Ben kimseyle polemige girmemistim amaHanımlar,
özellikle sağlık konularında biraz özenli yazalım, yasal sorunlar yaşamanıza sebep olacak yorumlardan, yanlış yönlendirmelerden kaçının ve reklama girebilecek öneriler de bulunmayın.
Bir arkadasim var 27 yasinda diyabet hastasi ilk cocugu oglan ona hileyken hastamiydi bilmiyorum ama kizina hamileyken hastaydi normal dogumla kizini kucagina aldi yapti dunyalar tatlisi bir kizi var bidir bidir masallah sen Allaha sigin onlara kulagini tikamaya bakHepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.
Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.
Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.
Binlerce diyabetli anne gayet sağlıklı çocuklar doğurabiliyor. 120-140 iyi bir değer. Ama 400-500e çıkıyor mu mesela sık sık?Ne diyosunAysenaz93 ?
Konu sahibi sizin gibi bir arkadaşım vardı doktorlar diken üstündeydi surekli cok sükür saglıkli dogurdu. Uygulamaniz gereken herseyi pozitif enerjinizle uygulayın cabucak atlatın inşallah
Bu doktoruda araştırarak gitmiştim zaten bir üniversitede doçent bilir belki bana yardım eder dedim. Hasta öykümü alırken başka rahatsızlığın var mı dedi yok dedim. Sonra kendi kendine bunca şeyden sonra daha nolsunki dedi. İçinizde bir yer vardır cız eder ya kendimi çok kötü hissettim. Genel tavırları bu şekilde olabilecek en kötü şey zaten var daha nolsun gibi. İnsan doktora güvenmek, yalan bile olsa güzel teselliler duymak ister değil mi yola devam edebilme gücü bulmak için.
Iyiki okudum. Hic uzulme canim hemde hicc uzulme. Bendede gebelik sekeri cikmisti harfi harfine diyet yapmama ragmen olcumler hep sikintiliydi en sonunda insulin ve diyet olrak devam ettik. Saati saatine beslendim hep . Dedigin gibi ozeller kabul etmedi devletler kabul etmedi dogum evine git dediler. 30 .haftada erken dogum riskimde vardi surekli hastameye yata yata 36.haftada dogum yaptim. Drlar cok acimasiz. Bebegin olebilir haberin olsun dedi o zaman hemen doguma alin dedim hayir kendisinin spontan baslamasi lazim dedi dr u sikayet etmistim . Sikintili stresli gecsede sag saglim kucagima aldim yavrumu suan 2.5yasinda danaHepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.
Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.
Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.
Çok sevinirim özelden paylaşırsanızMerhabalar. Ben de tip 1 diyabetim. Öncelikle sülalem de yok. Ne kadar kötü doktorlara denk gelmişsin ve ne kadar moralini bozmuşlar. Bu hastalıkta biliyorsun ki kendine dikkat ettiğin sürece sorun yaşamazsın. Benim 10 yıl oldu ve değerlerim çok iyi, hatta en son ilaç raporu yeniletmek için gittiğim doktor diyabet olduğuma inanmadı , nasıl bir tedavi uyguluyorsan aynen devam et dedi. Kontrollü diyabetli'nin kendisi de sağlıklı olur, bebeği de. Benim çocuğum yok, bir ara tüp bebek denemem oldu, diyabetle ya da benimle bir ilgisi yok bu arada. O sıra kadın doğum doktoru hba1c değerim 6 olmasına ve benim değerim zaten yıllardır 6,5 geçmemesine rağmen , aşağı çek diyordu!! diyabet doktorum Allahtan bu konuda çok tecrübeli olduğu için beni rahatlatıyordu. Sana türk diyabet vakfını tavsiye ederim .İstersen özelden doktor adı da verebilirim. Bu arada hem benim tanıdığım hem de o hastaneye gelen birsürüü sağlıklı doğum yapmış arkadaşlar var. Öncelikle moralini bozma , sakin ol ve strese girme boş yere
Kilo sorunum yok aksine normalden daha zayıfım ideal kiloma ulaşamıyorum bir türlü. Doğurmamak gibi bir seçenek düşünmüyorumBütün doktorlar aynı yorumu yaptığına göre kilo gibi sorununuz da var mi? Belki önce sağlık sorunlarinizi çözmeye calişsaniz daha sonra anne olsaniz daha mutlu olurdunuz? Dogurmaya karar verirseniz inşallah saglikli bir bebeğiniz olur. Doğurmamaya karar verirseniz vicdan azabi cekmeyin bunu siz istemediniz.
O zaman dua edin içinizi ferah tutun. O minik sizin üzüntünüzden stresinizden daha cok etkilenecektir. Allaha emanet edin ve dua edin. Rabbim size sağ sağlim evlat nasip etsin.Kilo sorunum yok aksine normalden daha zayıfım ideal kiloma ulaşamıyorum bir türlü. Doğurmamak gibi bir seçenek düşünmüyorum
Ergenliğimde ortaya çıktı aşırı zayıftım bu yüzden dahiliyeye gitmiştik orada ortaya çıktı. Ailemde kilolu kimsede yok işin garibi. Gebelikten önce kontrol etmekte hiç zorlanmadım hatta sık sık düşerdi asla yükselmezdi. Şimdi insüline rağmen 120 140 arası seyretmesi sıkıntı. Tokluk şekerim hiç 200ü geçmedi en azından oradan bir yanım teselli buluyor. Ekmek pilav tatlı ağzıma sürmüyorum. Stresinde çok etkisi var herhalde olumsuz yorumlar geldikçe olumsuzluk doldumAcil şifalar diliyorum.
İnş. Bebeginizi sağlikla kucağiniza alin.
Hangi grupsunuz.tip1 mi 2 mi.
Tum anne tarafim tip 2.
45 yasindayim.43 yasinda 2. Supriz gebeligimi yasadim.44 de dogurdum.
(Tabi ki gebeligim 9 aydi 12 ay gibi görundu yazdigimi okuyunca ben bile guldum.yaşlar bucukluydu yazmadim kisa olsun diye.)
Hemde ikinci seviyede obezdim.ins.direncim vardi.
Gebeligin ilerleyen sonlarina dogru 350 ve daha ustu cikiyordu.açlik bile yuksekti.
Hem endokrinci hem k.dogumcu bu neee diyorlardi.ama inanin yemeden cok stresten cikiyordu.
En buyuk sorun ve risk saydiklari, iri bebek olmasiydi.
37+3 de aldilar.cok şukur bir sorunu olmadi.18-19 aylik simdi.
Gunde uc kez ins. Yapiyordum. Her 15 de bir dozunu artiriyorfu dr.
3730gr-53 cm dogmustu.hep haftasinin ilerisindeydi olcumleri.
Simdi,metfor..1000mg,ve dapaglif....10mg.kullaniyorum.
Yazin sonlarina dogru dr. Degisikligiyle ilaçlarim biraktirilmisti ama tekrar sorun yasadim ve dahiliye dr. Bu ilaclari kullanmaya devam etmemi soyledi.simdi sekerim normal sinirlarfa.ilaci birakinca yukseliyor tabi.
Ama tip1 i bilmiyorum.
Aslinda gercek diabet tip1.digeri yeme,aliskanliklarve yasam tarxiylada alakali.ilaclardan daha cok kollari sallayarak yapilan yuruyus vehareketlilik en buyuk ilaci.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?