- 11 Mayıs 2025
- 48
- 5
- 1
- Konu Sahibi Mrvdetanirlar
-
- #41
İnanın buna bende çok şaşırıyorum.kendisi hala evlatlık rolünden çıkamadı. Bir baba olduğunun farkında değil
İnanın buna bende çok şaşırıyorum.kendisi hala evlatlık rolünden çıkamadı. Bir baba olduğunun farkında değilBir daha telefonlarini acmayin kapiyi da acmayin esinize görüsmek istemediginizi, cocugunuzu da göstermek istemediginizi net bir dille söyleyin. Esiniz kendi cocuguna bunlari söyleyen, reva gören insanlari, kendi ailesi de olsa nasil hala hayatinda tutabiliyor hayret dogrusu.
Esime söylüyorum ama anlamak kötü olmak istemiyor. Benim ne derece sinirli ve sert biri oldugumu yeni yeni anliyor kendileri. Bu yüzden de artık beni aramiyorlar. Çünkü tavrımin istemediğimin farkındalar. Kendi evim olsaydı evet haklısınız bağırip dursunlar ama kiracıyım. Böyle bir durum benim için hoş olmaz. Ben yeteri kadar diş çıkartıp evime geldiklerinde tersliyorum ama buna rağmen yuzsuzce geliyorlarKabul etmiyorum çocuğuna bunları dediler yanında olmadılar diyeceksin orası senin evin ne demek geliyorlar? Çok erken hamile kalmışsın bacım Allah sağlık versin o ayrı. Sen onları eve aldıkça kimse takmayacak. Konuşur konuşur susar diyorlardir. Kocan da anasının lafına bakıyorsa geri postala ne bu ya, aile olmayı bilmeyen adamlar niye evleniyor
Kapıya mi dayandılar açma bagirsinlar. Ne yüzle geliyorsunuz desene sen de biraz dişlerini çıkart yoksa böyle gider
Kesinlikle çok haklısınız.Başka konuda lohusalık zamanında yapılanlardan dolayı 10 senedir eve almiyorum demiş kadın. Millet demiş ki vay efendim ne kincisin. Almam kardeşim. Böyle koca ailesini evime almam o kadar. Böyle insanlari 100 yıl almasan gene adam olmazlar ama sinirin bozulmaz hiç olmazsa. Senin eşinde iş yok konu sahibi. Arada derede kalacak bir şey yok çünkü.
Son geldiklerinde zaten bebeğimide alıp yatak odasına geçtim ve onlar gidene kadar çıkmadım. Bazen ben yokken eşim diyormuş zaten böyle konuşmayın bakın zaten canı sıkkın hepinizi bozar tersler karışmam diye ama onların umurlarinda değil. Akraba demişsiniz ama onlar hiç bir akrabalariyla goruzmeslerGeldiklerinde bebeği alıp yatak odasına geçin bebeği uyutun yanında uzanın. Eşiniz mutfaktayken bir şey söylediklerinde ban annen baban şöyle diyor diyin yok biz öyle demedik derlerse inkar ettiğinize göre kötü bir şey niye eşimin yanında farklı konuşuyorsunuz diyin. Hatta ses kaydı alın korksunlar sizden. Bu söylediklerinizi akrabalarınıza atarım diyin. Kötü niyetli insanlar. Cahilliklerinden olsa iyilikleri de olurdu, bunlar saf kötü
İsterse kendi ailem olsun böyle davranışta insanları asla hayatımda istemem . Ya ben ya ailen derim uzaklaşırım . Türk halkında ne yazık ki çok fazla adet gelenek yetişme tarzımı mı bilemiyorum ama aile büyükleri vs diyerek çok fazla değer gösterme davranışı var her ne yaparsa yapsınlar . Ne benim ailem ne de onunki kimse vazgeçilmez değildir size iyi bir davranış iyi insanlar gerekiyor hayat tam da böyle bir şeyBir yıllık evliyim ve herşey hamile kalmamla başladı. Hamile olduğumu öğrendiğimde sürekli ihtiyaç olacağı için altınlarımi bozdurup araba aldık benim üzerime. Eşimin ailesi bunu öğrendiğinde oğullarına ya bosanirsaniz o zaman araba ne olacak diyip durdular.5 aylık hamileyken yaptıkları yemek yüzünden zehirlendim. Hamileliğimin 6. ayında bebeğimin böbrek hastası olduğunu ve bir böbreğinin tamamen kistlerle kaplı olup doğduğunda çalışmama ihtimali olduğunu ve bu sebepten dolayi bebeğimin çok büyüyemedigini,aynı zamanda down sendromlu olabilecegini yada başka bir sendromik hastalığı olabilecegini öğrendim. Ben bunun için günlerce ağlarken onlar beni teselli etmek yerine bilmem kimde de vardı bebek öldü anneyi zehirledi diyip geçtiler. Bebeğimin hastalığından dolayı zorunlu bir şekilde hem erken hemde sezeryanla doğum yaptım. Ben doğuma ağlaya ağlaya girerken onlar ameliyathaneden foto çekip paylaşmış millete karşı. Bebeğim 10 gün boyunca kuvezde kaldı ama çok şükür ki böbrek dışında bir hastaligi cikmadi.bir kez olsun aramadilar sormadılar. 3 günlük lohusayim cenaze için annemgilin şehir dışına gitmesi gerekti benden müsade isteyerek beni ablam ve eşimle bırakıp iki günlüğüne gittiler. Bunu bilmelerine rağmen bir kez olsun arayıp birşeye ihtiyacın var mı demediler. Bir tas yemek getirmediler. Bebeğim için iki tane adagim vardi onun bile lafını yapıp bir tane kessen olmuyor mu dediler. Bebeğim kuvezde çıktıktan sonraysa beni hiçe sayıp sürekli oğullarının kızı diye bahsettiler. Hatta oğullarına kızınıda alır bize gelirsin dediler. Bu arada arabadan için ise sürekli oğlumun arabası diyip durdular. Bebeğim şuan 3 aylık ve bir böbreği calismiyor. Diğer böbrekte ise kaçak var. Bebeğim daha 25 günlükken tekrardan kuveze alınmak zorunda kaldi. 8 gün boyunca hastanenin hastanenin bahcesinde yatip kalktım bebeğimi düzenli bir şekilde görüp karnini doyurabilmek icin. Bir kez olsun onlara beni hastaneye goturun demedigim halde bebeğin yatması sorun değil hastaneye gidip gelmek sıkıntı dediler.Hatta halimi görüp Suna bak ölü gibi geziyor ortalıkta yazık dediler. Bebeğim 55 gunluktu tekrardan hastaneye yatisi yapıldı bu sefer servise. Onda da beni arayıp hastaneyi sevmiyoruz o yüzden de gelmiyoruz yanınıza dediler. Bebegim taburcu olduğunda evime gelip biz çocuk buyuturken ne hastane gördük ne ilaç bildip diyip durdular.Bebegimin ameliyat olması gerekiyor ve üniversite hastanesi biz yapamayız malzememiz yok ya şehire yada başkent hastanesine gidin dedi bende başkenti seçtim. Bunun için bile laf yaptılar. Bir ton para isterlermis,malmeze neyse söylesinler bulunurmus. Şuan için bebek küçük olduğundan ve ameliyat riskli oldugundan ameliyatı Başkent erteledi ama ufacık bir enfeksiyonda sıkıntıda acil ameliyata alırız dedi. Bundan için bile ya böbreği tamamen biterde nakil gerekirse görürsün dediler bense gerekirse ben veririm böbreğimi dedim anneninki her zaman uymaz diyip iyice canımı sıktılar. Bebeğimin hastane ve ameliyat masrafı için biriktirdigim bir miktar param var. Onu bile eşime harcatma derdine düştüler. Arabanın muayenesi yaklaşıyor arabanı yaptır oğlum çocuk için yetismezse bir para veririz dediler. Bende onları tersleyip araba benim bebegimden önemli değil gerekirse arabayı satarım yinede elimdekini arabaya vermem dedim. Onların tek düşüncesi beni kendilerine muhtaç etmek. Bebeğimin için düşünceleri ise iyilesirse yasar iyilezmezse ölür. Bir kez olsun bu halleri yüzünden bebeğimi kucaklarına vermedim. Yüzlerine gülmedim. Evime bile gelsinler istemiyorum. Hiç bir şekilde onlara yüz vermiyorum taviz vermiyorum. Zaten evimede ayda bir gelirler. Bebeğimin yüzünü bile onlara göstermek istemiyorum ama eşimden için o kadarına ses etmiyorum. Ama onlardan nefret ediyorum. Onları gordukce tiksinip geriliyorum ve huzursuz oluyorum.Bu konuda herkes beni suçluyor. Onların torunu. Onlarada sevdir kucaklarına ver diye.Siz olsaniz böyle insanlara bebeğinizi sevdirir misiniz? Lütfen bir akıl verin bana
Kesinlikle. En son söyledim zaten ailesinin cani cehenneme böyle giderse ailen yüzünden boşanacam diyeİsterse kendi ailem olsun böyle davranışta insanları asla hayatımda istemem . Ya ben ya ailen derim uzaklaşırım . Türk halkında ne yazık ki çok fazla adet gelenek yetişme tarzımı mı bilemiyorum ama aile büyükleri vs diyerek çok fazla değer gösterme davranışı var her ne yaparsa yapsınlar . Ne benim ailem ne de onunki kimse vazgeçilmez değildir size iyi bir davranış iyi insanlar gerekiyor hayat tam da böyle bir şey
Bebegi birak gunahimi vermem!Bir yıllık evliyim ve herşey hamile kalmamla başladı. Hamile olduğumu öğrendiğimde sürekli ihtiyaç olacağı için altınlarımi bozdurup araba aldık benim üzerime. Eşimin ailesi bunu öğrendiğinde oğullarına ya bosanirsaniz o zaman araba ne olacak diyip durdular.5 aylık hamileyken yaptıkları yemek yüzünden zehirlendim. Hamileliğimin 6. ayında bebeğimin böbrek hastası olduğunu ve bir böbreğinin tamamen kistlerle kaplı olup doğduğunda çalışmama ihtimali olduğunu ve bu sebepten dolayi bebeğimin çok büyüyemedigini,aynı zamanda down sendromlu olabilecegini yada başka bir sendromik hastalığı olabilecegini öğrendim. Ben bunun için günlerce ağlarken onlar beni teselli etmek yerine bilmem kimde de vardı bebek öldü anneyi zehirledi diyip geçtiler. Bebeğimin hastalığından dolayı zorunlu bir şekilde hem erken hemde sezeryanla doğum yaptım. Ben doğuma ağlaya ağlaya girerken onlar ameliyathaneden foto çekip paylaşmış millete karşı. Bebeğim 10 gün boyunca kuvezde kaldı ama çok şükür ki böbrek dışında bir hastaligi cikmadi.bir kez olsun aramadilar sormadılar. 3 günlük lohusayim cenaze için annemgilin şehir dışına gitmesi gerekti benden müsade isteyerek beni ablam ve eşimle bırakıp iki günlüğüne gittiler. Bunu bilmelerine rağmen bir kez olsun arayıp birşeye ihtiyacın var mı demediler. Bir tas yemek getirmediler. Bebeğim için iki tane adagim vardi onun bile lafını yapıp bir tane kessen olmuyor mu dediler. Bebeğim kuvezde çıktıktan sonraysa beni hiçe sayıp sürekli oğullarının kızı diye bahsettiler. Hatta oğullarına kızınıda alır bize gelirsin dediler. Bu arada arabadan için ise sürekli oğlumun arabası diyip durdular. Bebeğim şuan 3 aylık ve bir böbreği calismiyor. Diğer böbrekte ise kaçak var. Bebeğim daha 25 günlükken tekrardan kuveze alınmak zorunda kaldi. 8 gün boyunca hastanenin hastanenin bahcesinde yatip kalktım bebeğimi düzenli bir şekilde görüp karnini doyurabilmek icin. Bir kez olsun onlara beni hastaneye goturun demedigim halde bebeğin yatması sorun değil hastaneye gidip gelmek sıkıntı dediler.Hatta halimi görüp Suna bak ölü gibi geziyor ortalıkta yazık dediler. Bebeğim 55 gunluktu tekrardan hastaneye yatisi yapıldı bu sefer servise. Onda da beni arayıp hastaneyi sevmiyoruz o yüzden de gelmiyoruz yanınıza dediler. Bebegim taburcu olduğunda evime gelip biz çocuk buyuturken ne hastane gördük ne ilaç bildip diyip durdular.Bebegimin ameliyat olması gerekiyor ve üniversite hastanesi biz yapamayız malzememiz yok ya şehire yada başkent hastanesine gidin dedi bende başkenti seçtim. Bunun için bile laf yaptılar. Bir ton para isterlermis,malmeze neyse söylesinler bulunurmus. Şuan için bebek küçük olduğundan ve ameliyat riskli oldugundan ameliyatı Başkent erteledi ama ufacık bir enfeksiyonda sıkıntıda acil ameliyata alırız dedi. Bundan için bile ya böbreği tamamen biterde nakil gerekirse görürsün dediler bense gerekirse ben veririm böbreğimi dedim anneninki her zaman uymaz diyip iyice canımı sıktılar. Bebeğimin hastane ve ameliyat masrafı için biriktirdigim bir miktar param var. Onu bile eşime harcatma derdine düştüler. Arabanın muayenesi yaklaşıyor arabanı yaptır oğlum çocuk için yetismezse bir para veririz dediler. Bende onları tersleyip araba benim bebegimden önemli değil gerekirse arabayı satarım yinede elimdekini arabaya vermem dedim. Onların tek düşüncesi beni kendilerine muhtaç etmek. Bebeğimin için düşünceleri ise iyilesirse yasar iyilezmezse ölür. Bir kez olsun bu halleri yüzünden bebeğimi kucaklarına vermedim. Yüzlerine gülmedim. Evime bile gelsinler istemiyorum. Hiç bir şekilde onlara yüz vermiyorum taviz vermiyorum. Zaten evimede ayda bir gelirler. Bebeğimin yüzünü bile onlara göstermek istemiyorum ama eşimden için o kadarına ses etmiyorum. Ama onlardan nefret ediyorum. Onları gordukce tiksinip geriliyorum ve huzursuz oluyorum.Bu konuda herkes beni suçluyor. Onların torunu. Onlarada sevdir kucaklarına ver diye.Siz olsaniz böyle insanlara bebeğinizi sevdirir misiniz? Lütfen bir akıl verin bana
Kesinlikle bende o dusuncedeyimBebegi birak gunahimi vermem!
Keşke laftan anlayan insanlar olsaydı gelmeyide konuşmayı da çoktan bırakırlardi.Önce o koca lakaplı yaratığı sonra da tüm sülalesini hayatımdsn def eder sadece bebeğimle ilgilenirim. Nitekim sizin kadsr olmasa da saçma tavırlar oldu ve hepsine ağzının payını verdigimi düşünüyorum, konuşurken 2 kere düşünüyorlar artık. Siz de ne yapmanız gerektiğini gayet iyi biliyorsunuz.
Eşime yeteri kadar net tavır koydum. Hatta ailen yüzünden bosaniriz dedimsiz ilk eşinize tavrınızı net bir şekilde koyacaksınız okurken sinirlerim bozuldu
nası babaymış o be anasına - s*carım arabasına da muayenesine de çocuğum acı çekiyor diyemeyecek kadar aciz mi bu herif nası bi yaratıkla evlisiniz o ailesini def edemiyorsa siz onu def edin .
Eşiniz yanlış yapıyor siz şuanda ailesine kızgınsınız haklısınız da ama eşinizin durumu yaptıkları doğru değil size ve evladına sahip çıkacak gerekirse arada da kalacak kavga da edecek . Bu lafları biz okurken içimiz dağlandı eşiniz duyuyor da arada kalmamak için ses etmiyor öyle mi gerçekten kendinize bu acıyı yaşatmyın habersiz de eşinizi arayarak da gelemezler bir defa bunu eşinize anlatın alın karşınıza konuşun. Üzerine düşeni yapmayı öğrensinTeşekkür ederim. Üç yıldır tanıyoruz birbirimizi. Sadece kaynana ve kayınbaba var. Evet resmiyette de benim üzerime araba. Eşimde çaba gösteriyor ama çok fazla arada kalmak istemiyor. Benim tavrını bildikleri için evime gelmek için ya eşimi arıyorlar yada habersiz geliyorlar
Söylenilen çoğu şeyi eşim yokken soylediler. Esime soyledigimde de bir iki defa tavır aldı ailesine sonra yine aynı oldu. Çünkü bana karşı böyle konuşup eşime karşı yumuşak konuşuyorlarEşiniz yanlış yapıyor siz şuanda ailesine kızgınsınız haklısınız da ama eşinizin durumu yaptıkları doğru değil size ve evladına sahip çıkacak gerekirse arada da kalacak kavga da edecek . Bu lafları biz okurken içimiz dağlandı eşiniz duyuyor da arada kalmamak için ses etmiyor öyle mi gerçekten kendinize bu acıyı yaşatmyın habersiz de eşinizi arayarak da gelemezler bir defa bunu eşinize anlatın alın karşınıza konuşun. Üzerine düşeni yapmayı öğrensin
Fark etmez. Sizin lafınız geçerli olmalı kamera koyup kayıt mı alacaksınız siz ne diyorsanız odur kendinizi kandırmayın eşinizli konuşunSöylenilen çoğu şeyi eşim yokken soylediler. Esime soyledigimde de bir iki defa tavır aldı ailesine sonra yine aynı oldu. Çünkü bana karşı böyle konuşup eşime karşı yumuşak konuşuyorlar
Eşinizden hiç bahsetmemişsiniz.Aile kötü olabilir görüşmezsiniz olur biter.Burada eşinizle ilişkiniz önemli olanBir yıllık evliyim ve herşey hamile kalmamla başladı. Hamile olduğumu öğrendiğimde sürekli ihtiyaç olacağı için altınlarımi bozdurup araba aldık benim üzerime. Eşimin ailesi bunu öğrendiğinde oğullarına ya bosanirsaniz o zaman araba ne olacak diyip durdular.5 aylık hamileyken yaptıkları yemek yüzünden zehirlendim. Hamileliğimin 6. ayında bebeğimin böbrek hastası olduğunu ve bir böbreğinin tamamen kistlerle kaplı olup doğduğunda çalışmama ihtimali olduğunu ve bu sebepten dolayi bebeğimin çok büyüyemedigini,aynı zamanda down sendromlu olabilecegini yada başka bir sendromik hastalığı olabilecegini öğrendim. Ben bunun için günlerce ağlarken onlar beni teselli etmek yerine bilmem kimde de vardı bebek öldü anneyi zehirledi diyip geçtiler. Bebeğimin hastalığından dolayı zorunlu bir şekilde hem erken hemde sezeryanla doğum yaptım. Ben doğuma ağlaya ağlaya girerken onlar ameliyathaneden foto çekip paylaşmış millete karşı. Bebeğim 10 gün boyunca kuvezde kaldı ama çok şükür ki böbrek dışında bir hastaligi cikmadi.bir kez olsun aramadilar sormadılar. 3 günlük lohusayim cenaze için annemgilin şehir dışına gitmesi gerekti benden müsade isteyerek beni ablam ve eşimle bırakıp iki günlüğüne gittiler. Bunu bilmelerine rağmen bir kez olsun arayıp birşeye ihtiyacın var mı demediler. Bir tas yemek getirmediler. Bebeğim için iki tane adagim vardi onun bile lafını yapıp bir tane kessen olmuyor mu dediler. Bebeğim kuvezde çıktıktan sonraysa beni hiçe sayıp sürekli oğullarının kızı diye bahsettiler. Hatta oğullarına kızınıda alır bize gelirsin dediler. Bu arada arabadan için ise sürekli oğlumun arabası diyip durdular. Bebeğim şuan 3 aylık ve bir böbreği calismiyor. Diğer böbrekte ise kaçak var. Bebeğim daha 25 günlükken tekrardan kuveze alınmak zorunda kaldi. 8 gün boyunca hastanenin hastanenin bahcesinde yatip kalktım bebeğimi düzenli bir şekilde görüp karnini doyurabilmek icin. Bir kez olsun onlara beni hastaneye goturun demedigim halde bebeğin yatması sorun değil hastaneye gidip gelmek sıkıntı dediler.Hatta halimi görüp Suna bak ölü gibi geziyor ortalıkta yazık dediler. Bebeğim 55 gunluktu tekrardan hastaneye yatisi yapıldı bu sefer servise. Onda da beni arayıp hastaneyi sevmiyoruz o yüzden de gelmiyoruz yanınıza dediler. Bebegim taburcu olduğunda evime gelip biz çocuk buyuturken ne hastane gördük ne ilaç bildip diyip durdular.Bebegimin ameliyat olması gerekiyor ve üniversite hastanesi biz yapamayız malzememiz yok ya şehire yada başkent hastanesine gidin dedi bende başkenti seçtim. Bunun için bile laf yaptılar. Bir ton para isterlermis,malmeze neyse söylesinler bulunurmus. Şuan için bebek küçük olduğundan ve ameliyat riskli oldugundan ameliyatı Başkent erteledi ama ufacık bir enfeksiyonda sıkıntıda acil ameliyata alırız dedi. Bundan için bile ya böbreği tamamen biterde nakil gerekirse görürsün dediler bense gerekirse ben veririm böbreğimi dedim anneninki her zaman uymaz diyip iyice canımı sıktılar. Bebeğimin hastane ve ameliyat masrafı için biriktirdigim bir miktar param var. Onu bile eşime harcatma derdine düştüler. Arabanın muayenesi yaklaşıyor arabanı yaptır oğlum çocuk için yetismezse bir para veririz dediler. Bende onları tersleyip araba benim bebegimden önemli değil gerekirse arabayı satarım yinede elimdekini arabaya vermem dedim. Onların tek düşüncesi beni kendilerine muhtaç etmek. Bebeğimin için düşünceleri ise iyilesirse yasar iyilezmezse ölür. Bir kez olsun bu halleri yüzünden bebeğimi kucaklarına vermedim. Yüzlerine gülmedim. Evime bile gelsinler istemiyorum. Hiç bir şekilde onlara yüz vermiyorum taviz vermiyorum. Zaten evimede ayda bir gelirler. Bebeğimin yüzünü bile onlara göstermek istemiyorum ama eşimden için o kadarına ses etmiyorum. Ama onlardan nefret ediyorum. Onları gordukce tiksinip geriliyorum ve huzursuz oluyorum.Bu konuda herkes beni suçluyor. Onların torunu. Onlarada sevdir kucaklarına ver diye.Siz olsaniz böyle insanlara bebeğinizi sevdirir misiniz? Lütfen bir akıl verin bana
Kocan olacak o adama da yazıklar olsunBir yıllık evliyim ve herşey hamile kalmamla başladı. Hamile olduğumu öğrendiğimde sürekli ihtiyaç olacağı için altınlarımi bozdurup araba aldık benim üzerime. Eşimin ailesi bunu öğrendiğinde oğullarına ya bosanirsaniz o zaman araba ne olacak diyip durdular.5 aylık hamileyken yaptıkları yemek yüzünden zehirlendim. Hamileliğimin 6. ayında bebeğimin böbrek hastası olduğunu ve bir böbreğinin tamamen kistlerle kaplı olup doğduğunda çalışmama ihtimali olduğunu ve bu sebepten dolayi bebeğimin çok büyüyemedigini,aynı zamanda down sendromlu olabilecegini yada başka bir sendromik hastalığı olabilecegini öğrendim. Ben bunun için günlerce ağlarken onlar beni teselli etmek yerine bilmem kimde de vardı bebek öldü anneyi zehirledi diyip geçtiler. Bebeğimin hastalığından dolayı zorunlu bir şekilde hem erken hemde sezeryanla doğum yaptım. Ben doğuma ağlaya ağlaya girerken onlar ameliyathaneden foto çekip paylaşmış millete karşı. Bebeğim 10 gün boyunca kuvezde kaldı ama çok şükür ki böbrek dışında bir hastaligi cikmadi.bir kez olsun aramadilar sormadılar. 3 günlük lohusayim cenaze için annemgilin şehir dışına gitmesi gerekti benden müsade isteyerek beni ablam ve eşimle bırakıp iki günlüğüne gittiler. Bunu bilmelerine rağmen bir kez olsun arayıp birşeye ihtiyacın var mı demediler. Bir tas yemek getirmediler. Bebeğim için iki tane adagim vardi onun bile lafını yapıp bir tane kessen olmuyor mu dediler. Bebeğim kuvezde çıktıktan sonraysa beni hiçe sayıp sürekli oğullarının kızı diye bahsettiler. Hatta oğullarına kızınıda alır bize gelirsin dediler. Bu arada arabadan için ise sürekli oğlumun arabası diyip durdular. Bebeğim şuan 3 aylık ve bir böbreği calismiyor. Diğer böbrekte ise kaçak var. Bebeğim daha 25 günlükken tekrardan kuveze alınmak zorunda kaldi. 8 gün boyunca hastanenin hastanenin bahcesinde yatip kalktım bebeğimi düzenli bir şekilde görüp karnini doyurabilmek icin. Bir kez olsun onlara beni hastaneye goturun demedigim halde bebeğin yatması sorun değil hastaneye gidip gelmek sıkıntı dediler.Hatta halimi görüp Suna bak ölü gibi geziyor ortalıkta yazık dediler. Bebeğim 55 gunluktu tekrardan hastaneye yatisi yapıldı bu sefer servise. Onda da beni arayıp hastaneyi sevmiyoruz o yüzden de gelmiyoruz yanınıza dediler. Bebegim taburcu olduğunda evime gelip biz çocuk buyuturken ne hastane gördük ne ilaç bildip diyip durdular.Bebegimin ameliyat olması gerekiyor ve üniversite hastanesi biz yapamayız malzememiz yok ya şehire yada başkent hastanesine gidin dedi bende başkenti seçtim. Bunun için bile laf yaptılar. Bir ton para isterlermis,malmeze neyse söylesinler bulunurmus. Şuan için bebek küçük olduğundan ve ameliyat riskli oldugundan ameliyatı Başkent erteledi ama ufacık bir enfeksiyonda sıkıntıda acil ameliyata alırız dedi. Bundan için bile ya böbreği tamamen biterde nakil gerekirse görürsün dediler bense gerekirse ben veririm böbreğimi dedim anneninki her zaman uymaz diyip iyice canımı sıktılar. Bebeğimin hastane ve ameliyat masrafı için biriktirdigim bir miktar param var. Onu bile eşime harcatma derdine düştüler. Arabanın muayenesi yaklaşıyor arabanı yaptır oğlum çocuk için yetismezse bir para veririz dediler. Bende onları tersleyip araba benim bebegimden önemli değil gerekirse arabayı satarım yinede elimdekini arabaya vermem dedim. Onların tek düşüncesi beni kendilerine muhtaç etmek. Bebeğimin için düşünceleri ise iyilesirse yasar iyilezmezse ölür. Bir kez olsun bu halleri yüzünden bebeğimi kucaklarına vermedim. Yüzlerine gülmedim. Evime bile gelsinler istemiyorum. Hiç bir şekilde onlara yüz vermiyorum taviz vermiyorum. Zaten evimede ayda bir gelirler. Bebeğimin yüzünü bile onlara göstermek istemiyorum ama eşimden için o kadarına ses etmiyorum. Ama onlardan nefret ediyorum. Onları gordukce tiksinip geriliyorum ve huzursuz oluyorum.Bu konuda herkes beni suçluyor. Onların torunu. Onlarada sevdir kucaklarına ver diye.Siz olsaniz böyle insanlara bebeğinizi sevdirir misiniz? Lütfen bir akıl verin bana
Eşimle aramız çok iyiydi bu olaylar yüzünden bozulmaya başladı. Ben bunları sindiremiyorken o hicbirsey olmamış gibi davraniyorEşinizden hiç bahsetmemişsiniz.Aile kötü olabilir görüşmezsiniz olur biter.Burada eşinizle ilişkiniz önemli olan
Annesinin güdümünden çıkamamış bir erkek dahaEşimle aramız çok iyiydi bu olaylar yüzünden bozulmaya başladı. Ben bunları sindiremiyorken o hicbirsey olmamış gibi davraniyor
Bekara boşanmak kolay gibi olmasın ama böyle eşim olacağına hiç evlenmem. Bu nasıl bir konu nasıl eş ve ailesiEşim ortada kalmış durumda. Benim yaptıklarıma hak veriyor ama ailesinede birşey diyemiyor. Bu yüzden onunlada ailesi geldikçe aramız bozuluyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?