E tabii ki sevmiyor bunu sorgulamak bile mantıksızDur yaaaa.şu an eşimi sorgulamaya başladım. Adam bana kpss çalış memur ol diyor. Hatta 2. Üniv yi okumak ıstiyorum, bana okuma demiyor.evin bütün işlerini, banka işi, alışveriş ben yapıyorum.sen evde otur demiyor.niye ki..beni sevmiyor galiba
Sizce manipüle edilmeyen bir insan bu ilişkiyi devam ettirebilir miydi ? Bakın ilişki bittikten sonra insan daha iyi görebiliyor. İçindeyken inanın farkında olmuyorsunuz. Gerçekten başkalarının yaşadığı şeyler hakkında atıp tutmak çok kolay. Bu tarz ilişkilere de hep ters bakmıştım ve büyük de konuşmuştum. Büyük konuşmamak gerekiyormuşHanım kızlarımız da iyi ki manipülasyon kelimesini öğrendi hee. O da olmasa naparlardı bilmiyorum. “Neden böyle bir ilişkiyi sürdürüyorsun? Manipüle ediliyorruuum.”
Arkadaşım manipülasyon manipüle edildiğinin farkında değilken yapılır. Manipülasyonun farkına vardığının an artık o manipülasyon değildir
Bence bu bir ironiE tabii ki sevmiyor bunu sorgulamak bile mantıksız
Memur olmaya teşvik etmek falan ne alaka
Sevse kıskanırdı ve başka erkeklerle iletişim yollarını kapatırdı
Üzgünüm Nesrin, sevilmiyorsun
Bir daha birini seveceğinizi hissetmeye başlarsanız, kendinizi de severek yapın bunu.Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim
Koşarak uzaklaş.Herkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
Aşık bile olsanız iyiyi kötüden ayirabilirsiniz, İstememiş, gerçeğe gözlerinizi kapatmış,dövsede sövsede kabülüm demişsiniz.Biz ne söylesek adamın bir hareketiyle koşa koşa gidersiniz.Boylece ona "söylediklerin doğru o hakaretleri hakettim senden başkası bana bakmaz" msj vereceksiniz.Evet aşık olduğunda insan iyiyi kötüyü ayırt edemiyor. İyiyken çok iyi anlaşıyorduk falan ama bu tarz durumlar vardı malesef ki ve eğer bu derece kör olmasaydım çoktan bitmişti bile.
Msj alnından öpmek istiyorum.Her türlü hakareti , küfürü ye,sonra gelsin manipüle gitsin manipüle.akil , mantık kavağa çıktı çünkü.Hanım kızlarımız da iyi ki manipülasyon kelimesini öğrendi hee. O da olmasa naparlardı bilmiyorum. “Neden böyle bir ilişkiyi sürdürüyorsun? Manipüle ediliyorruuum.”
Arkadaşım manipülasyon manipüle edildiğinin farkında değilken yapılır. Manipülasyonun farkına vardığının an artık o manipülasyon değildir
İyiyi kötüyü ayırt edebilseydim, benim gibi birisi bu ilişkinin içerisinde 1 gün barınamazdı emin olabilirsiniz. Geri dönmek veya kabul etmek gibi bir düşüncem tabiki yok. Kimse vazgeçilmez değilAşık bile olsanız iyiyi kötüden ayirabilirsiniz, İstememiş, gerçeğe gözlerinizi kapatmış,dövsede sövsede kabülüm demişsiniz.Biz ne söylesek adamın bir hareketiyle koşa koşa gidersiniz.Boylece ona "söylediklerin doğru o hakaretleri hakettim senden başkası bana bakmaz" msj vereceksiniz.
Kişiliğinize , karakterinize ,sizi doğuran anaya büyüten babaya bu damat yakışır derseniz buyrun devam edin( küfre arada ananizi , babanızı da katar ama olsun siz daha agirlarini duydunuz bu ne ki???????)
Anlayamıyorum sizi sevdiğiniz sandığınız ama aslında hiç sevmeyen zarar vermekten çekinmeyip küfür eden birine aşık olmanızı anlamıyorum. Bu aşk değil bence saplantı. Seven insan karşısındaki insanın kırılmasına müsade etmez, başarısına ortak olur. Afedersiniz ama size bir tasma takmadığı kalmış siz hala yardımcı olun diyorsunuz. Hayatınızı karartır bu kişi. Haberlerde kıskançlıktan öldüren o canilerin ortak özelliği bu zaten. Dikkatli olun bırak aşkı sevgiyi kendinizi kurtarmaya bakın.Herkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
Yani şöyle durumlar yaşayıp hala nasıl seviyorum diyebiliyorsunuz, şok oluyorum. Ama yine de sizi yargılamadan yorumumu yapacağım, iyi ki kurtulmuşsunuz böyle birinden, size nasıl karışır? Kiminle konusuyorsunuz, nereye gidiyorsunuz bunlara nasıl başka birisi karışır? Bunlara nasıl boyun eğersiniz hiç anlamıyorum. Lütfen kendinize yazık etmeyin, değerinizi bilen birisiyle ilişki yaşayın.Herkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
Çok haklısınız. Mesleğimi çok seviyorum 2 yıla yakın tecrübem de var. Tüm bunlardan vazgeçemezdimHemen bir sadaka kutusu yapın ve bu adam aklınıza geldiği her an bozuk para atıp ihtiyacı olan birine verin. (Çok şükür kurtuldum)
Derin bir nefes alın ve size bunları söyleyen adamın evlendikten sonra neler söyleyebileceğini hayal edin. (Bana afakanlar bastı)
Emek verip mesleğinizi elinize almışsınız sizce bir adamın lafına bakıp onca seneyi heba ederek çalışmamaya değer mi? (Asla)
Çalışsanız bile nöbetiniz olacak dert, iş arkadaşlarıyla iletişim dert. (Sorun üstüne sorun)
Herkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
Öncelikle görüşünüz için çok teşekkür ederim. Başınıza geldiği için eminim beni çok daha iyi anlıyorsunuzdur. İşin tuhaf tarafı daha önce de ayrılıklarımız oldu ve ben perişan oluyordum, her gün ağlıyordum. Şu an nedense gözümden bir damla yaş akmıyor ve içim rahat. Sadece bu durum ne kadar normal bunu merak ettiğim için görüşler almak istedim.Sizin yaşınızdayken anlattıklarınızla birebir, tıpkısının aynısı noktasına virgülüne kadar bile eksik olmayan aynı böyle bir ilişkim oldu benim.
Önceki ilişkim bitmişti ve o kişiyle çıkmaya başlamıştım.
Aşırı kıskanç, seni ben adam ettim, seni ben yola getirdim, benimle adam oldun, yok o..nun tekiydin diye diye beni nasıl sindirmişti inanamazsınız.
Sinirlenince ağzına böyle küfürler, analı bacılı sövmeler, küsmeler, 10 gün konuşmamalar daha neler neler.
Arkadaşlarımın yanına konusmaya giderdim neden beni yalnız bıraktın diye sinirlenip benleyken sadece benle olcaksın başkasının yanına gitmiceksin diye beni parmaklıklardaki mahkumlara çevirmişti.
Ben de aaa kıskanıyoooğğ beniii tamam bi daha yapmıcam diye yalvar yakar barışsın diye k.cından kopmazdım, sanki hatalıymışım gibi bi de özürler dilerdim. (Ne malmışım)
Ben de çok seviyodum ancak burda bi nokta var ki çok önemli, şuanki yaşlarınız şuanda ona hissettiğiniz duygunun gerçek sevgi ve aşk olduğunu düşündüğünüz yaşlar, inanın o zamanları geçmeden ve tecrübe etmeden aymıyosunuz hiçbir şeye çünkü daha gidecek çok yolunuz, geçecek çok fazla dikenli telleriniz olacak. Bizim söylemelerimiz bile size fayda etmeyebilir çünkü beni de çevremden çok uyarmışlardı, arkadaşlıklarımı bitirmiştim bundan sebep.
Yukarda bir üye yazmış, manipüle edilen kişi manipüle edildiğini farkında olmaz asla, çok doğru ifade edilmiş.
Bu tip insanlar toksik insanlar, sindirme ve baskıyla sizi sevebileceğini düşünen insanlar. Bunların aşkı aşk değil, sevgisi de sevgi değil, narsisistik örüntülü bireyler, altlarını kazısanız dehşet travmalar çıkar, psikolog söylemişti, örüntüsü tutuyor diye.
Ben ne mi yaptım?
Aşkımdan ölüp bitiyodum aynı sizin gibi.
Çok seviyodum.
Öyleydi ki bu sevgi, beni suçladığı her şey için ben de kendimi suçlayıp kendimi sindirmeye ‘evet o haklı baksana beni o adam etti sevmese bana bunları söyler mi, onun sayesinde adam oldum’ demeye başlamıştım. Adam etmek de ne demekse, sen kimsin ki k.pek insanları adam etme misyonun mu var, nesin sen karar merci mi?
En son bir değil iki değil ardı ardına, gak diyorum küsüyo, guk diyorum sövüyo, halen daha kötü sözler sanki o.. olmuşum hem olsam bile bu kelimeleri hak etmem de neyse, yok anahtarını evde unutuyo evim müsait değil neden onu düşünmedim de çağırmadım,eve almadım sokakta bıraktım diye beni nankör ilan ediyo yine küsüyo bi de yine küfrediyo.
Bir değil on değil, ilişki de 3 yıl olmuştu bi de. Sakız olduydu yani ve bi yere de evrilmiyodu.
Yeter artık dedim.
Ben ben olmaktan çıktım, her şeyde kendimi suçlamaya başlamıştım ve artık soğumaya başlamıştım, olmazdı böyle.
Bi anda aramızda her şey düzgünken aldım aksiyonu.
Şak diye kökten kestim.
Pat telefondan mesajdan her yerden engelledim. Şok etkisi yarattım.
Öyle mi muamele, al sana muamele.
İnsanlığı hak etmeyenin hakkından böyle gelinir, deveye diken. Hiç bir kere bile pişman olmadım. Yeniden doğdum, ben ne yaşamışım ya böyle dedim.
Bi daha ulaşamadı.
Farklı numaralardan aradı, yazdı.
Büyük bir şehirdeydik, istese de gelemedi, ulaşamadı da evimi bilmesine rağmen, cesaret etmedi yani. Allahtan büyükşehirdeydim mesafeler dağdı,zaten 2 sene sonrasına atandım başka bir yere.
Aradan seneler geçti, şehir değiştirdim, kamuya atandım, daha yeni ya iki sene öncesine kadar bile ulaşmaya çalıştı. Ulaşmaya çalıştığında bile yazışı hala küfürlü, beni terk ettin bilmemne. Engel basmaktan yoruldum. Kaç numara alıp istekler attı, tacizi devam etti.
Ondan sonra bi sevgilim olmuştu sene 2015, beni rahatsız etmeye devam etme ulaşma bana hayatımda birisi var bak dikkat et demiştim yazdığı ısrarlı mesaja, bana verdiği cevap neydi biliyomusunuz?
Çok afedersiniz ama şuydu yazdığı ‘kucaktan kucağa hoplamaya devam demek, tmm yzmm’
Düşünün nasıl bir karakter yoksunu embesil hayatımdaydı.
Dua et terk ettim seni, sen terkedilmeyi bile haketmiyodun ki çöp artığı toksik beyin.Terk etmek bile çok yumuşakbaşlı bir eylem bence.
Yıllar sonra fark ettim ki manipüle edilmişim, hiçbir şeyden haberim yok, kendimi suçladığım her şey onun toksikliği ve manipülatörlüğü aslında.O zaman hiçbir bilgim dahi yoktu.
Gerçek aşk bu sanmıştım.
Asla ama asla değil.
Siz çok şanslısınız, farkındasınız bu durumun,aşk değil bu emin olun, sizden 8-9 yıl önde giden bir hemcinsiniz olarak, emin olun öyle insanlar sevecek ki sizi, bu yaşadığım çin işkencesinden bile ağır bir şeymiş diyeceksiniz.
Tez zamanda kurtulmanızı ve özgürlüğünüze kavuşmanızı diliyorum.
Burda söylenenleri yabana atmayın, inanın değer veren insan davranışı değil bunlar.
Uzun yazmışım kusurabakmayın, ama durumlar böyle.
Kurtulmussun bence.. Tabikide normal değil. Arkana bile bakma bu aşk değil sevgi değil. Eminim düzgün biri çıkınca anlayacaksın bunuHerkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
Herkese merhabalar. Sizlerden fikir almak istiyorum. Her ne kadar neyin ne olması gerektiğini bilsem de terzi kendi söküğünü dikemiyor. 24 yaşındayım ve 1 buçuk yıllık ilişkim vardı. Düne kadar. Onu gerçekten çok seviyordum. Gerçekten ona tutulmuştum. Hayatıma giren ilk insan oydu ve yıllar sonra tekrar bir araya geldik. Lakin zor bir insandı. Kıskançlıkları, aşırılıkları vardı. Onunla ilişkiye başladığımda çalışıyordum (sağlık çalışanıyım). Çalışmamı istemiyordu. Bende zaten kpss sınavına çok daha iyi hazırlanmak için işten ayrılmıştım. Sosyal medya kullanmamı istemedi, kullanmadım. Onun da kullanmasını istemedim. Hiçbir şekilde erkek arkadaşlarımla konuşmamı, görüşmemi kabul etmedi. Her ne kadar eski arkadaşlarım olsalar da. Gezmemi istemedi. Her dışarı çıktığımda yarım saat yazmayınca direkt arardı neden bana yazmıyorsun diye. Beraber dışardayken neden şuna baktın, neden buna baktın tarzı muhabbetlerde döndü. Eğer gerçekten aşık olmasam bunları asla göz ardı edemezdim. İyiyken gerçekten çok iyiydik ama kavgalarımız fena oluyordu. Her neyse çok anlattım. Asıl konuya geliyorum. Üniversiteden erkek bir arkadaşım aradı beni öyle nasılsın iyi misin diye konuştuk. Daha sonra sınav hakkında bana mesaj attı öyle netlerimizle ilgili ya da nasıl geçtiği hakkında gayet mesafeli bir şekilde konuştuk ve konu kapandı. Sevgilim bunu gördü. Bunu görmesiyle bana yüklenmesi bir oldu. Beni aldattın dedi. Hani hiçbir erkek arkadaşınla konuşmayacaktın dedi. Kahp*, k*şar, haysiyetsiz, karaktersiz, şerefsiz. Ağzına ne geldiyse bana söyledi hepsini. Asla kaldıramadım ve o an kendimi çok suçlu hissettim. Ağladım sadece. Laf anlatmaya çalışmaktan da vazgeçtim bu laflardan sonra. Suçluluk hissetsem de onu aldatmadım. Beni engelledi her yerden. Ulaşmaya çalışmazdım zaten. Bir daha onun kadar birini sevebilir miyim sanmıyorum. Annesiyle tanışmıştım, o da annemle tanışmak üzereydi. Sizce tüm bunlar normal mi? Veya sevgililik döneminde bunları yaşayan evlenince neler yaşamaz ki? Bana lütfen yardımcı olun ben haksız mıyım ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?