Eşimin psikolojik şiddeti

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
insan olmak boyle gelecekte ben de aynı hatayı yapabilirim belki ama şuan ben de yanlış buluyorum. cocuk kaybetmenizle ikinci cocuğa önlem almayıp da doğurmanız arasında bağlantı olduğunu düşünmüyorum. adamın karakterini görüyosunuz sozde çocuğunuza aciyosunuz ama ikinciye de aynı hayatı yaşatıcaksınız. o zaman size tek onerim 3.yü yapmayın demek olur. kocanızı alın karşınıza sakin sakin konuşun. ikimiz de doktorla görüşelim sana yüklenmiyorum ben ama artık ikimiz de özen göstermeliyiz diyin. bende de var bi tane inatçı sevgili. ne zaman kendimi kötülemeye başlarsam o zaman kendi hatalarına dönüp bakabiliyor. gurur yapmayın böyle konular için
 
Acaba bir psikologla gorusseniz size bir yol gosterir mi ? Yani esinizi nasil ikna edeceginiz konusunda falan elbet onlarin vardr boyle gelmek istemeyen hastalari ama ozel bir psikologla devlette zaman bulamayabilirler bu kadar ayrintili ilgilenmek icin
 
Evet bende aynı şeyi düşünüyorum. Sabah konuştum kendisiyle. İlle de gelmek istemiyorum diyorsan ben tek gidicem dedim. Ses çıkarmadı. Bu şekilde deneyelim , belki psikolog onu da görmek konuşmak ister. Özel bi dr bulup gidicem teşekkür ederim.
 
Bakin esinizi seviyorsunuz anliyorum, maddi gucunuz var mi ? 2. Ye hamilesinz evde zaten tek bakiyorsunuz size yardimi olmuyor acaba esinizi psikolojik destek konusunda ikna edemezseniz bir tehdit mi etseniz cocuklarimi bu sekilde buyutmek istemiyorum deyin yani acik konusayim benim de 2 yasinda kizm var esimi cok severim ama kizima boyle davranirsa cocugumn huzuru icin mecbur kalirsam bosanirim ! Esiniz nasil olsa benimleler istedigim gibi davranirim kafasinda...bence once siz bir psikologla gorusun, esinizi ikna yontemlerini konusun ve deneyin olmazsa ben yerinizde olsam, siz yapar misiniz bilmiyorum, cocugumu alir giderim ya da o adami evden atarim tedaviyi kabul edene kadar bizi goremezsin derim ama siz bunu yapmazsinz mesajlarinizdan oyle anladim ve bu surecte hep olan cocuklariniza olacak, belki ilerde cocklarinz size de kizacak bizi yeterince korumadin diye
 
Gercekten tum samimi duygularimla kotu niyetim olmadan soruyorum, nasil katlaniyorsunuz? Esinizi cok sevdiginizden mi katlanabiliyorsunuz acaba? Yani bu adamla yasayabilmek icin motivasyonunuz ne?
 
Aslında yanlış bi imaj vermişim. Boşanmaktan korkan bi kadın değilim, koca delisi asla değilim. Sadece bu sorunu çözebilmeyi istiyorum. Tabiki de çözemezsem boşanırım, bunun bu travmaların bilincindeyim, cahil bi kadın değilim. Evet şuan çocuklarım küçük olduğu çok zorlanırım, çünkü bakacak anne baba abla kardeşim yok ama boşanırsam bana da çocuklarıma da mecburenbakacak kafasındayım.
 
Çocuklarım biraz büyüyp kreş dönemine gelene kadar süreçten bahsediyorum. Kızım doğana kadar çalışıyordum zaten yine devam ederim çalışmaya.
 
Kızınız ile ilgili bir sorun yok. Pedogaga niye gideceksiniz ki. Eşinizi psikologa psikiyatriste falan goturun. Herseye tamam ama çocuğuma bu davranışı yapana dünyayi dar ederim.
 
Yani direk bosanin demiyorum ben olsam diyrum bir anne olarak samimiyetimle soyluyorum, daha once yazdigim sekilde tedaviye ikna etmeye calisirim baktim olmuyor biraz uzaklastirp blof yaparim eger tedaviyi kabul ederse devam ederim, yani bizlerin anne olarak gerekirse cocugmuzi babasindan bile korumamiz gerekli, bu yaz tatilinde kaynimlar geldi memlekete en buyuk kaynim 45 yasinda falandr kucukken babasi dovuyormus ama oyle asiri degil kisa sure sonra birden kafasina dank etmis birakmis kp siddeti ,esin en kucuk oldugu icin 1 kez falan yemis dayak ama bu yaz eski anilardan actilar sakayla anlatiyorla yaramazliklar yedikleri dayaklar falan, sonra en buyuk kaynim kvye dedi ki ciddilesti ve anne sen bir kez babamn karsisinda durup korumadin bizi en fazla bir tanede sana vururdu belki ama yanimzda olurdun, o kadar dokindu ki benim icime sonucta cocuk 40 yasina da gelse sorguluyor ayni seyi
 
Demeyin öyle ne olur vardır elbet bi çözümü.. en azından gidip bi danışmak gerek. Pedagog psikolog yönlendirir bi şekilde inş
Sizi incitmek istemedim. Umarım bir çaresini bulursunuz ama bulamazsanız, lütfen çocuklarınız için gerekeni yapmaya hazırlayın kendinizi olur mu. Ozguvensiz ve kompleksli babalara büyümek, çocuklarda derin yaralar açıyor, hala o yaraları kapamaya çalışan biri olarak söylüyorum size. Belki ilaçla vs duzelebilecek bir durumu vardır, önden siz terapiste gidip görüşebilirsiniz, ama düzelmezse, lütfen ne yapacağınızı planlayın.
 

18 yıllık sevgililik ve 4 senelik evliliğiniz boyunca ne gibi bir çözüm ışığı gördünüz ki devam ettiniz? Çözemezsem boşanırım diyorsunuz ama evliliği 7'ye, çocukları 2'ye tamamlamışsınız maşallah.
Koca meraklısı değilim deyince pek inandırıcı olmaması normal değil mi?

Eşiniz de değişmez ayrıca. "Çocukluk travmalarımı 2 seansta çözdüm, artık çok sağlıklı bir yetişkin olarak mükemmel koca ve baba olacağım durumları" ancak dizilerde olur.
Eşiniz bu sorunu çözene kadar o çocuklar ne yaralarla kaç yaşına gelecekler kim bilir. O da eşiniz sorununu kabul edip tedavi olursa ancak.

Bence eşinizden önce sizin psikolojik destek almanız lazım. Zira böyle bir adamı onca sene çekmek de sağlıklı bir psikolojinin ürünü değil.
Belki siz kendinizi iyileştirirsiniz de bu adamı boşayacak gücü bulursunuz böylece.
 
Ay hem hatalisiniz hem de dogruyu soyleyenlere cemkiriyorsunuz bayiliyorum sizin gibilere. Valla burada kiziniza bizim icimiz gitti. Daha ona dogru duzgun ortam saglayamiyorsaniz niye 2.yi yaptiniz demisler kizmissiniz. Kesinlikle bosanmayacaksiniz. 1000 kez soylenmis uzmana gidin diye ki ne diyebiliriz zaten baska? Ona da yok gelmez istemiyor kabul etmiyor falan demissiniz. Agirliginizi koyun gerekirse buyuklerden yardim isteyin ugrasin iste ne bileyim. Burada sizinkine benzer cok hayata ornek verildi. Kendinize pay cikaracaginiza kiziyorsunuz. Maalesef bu adamdan cocuk yaparak kat be kat fazla sorumluluk almayi goze aldiysaniz eger ne gerekiyorsa yapin cocuklariniz icin. Yapin ki kocanizdan bir farkiniz olsun. Boyle de sert konusturuyorsunuz insani.
 
Bu tarz bir babaya değil ama ne yazık ki kardeşlere sahibim.
Çocukluğumdan beri ciddi şekilde sinirden ağlamama sebep olan davranışlar içine girerlerdi. İstemediğim şeyler yaparlar ağlatırlardı.
Şuan ne yazık ki öfke kontrolü olmayan bir bireyim.
Evlenmeden önce ciddi sinir krizleri geçirtirlerdi. Ama sorsan ben problemliydim onlar beni ıslah etmeye çalışıyordu.
Olan bana oldu.
Onlara karşı özellikle bir kardeşime karşı ciddi bir nefretim var şuanda da konuşmuyorum zaten.
Bana verdikleri zararın haddi hesabı yok benim gözümde.

Kızınıza çok üzüldüm yeni doğacak olana da.
Malesef şuan ciddi davranış problemleri oluşuyor bilginiz olsun temeller atılıyor.
İlerde en ufak şeyde kendini yere atıp sinir krizleri geçiren tahammülsüz bir kızınız olacak yüksek ihtimalle.
 
Siz bir psikologa gidin, boşanmak, kendinizi ve çocuğunuzu bu hastalıklı iletişimden kurtarmak varken neden inatla böyle bir adamla olmayı tercih ediyor ve çocuğunuzun buna maruz kalışını izliyorsunuz, belki buna dair bir farkındalık kazanırsınız.
 
Sevgi ve ilgi açlığı var evet. Onun da çocukluğundan gelen bi travması var annesi ile ilgili. Çok fazla şiddet görmüş. Temizlik ve ciddi anlamda sinir hastası annesi var.
Çocukluk sırrı diye bir kitap var kızınız uyuduğunda eşinizin yanında sesli okusanız. Ona okuyormuş gibi değil ama. Size özel mesaj göndermek istedim ama kapalı galiba acabilme imkanınız varmı. Benzer durumları yaşadım yardımcı olmak istedim.
 
Eşim ağır vaka, biraz saflık var mı? Zeka durumu gelişimi açıkçası bana biraz hmm şey yani hareket değil ama gerizekalı gibi geldi
 

Tam tersi mükemmel olmadığımızın farkında olduğumuz için çocuk sahibi olurken ya binlerce defa düşünen ya da çocuk sahibi olmamayı tercih eden taraftayızdır belki? Ben kendi sınırlarını bildiği için çocuk sahibi olmamayı seçmiş bir kadınım mesela çünkü dünyadaki hiçbir bahanenin bir çocuğun üzülmesi, kırılması, sevilmemesinden daha önemli olmadığını biliyorum.
 
Kesinlikle sevgi ve ilgi bekliyor. Siz ona masal anlatırken sizin kızınızla aranızdaki iletişimi o huzurlu bağı da kıskanıyor içten içe. Kızınız kendisine karşı da öyle olsun istiyor ama o bağı nasıl kuracağını bilmiyor. Geçmişinde kendi ailesiyle ilgili de travmaları varmış dediniz o yüzden bilmiyor bence, kendisi de görmemiş çünkü.

Bence bazı sorumlulukları ona yükleyin ve o kızıyla ilgilenmeye çalıştığında yüzünüz düşmesin, hadi rahat bırak çocuğu uyuyacak gibi şeyler sakın yapmayın, hiçbir şey demeseniz bile vücut dilinizle bunu belli ediyorsunuzdur illa ki. Sanki o geldiğinde sizin huzurunuz kaçmış gibi bir tavır sergilemişsiniz gibisijiz kızınız da siz de. Çocuk bunu sizden görerek öğrenmiş olabilir. Yani kafasında babayı öyle tanımlamış olabilir. Baba yanınıza geldiğinde huzunurnuzu bile bozsa, aa bak baba gelmiş diye sevinmiş gibi yapın o an eşinizi boğmak isteseniz bile o an için 5-10 dakika uykusu kaçar ama uzun vadede daha düzgün iletişim kurabilmelerine zemin olur.

Baba çok geri planda kalmış maalesef. 2. Çocuğunuz da yoldaymis, daha da zorlanabilirsiniz bu durum düzelmezse. Çocuklar arasında ayrim dahi yapabilir. Diyelim kizinizla arasındaki iletişim düzelmezse ilgiyi tek çocukta yogunlastirabilir veya o an hangisi ona ilgi gösteriyorsa diğerini dişlayabilir vs. Babayı kızınızın gözünde biraz yükseltme, kahramanlastirma görevi size düşüyor maalesef. Gün içinde görüntülü arayabilirsiniz mesela, baba seni özlemiş diyerek ya da sizin düşünüp aldığınız bir hediyeyi, yiyeceği babası almış gibi kızınıza verebilirsiniz. Siz masal anlatırken yanınıza geldiğinde mutlu bir şekilde, masalın devamını baba anlatacakmis falan diyebilirsiniz, eşiniz de kendini daha önemli hisseder bu şekilde ve en azından kızınıza karşı olan tavrını düzeltmiş olursunuz
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…