- 29 Ocak 2019
- 367
- 778
- 18
- 31
- Konu Sahibi Morbidanqel
-
- #41
Biz böyle düşünüyoruz ama insanlar adam öldürdüğünde bile bu kadar yargılamiyor. Burda okumuştum biri kıza hırsız olsan elini tutarım. Yalancı olsan ağzını bağlarım ama bunu kabul edemem demiş. Toplum o kadar iki yüzlü ki seni kötü bişey yapmışsın a inandiriyor. Tabiki kültürlü bilinçli insanlarda var ama toplumun 80i aynıBakire olmayınca noluyor bana bi deyin hele adam mı öldürdün çocuk mu kaçırdın nedir yani bakire olmamanın bedeli ? Amma abartiyorsunuz ya.
size katılmıyorum insan geleceğini düşünebilir bunun için kaygı duyabilir kuruntu da yapabilir
Bence bu oran %80 değil ya. Tanıdigim o kadar çok kadın var ki bakire evlenmeyen. Hatta ikinci partnerleri ile değil belki beşinci ile evlenen. Çevre ile alakalı belki bilmiyorum. Benim etrafımda bu kafada bir erkek yok. Arayıp buluyor kadınlar ona şaşırıyorum.Biz böyle düşünüyoruz ama insanlar adam öldürdüğünde bile bu kadar yargılamiyor. Burda okumuştum biri kıza hırsız olsan elini tutarım. Yalancı olsan ağzını bağlarım ama bunu kabul edemem demiş. Toplum o kadar iki yüzlü ki seni kötü bişey yapmışsın a inandiriyor. Tabiki kültürlü bilinçli insanlarda var ama toplumun 80i aynı
Diktir.madem bu kadar pismansin ve unut bu olayı.Yadırgayanlar olacak umrumda değil çünkü benim psikolojim iyice bozruldu fikir ve yardım istiyorum Ben beş buçuk sene önce birine inandım yani bakire değilim bunu nasıl yaptım düşünüyorum düşünüyorum bunu yapan ben miyim diye kendimi yiyip bitiriyorum. Çünkü ben başörtülü ve inançlı insanım. Ve bu hatayı namaz kılan bir insan olarak yaptım. Şimdi 5 buçuk yıldır beynimi kemiriyor kendime kızıyorum sürekli. Bir dr bipolar bozukluk hastasıyım.Şuan depresyon dönemindeyim.Manikte çok neşeli oluyorum.Manikte olduğum zaman ya da atakta olmadığım zaman bunu sorun etmiyorum. Manikte diktircem depresyonda diktirmicem kafasındayım.Fikirlerim sürekli değişiyor. Diktiripte vicdan azabıyla evlendikten sonra bunu söylerim eşime kandırdım seni derim diye korkuyorum. Çenemi tutabilir miyim kendime güvenim yok.Ama ailem sakla başına kakar diyor. Ben bu sorun yüzünden ömür boyu mutlu olamıcam galiba.Sağolsun ailem bişe demedi yaşadıktan 2 sene sonra akıl hastanesinde kalacağım zaman ağlama krizinde söyledim.Babam keşke zamanındasöyleseydin bize ben o çocuğu bulurdum dedi.2 defa hastanede yattım.Bu senede manik atak geçirdim 6 aydır hastayım bu yaptığım şey hastalığımı tetikliyor.Okul durumumdan da bahsedim 2017 mezunuyum bitirdiğim bölümün ataması iyi. Ama ben 2 sene üst üste atak geçirdim kazanamadım kpssyi şimdi ekpss için rapor alacağım atanamamak işsiz olmakta tetikliyor.Babam eline mesleğini al öyle bulursun birini diyor onların sözünü dinliyorum bende ama şu var bi erkeğin bana sahip çıkmasını beni hatalarımla da kabul etmesini bir mucize olarak beni kınamayan azarlamayan ve bunu söylediğimde beni kullanmaya kalkmayacak birine ihtiyaç duyuyorum çünkü 1 tane bile arkadaşım yok insanlar hep hastalığımla dalga geçti bir paspas gibi çiğneyip üzerimden geçtiler yani ben geçmişte kaldım geleceği ya da şuanı düşünemiyorum anneme ilaç verde intihar edim dedim ve kendi kendimi dövdüm bacaklarım morardı...Hayatımda biri yok bu sorunu işe başlayınca düşünürüm diyorum ama olmuyor doktorum depresyonu geçirmeye çalışıyor ama geçmiyor sizc3 napim 25 yaşımw gircem ve ben hayatımda biri olmasada evlilik çağına yaklaştığım için korku saldı. Başıma kakılmasından korkuyorum.Karşımdakinin başıma kakmayacağını nerden anlıcam...(Hastanede yatmamı bu olaydan sananlar olmuş bipolardan yattım 2 kere bu sebepten değil)
Biz böyle düşünüyoruz ama insanlar adam öldürdüğünde bile bu kadar yargılamiyor. Burda okumuştum biri kıza hırsız olsan elini tutarım. Yalancı olsan ağzını bağlarım ama bunu kabul edemem demiş. Toplum o kadar iki yüzlü ki seni kötü bişey yapmışsın a inandiriyor. Tabiki kültürlü bilinçli insanlarda var ama toplumun 80i aynı
Diktir diktirmesine de psikiyatrik tedavi al bir an evvel.kendine yardım kitapları serisi var.yaygin kaygı bozukluğu çalışma kitabı var.bana iyi geldi.bosverdim hayatı .Yadırgayanlar olacak umrumda değil çünkü benim psikolojim iyice bozruldu fikir ve yardım istiyorum Ben beş buçuk sene önce birine inandım yani bakire değilim bunu nasıl yaptım düşünüyorum düşünüyorum bunu yapan ben miyim diye kendimi yiyip bitiriyorum. Çünkü ben başörtülü ve inançlı insanım. Ve bu hatayı namaz kılan bir insan olarak yaptım. Şimdi 5 buçuk yıldır beynimi kemiriyor kendime kızıyorum sürekli. Bir dr bipolar bozukluk hastasıyım.Şuan depresyon dönemindeyim.Manikte çok neşeli oluyorum.Manikte olduğum zaman ya da atakta olmadığım zaman bunu sorun etmiyorum. Manikte diktircem depresyonda diktirmicem kafasındayım.Fikirlerim sürekli değişiyor. Diktiripte vicdan azabıyla evlendikten sonra bunu söylerim eşime kandırdım seni derim diye korkuyorum. Çenemi tutabilir miyim kendime güvenim yok.Ama ailem sakla başına kakar diyor. Ben bu sorun yüzünden ömür boyu mutlu olamıcam galiba.Sağolsun ailem bişe demedi yaşadıktan 2 sene sonra akıl hastanesinde kalacağım zaman ağlama krizinde söyledim.Babam keşke zamanındasöyleseydin bize ben o çocuğu bulurdum dedi.2 defa hastanede yattım.Bu senede manik atak geçirdim 6 aydır hastayım bu yaptığım şey hastalığımı tetikliyor.Okul durumumdan da bahsedim 2017 mezunuyum bitirdiğim bölümün ataması iyi. Ama ben 2 sene üst üste atak geçirdim kazanamadım kpssyi şimdi ekpss için rapor alacağım atanamamak işsiz olmakta tetikliyor.Babam eline mesleğini al öyle bulursun birini diyor onların sözünü dinliyorum bende ama şu var bi erkeğin bana sahip çıkmasını beni hatalarımla da kabul etmesini bir mucize olarak beni kınamayan azarlamayan ve bunu söylediğimde beni kullanmaya kalkmayacak birine ihtiyaç duyuyorum çünkü 1 tane bile arkadaşım yok insanlar hep hastalığımla dalga geçti bir paspas gibi çiğneyip üzerimden geçtiler yani ben geçmişte kaldım geleceği ya da şuanı düşünemiyorum anneme ilaç verde intihar edim dedim ve kendi kendimi dövdüm bacaklarım morardı...Hayatımda biri yok bu sorunu işe başlayınca düşünürüm diyorum ama olmuyor doktorum depresyonu geçirmeye çalışıyor ama geçmiyor sizc3 napim 25 yaşımw gircem ve ben hayatımda biri olmasada evlilik çağına yaklaştığım için korku saldı. Başıma kakılmasından korkuyorum.Karşımdakinin başıma kakmayacağını nerden anlıcam...(Hastanede yatmamı bu olaydan sananlar olmuş bipolardan yattım 2 kere bu sebepten değil)
Ben elazığ da yaşıyorum. Bizim burda evlenmiş ayrılmış kadınların çoğuna sanki artık evlenemez gibi bakılıyor. Yada evleneceği insanlar yaşlı eşi ölmüş çocuğu olanlar olmak zorunda gibi. Bekar bir erkek dul bi kadınla evlenince nasıl nefis var nasıl kabul etmiş diyorlar ve yemin ederim bunları kulaklarımla duydum. Bekar biri bakire olmadığın da neler düşünülür az çok biliyoruz. Çünkü bizde erkek ağa pasadır. O yapar ona bişey olmaz. Nefret ediyorum bu insanlardanBence bu oran %80 değil ya. Tanıdigim o kadar çok kadın var ki bakire evlenmeyen. Hatta ikinci partnerleri ile değil belki beşinci ile evlenen. Çevre ile alakalı belki bilmiyorum. Benim etrafımda bu kafada bir erkek yok. Arayıp buluyor kadınlar ona şaşırıyorum.
Malesef öyle yalanci ol saygısız ol hırsız ol. Vicdansız ol ama ne olursa olsun bakireler daha namuslu daha ahlaklıCunku hirsizlik ve yalancilik ahlak degil onlara gore... Bi ahlak cinsellikte
neyin öfkesini kinini kızdan çıkartıyorsunuz bi sakin olun, kız zaten üzgün depresyondaaaaMadem sevişmek senin için akıl hastanelerine yatacak kadar büyük bi mesele nasıl cesaret ettin böyle bişeye merak ettim. Sen bu kafayla daha cok ezilir büzülürsün. Altından kalmayacagın seylere kalkışma. Ailende sende tuhaf(!) insanlarsınız. Yaptıgını hata olarak görüyosun ve yaptıgın hatanın bedelini kendin öde baskalarını kandırma. İnsallah kendin gibi biriyle birlikte olursun!
Doktor diyorki bu düşünceler senin elinde değil biz depresyonu yenecek şekilde ilaçları ayarlıyoruz ama zaman gerekli insan kendi kendisinin psikolojisini bozmak istemezSeninkisi gelecegin hakkinda endise etmek degil ama. Bipolarda stabil bir ortama yaratmak onemli sen aksine bu ortami bozacak dusunceler icindesin.
Ailen hakli odaklanman gereken evlilik degil.
Bana özel mesaj atar mısın?Yadırgayanlar olacak umrumda değil çünkü benim psikolojim iyice bozruldu fikir ve yardım istiyorum Ben beş buçuk sene önce birine inandım yani bakire değilim bunu nasıl yaptım düşünüyorum düşünüyorum bunu yapan ben miyim diye kendimi yiyip bitiriyorum. Çünkü ben başörtülü ve inançlı insanım. Ve bu hatayı namaz kılan bir insan olarak yaptım. Şimdi 5 buçuk yıldır beynimi kemiriyor kendime kızıyorum sürekli. Bir dr bipolar bozukluk hastasıyım.Şuan depresyon dönemindeyim.Manikte çok neşeli oluyorum.Manikte olduğum zaman ya da atakta olmadığım zaman bunu sorun etmiyorum. Manikte diktircem depresyonda diktirmicem kafasındayım.Fikirlerim sürekli değişiyor. Diktiripte vicdan azabıyla evlendikten sonra bunu söylerim eşime kandırdım seni derim diye korkuyorum. Çenemi tutabilir miyim kendime güvenim yok.Ama ailem sakla başına kakar diyor. Ben bu sorun yüzünden ömür boyu mutlu olamıcam galiba.Sağolsun ailem bişe demedi yaşadıktan 2 sene sonra akıl hastanesinde kalacağım zaman ağlama krizinde söyledim.Babam keşke zamanındasöyleseydin bize ben o çocuğu bulurdum dedi.2 defa hastanede yattım.Bu senede manik atak geçirdim 6 aydır hastayım bu yaptığım şey hastalığımı tetikliyor.Okul durumumdan da bahsedim 2017 mezunuyum bitirdiğim bölümün ataması iyi. Ama ben 2 sene üst üste atak geçirdim kazanamadım kpssyi şimdi ekpss için rapor alacağım atanamamak işsiz olmakta tetikliyor.Babam eline mesleğini al öyle bulursun birini diyor onların sözünü dinliyorum bende ama şu var bi erkeğin bana sahip çıkmasını beni hatalarımla da kabul etmesini bir mucize olarak beni kınamayan azarlamayan ve bunu söylediğimde beni kullanmaya kalkmayacak birine ihtiyaç duyuyorum çünkü 1 tane bile arkadaşım yok insanlar hep hastalığımla dalga geçti bir paspas gibi çiğneyip üzerimden geçtiler yani ben geçmişte kaldım geleceği ya da şuanı düşünemiyorum anneme ilaç verde intihar edim dedim ve kendi kendimi dövdüm bacaklarım morardı...Hayatımda biri yok bu sorunu işe başlayınca düşünürüm diyorum ama olmuyor doktorum depresyonu geçirmeye çalışıyor ama geçmiyor sizc3 napim 25 yaşımw gircem ve ben hayatımda biri olmasada evlilik çağına yaklaştığım için korku saldı. Başıma kakılmasından korkuyorum.Karşımdakinin başıma kakmayacağını nerden anlıcam...(Hastanede yatmamı bu olaydan sananlar olmuş bipolardan yattım 2 kere bu sebepten değil)
sizin fikriniz ney işlem görmek miBen elazığ da yaşıyorum. Bizim burda evlenmiş ayrılmış kadınların çoğuna sanki artık evlenemez gibi bakılıyor. Yada evleneceği insanlar yaşlı eşi ölmüş çocuğu olanlar olmak zorunda gibi. Bekar bir erkek dul bi kadınla evlenince nasıl nefis var nasıl kabul etmiş diyorlar ve yemin ederim bunları kulaklarımla duydum. Bekar biri bakire olmadığın da neler düşünülür az çok biliyoruz. Çünkü bizde erkek ağa pasadır. O yapar ona bişey olmaz. Nefret ediyorum bu insanlardan
Doktor diyorki bu düşünceler senin elinde değil biz depresyonu yenecek şekilde ilaçları ayarlıyoruz ama zaman gerekli insan kendi kendisinin psikolojisini bozmak istemez
Bipolar olupta mutlu evliliği olan insanlar var. Hastayım diye mutluluk benim hakkım değil mi?Evlenmeyin lütfen ,hastalığınız çok ağır seyrediyor ,birde genetik geçişi var çocuğunuz olsa onada geçer, kimseye hayatı zindan etmeyin yalanda dolanada gerek kalmasın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?