Evet adim adim sizler de takip ettiniz yasadiklarimi. O korkunc gune az kaldi gibi bi konum vardi onceden. Cine fuara gidecekti esim. Kiz da gidecekti. O konuyu aglaya aglaya acmistim. Butun korkularimi biliyordu ve hassasiyet sifir. Hicbir sucu olmasa bile ben bu kadar samimi olacaklarini bilerek evlenmedim. Bu samimiyet de sonradan gelisti ve bunu yasamak zorunda diilim. Her yurtdisina gittiginde endiselenmek, kiz da gidiyo mu gitmiyo mu arastirmaya girmek falan bunlari yasamak istemiyorum. Kizla beni cekistirip evliliginden dert yaniyo. Baska arkadasin mi kalmadi. Gururum kiriliyo. Yapamayacagim.
Umursamaz.Bir kadının en büyük silahı göz yaşıdır. Eğer eşiniz göz yaşınıza dayanamıyorsa sizi seviyordur. Eğer umursamıyorsa o sevmeyi de geçtim kusura bakmayın insan bile değildir.
Arardi. Hic aramadigi olmamistir. Ama eksik olan seylerin yaninda bu cok yetersiz degil mi?Gün içinde arıyor musunuz peki birbirinizi?
Denemek istediğim sizi merak ediyor. Daha çok merak etmesini sağlamak. Çalışıyor musunuz yoksa ev hanımı mısınız?Arardi. Hic aramadigi olmamistir. Ama eksik olan seylerin yaninda bu cok yetersiz degil mi?
Bence hiç çabalamayın o zaman. Ama şundan eminim hemde yüzde yüz, boşanırsanız köpek gibi pişman olacak.Umursamaz.
Konustum bunlari. Ben bu kizla ilgili cok geri adim attim dedim. Once gorusmesine tamamen karsiydim. İlk aylar hic gorusmedi. Ama surekli facebooktan kizi aratiyordu. Gorusmese de aklindaydi. Sonra biz ailesi yuzunden kavga edip bosanma noktasina gelince firsattan istifade onunla da gorusecegini is yapacagini soyledi. İs yapmasina, cinde fuarda beraber olmasina, kizin ulkesine beraber gittigimizde kizin evinde kalmaya hep anlayisli olmaya calistim. Onyargilarimi birakip gercekten rahatsizlik verici seyler var mi yoksa kafamda buyutuyor muyum diye bakmak istedim. Ama baktim kizin yaninda evliligimizi beni elestiriyor, benimle dalga geciyor, kizla samimi bana buz gibi. Aslinda o zaman biterdi bu is ama dondugumuzde babam yogunbakima kaldirilmisti ve sonra vefat etti. O konular konusulmadi. Bir ay once kiz gelince bizde kalsin mi lafiyla her sey yeniden acildi. Gorusmeyeceksin diyince tamam demedi ya da dikkat ederim ayni irtamda bulunsam bile mesafeli olurum demedi. Secimini yapti bence. Zaten dese de inanmazdim o da ayri.tabi ki, evlenirken böyle olacağını bilemezdin. ama bunların hepsini yaşadın ve artık dur demek de senin elinde. aslında öyle şeyler yaşamışsın ki arkana bile bakmadan kaçmalısın bu adamdan. hayatını sil baştan değiştirmek, hayal kırıklıkları, vakit kaybı hissi, hepsi.. gerçekten çok çok zor bir süreç. korkularını, çekincelerini az çok tahmin edebiliyorum.
haddim olmadan ufak bir öneri de bulunmak istiyorum. hala boşanma konusunda net değilsen, gel-gitler yaşıyorsan eğer, ki net bir konuşma olmamış aranızda karar verme açısından, o kadınla İŞ DE DAHİL OLMAK ÜZERE her türlü iletişimini sıfırlaması şartıyla tekrar denemeyi teklif edebilirsin. bu evlilik kurtulacaksa eğer en önemli adımın bu olduğunu düşünüyorum. ve lütfen unutma evliğini devam ettirmek isteyen, eşini kaybetmek istemeyen her erkek bunu yapar.
ben olsam şartlarımı bir bir sıralardım. bu kadın, ailesi, ablası, annesi, eve giriş çıkış saatleri vs. vs.... o kadar çok eksiği var ki çünkü bir eş olarak... ancak bunların düzelmesiyle evliliğiniz düzelebilir bence. baktın mırın kırın ediyor yol vermelisin...
Calisiyordum. Ogretmenim. Son iki senedir birakmistim. Cunku babam akciger kanseriydi. Mumkun oldugunca onunla vakit gecirmek istedim. Zaten vefat edeli dort ay oldu.Denemek istediğim sizi merak ediyor. Daha çok merak etmesini sağlamak. Çalışıyor musunuz yoksa ev hanımı mısınız?
Bide dayanılmaz bir acın var bence kurtarılacak birşey kalmamış. Hakkında hayırlısı...Calisiyordum. Ogretmenim. Son iki senedir birakmistim. Cunku babam akciger kanseriydi. Mumkun oldugunca onunla vakit gecirmek istedim. Zaten vefat edeli dort ay oldu.
:))))Konularını biliyorum sen hala boşanmadın mı düzelmeyeceğini sen de biliyorsun
Konustum bunlari. Ben bu kizla ilgili cok geri adim attim dedim. Once gorusmesine tamamen karsiydim. İlk aylar hic gorusmedi. Ama surekli facebooktan kizi aratiyordu. Gorusmese de aklindaydi. Sonra biz ailesi yuzunden kavga edip bosanma noktasina gelince firsattan istifade onunla da gorusecegini is yapacagini soyledi. İs yapmasina, cinde fuarda beraber olmasina, kizin ulkesine beraber gittigimizde kizin evinde kalmaya hep anlayisli olmaya calistim. Onyargilarimi birakip gercekten rahatsizlik verici seyler var mi yoksa kafamda buyutuyor muyum diye bakmak istedim. Ama baktim kizin yaninda evliligimizi beni elestiriyor, benimle dalga geciyor, kizla samimi bana buz gibi. Aslinda o zaman biterdi bu is ama dondugumuzde babam yogunbakima kaldirilmisti ve sonra vefat etti. O konular konusulmadi. Bir ay once kiz gelince bizde kalsin mi lafiyla her sey yeniden acildi. Gorusmeyeceksin diyince tamam demedi ya da dikkat ederim ayni irtamda bulunsam bile mesafeli olurum demedi. Secimini yapti bence. Zaten dese de inanmazdim o da ayri.
Bu evlilik için verebileceğin en doğru karar bence. Eşin de ne kadar kararlı olduğunu bu şekilde görecektir.:))))
Yarin gidiyorum avukata
Kizlar diyosunuz ya dizi gibi bu evlilik diye, cidden olaylar hic bitmiyor. Su an kafam karmakarisik. Cok sey oldu. Uzatmamaya calisarak yazicam ama uzun olucak, nolur okuyun ve bana yardim edin.
En son pazartesi gunu avukati aradim. Sali gunu ofiste olacagini soyledi. Kararimi vermistim ve icim huzurluydu. Tabi ki burukluk, hayalkirikligi, ofke de vardi ama bu evliligin bittigini kabullenmistim. Pazartesi aksamustu esim aradi ve bosanma konusunda bir sey yapip yapmadigimi sordu. Avukattan yarina randevu aldigimi, isterse benimle gelebilecegini ya da kendim gidip protokulu hazirlatip daha sonra imzalamasi icin bulusabilecegimizi soyledim. Tamam diyip kapatti. Aksam mesaj atti ve bulusup biraz konusmak istedi. Belki anlasma hakkinda konusmak istiyordur diye kabul ettim. Ne konusacagi cok da onemli degildi. Karar vermis olmanin huzuruyla, onu gormenin beni cok fazla etkilemeyecegini de bilerek gittim. Bir cafede oturduk.
Cok uzgundu. Devam etme sansimizin olup olmadigini sordu. İlk defa hicbir seyden korkmadan acik acik konusabilecegimi soyledim. "Daha evlenmeden annenin de kardesinin de bu evliligi istemedigini hissettim, hatta sana sordum, oyle bir durum olmadigini soyledin. Benim sahsimla ilgili degil, onlar senin evlenmene bir seveple karsiydilar ve beni sevmediler, istemediler. Ama sen annenle iyi gecinmemi, saygi duymami, kardesinin butun sacmaliklarina ses cikarmamami sart kostun. Beni sevmeyen anneni ve kardesini sevemedim. Annem seni istemiyor bosanmak zorundayim dediginde annenle konusabilmek icin pesinden kostum. Beni isyerinizden kopek gibi kovdu. Yuzume seni istemiyorum dedi. Ben de onlari istemiyorum. Yuzlerini bile gormek istemiyorum bir daha. Seni sevmiyorum diyemem ama seni de istemiyorum artik" dedim. Aglayacak gibi oldu. Tamam sus nolur dedi.
Sonra biraz arabayla dolasalim mi dedi. Tamam dedim. İcim ezildi biraz onu oyle gorunce. Aklima bana bosanicam senden diye haykirdigi anlar geldi, toplamaya calistim kendimi. Kalbimi sogutmaya calistim. Arabaya yururken bana sarildi zorla. Benim seni sevdigim gibi kimse sevmez. O kiz icin beni ne kadar kirdin. Kiskandim evet, korktum. Ama umursamadin diyip ittim. Sonra arabaya bindik. Biraz dolasicaz demisti. Bi baktim tem'e girdi. Don dediysem de donmedi ve bana bursaya gidiyoruz dedi!!!!!!
Ya çok sayfa olmuş. Sınava çalışıyorum. Okuyamam hepsini. Bursa nere? Yani nereye götürmeye çalıştı. Fena meraklandım keşke girmeseydimKizlar diyosunuz ya dizi gibi bu evlilik diye, cidden olaylar hic bitmiyor. Su an kafam karmakarisik. Cok sey oldu. Uzatmamaya calisarak yazicam ama uzun olucak, nolur okuyun ve bana yardim edin.
En son pazartesi gunu avukati aradim. Sali gunu ofiste olacagini soyledi. Kararimi vermistim ve icim huzurluydu. Tabi ki burukluk, hayalkirikligi, ofke de vardi ama bu evliligin bittigini kabullenmistim. Pazartesi aksamustu esim aradi ve bosanma konusunda bir sey yapip yapmadigimi sordu. Avukattan yarina randevu aldigimi, isterse benimle gelebilecegini ya da kendim gidip protokulu hazirlatip daha sonra imzalamasi icin bulusabilecegimizi soyledim. Tamam diyip kapatti. Aksam mesaj atti ve bulusup biraz konusmak istedi. Belki anlasma hakkinda konusmak istiyordur diye kabul ettim. Ne konusacagi cok da onemli degildi. Karar vermis olmanin huzuruyla, onu gormenin beni cok fazla etkilemeyecegini de bilerek gittim. Bir cafede oturduk.
Cok uzgundu. Devam etme sansimizin olup olmadigini sordu. İlk defa hicbir seyden korkmadan acik acik konusabilecegimi soyledim. "Daha evlenmeden annenin de kardesinin de bu evliligi istemedigini hissettim, hatta sana sordum, oyle bir durum olmadigini soyledin. Benim sahsimla ilgili degil, onlar senin evlenmene bir seveple karsiydilar ve beni sevmediler, istemediler. Ama sen annenle iyi gecinmemi, saygi duymami, kardesinin butun sacmaliklarina ses cikarmamami sart kostun. Beni sevmeyen anneni ve kardesini sevemedim. Annem seni istemiyor bosanmak zorundayim dediginde annenle konusabilmek icin pesinden kostum. Beni isyerinizden kopek gibi kovdu. Yuzume seni istemiyorum dedi. Ben de onlari istemiyorum. Yuzlerini bile gormek istemiyorum bir daha. Seni sevmiyorum diyemem ama seni de istemiyorum artik" dedim. Aglayacak gibi oldu. Tamam sus nolur dedi.
Sonra biraz arabayla dolasalim mi dedi. Tamam dedim. İcim ezildi biraz onu oyle gorunce. Aklima bana bosanicam senden diye haykirdigi anlar geldi, toplamaya calistim kendimi. Kalbimi sogutmaya calistim. Arabaya yururken bana sarildi zorla. Benim seni sevdigim gibi kimse sevmez. O kiz icin beni ne kadar kirdin. Kiskandim evet, korktum. Ama umursamadin diyip ittim. Sonra arabaya bindik. Biraz dolasicaz demisti. Bi baktim tem'e girdi. Don dediysem de donmedi ve bana bursaya gidiyoruz dedi!!!!!!
Yolda annesi aradi. Bana telefon edip kesin olarak avukata gidecegimi ogrenince kavga etmisler anladigim kadariyla. Annesine cok bagirdi. "Sen de o kardesim de benim mutlulugumu dusunmediniz. Surekli yorum yaptiniz. Hic susmadiniz. Mutsuzum. Calisamiyorum. Cattycat gitti" dedi. Annesi "aman blof yapiyo. Tipis tipis gelir o" dedi. "Gelmeyecek. Yarin avukata gidiyo. Bosanicaz sizin yuzunuzden" dedi. "Bosanicam bosanicam diyen sendin. Ne oldu simdi bademgozlu mu oldu" dedi annesi, ki burda hakliydi ne yalan soyleyeyim. Sonra "sen bana bagir boyle, ben sekiz ay o kiz yuzunden neler cektim. Yalanlar dolanlar soyledi. Kiskanc. Etrafinda kimseyi istemiyo, ne beni, ne kardesini"dedi annesi. Esim"seviyorum ben, ne olursa olsun seviyorum, benim mutlu olmam sizin icin hic onemli diil"dedi. Kadin "aman tamam seviyosan mutlu ol" dedi. Bu arada arabada megafondan konusuyolar o yuzden herseyi duyuyorum.
Zaten esim annesinin benim gakkimda soylediklerini bana yetistiriyodu da boyle canli canli duymak sinirlerimi bozdu aglamaya basladim. Ben ne cektirmisim ki onlara??? Esim de sordu, bir tane somut bir sey soyle dedi. Cevap yok. Simdiye kadarki butun sikayeti ben gozlerimi kaciriyormusum, saygisizmisim, konusmuyormusum, surat asiyormusum, yok arabada beraberken arkaya oturdum diye suratim dusmus bilmem ne.
Evet kabul ediyorum dedim. Sevmiyorum ya, sevemiyorum. Kardesin acik acik beni isyerinde istemedigini soyleyebiliyor ben de onu istemiyorum. Annen beni durmadan elestirdi, duydum iste yalanciymisim, ama bir tane yalanimi soyleyemiyo, bana iftira atiyo, sence beni seviyo mu, ben de beni sevmeyen bir insani annen bile olsa sevemiyorum dedim.
Bursada bir otele gittik. Ayri yatmak istedim ama yanima geldi. Sarildi sadece uyuduk.
Sabah dolastik biraz. Eski bir arkadasi vardi. Onun isyerine ugradik. Ben bir ara disari sigara icmeye ciktim. O surada dertlesmisler biraz. Esim olanlari anlatmis. Yanima geldiler, disarda oturup konustuk. Adam bizden uc yas buyuk. Cok erken evlenmis. Su an on yillik evli. "İlk uc yil ayni seyleri yasadim. Esime sabah oglen aksam bosanicam senden diyordum. Annem surekli beni dolduruyordu. Dedigi seyler cok bostu. Mesela esimi arkadaslariyla yaptigi gune cagirmis, esim gitmemis, bana sikayet ediyodu. Ben de basil gitmezsin diye kavga ediyodum. O kadar hata yaptim ki. Simdi anliyorum. Gitmez, gitmek zorunda degil. Bir gun yine beni doldurdu. O kadar sinirliydim ki, esimi dovmeye eve gidiyodum motorla. Yolda kaza yaptim, annem yuzunden su an bu haldeyim"dedi. Tekerlekli sandalyade su an, yuruyemiyor kazadan sonra. "Hastanede annemi de esimi de kovdum. Esime yine bosanacagimi soyledim. Bana ne dedi biliyo musunuz? Tamam bosa, kabul ediyorum, ama once iyiles. Seni kotu gununde birakmam. Hastaneden cik bosa dedi" dedi. "O an annemi sildim. Yine her isini yaparim ama artik esimle ilgili onu ne dinlerim ne konustururum" dedi.
Yolda annesi aradi. Bana telefon edip kesin olarak avukata gidecegimi ogrenince kavga etmisler anladigim kadariyla. Annesine cok bagirdi. "Sen de o kardesim de benim mutlulugumu dusunmediniz. Surekli yorum yaptiniz. Hic susmadiniz. Mutsuzum. Calisamiyorum. Cattycat gitti" dedi. Annesi "aman blof yapiyo. Tipis tipis gelir o" dedi. "Gelmeyecek. Yarin avukata gidiyo. Bosanicaz sizin yuzunuzden" dedi. "Bosanicam bosanicam diyen sendin. Ne oldu simdi bademgozlu mu oldu" dedi annesi, ki burda hakliydi ne yalan soyleyeyim. Sonra "sen bana bagir boyle, ben sekiz ay o kiz yuzunden neler cektim. Yalanlar dolanlar soyledi. Kiskanc. Etrafinda kimseyi istemiyo, ne beni, ne kardesini"dedi annesi. Esim"seviyorum ben, ne olursa olsun seviyorum, benim mutlu olmam sizin icin hic onemli diil"dedi. Kadin "aman tamam seviyosan mutlu ol" dedi. Bu arada arabada megafondan konusuyolar o yuzden herseyi duyuyorum.
Zaten esim annesinin benim gakkimda soylediklerini bana yetistiriyodu da boyle canli canli duymak sinirlerimi bozdu aglamaya basladim. Ben ne cektirmisim ki onlara??? Esim de sordu, bir tane somut bir sey soyle dedi. Cevap yok. Simdiye kadarki butun sikayeti ben gozlerimi kaciriyormusum, saygisizmisim, konusmuyormusum, surat asiyormusum, yok arabada beraberken arkaya oturdum diye suratim dusmus bilmem ne.
Evet kabul ediyorum dedim. Sevmiyorum ya, sevemiyorum. Kardesin acik acik beni isyerinde istemedigini soyleyebiliyor ben de onu istemiyorum. Annen beni durmadan elestirdi, duydum iste yalanciymisim, ama bir tane yalanimi soyleyemiyo, bana iftira atiyo, sence beni seviyo mu, ben de beni sevmeyen bir insani annen bile olsa sevemiyorum dedim.
Bursada bir otele gittik. Ayri yatmak istedim ama yanima geldi. Sarildi sadece uyuduk.
Sabah dolastik biraz. Eski bir arkadasi vardi. Onun isyerine ugradik. Ben bir ara disari sigara icmeye ciktim. O surada dertlesmisler biraz. Esim olanlari anlatmis. Yanima geldiler, disarda oturup konustuk. Adam bizden uc yas buyuk. Cok erken evlenmis. Su an on yillik evli. "İlk uc yil ayni seyleri yasadim. Esime sabah oglen aksam bosanicam senden diyordum. Annem surekli beni dolduruyordu. Dedigi seyler cok bostu. Mesela esimi arkadaslariyla yaptigi gune cagirmis, esim gitmemis, bana sikayet ediyodu. Ben de basil gitmezsin diye kavga ediyodum. O kadar hata yaptim ki. Simdi anliyorum. Gitmez, gitmek zorunda degil. Bir gun yine beni doldurdu. O kadar sinirliydim ki, esimi dovmeye eve gidiyodum motorla. Yolda kaza yaptim, annem yuzunden su an bu haldeyim"dedi. Tekerlekli sandalyade su an, yuruyemiyor kazadan sonra. "Hastanede annemi de esimi de kovdum. Esime yine bosanacagimi soyledim. Bana ne dedi biliyo musunuz? Tamam bosa, kabul ediyorum, ama once iyiles. Seni kotu gununde birakmam. Hastaneden cik bosa dedi" dedi. "O an annemi sildim. Yine her isini yaparim ama artik esimle ilgili onu ne dinlerim ne konustururum" dedi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?