Merhabalar,
Arada konulara yorumlarimi belki hatirlayan olur.
10 yillik evliyim cocugum var, işinden dolayi okula bırakma alma ben eve gelene kadar bakma vs. isleri babasında. Ben ve eşim farkliyiz hem kisilik hem kafa yapisi olarak son yillardaki onun buyuk degisiminden ötürü.. hafta sonu bir yere gitmemiz yilda bir tatile gitmemiz hep sıkıntı benim icin bir sekilde hep dirdir yapiyor.baskin da bir karakter, burada anlatamayacagim irili ufakli bir sürü olay yasadik. Hepsinde de devam ettik baska türlüsü aklima ve içime gelmedi. Ama en son bir olay sonucu (cok da büyük degil) ben birden bire evi ayirmak isteyecek kadar sogudum, yani nefret vs. kesinlikle yok. Hersey ayni yuvarlanip gidiyoruz, ama ben kesinlikle onunla beraber olmak istemiyorum ki geçici bir durumu var ona engel olan su anda o bakimdan rahatim.ama bu uc bes gun sonra geçince ne napacagimi kara kara düşünüyorum. Yumusak biri degil, bir tartisma ciksa çocugu birak git bile der yani o insanlik yok onda, halbuki ben cocugumla evde, o ayri evde yaşasin istiyorum.dun gece son yillarda rahatsiz oldugum seylerin hepsini saydim sonunda bu teklifi sunmayi dusunerek ama yine üste cikti ve sonunu getiremedim.
Maalesef cok ayrinti veremiyorum ama hakime gitsem bizi bosar ama ben tum gun calisiyorum cocuguma okul disi ve tatillerde o bakiyor kimsem de yok. Yani maddi degil manevi sikintim var ve cocugum asiri hassas zaten o konuda sıkıntı yasiyoruz.. onun yakin bir eve tasinmasini sabah cocugu almasini ogleden sonra birakmasini, yine beraber yiyip icmelerini, ben evden gelince biraz beraber takilmamizi sonra da evine gitmesini cok istiyorum yani ben bu istegimden eminim ama nasil yapacagim?
Dedigim gibi hicbir zaman böyle olmamistim kesinlikle onunla karikoca hayatina devam etmek istemiyorum.
Medenice yazdigim gibi ayrilmayi kabul edecek biri degil burnumdan getirir bir şekilde, bu konuda bana mantikli rasyonel ve gerçekçi bir akil verin lütfen!!!!