- 5 Ağustos 2019
- 597
- 1.046
- 113
Canım benim o kadar üzüldüm ki yazdıklarına... kesinlikle ayrılmalısın. Senin annen baban saçının tek bir teline kıyamazken, bu adamın böyle cümleler kurmasına bir dakika bile katlanma. Eşimle evlenmeden çok önce bu şekilde bir erkek arkadasım vardı nişan yolunda ilerliyorduk. Beni öyle bir hale getirmişti ki her şeyin sonunda “beni bu hale getiren sensin, senin yüzünden böyle oluyorum, kendine gel” diyerek bana öyle baskı kuruyordu ki aynı senin gibi onun onca ettiği hakarete karşı her şeyi bırakıp hatayı kendimde aramaya “ya ama bende çok üstüne gittim” diyip bu hakaretleri hakediyormuşum gibi düşünüp, kendimi suçlu hissediyordum. Ve ben bunu onunla ayrılmadan farkedemedim. En son neredeyse dayak yiyecekken “napıyorum ben ya, buna neden katlanıyorum” dedim ve ayrıldım. Allah’ıma bin şükür ki kurtuldum. Şimdi iyi ki onunla evlenmemişim diyorum. Ki sen maalesef böyle bir adamla aynı evin içinde yaşıyorsun.tesekkurler...
ailem destek olur ama paylasmadim daha, yarin ola hayir ola. Bi kendime geleyim
Duygusal dusunmemem gerekiyor artik benim. Cogu kisi mantikli dusunemedigimi, gozumun acilmasi gerektigini yazmis.
Nolur kararlı ol, ayrıl, kendine değer ver. Dünyadaki en kötü şeyi yapmış bile olsan SEN BU HAKARETLERİ HAKETMİYORSUN... Annenin babanın biricik evladısın, elin öküzleri için kendini heba etme. SAKIN BENİ SEVİYOR DİYE KENDİNİ KANDIRMA, SEVEN HİÇ BİR İNSAN BU ŞEKİLDE HAKARET ETMEZ. Ben yolda yürürken bi köpekle karşı karşıya gelip de onu rahatsız edip uyandırsam ağız alışkanlığı “çok özür dilerim” diyorum. Ve bu dilsiz bir varlık, özür dilememden ne anlayacak ama bu benim yaradılışım. Yani uzun lafın kısası insan olarak bir köpeğe, kediye, eşyaya fazlaca değer veriyoruz, kaldı ki bu eş.... AYRIL BACIM, NOLURSUN.