bu sizin bakış açınız, saygı duyarım. ben bunu borç bilmem. ayrıca bana sordular mı ben borcun altına girmek istiyo muyum diye... bunun tamamen iyi niyetli yapılmasını, aksi takdirde hiç yapılmamasını yeğlerim. annemin kıyamet koparmayacağını (evleneceğim kişinin ailesinin fikirlerini de bilemem) bilsem kendi düğünümde takı merasimi yapılmasını kesinlikle istemem. beni seven insanlar, öyle bi takı toplama durumu olmasa bile annemin babamın eline mutlaka bişey tutuşturur ben bunu çocuklar için aldım ilet diye mutlaka verirler. hiç olmazsa veremeyecek gücü olanlar da rahat eder o dertten kurtulur. keza ben de takımı alıp bi düğüne gitsem ve kesinlikle takı almıyoruz deseler zorla veririm ordan birine al bunu ilet diye. herkes gönlünden koptuğu kadar gücü kadar veremiyosa bunda dayanışma olmaz bi de o gelinle damat, gelecek adına bi borcun altına girmiş olur.
size katıldığım nokta, bana takılan yarımsa ben de yarımdan altını takmak istemem, ama karşımdakinin gücünü biliyorum diyelim ki kendini zorlayarak 50 TL taktı bana diyelim, benim onunla aramdaki ilişki samimiyet ve dostluğa bağlı olarak hem damata hem geline birer adet reşat takmama kim engel olabilir. size düğünde çeyrek altın takan iki kişiyi düşünün ikisi de bir mi sizin için. aşağı yukarı aynı seviyede dostluğunuzun olduğu iki kişiyi düşünün. birinin trilyonları var, geldi size çeyrek taktı; diğerinin de kıt kanaat devam eden bir yaşamı var da geldi çeyrek taktı. ikisi de aynı şeyi mi yaptı. eşit davrandılar ama adil mi davrandılar? biz o kıt kanaat geçinen kişiye zamanında tam altın taktık diye bugün tam beklersek o kişiye de yazık olmaz mı, sıkıntıda hissetmez mi?
ayrıca ben evlenen samimi dostlarıma düğünlerinde değil, düğünlerinden çok çok evvelden elden gidip gücüm oranında nakit verdim bugüne kadar. çünkü o paralar, altınlar aslında düğün sonrası değil tam da düğün öncesinde lazım oluyo. ben ilerde nişanda düğünde veya sonrasında dara düşersem benim bişey dememe gerek kalmadan onlar hissederlerse yanımda olurlar. ki bence toplumsal dayanışma budur.