- 3 Eylül 2016
- 473
- 892
- 31
Sen istiyosan diğerlerinin ne dedigine bakmayacaksin
Tebrik ederim her insan bu cesareti gosteremez
Hayirlisi olsun hakkinizda
Rabbim sifa wersin
O arkadaşlarım dediklerinle bütün iliskini kes. Madem sevdiğinden bu kadar eminsin etrafındaki gereksiz insanların dediklerini dinleme.Kesinlikle öyle, hepimizin 1 dakika sonra başına gelebilicek birşey. Rabbim ailesine bağışladı en azından, bu kadarla atlattık.
Ve yine haklısınız ki benim o terbiyesiz arkadaşlarımın canı için bizim canımız için gitti o ayaklar..
Afedersin de yani nasip olur evlenirseniz arkadaşların mi koynuna girecek ??
Rabbim mutluluğunu zu daim etsin inşallahAnneme kalsa benden önce gidecek yanına, ailem konusunda hiç sıkıntım yok. Ve son teknoloji protezler o kadar mükemmel ki videolar izledim benden hareketliler, alıştıktan sonra umarım bizde sorun yaşamayız bununla ilgili. O da çok azimli, çok istikrarlı bu konuda, ayağa kalkar kalkmaz işine dahi dönmek istiyor.
Bu vatan için feda edilmiş ayaklar
Çok üzgünüm Allahım bu gencecik delikanlımıza Şafi ismiyle şifa versin
Ayakları geri gelemese de ruhu iyileşsin inşallah kolay atlatsın bu zor durumu
Siz tabiki yanında olun
Normal kabul edin herşeyi ki onun için de normalleşsin bu durum
Rabbim bu gencimizi başka yerden güldürsün
Acı keder görmeden Mutlu olun İnşallah
Sizi ve cesaretinizi yürekten tebrik ediyorum ve size ayrıl diyen arkadaşlarınıza prim vermeyin diyorum. ..karakterde sorun olursa asamayabilirsiniz ama engel bedende ise terk etmek çok ah almanıza sebep olur ki yarın başımıza ne gelecek biliyor muyuz?bir de ne şerefli bir konumda iken gazı oluyor daha yüksek mertebe ne ki şehit olmaktan başka. ...
+1Öncelikle çok geçmiş olsun, Allah korusun daha kötüsü olabilirdi.
Kararını verdiysen o arkadaşlarınla ilişkini bi kes ne kadar terbiyesizler ya.
Az önce cam sildim ne malumdu düşüp felç kalmayacağım?
Oturdukları yerden ne kadar kolay kestirip atabiliyorlar, karşılarında minnet borçlu oldukları bir gazi var.
İlk kendine geldiğinde, 2.gün mesajlaştığımızda en çok dokunan lafı.. Ya ilerde çocuğum benden korkarsa oldu..
Haklısın, hatam büyük aslında böyle bir adama sadece çorba yapıp gönderiyorum aramızda 15 dakikalık bir mesafe var ama kızar birşey der diye oturuyorum günlerdir.
Bu konuları çok konuşmamaya çalışıyorum, ağrın sızın varmı diye sorup uzatmıyorum çünkü ona acıdığımı ona üzüldüğümü düşünmesinden çekiniyorum.
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.
Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.
Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.
Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.
Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.
Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..
Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..
Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
ben okuyunca çok duygulandım bende engelliyim ama hayat doluyum kimse benim kadar sağlam gülücükler veremez biriki engelli erkek arkadaşım oldu onlar içinde yaşar dışa yansıtmaz ama kabullenirler en çok sevgi ayakta tutar onları sevgisizlik hepimizi öldürür daha çok birçok kişide olmayan gerçek hayat sevgi fedakarlık var bizlerde kimi aileler sağlıklı bir bireye engelliyi yakıştırmaz ama aileni tebrik ederim çok iyiler sende öylesin inşaallah sevdiğin masabaşı bir işe girer hayata tutunur her insan engelli engelsiz sevgi için çabalıcaksa devam edebilir hayata arkadaş kendi kendine bakabilcek durumda buna şükürMerhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.
Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.
Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.
Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.
Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.
Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..
Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..
Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
Can'ım engelli insanlara bir sürü kolaylık var iş yeri açıp işletir vergi istisnası var otomobil alır erken emekli olur Gül gibi yaşarsınız iyi bir protezle yürürde tut elimden bırakma onlar hassas oluyor normal insan gibi davranMerhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.
Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.
Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.
Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.
Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.
Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..
Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..
Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?