- 14 Haziran 2016
- 161
- 454
- 18
Benim esimde askeri personel hergun yuregimiz agzimizda yasiyoruz. Ama sadece esim icin degil. Tum askerlerimiz icin. Rabbim hepsini korusun.
Konuna gelince vatanimiz, bizim icin gazi olan bi insani yari yolda birakmak, helede seviyosan cok acimasiz. Bizi korumak icin ayaklarindan olmus. Lutfen kalbini dinle arkadaslarini degil.
Dediğin gibi öncesinde de çok aşıksan ve gelecekte karşılaşacağın sıkıntıları sabırla göğüsleyecek gücü ve sevgiyi kendinde görüyorsan, onu bugünlerinde de yalnız bırakma. Utansa da sıkılsa da.Yoo asla, ikimizde çok düşkündük. Bir önceki sayfada olaydan öncesinden bahsettim biraz. Kısa bi zamanda çok çok bağlandık, sesimizi duymadan yapamaz olduk 2 gün duymasam aradığında ağlardım. Evliliği ciddi şekilde düşünmek için çok erkendi ama, hep hayalini kurardık şurda olur düğünümüz diye, anne çocuk kombinleri gönderirdi bana baba bebek fotoğrafları vs.. Hep ciddi yaklaştık olaya, hep düşkün hep bağlıydık. Şefkatim evet arttı tabiki, ama öncesinde zaten çok aşıktım.
Kimse boyle bir imtihanin muhatabi olmak istemez. Ama vatan kutsaldir canimizi da veririz gozu kapali o anlamda bi acima olmadi, teslimiyetine gozum dolduHiç hiç üzülmeyin. Gerçekten. Ben duyduğum ilk günden sonra hiç gözyaşı dökmedim, aksine gurur denilen duygu üzerimizde taşınabilen somut birşey olsa üzerime takar gezerim. Böyle bi adamın yakını olduğum için gurur mutluluk doluyum.
Dediğin gibi öncesinde de çok aşıksan ve gelecekte karşılaşacağın sıkıntıları sabırla göğüsleyecek gücü ve sevgiyi kendinde görüyorsan, onu bugünlerinde de yalnız bırakma. Utansa da sıkılsa da.
Sevgilinle konuşursan, sıcak yatağında yatan bizlere hakkını helal etsin, geçmez ama, geçmiş olsun dileklerimizi ilet. Çok üzüldüm. Gidenin yakınlarına, kalanın da kendisine çok zor.
Kimse boyle bir imtihanin muhatabi olmak istemez. Ama vatan kutsaldir canimizi da veririz gozu kapali o anlamda bi acima olmadi, teslimiyetine gozum doldu
Onu o halde görmeni istememesi, görünce ondan soğuyacağını düşünüyor olabilir
şu an ne desek ya da sen ne düşünsen boş olacak. o kişiyle şimdiki haliyle zaman geçirip ne hissettiğinizi görmeniz Lazım. insanız sonuçta. duygularınızın ne kadar derin olduğunu dahası acıdığınız için mi yoksa gerçekten sevdiğiniz için mi devam etmek istediğinizi ayırt etmeniz gerekiyor. yakın arkadaşım benzer bir durum yaşadı, evlendiler. dışardan bi sorun görünmüyor ama içinde yaşamanın zorlukları vardır elbette. hepinize sabır ve selamet diliyorum, geçmiş olsun..Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.
Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.
Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.
Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.
Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.
Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..
Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..
Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
Sen anlattikca cigerim parcalandi. Ne yazık ki o leş düşünceli arkadaşların icin bu acıları çekiyor.Gidebilsem davranışım böyle olur evet ama yapısı sinirli, ve gitmemi kesinlikle istemiyor. Çorbaları dahi götürmeme müsade etmedi, sanırım öyle görmemi istemiyor. Morfinle, uyku haplarına dahi direnç gösteren ağrıları var. Ve onun mahcup olmasını istemediğim için gidemiyorum.
Sen anlattikca cigerim parcalandi. Ne yazık ki o leş düşünceli arkadaşların icin bu acıları çekiyor.
O zaman boşverin arkadaşlarınızı... Onlar swvgi nedir vefa nedir bilmiyorlar demekki :)İçimdeki sesin cevabı ilk günden beri aynıydı, ben elini bırakmam, zaten bırakmazdım çünkü sorunsuz güzel bir ilişkiydi her zaman, her konuda iyiydik. Tutumum değişmedi, bu sebep benim ilişkimi benim sevgimi etkileyen birşey olamaz.
Ayrica engelli degil o gazi.
Serefli bi gazi. Koca yurekli bi gazi.
Bizim burda topumuzun yuregini yan yana koysak, onun yuregi kdar agir basamiycak..
Sizi karşıma Allah çıkarttı sanırım. Bu durumu yaşayan birinin yorumu düşüncesini almak benim için şu an bulunmaz bir nimet. Evet 1 kez görüştük yüz yüze, fakat onun kız kardeşi ve benim kız kardeşim 8 senedir aynı sınıfta okuyorlar, ve aynı sokakta oturuyoruz. Yıllardır tanıyordum, hep bir temas halindeydik fakat kişisel olarak tanışmamıştık. Zaten 2 senedir ankaraya çok az geliyordu. Tanıştıktan sonrada hiç kopmadık zaten, minicik bir sorun dahi yaşamadık çok kısa sürede çok farklı bir bağ oluştu aramızda her nöbetinde sabahlara kadar konuştuk fısır fısır, birbirimizin sesinde huzur bulduk, benim sesimi duymadan gününü geçiremezdi, bende aynı şekilde. 2 gün konuşamasak, telefonda sesini duyunca ağlardım. Biz çok bağlandık bu kısacık zamanda, onun sevdiği ama yiyemediği şeyleri bende burada yemedim.
Farklı bi bağ bu bana göre, çünkü bu hisleri daha evvel yaşamadım. Ben ondan geç uyanırdım, ben uyanana kadar yüzlerce mesaj atardı özlediğini söylerdi hemen, bir sürü resim video atardı özleyince aptallaşıyorum bak böyle diye..
Sevgimden, bağlılığımdan sonuna kadar eminim, ama onun psikolojisini anlamam beni mutlaka zorlayacak, bazen beni çevresini kırıcak dökücek, belki uzak durmaya çalışıcak. Şu an dahi asla gitmemi istemiyor hastaneye, ben öyle yaradan yanıktan etkilenen birisi değilim hele ki bu sevdiğim adamsa onu o yaralarından dahi öperek severim..
Fakat nasıl davranmam lazım ona karşı, o nasıl iyi hisseder, gitmem mi gerekiyor yoksa onun kendini toparlamasını mı beklemeliyim.. Kafamı kurcalayan şeyler sadece bunlar, yoksa bırakmak asla, bir seçenek dahi değil.. Oldu ki ilişki bitecekse normal bir sebepten evet bitebilir tabiki, ama bu sebepten o bile bitirmek isterse paçalarına yapışır önünde dururum. Ben her türlü sorumluluğu kabul ettim..
Tek problem kafamın içinde dönen şimdi ne yapmalıyım, bir sonraki adımım ne olmalı, beklemek mi lazım, yoksa azarlanmak pahasına arsızca gidip kapısında yatmak mı??
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.
Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.
Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.
Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.
Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.
Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..
Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..
Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?