Canım kıymetimizi bilmeliyiz. Şükredecek o kadar şey var ki.. neden en kıymetsiz insanlara bile müsamaha gösterirken kendimize göstermeyelim? Yeni yeni edindiğim hala tam başaramadığım bir hayat felsefesi bu. Kendimde adaleti ve şefkati hakediyorum. Diyette öyle. Tamam yedik, kilo veremedik eee? Neden horlayayım kendimi. Kaldığım yerden devam edicem ki yol beni güzelliklere götürsün. Sıkıldım Leyla eskiden etkilenmiyordum evi de severim çünkü ama artık Bulutla dışarı çıkacakken bile heryerim ağrıdığı için keyif alamamak beni yoruyor. Ruhsal ve mental olarak hırpalıyor beni. Bu sorunu çözücem. Herkesin vardır böyle kamçılayıcı bir sebebi içinde. O nedene bakıp devam edicez ama ederken de kendimi hırpalayamam ben çok kıymetliyim emek veriyorum bu önemli. Bilmiyorum anlatabildim mi

böyle düşündüğüm için de herkese böyle yaklaşıyorum. Denge önemli. Hayatımız boyunca hamburger yemicek miyiz mümkün mü? Ya da lahmacun. Yicez ama sonraki öğün kaldığımız yerden devam. Diyete değil ama sağlıklı beslenmeye.