İyi de ben hastalansam, ameliyat geçirsem vs ablamin eltisi de asla geçmiş olsuna gelmez, çünkü neden gelsin ki? Aslında idinin didisi.
Bence konudaki esas şey hayatın alma verme dengesini kurmakta zorlanman. gereksiz yere insanlara haddinden fazla verici olup, her sorununa koşup, kendinden veriyorsun. Sonra da diyorsun ki "bunca fedakarlığa karşılık bu mu olacakti"
E karşılık için yaptıysan yapmasaydin keşke.
Ben de yengeç burcuyum, anaclik - yardıma koşmak benim kanimda var. Ama kendimi çok torpuledim. Beklenti içine gireceğim hiç bir duruma sokmuyorum kendimi. Mesela eşin dostun düğününde altın takmam, çok çok içimden gelmiyorsa. Çünkü bilirim ki ben de ondan beklerim,gelmezse takılırım:) ama buna rağmen yine de içimden takmak gelirse de hiç gözüme bile görünmez,çünkü bunu içten gelerek yapmisimdir.
Ya da ablam evlendiği zaman ne ev dizmesine gittim ne ev temizliğine. İstesem shiftimi değiştirip gidebilirdim ama kendimi de tanıyorum ablamı da tanıyorum, ben k.çimi da yirtsam ben evlenme çağına geldiğimde ablam kocam , çocuğum, isim der benim evimi temizlemez yani amele gibi. Eminim buna. Neden izin günlerimi ev dizme ev yerleştirme olarak harcayıp zamanı gelince bu sebepten ablama bozulayim ki? Ne yaptıysam içimden gelerek - severek yaptım ve ona karşı beklentim sıfır. Nikahima gelsin yeter
İki örneği düğünden verdim ama hayatımın her alanında böyleyim. Üçüncü örneğimi de düğünden vereceğim:))) asla bir arkadaşım evlendi diye şehir dışına düğününe gitmem. Çünkü bilirim ki evlenince o kişi çoluk çocuk eş sorumluluğu vs benim düğünüme gelmeyecek:) o yüzden sadece kendim de o şehri görmek istiyorsam, gelmişken tatil yapacaksam giderim . Böylece 'ben onun için yıllık iznimi harcadım,on saat yol gittim o gelmedi bile' diye dostuma bilenmem
Gibi gibi gibi.
Sadece içimden gelen seyleri, sadece kendimi mutlu etmek için yaptığımdan beri kimseden bir beklentim olmuyor.
Sen de böyle olmaya çalış. Elalemin derdi için kendinden verme, insanların özel günü için kendini zora sokma , eğer dert dinleme modunda değilsen kimsenin bedava psikoloğu olma, üşeniyorsan ayıp olmasın diye iftar daveti verme... sadece gönlünden geçeni,sana iyi geleni yap . Sen böyle yapmaya başlarsan insanlardan beklentin de azalir , hayatta da daha rahat edersin