıları ile hatırlıyorumkonu sahibi, o teyze fosil olmuştur.
artık öbür tarafta zebanilerle uğraşır.
artık sana öyle davranan birinden olan nesil nasıl annen daha iyi bilir.o zamanlar o kadını tanıyan tek oydu çünkü.
yada belki bir kere karşılaştığınız biriydi o zamanlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?