Bizim kötü şeyler oldu
Biz ayrılacağız sanırım,dün anladım bunu.
2002den beri tanıdığım,aşık olduğum,bana aşık olduğuna inandığım,ailesi dışında ve ufak tefek atışmalar dışında hiçbir sorunumuzun olmadığı eşim; dün evden çıkıp gitti...
İçimdeki herşeyi kustum "Senin annen bizim evimizi yönetiyor bıktım artık.Her haftasonu şu geldi,bu geldi sizde gelin diye arıyor; sen ya "laf olur gidelim" diye kavga ediyorsun ya da "şantiyeye gitmem lazım işim çıktı"diyip anneni reddediyorsun. Bu kadar mı zor "ailemle vakit geçireceğim,misafirlerin kusura bakmasın"demek.Annenden abinden ödün kopuyor" dedim. "Bizimle ilgili evle ilgili müdahale etmeye çalıştığında gerekli cevapları veremiyorsun.Sanki biz evli değiliz de hala küçük çocuğuz,onların elinin altındayız gibi hareket ediyorsun. Daha yeni altın mevzuları oldu,ne hakla hangi yüzle bu muhabbetler dönüyor ya"dedim...
"Abin sürekli bizden araba alıyor 10-15 gün geçiyor gidip isteyemiyorsun,"işim var abi arabayı alabilir miyim" diye izin isteyerek alıyorsun. Ya da "Onda kalsın nolacak"diye benimle kavga ediyorsun,daha bir ton olay dedim.
O da "Benim annem ne yaptı ya ne yaptı? Siz de gelin katılın,çağırmazsam gelin küsmesin diye arıyor bizi;sen ne kötü kalplisin" dedi.Ben hiç gitmek istemiyormuşum,sanki bana annesi çok mu meraklıymış, köyden gelen erzaklar olursa hep bize de veriyormuş,hep bizi düşünüyormuş.Eltim de ben de onu sevmiyormuşuz bıdıbıdıbıdıbıdı..."Evet ya sevmiyorum, hiç demiyorsun dimi iki gelin de sevmiyorsa demekki annemin de kabahati var,demek ki oğullarının da kabahati var diye hiç kendinizde suç görmüyorsunuz dimi"diye bağırdım. "Annemi sevmiyorsun öyle mi?" diyip çıktı gitti...
O beni sindirmeye çalışıyor,tek hassas olduğu konu ailesi.Ama asla taviz vermeyeceğim. Ben mal değilim,robot değilim. Tüm suç eşimde,annesini/ailesini bana karşı savunup kolladığı gibi beni onlara karşı savunamıyor. Kendi bilir,ne arayacağım ne de taviz vereceğim.Bitiyorsa da bitsin.
Biz ayrılacağız sanırım,dün anladım bunu.
2002den beri tanıdığım,aşık olduğum,bana aşık olduğuna inandığım,ailesi dışında ve ufak tefek atışmalar dışında hiçbir sorunumuzun olmadığı eşim; dün evden çıkıp gitti...
İçimdeki herşeyi kustum "Senin annen bizim evimizi yönetiyor bıktım artık.Her haftasonu şu geldi,bu geldi sizde gelin diye arıyor; sen ya "laf olur gidelim" diye kavga ediyorsun ya da "şantiyeye gitmem lazım işim çıktı"diyip anneni reddediyorsun. Bu kadar mı zor "ailemle vakit geçireceğim,misafirlerin kusura bakmasın"demek.Annenden abinden ödün kopuyor" dedim. "Bizimle ilgili evle ilgili müdahale etmeye çalıştığında gerekli cevapları veremiyorsun.Sanki biz evli değiliz de hala küçük çocuğuz,onların elinin altındayız gibi hareket ediyorsun. Daha yeni altın mevzuları oldu,ne hakla hangi yüzle bu muhabbetler dönüyor ya"dedim...
"Abin sürekli bizden araba alıyor 10-15 gün geçiyor gidip isteyemiyorsun,"işim var abi arabayı alabilir miyim" diye izin isteyerek alıyorsun. Ya da "Onda kalsın nolacak"diye benimle kavga ediyorsun,daha bir ton olay dedim.
O da "Benim annem ne yaptı ya ne yaptı? Siz de gelin katılın,çağırmazsam gelin küsmesin diye arıyor bizi;sen ne kötü kalplisin" dedi.Ben hiç gitmek istemiyormuşum,sanki bana annesi çok mu meraklıymış, köyden gelen erzaklar olursa hep bize de veriyormuş,hep bizi düşünüyormuş.Eltim de ben de onu sevmiyormuşuz bıdıbıdıbıdıbıdı..."Evet ya sevmiyorum, hiç demiyorsun dimi iki gelin de sevmiyorsa demekki annemin de kabahati var,demek ki oğullarının da kabahati var diye hiç kendinizde suç görmüyorsunuz dimi"diye bağırdım. "Annemi sevmiyorsun öyle mi?" diyip çıktı gitti...
O beni sindirmeye çalışıyor,tek hassas olduğu konu ailesi.Ama asla taviz vermeyeceğim. Ben mal değilim,robot değilim. Tüm suç eşimde,annesini/ailesini bana karşı savunup kolladığı gibi beni onlara karşı savunamıyor. Kendi bilir,ne arayacağım ne de taviz vereceğim.Bitiyorsa da bitsin.